Creatine-supplementen werden begin jaren tachtig door atleten gebruikt en bereikten in het volgende decennium grote populariteit na uitgebreide bekendmaking van hun gebruik door sporters die de gouden medaille op de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona wonnen.
Tegenwoordig melden in de Verenigde Staten ongeveer 50 procent van de universiteitsatleten, 25 procent van de NBA-basketbalspelers en 50 procent van de voetbalprofessionals regelmatig creatine om atletische prestaties te optimaliseren.
Het is altijd goed om duidelijk te maken dat creatine geen anabole steroïde is, in de volksmond bekend als een 'pomp'. Het wordt ook niet beschouwd als doping door een internationale organisatie, inclusief het Internationaal Olympisch Comité.
In dit artikel zullen we uitleggen wat creatine is, wat de mogelijke bijwerkingen zijn en wat de logica is achter het gebruik ervan, of het nu in de sportschool in uw buurt is of door sporters in internationale competities.
Let op: creatine en creatinine zijn verschillende dingen. Als u op zoek bent naar informatie over de bloedcreatininetest, die wordt gebruikt om de mate van nierfunctie te beoordelen, is dit de tekst: WAT IS CREATININE?
Creatine is een stof geproduceerd uit 3 aminozuren en is aanwezig in alle vertebraten. Ons lichaam, atleten of niet, produceert creatine via eiwitten die worden geconsumeerd in voedsel. Creatine wordt gesynthetiseerd in de nieren en de lever en wordt getransporteerd om in de spieren te worden opgeslagen.
De belangrijkste functie van creatine is om energie te leveren voor de samentrekking van spieren. In de volgende paar regels zal ik proberen een complex fysiologisch mechanisme te vereenvoudigen. Het is belangrijk om het volgende deel rustig te lezen, zodat u kunt begrijpen waarom creatine voor sommige atleten werkt en niet voor anderen.
Zoals iedereen weet, hebben onze spieren energie nodig om te functioneren. Explosieve inspanningen met de vraag naar maximale spierkracht, zoals bij gewichtheffen of 100 meter rennen, worden gedaan via een energetisch systeem genaamd fosfagen.
De energie voor zogenaamde explosieve spanningen wordt geleverd na een chemische reactie waarbij een nucleotide (energierijke verbindingen) genaamd adenosinetrifosfaat (ATP) een fosformolecuul verliest door adenosinedifosfaat (ADP) te draaien. Elke keer dat een ATP wordt omgezet in een ADP, wordt er een hoeveelheid energie vrijgegeven die door de spier wordt gebruikt om te samentrekken.
Stelt u zich nu eens voor in een sportschool met bodybuilding. Je bent in rust en je spier zit vol met ATP. Je begint dan een soort spieroefening te doen. Je spier-ATP begint snel te breken in ADP, waardoor energie vrijkomt, zodat je spier het gewicht aankan. Je inspanning is zo groot dat je binnen een paar seconden al je ATP verbruikt en vanaf dat moment kun je niet meer het voorgestelde gewicht optillen. Je moet nu wat rusten en wachten tot de spieren weer vol raken met ATP.
Maar waar komt creatine in dit verhaal? Creatine is de snelste stof die het fosformolecuul kan terugleveren, waardoor ADP weer ATP wordt.
De juiste naam voor creatine is fosfocreatine. In dit proces van ATP-restauratie verliest phosphocreatine zijn fosformolecuul en wordt het vervolgens omgezet in creatinine, een molecule zonder functie die uiteindelijk wordt geëlimineerd in de urine. Omdat creatinine volledig wordt geëlimineerd door de nieren, dient het als een marker voor de nierfunctie. Wanneer de creatinine in het bloed begint op te hopen, betekent dit dat de nieren niet goed werken.
In feite wordt bij grote en explosieve inspanningen alle spier-ATP in ongeveer 3 seconden verbruikt. Dankzij creatine kan de spier zijn voorraden ATP gedurende minstens 10 seconden verlengen. Na deze tijd wordt alle beschikbare creatine geconverteerd naar creatinine en wordt ADP niet langer onmiddellijk geconverteerd naar ATP.
De tweede manier om ATP te produceren, door het verbruik van voorraden spierglucose (glycogeen) zonder zuurstof, doet zich voor. Deze modus herstelt ATP niet snel genoeg voor spierintensieve oefeningen die ATP in een hectisch tempo uitgeven. Voor oefeningen zoals voetbal, zwemmen of middellange afstanden is dit echter meer dan voldoende.
De derde en laatste manier om energie te creëren is door de consumptie van glucose met zuurstof. Dit is de modus die wordt gebruikt bij aerobe activiteiten, zoals hardlopen, trappen of zwemmen in het ritme. In deze modaliteiten is de consumptie van ATP veel langzamer en daarom kan de vervanging ervan ook langzamer zijn.
