GENEESMIDDELEN DIE MANNEN KINDNEYS KUNNEN HOUDEN
De nieren zijn de belangrijkste organen die verantwoordelijk zijn voor de filtratie en eliminatie van toxische stoffen die in het bloed circuleren. Hoewel de nieren echter een van de hoofdverantwoordelijken zijn voor het "reinigen" van het bloed, kan de nieren zelf nadelige effecten ondervinden van sommige toxines die zij zuivert. Onder deze stoffen vallen verschillende geneesmiddelen die vaak in de medische praktijk worden gebruikt en die nierbeschadiging kunnen veroorzaken als ze op ongepaste wijze worden gebruikt.
We noemen nefrotoxische medicijnen alle geneesmiddelen die een potentieel risico op nierbeschadiging kunnen hebben.
Naast de directe schade van bepaalde stoffen in de nieren, is er ook een groep medicijnen die veilig is voor gezonde mensen, maar deze worden gevaarlijk bij patiënten die al een eerdere nieraandoening hebben gehad, waardoor de nieraandoening verergerde.
In deze tekst zullen we een beetje spreken over de belangrijkste nefrotoxische geneesmiddelen, dat wil zeggen geneesmiddelen die de nieren kunnen schaden.
OPGELET: deze tekst is niet bedoeld om iemand bang te maken of om te adverteren tegen drugs. Het doel is om te laten zien hoe zelfmedicatie gevaarlijk kan zijn en schadelijk kan zijn die mensen zich niet eens kunnen voorstellen.
Voordat we verder gaan, bekijk deze korte video van 3 minuten die door de MD is gemaakt. Gezondheidsteam, dat op een eenvoudige manier uitlegt hoe je kunt weten of je nieren misschien ziek zijn.
Nefrotoxische geneesmiddelen
1. ANTI-INFLAMMATORY
Wanneer we denken aan geneesmiddelen die de nieren schaden, zijn het eerste voorbeeld dat in ons opkomt de niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's).
Het belangrijkste kwaadaardige effect van NSAID's is de vermindering van nierfiltratie, dwz het vermogen van de nieren om bloed te filteren.
Mensen met gezonde nieren kunnen deze vermindering zelfs zonder grote complicaties verdragen. Het probleem doet zich voor bij mensen met nierinsufficiëntie (voornamelijk in gevorderde stadia) en heeft daarom al een verminderde nierfiltratie van de basis.
Deze groep vertoont een hoog risico op acuut nierfalen en vereist vaak een spoedige hemodialyse wanneer op zichzelf ontstekingsremmende geneesmiddelen worden gebruikt. Het risico groeit vanaf de derde dag van gebruik.
Ontstekingsremmers zijn daarom gecontra-indiceerd bij patiënten met een nierfunctiestoornis.
Een andere ontstekingsremmende verwonding is interstitiële nefritis, een soort allergische reactie in de nier. Interstitiële nefritis kan worden veroorzaakt door verschillende geneesmiddelen die geen ontstekingsremmende geneesmiddelen zijn en wordt voornamelijk gezien als een acuut nierfalen met een snelle verhoging van creatinine (WEET U WELKE CREATININE?). In het geval van interstitiële nefritis van de ontstekingsremmers, heeft het een bijzonder kenmerk dat de gelijktijdige aanwezigheid van proteïnurie en nefrotisch syndroom is (lees: PROTEINURIA, SCHUIM URINE EN NEFROTISCH SYNDROOM).
Het is goed om duidelijk te maken dat interstitiële nefritis geen veel voorkomende reactie is, vooral als u rekening houdt met de hoeveelheid mensen die ontstekingsremmende geneesmiddelen in de wereld gebruiken.
Een derde type letsel, nog ongebruikelijker, is het gevolg van chronisch gebruik van ontstekingsremmers, zelfs bij normale mensen. Het lijkt erop dat bij mensen met normale nieren nierschade door langdurig gebruik van NSAID's optreedt, er gedurende het hele leven minstens 5000 tabletten nodig zijn. Dit komt overeen met 7 jaar dagelijkse ontstekingsremmende medicijnen in een 12/12 uur-regime.
AAS (aspirine) is ook een ontstekingsremmer en moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten met een nieraandoening. Lees voor meer informatie: ASPIRINA | AAS | Indicaties en bijwerkingen
Lees voor meer informatie over ontstekingsremmers: ANTI-INFLAMMATORY | ACTIE EN BIJWERKINGEN.
