METHYLFENIDAAT - RITALIN - Vereenvoudigde Bull

Methylfenidaathydrochloride, ook bekend onder de handelsnamen Ritalin en Concerta, is een medicijn dat stimulerende werking op het centrale zenuwstelsel heeft en wordt vaak gebruikt bij de behandeling van Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD).

Deze tekst is niet bedoeld om de door de fabrikanten geleverde bijsluiter van methylfenidaat te reproduceren. Wat we hier zullen doen is een kritische beoordeling van het medicijn in taal die toegankelijker is voor het lekenpubliek, waardoor delen van het pakket met meer technische taal worden geëlimineerd en de informatie wordt benadrukt die echt relevant is voor patiënten die het medicijn moeten nemen, zoals dosering, contra-indicaties en nadelige effecten.

In dit artikel behandelen we de volgende punten over methylfenidaat (Ritalin):

• Werkingsmechanisme.
• Indicaties.
• Hoe te nemen.
• Bijwerkingen.
• Contra-indicaties.
• Geneesmiddelinteracties.

Als u op zoek bent naar informatie over ADHD, bezoek dan de volgende link: WAT IS ADHD - Attention Deficit Disorder.

Werkingsmechanisme van methylfenidaathydrochloride

Dopamine en noradrenaline zijn neurotransmitters die een centrale rol spelen bij het stimuleren van het centrale zenuwstelsel en een belangrijke rol spelen in denken en concentratie.

Methylfenidaat is een medicijn dat de remming van de heropname van dopamine en noradrenaline in de synaptische spleet remt, waardoor deze twee neurotransmitters langer actief blijven. Wanneer er meer stimulerende neurotransmitters beschikbaar zijn voor neuronen, is het resultaat een toename in alertheid, concentratie en vermogen om gedrag te beheersen.

Methylfenidaat stimuleert het centrale zenuwstelsel op een manier vergelijkbaar met amfetamine; hun acties zijn echter milder. Een ander verschil met betrekking tot amfetaminen is dat methylfenidaat meer merkbare effecten heeft op mentale activiteiten dan op motorische activiteiten.

Waarvoor is Ritalin bedoeld?

Methylfenidaat heeft in principe slechts twee indicaties:

• Farmacologische behandeling van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit.
• Narcolepsie.

Afgezien van deze twee bovengenoemde aandoeningen, is er geen verdere formele indicatie voor het gebruik van Ritalin.

Ritalin om te studeren

Vanwege zijn bewezen doeltreffendheid in het verhogen van alertheid en concentratie, is Ritalin in de media en bij universiteitsstudenten genoemd als 'studiemedicijn' of 'intelligentiepil'.

Sommige wetenschappelijke studies tonen aan dat methylfenidaat daadwerkelijk het vermogen verbetert op sommige gebieden van intelligentie, zoals tijdelijk geheugen - ook wel werkgeheugen genoemd - en de verwerkingssnelheid van informatie. De effecten op concentratie en probleemoplossend vermogen zijn lager dan verwacht, en in het geval van langetermijngeheugen en visueel leren, met inbegrip van de studie van grafieken, grafieken, kaarten en diagrammen, is het effect van Ritalin praktisch no.

In de praktijk hebben klinische onderzoeken niet kunnen aantonen dat Ritalin in staat is om de academische prestaties van gezonde studenten die niet aan ADHD lijden effectief te verbeteren. Ondanks het grotere vermogen om de nacht door te brengen met studeren, op de lange termijn, vertaalt het gebruik van dit medicijn zich meestal niet in betere cijfers en kan het nog steeds leiden tot afhankelijkheid en ernstige bijwerkingen, zoals we later zullen zien.

Hoe wordt methylfenidaat ingenomen?

Methylfenidaat hydrochloride wordt op de markt gebracht in de volgende vormen:

• Concerta®: 18 mg, 27 mg, 36 mg en 54 mg tabletten.
• Ritalin: 10 mg-tabletten.
• Ritalin LA®: tabletten van 10 mg, 20 mg, 30 mg en 40 mg.

De aanvangsdosis Ritalin bij kinderen is gewoonlijk 5 mg tot 10 mg en bij volwassenen 10 mg tot 20 mg. De dosis kan tijdens de weken worden verhoogd als de klinische respons.

De dagelijkse dosis Concerta kan variëren van 18 tot 72 mg.

Het geneesmiddel moet één of twee keer per dag worden ingenomen en het wordt geadviseerd de tweede dosis na 18.00 uur niet toe te dienen om het risico op slapeloosheid te verminderen.

Bij kinderen is de maximale dagelijkse dosis 60 mg, bij volwassenen is dit 80 mg.

Bijwerkingen van methylfenidaat

Zoals elk medicijn heeft methylfenidaat zijn eigen lijst van mogelijke bijwerkingen. Sommige zijn gebruikelijk, andere zijn zeldzaam; sommige zijn mild, andere zijn potentieel ernstig. Hieronder volgen de belangrijkste bijwerkingen, waarbij als criterium de frequentie en ernst van de bijwerkingen worden gebruikt.

