IBUPROFENO - Indicaties, nadelige effecten en doses

IBUPROFENO - Indicaties, nadelige effecten en doses

Ibuprofen is een niet-steroïdaal ontstekingsremmend medicijn (NSAID), met anti-thermische (antikoorts), pijnstillende (pijnbestrijdende) en ontstekingsremmende werkingen.

Ibuprofen is geïndiceerd voor een aantal aandoeningen, vooral voor gevallen van inflammatoire pijn zoals artritis, traumatische pijn, tandontsteking, enz.

In dit artikel zullen we de volgende informatie over ibuprofen verstrekken:

  • Meest voorkomende handelsnamen.
  • Waar is het voor?
  • Dosering.
  • Bijwerkingen.
  • Contra-indicaties.
  • Geneesmiddelinteracties.

Waarschuwing: deze tekst is niet bedoeld als een label voor ibuprofen. Ons doel is om minder technisch te zijn dan een bijsluiter en nuttiger voor patiënten die informatie willen over deze ontstekingsremmer.

In dit artikel zullen we specifiek praten over ibuprofen. Als u informatie wilt over alle geneesmiddelen van de niet-steroïdale anti-inflammatoire klasse, lees dan: ANTI-INFLAMMATORY - Actie en bijwerkingen.

Handelsnamen van Ibuprofen

In Brazilië en Portugal wordt ibuprofen al verkocht als generieke medicatie, die heel gemakkelijk te vinden is in apotheken.

Met betrekking tot de commerciële namen die beschikbaar zijn op de markt in deze twee landen, zijn de belangrijkste:

• Simpele ibuprofen:
- Advil.
- Algy-Flanderil.
- Alivium.
- Artril.
- Buprovil.
- Buscofem.
- Brufen.
- Capfen.
- Dalsy.
- Danilon.
- Doraplax.
- Ibufran.
- Ibupril.
- Lombalgina.
- Maxifen.
- Motrin.
- Nurofen.
- Spidufen.
- Vantil.

Ibuprofen + andere geneesmiddelen:
- Algifen: ibuprofen + paracetamol.
- Algi-Danilon: ibuprofen + paracetamol.
- Fymnal: ibuprofen + fenoterol.
- Reuplex: ibuprofen + paracetamol.

Waar gaat Ibuprofen voor?

Ibuprofen is een niet-steroïde ontstekingsremmende medicatie die geïndiceerd is voor de behandeling van milde tot matige pijn. Onder de meest aangegeven omstandigheden kunnen we noemen:

  • Reumatoïde artritis.
  • Artrose.
  • Dysmenorroe (menstruele krampen).
  • Drop.
  • Amandelontsteking.
  • Fever.
  • Migraine.
  • Nierrekening.
  • Tandontstekingen.
  • Tendinitis.
  • Lage rugpijn en andere gewrichts- en rugklachten.

Hoe ibuprofen te nemen

Ibuprofen wordt meestal verkocht in doses van 200 mg, 400 mg en 600 mg.

De dosis voor de behandeling van ontstekingspijnen is 400 tot 800 mg om de 6 uur.

In gevallen van koorts is de aanbevolen dosis 200 mg om de 4 uur.

De maximale totale dagelijkse dosis is 3200 mg (3, 2 gram), maar het wordt aanbevolen om niet hoger te zijn dan 2400 mg per dag zonder medische toestemming vanwege het verhoogde risico op bijwerkingen.

Langdurig gebruik, langer dan 1 week, moet ook worden vermeden, tenzij het een medische bestelling is.

In het algemeen is de dosering van 400 tot 600 mg, 2 tot 3 maal daags, voldoende om de meeste pijnen te beheersen van milde tot matige intensiteit.

Het analgetische en antipyretische effect van ibuprofen begint ongeveer 30 minuten na toediening en duurt 4 tot 6 uur.

Bijwerkingen van ibuprofen

Omdat het een niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel (NSAID) is, deelt ibuprofen alle bijwerkingen van de klasse.

De belangrijkste bijwerkingen van ibuprofen, in afnemende volgorde van frequentie, zijn: dyspepsie (verbranding in de maag), misselijkheid, brandend maagzuur, duizeligheid, wazig zicht, oorsuizen, vochtretentie en oedeem, constipatie, overmatige gasvorming, jeuk en verminderde urinevolume.

Twee ernstige complicaties van ibuprofen zijn maagzweren en nierfalen, die kunnen optreden bij langdurig gebruik van een NSAID. Patiënten die chronische ibuprofen gebruiken, hebben ook een verhoogd risico op cardiovasculaire complicaties.

Ibuprofen Voorzorgsmaatregelen en contra-indicaties

Ibuprofen mag niet worden toegediend aan patiënten die ooit een allergische reactie of bronchospasme (astma) crisis hebben gehad die verband houdt met een niet-steroïde ontstekingsremmer of aspirine.

Bij patiënten met geplande chirurgie moet ibuprofen minstens 48 uur eerder worden stopgezet.

Ibuprofen dient, net als elke andere NSAID, niet te worden toegediend aan patiënten met:

  • Hartfalen (lees: HARTSTORING Oorzaken en symptomen).
  • Verhoogd risico op hart- en vaatziekten, zoals een hartinfarct (zie: Myocardinfarct Oorzaken en preventie).
  • Gastritis of maagzweer (GASTRITE | GASTRIC ULCER).
  • Nierinsufficiëntie (lees: CHRONISCHE RENALE ONZEKERHEID).
  • Gevorderde leverziekte, zoals cirrose (zie: HEPATIC CIRROSUS | SYMPTOMEN EN OORZAKEN).
  • Slecht gereguleerde hypertensie (lees: ARTERIËLE HYPERTENSIE VAN MOEILIJKE CONTROLE).
  • Actief bloeden.
  • Trombocytopenie (zeer laag bloedplaatjesniveau).
  • Hyperkaliëmie (hoge kaliumspiegel in het bloed).
  • Zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven.

Geneesmiddelinteracties van ibuprofen

De combinatie van ibuprofen met de volgende geneesmiddelen moet worden vermeden of alleen onder medisch toezicht: warfarine, diuretica, digoxine, methotrexaat, cyclosporine, lithium, citalopram, escitalopram, fluoxetine, paroxetine of sertraline.

Iedereen die al een ontstekingsremmer gebruikt, mag ibuprofen niet gebruiken. Het risico op bijwerkingen is erg hoog wanneer twee NSAID's worden geassocieerd.


PENICILLINALLERGIE - Soorten, symptomen en behandeling

PENICILLINALLERGIE - Soorten, symptomen en behandeling

Penicilline is de oudste van de antibiotica, ontdekt in 1928 door de arts Alexander Fleming. Bijna 100 jaar na zijn ontwikkeling worden penicilline en zijn derivaten nog steeds veel gebruikt in de medische praktijk als een belangrijk wapen tegen bacteriële infecties. Penicilline-allergie komt zo vaak voor dat 1 op de 10 patiënten aangeeft allergisch te zijn voor deze klasse antibiotica.

(geneeskunde)

AUTOIMUNE ZIEKTEN - Oorzaken, symptomen en behandeling

AUTOIMUNE ZIEKTEN - Oorzaken, symptomen en behandeling

Auto-immuunziekten zijn een groep van verschillende ziekten die als oorsprong hebben dat het immuunsysteem antilichamen begint te produceren tegen componenten van ons eigen organisme. Om verschillende redenen en niet altijd verlicht, begint ons lichaam zijn eigen eiwitten te verwisselen met binnendringende agenten en ze aan te vallen

(geneeskunde)