In feite is er altijd een tussenplaatsing tussen de 3 systemen. Als we bijvoorbeeld voetballen, gebruikten we de 3 mechanismen op verschillende momenten in het spel. Dit is echter een activiteit die voornamelijk gebruik maakt van glucose als middel om ATP te genereren. In bodybuilding, waar de oefeningen een paar seconden duren, gebruiken we in principe het creatinesysteem.
Op basis van wat hierboven is uitgelegd, is het eenvoudig om de logica achter creatinesuppletie te begrijpen. Als er meer creatine beschikbaar is in het lichaam, kan het fosfaatsysteem (ATP + creatine) langer energieopwekking behouden voor explosieve sportactiviteiten.
De geschiedenis van creatine is erg mooi en is volkomen logisch, maar wetenschap is gemaakt met praktisch bewijs van theorieën. En dan ontstaan de eerste controverses.
De eerste werken leverden tegenstrijdige resultaten op. Hoewel sommige onderzoekers effectieve winst in spiermassa en prestaties met creatinesupplementen konden aantonen, konden anderen niet dezelfde resultaten laten zien. Sterker nog, deze discrepante resultaten kwamen voor omdat er veel verschillen waren tussen de geanalyseerde groepen, of het nu ging om leeftijd, trainingstijd, soort sport beoefend, etc.
Vandaag, na bijna 20 jaar onderzoek, is er enige consensus onder onderzoekers. Creatine lijkt echte spiermassa te krijgen als het wordt geassocieerd met een routine bodybuilding-programma. Echter, tot 20% van de mensen, het is niet bekend waarom, geen enkel voordeel hebben met dit supplement. De effecten op oudere vrouwen en mannen zijn minder evident.
Er is ook geen duidelijk bewijs van voordelen voor activiteiten die niet overwegend gebruikmaken van het fosfaatsysteem (ATP + creatine). Onder hen kunnen we noemen: hardlopen (behalve 100 en 200 meter ondiep), zwemmen en fietsen.
Creatine wordt meestal verkocht als creatine-monohydraat.
Een van de grootste voordelen van creatine is het snelle visuele effect van het product. In 1 week is er al gewichtstoename en sommige mensen lijken zelfs enige mate van spierhypertrofie te presenteren. Een dergelijke snelle winst duidt echter meestal alleen op vochtretentie, wat kan voorkomen in creatinesupplementen met een hoog natriumgehalte.
Hoewel er nog geen definitieve onderzoeken zijn, lijken creatinesupplementen, wanneer van goede kwaliteit en gebruikt in de aanbevolen dosering, niet geassocieerd te zijn met significante bijwerkingen bij gezonde proefpersonen.
Het is wetenschappelijk bewezen dat overtollige aminozuren en eiwitten versnelling van verlies van nierfunctie bij patiënten met chronisch nierfalen veroorzaken, dus het gebruik van creatine bij deze patiënten is gecontra-indiceerd. Aangezien er nog maar weinig studies zijn over de veiligheid van creatinesupplementen, wordt het gebruik ervan afgeraden voor mensen die niet helemaal gezond zijn.
De meest voorkomende bijwerkingen van creatine zijn misselijkheid, diarree, krampen en uitdroging. Er is ook een hypothese van een verband tussen creatineverbruik en verhoogde incidentie van nierstenen. Bij mensen met astma kan creatine exacerbaties van de ziekte veroorzaken.
Creatine biedt ja, prestatiewinst en spiermassa voor niet-aërobe spieropbouwende activiteiten. Er is echter een regelmatig trainingsprogramma vereist. Het is belangrijk om te benadrukken dat het product niet vrij is van bijwerkingen en niet van alle mensen die voordelen kunnen halen uit het gebruik ervan.
Momenteel is de consensus dat creatine in doses tot 20 gram per dag de gezondheid niet schaadt, maar er is nog steeds geen duidelijk bewijs van zijn veiligheid op de lange termijn. Creatine moet bij voorkeur worden ingenomen onder toezicht van een arts die gespecialiseerd is in sportactiviteiten en een professional in lichamelijke opvoeding.
Formuleringen van lage kwaliteit en een slechte technische controle kunnen potentieel schadelijke onzuiverheden in het lichaam veroorzaken.
FURÚNCULO - Oorzaken, symptomen en behandeling
De steenbolk, in de volksmond furunco, is een abces (verzameling van pus) dat zich onder de huid vormt wanneer een bacterie een haarfollikel infecteert, een structuur waaruit de haartjes groeien. In tegenstelling tot folliculitis, een infectie die gelokaliseerd is en beperkt tot de haarfollikel, ontstaat de furunkel omdat de infectie zich via het subcutane weefsel rond de follikel verspreidt
OORZAKEN VAN BLOED IN URINE - HEMATURIA
De aanwezigheid van bloed in de urine is een bevinding die gewoonlijk bij patiënten grote zorgen baart. Het is voor iedereen duidelijk dat bloedverlies in de urine geen normale gebeurtenis is. Over het algemeen geeft een roodachtige of verdonkerde urine meestal aan dat er iets mis is met het urogenitale systeem.