Vaak voorkomende bijwerkingen van Ritalin

• Verlies van eetlust (tot 26% van de patiënten).
• Hoofdpijn (22%).
• Droge mond (14%).
• Prikkelbaarheid (11%).
• Slapeloosheid (13%).
• Misselijkheid en braken (13%).
• Prikkelbaarheid (11%).
• Keelpijn (10%).
• Coriza (10%).
• Emotioneel vermogen (9%).
• Gewichtsverlies (9%).
• Angst (8%).
• Buikpijn (7%).
• Duizeligheid (7%).
• Hartkloppingen (5%).
• Transpiratie (5%).
• Depressie (4%).
• Tremors (3%).
• Verlies van libido (2%).
• Urticaria (2%).
• Hoest (2%).

Bijwerkingen van Ritalin die medische evaluatie vereisen

Als u een van de volgende symptomen ervaart, neem dan contact op met uw arts, want dit kan een teken zijn van een ernstiger reactie op het geneesmiddel:

• Tekenen van anafylaxie (zwelling van de lippen, mond of tong of moeite met ademhalen).
• Uitslag (rode vlekken over het hele lichaam).
• Blaren op de huid.
• Hoge koorts.
• Hypertensiepiek.
• Inbeslagingscrisis.
• Verlamming van een van de ledematen.
• Moeilijk praten.
• Tachycardie (zeer snelle hartslag).
• Ecchymose (paarse vlekken op de huid)
• Spierspasmen.
• Flauwvallen.
• Hallucinaties.
• Priapisme (onvrijwillige, langdurige en pijnlijke erectie).

Behalve tachycardie, die bij maximaal 5% van de patiënten voorkomt, zijn alle andere bovenstaande reacties ongebruikelijk, vaak minder dan 1%.

Contra

De volgende aandoeningen kunnen een contra-indicatie zijn voor het gebruik van Ritalin:

• Ongecontroleerde hypertensie.
• Hartfalen.
• Geschiedenis van hartritmestoornissen.
• Hyperthyreoïdie.
• Coronaire ziekte.
• Feochromocytoom.
• Het syndroom van Tourette.
• Glaucoom.
• Angststoornis.

voorzorgsmaatregelen

Methylfenidaat kan duizeligheid, slaperigheid, wazig zien, hallucinaties of concentratievermogen veroorzaken. Als u een van deze symptomen ervaart tijdens het gebruik van het geneesmiddel, mag u geen voertuigen besturen of machines bedienen.

Methylfenidaat is niet gecontra-indiceerd, maar moet worden vermeden tijdens de zwangerschap en tijdens het geven van borstvoeding, omdat dierstudies ongewenste effecten op de foetus hebben aangetoond. Daarom dient Ritalin alleen tijdens de zwangerschap te worden gegeven als uw arts van mening is dat de voordelen het potentiële risico voor de foetus rechtvaardigen.

Ritalin kan verlies van huidpigmentatie veroorzaken. Daarom moet het gebruik ervan voorzichtig gebeuren bij patiënten met vitiligo.

De associatie van methylfenidaat met alcoholische dranken moet worden vermeden omdat er een groter risico op toxiciteit is met ernstige bijwerkingen.

In geval van een operatie moet de anesthesist geadviseerd worden over het gebruik van Ritalin, omdat dit geneesmiddel mogelijk interageert met sommige soorten anesthetica.

Ritalin kan bij tests voor drugsgebruik bij sportevenementen vals positieve resultaten opleveren, en wordt daarom als dopping beschouwd.

Geneesmiddelinteracties

De combinatie van methylfenidaat en de volgende geneesmiddelen is gecontra-indiceerd:

• acebrophylline
• Monoamine-oxidaseremmers (MAO-remmers).
• Geïnhaleerde anesthetica.
• Cocaïne.

De combinatie van methylfenidaat en de volgende geneesmiddelen mag alleen met medische follow-up:

• Antihypertensiva: verlaging van de werkzaamheid van geneesmiddelen en risico op hypertensieve piek.
• Warfarine: verhoogde bloedconcentratie en verhoogd risico op bloedingen.
• Antidepressiva: verhoogd risico op geneesmiddeltoxiciteit.
• Fenytoïne: verhoogd risico op geneesmiddeltoxiciteit.
• Antihistaminica: verhoogt de bloedconcentratie van methylfenidaat.
• Clonidine: verhoogd risico op geneesmiddeltoxiciteit.
• Cannabis: verhoogt het risico op tachycardie.
• Bupropion verhoogt het risico op epilepsie.
• Antipsychotica: verhoogd risico op geneesmiddeltoxiciteit.
• Antiparkinsonians: verhoogd risico op geneesmiddeltoxiciteit.
• Antacida: verhoogt de bloedconcentratie van methylfenidaat.

Subklinische hypothyreoïdie - Symptomen en behandeling

Hypothyreoïdie is de naam van de ziekte die wordt veroorzaakt door de slechte werking van de schildklier, die verantwoordelijk is voor de productie van hormonen die onze stofwisseling beheersen. Subklinische hypothyreoïdie, de focus van dit artikel, is een milde vorm van hypothyreoïdie, meestal zonder symptomen maar al detecteerbaar door laboratoriumtests. I

(geneeskunde)

BOTULISME - Oorzaken, symptomen en behandeling

Botulisme is een ongebruikelijke, mogelijk dodelijke ziekte die het gevolg is van de werking van een neurotoxine (toxine dat de neuronen aanvalt) van de bacterie Clostridium botulinum . Botulinum neurotoxine is een van de meest dodelijke gifstoffen die we kennen. In dit artikel behandelen we de volgende punten: Wat is botulisme

(geneeskunde)