Behandeling van hypertensie: calciumantagonisten
Calciumantagonisten zijn een groep geneesmiddelen die vaak worden voorgeschreven bij de behandeling van hypertensie. De meest gebruikte in de klinische praktijk zijn Nifedipine, Amlodipine (Amlodipine), Nicardipine, Felodipine, Verapamil en Diltiazem.
In deze tekst zullen we iets vertellen over de indicaties en bijwerkingen van calciumantagonisten.
Als u meer wilt weten over arteriële hypertensie, raden we u aan het tekstbestand over het onderwerp te openen: ARTERIËLE HYPERTENSIE.
Soorten calciumantagonisten
Calciumantagonisten zijn verdeeld in twee groepen:
- Dihydropyridine calciumkanaalblokkers.
- Niet-dihydropyridine calciumantagonisten.
Het is de moeite waard kort te praten over de reden voor deze verdeling, aangezien elke groep verschillende acties, indicaties en bijwerkingen presenteert.
Calciumantagonisten dihydropyridines zijn het meest geïndiceerd voor de behandeling van arteriële hypertensie omdat ze een groot vaatverwijdend effect hebben. Geneesmiddelen die tot deze groep behoren, zullen de focus van dit artikel vormen.
Voorbeelden van calciumantagonisten dihydropyridines:
- Nifedipine.
Amlodipine (Amlodipine).
- Nicardipine.
- Felodipine.
- Lercanidipine.
- Nitrendipine.
Niet-dihydropyridine calciumantagonisten hebben een lager vasodilatoir vermogen, maar hebben een effect van afnemende hartslag en contractiliteit, dus opties bij patiënten met aritmieën of hartischemie.
Voorbeelden van niet-dihydropyridine calciumkanaalblokkers:
- Verapamil.
- Diltiazem.
Indicaties van calciumantagonisten
Calciumantagonisten, vooral de dihydropyridines-groep, zijn zeer effectieve geneesmiddelen voor de controle van arteriële hypertensie. Bij lichte hypertensie kunnen calciumkanaalblokkers als een enkel medicijn worden gebruikt; bij hypertensie waarvoor meer dan één geneesmiddel nodig is voor controle, zijn combinatie met diuretica, ACE-remmers (enalapril, ramipril, lisinopril ...) of ARA2 (losartan, irbesartan, candesartan ...) geweldige opties.
Calciumantagonisten zijn antihypertensiva die heel goed werken bij oudere of Afro-afstammelingen. In deze twee groepen zijn calciumantagonisten en diuretica de geneesmiddelen met de beste prestaties. Bij Kaukasische (witte) en jonge patiënten zijn calciumantagonisten echter meestal niet de beste optie voor het starten van de behandeling. In deze groep zijn diuretica en ACE-remmers (of ARA2) geïndiceerd. Calciumkanaalblokkers zijn slechts de derde optie.
Niet-dihydropyridine calciumantagonisten (verapamil en diltiazem) worden niet als eerstelijnsgeneesmiddelen beschouwd bij de behandeling van hypertensie en mogen alleen voor dit doel worden gebruikt als de patiënt andere indicaties heeft, zoals bijvoorbeeld hartritmestoornissen.
Bijwerkingen van calciumantagonisten
Calciumantagonisten zijn geneesmiddelen met een goed veiligheidsprofiel en vertonen gewoonlijk geen ernstige bijwerkingen als ze goed worden aangegeven.
De meest voorkomende bijwerking is het verschijnen van oedeem van de voeten (lees: INCHAÇOS E EDEMAS | Oorzaken en behandeling). Dit oedeem verbetert meestal niet met de combinatie van diuretica, maar met ACE-remmers. Er zijn gevallen dat oedeem reageert op dosisvermindering, maar sommige patiënten verwijderen zwelling alleen met de geneesmiddelsuspensie. Vermindering van zoutinname kan helpen.
Oedeem veroorzaakt in de meeste gevallen geen ander relevant probleem dan esthetisch ongemak en schoenvorming. Sommige patiënten moeten leren ermee om te gaan als ze hun bloeddruk alleen kunnen beheersen met een calciumantagonist. Als het oedeem ernstig is, moet iemand een ander middel kiezen om de bloeddruk onder controle te houden.
Andere vaak voorkomende bijwerkingen van calciumkanaalblokkers zijn hoofdpijn, duizeligheid en intestinale constipatie. De nieuwere, langzaam afgevende formuleringen hebben niet langer zoveel bijwerkingen, die heel gebruikelijk waren in de oude presentatie van Nifedipine (Adalat®).
Momenteel voorgeschreven nifedipine is nifedipine-retard (Adalat retard® of Adalat CR®) met langdurige werking en minder bijwerkingen.
Een paar jaar geleden was het heel gewoon om een snelwerkende Adalat®-capsule onder de tong te gebruiken om hypertensieve crises te behandelen. Deze praktijk wordt niet langer aangegeven vanwege het hoge risico van een snelle daling van de bloeddruk die kan leiden tot ischemische hart- en hersenaandoeningen.
Niet-dihydropyridine calciumantagonisten (verapamil en diltiazem) moeten worden vermeden bij patiënten met ernstig hartfalen of een lage hartslag. Deze twee geneesmiddelen mogen nooit in combinatie met bètablokkers worden gebruikt vanwege het risico op ernstige bradycardie (hartfrequentie lager dan 50 slagen per minuut).
Dus bij de meeste antihypertensiva bij gebruik bij ouderen, kunnen calciumkanaalblokkers ook seksuele impotentie veroorzaken (lees: SEKSUAL IMPOTENCE - Oorzaken en behandeling).
WOLFF-PARKINSON-WHITE - Symptomen, oorzaken en behandeling
In 1930 beschreven cardiologen Louis Wolff (1898 - 1972), John Parkinson (1885 - 1976) en Paul White (1886 - 1973) 11 gevallen van patiënten met hartritmestoornissen in verband met het bestaan van een extra elektrisch pad in het hart, die de atria met de ventrikels verbond en veroorzaakte dat de elektrische impulsen van het hart abnormaal propageerden. Ter
PULMONALE EMBOLIA - Symptomen, oorzaken en behandeling
Longembolie, ook wel longembolie of longembolie (PTE) genoemd, is een ernstige aandoening die optreedt wanneer een trombus (klonter) in een van de aderen van de benen of het bekken losraakt, zich door het lichaam verplaatst en in een van de bloedvaten van de longen, blokkeert de bloedstroom. Afhankelijk van de grootte van de trombus kan longembolie zelfs tot een plotselinge dood leiden
