KAN ANEMIA LEUKEMIA DRAAIEN?
Bloedarmoede en leukemie zijn twee totaal verschillende entiteiten, maar ze kunnen samen voorkomen bij bepaalde patiënten. Misschien is dit de reden waarom vaak vraagtekens worden geplaatst bij de mogelijkheid dat bloedarmoede verandert in leukemie als het niet goed wordt behandeld.
Maar kan bloedarmoede tenslotte leukemie worden?
Het antwoord is simpel: nee, bloedarmoede verandert niet in leukemie. Zelfs als anemie niet goed wordt behandeld, bestaat er geen risico dat het op korte of lange termijn leukemie wordt.
Het omgekeerde kan echter voorkomen. Patiënten met leukemie kunnen dit niet alleen, maar krijgen vaak ook bloedarmoede.
Daarom is de associatie tussen bloedarmoede en leukemie heel gewoon, maar de eerste veroorzaakt niet de tweede.
Laten we de bloedarmoede, rode bloedcellen, leukocyten en leukemie uitleggen zodat je de relatie tussen de twee situaties een beetje beter kunt begrijpen.
Wat is bloedarmoede?
Bloedarmoede is de naam die we geven als de hoeveelheid rode bloedcellen in de bloedbaan afneemt.
De rode cel, ook wel erytrocyt of rode bloedcel genoemd, is het meest voorkomende celtype in ons lichaam. Om een idee te krijgen, bij gezonde volwassenen, vinden we ongeveer 5 miljoen rode bloedcellen in slechts 1 milliliter bloed of 250.000 van deze cellen in een enkele druppel.
De rode cel is de cel die verantwoordelijk is voor het transport van zuurstof door het bloed. Het vangt de zuurstofmoleculen die zich in de longblaasjes van de longen bevinden en voert ze naar alle weefsels van het lichaam.
Zoals we weten, is zuurstof essentieel voor de productie van energie door de cellen. Het verminderen van het aantal rode bloedcellen veroorzaakt een afname van het vermogen van het lichaam om zuurstof aan zijn cellen af te geven. Daarom zijn vermoeidheid en zwakte typische symptomen van bloedarmoede.
RBC's worden continu in het beenmerg geproduceerd en hebben een gemiddelde levensduur van 120 dagen. Naarmate ze ouder worden, worden ze in de milt vernietigd en worden nieuwe rode bloedcellen in het beenmerg in de bloedbaan afgegeven. De hoeveelheid geproduceerde en vernietigde rode cellen is min of meer hetzelfde, zodat de hoeveelheid rode bloedcellen die in het bloed circuleert altijd stabiel is.
Bloedarmoede ontstaat wanneer dit evenwicht wordt verbroken, dat wil zeggen ofwel de productie van nieuwe rode bloedcellen wordt verminderd of de vernietiging van de rode bloedcellen is hoger dan het vermogen van het lichaam om het te vervangen. Over het algemeen zijn drie situaties verantwoordelijk voor deze onbalans:
1. Het beenmerg is ziek en heeft weinig vermogen om nieuwe rode bloedcellen te genereren.
2. Sommige ziekten veroorzaken de vroege vernietiging van circulerende rode bloedcellen vóór de gebruikelijke 120 dagen van het leven.
3. De patiënt verliest snel rode bloedcellen door bloedingen in het lichaam.
Wat is leukemie?
Leukemie is een type bloedkanker veroorzaakt door de overdreven productie van leukocyten.
De rode cel is niet het enige type cel dat in het bloed aanwezig is. Leukocyten, ook wel witte bloedcellen genoemd, zijn een ander type bloedcel. Net als rode bloedcellen worden leukocyten ook in het beenmerg geproduceerd.
Zijn functie is echter compleet anders. Leukocyten behoren tot het immuunsysteem en zijn een belangrijke boosdoener in het bestrijden van de binnendringende kiemen van het lichaam.
Er zijn in principe 5 soorten leukocyten, namelijk: neutrofielen, lymfocyten, eosinofielen, basofielen en monocyten.
In normale situaties hebben we tussen de 5 en 10.000 leukocyten per milliliter bloed (ruim minder dan het aantal rode bloedcellen). In geval van infectie kan het lichaam beginnen meer leukocyten te produceren als een manier om onze afweercellen tegen de invallende kiem te vergroten. Dit proces wordt leukocytose genoemd.
In gevallen van leukemie is het beenmerg ziek en produceert het defecte en ongecontroleerde leukocyten, die ook leukocytose veroorzaken. Hoewel bij leukocytose veroorzaakt door bacteriële infecties het aantal leukocyten gewoonlijk rond de 20.000 per ml is, is dit aantal bij leukemie-leukemie vaak groter dan 50.000 per milliliter.
Wat is de relatie tussen bloedarmoede en leukemie?
Hoewel leukemie zelf een ziekte is, is bloedarmoede een teken van ziekte, die in veel situaties kan voorkomen, waaronder leukemie zelf.
Kwaadaardige leukocyten die overmatig worden geproduceerd in leukemie hopen zich gewoonlijk op in het beenmerg, en bezetten ruimte die eerder was gereserveerd voor de productie van andere bloedcellen, zoals rode bloedcellen, bijvoorbeeld.
Na verloop van tijd begint infiltratie en vernietiging van het merg door aangetaste leukocyten de productie van nieuwe rode bloedcellen te voorkomen, waardoor de patiënt bloedarmoede ontwikkelt, dat wil zeggen, inadequate niveaus van rode bloedcellen.
Bloedarmoede heeft echter verschillende oorzaken, variërend van bloedingen, genetische ziekten, intoxicaties of infecties die het beenmerg direct aantasten.
Bloedarmoede zelf heeft echter niets te maken met de productie van leukocyten. De patiënt met anemie, zelfs in een chronische vorm, loopt geen groter risico om leukemie te ontwikkelen. Er zijn verschillende redenen om bloedarmoede te behandelen, maar preventie van leukemie is daar niet één van.
Kortom, leukemie kan en veroorzaakt bloedarmoede, maar bloedarmoede veroorzaakt in geen geval leukemie. Zelfs anemieën die jaren meegaan, lopen geen risico om zich tot leukemie te ontwikkelen.
Alcoholische dranken met antibiotica - Wat zijn de risico's?
introductie Iedereen heeft gehoord dat we geen alcohol mogen consumeren als we een antibioticum gebruiken. Een van de redenen waarom deze combinatie wordt vermeden, is het verlies van de werkzaamheid van antibiotica, verhoogde alcoholtoxiciteit, het optreden van bijwerkingen en zelfs een hoger risico op leverschade
Voor zwaarlijvige personen is afvallen niet alleen een kwestie van esthetiek, maar een noodzaak vanuit het oogpunt van gezondheid. Het verminderen van lichaamsvet is belangrijk in het verminderen van het risico op type 2 diabetes, evenals het controleren van het cholesterolgehalte en de bloeddruk. Er is geen normalisatie van het gewicht nodig om deze doelen te bereiken