2. ANTIBIOTICA
Antibiotica zijn ook de oorzaak van interstitiële nefritis. In tegenstelling tot ontstekingsremmende nefritis is proteïnurie in het geval van antibiotica klein, maar andere symptomen zoals koorts en rode vlekken op het lichaam geassocieerd met acuut nierfalen komen vaker voor.
Verschillende antibiotica kunnen interstitiële nefritis veroorzaken, met name penicillines, rifampicine, ciprofloxacine en trimethoprim / sulfamethoxazol (Bactrim®)
Sommige antibiotica zijn nefrotoxisch van aard en moeten worden vermeden bij chronische nierpatiënten. De meest voorkomende zijn:
- Aminoglycosiden: gentamicine, amicacine, streptomycine, tobramycine en neomycine.
- Amphotericine B.
- Pentamidine.
Lees meer over antibiotica in: ANTIBIOTICA | Typen, weerstand en indicaties.
3. ANALGESICS
Nier-nierbeschadiging door langdurig gebruik van analgetica was heel gebruikelijk tot in de jaren tachtig en viel sterk neer nadat Fenacetin uit de handel werd genomen. Tegenwoordig worden pijnpunten veroorzaakt door analgetica veroorzaakt door het dagelijks en langdurig gebruik (maanden of jaren) van paracetamol (paracetamol), vooral als het wordt geassocieerd met acetylsalicylzuur (ASA) (lees: PARACETAMOL - Bula in Simple Language).
Dipyrone (metamizol) wordt zelden in verschillende landen in Europa en de Verenigde Staten gebruikt, dus er zijn weinig studies over de renale toxiciteit ervan. Het lijkt erop dat dit pijnstiller een veilige optie is voor patiënten met een nieraandoening (lees: Dipyrone - Metamizole → Indicaties, bijwerkingen en gevaren).
4. CONTRAST VAN HET RADIOLOGISCH ONDERZOEK
Patiënten met nierinsufficiëntie moeten zoveel mogelijk radiologische contrasten vermijden. Als onderzoek absoluut noodzakelijk is, dient de patiënt voorbereid te worden om de effecten te minimaliseren. De belangrijkste examens die gebruik maken van nefrotoxische contrasten zijn:
- Computertomografie.
- Hartkatheterisatie.
- Excretie urografie.
- Angiografie.
- Magnetische resonantie beeldvorming (alleen gevaarlijk in geval van vergevorderde nierinsufficiëntie).
5. ANTIPSCYCLES
Een studie gepubliceerd in 2014 met 200.000 personen ouder dan 64 toonde aan dat oudere patiënten die quetiapine, olanzapine of risperidon namen, een groep geneesmiddelen die atypische antipsychotica worden genoemd, een tweevoudig verhoogd risico hadden op een acute ziekenhuisopname dan patiënten van dezelfde leeftijd die geen van de drie geneesmiddelen gebruiken.
6. ANDERE DRUGS
- LITHIUM: voornamelijk gebruikt bij bipolaire stoornis (voorheen manisch-depressieve stoornis).
- ACICLOVIR: antiviraal.
- INDINAVIR: antiretroviraal gebruikt bij AIDS (AIDS).
- CYCLOSPORINE: immunosuppressivum gebruikt bij transplantatie en auto-immuunziekten.
- TACROLIMUS: gelijk aan cyclosporine.
- CICLOFOSFAMIDA: immunosuppressivum gebruikt bij auto-immuunziekten en sommige neoplasieën.
GENEESMIDDELEN DIE KAN EVIS KUNNEN DOEN VOOR DE NIEREN
Er is toenemend bewijs dat remmers van de protonpomp - PPI (omeprazol, esomeprazol, lanzoprazol, enz.) Nierschade kunnen veroorzaken als het op een chronische manier wordt gebruikt. Het is gebruikelijk om patiënten te vinden die een IBP per dag gedurende verschillende maanden of jaren gebruiken, vaak zonder dat dit nodig is. In de meeste gevallen moeten medicijnen zoals omeprazol stipt worden gebruikt gedurende 4 tot 6 weken om maagproblemen te behandelen. Het gebruik van PPI's moet enkele maanden achter elkaar worden vermeden.
Fibraten (fenofibraat, genfibrozil, ciprofibraat, enz.) Zijn geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van hypertriglyceridemie. Bij patiënten met een zekere mate van nierdisfunctie, kunnen deze geneesmiddelen nierletsel verergeren en moeten worden vermeden.
Er zijn toenemende meldingen van gevallen van nierbeschadiging veroorzaakt door zogenaamde traditionele Chinese kruiden. Er zijn al meer dan 150 gevallen van mensen die deze kruiden gebruikten om af te vallen en ontwikkelden acuut nierfalen waarvoor hemodialyse nodig was.
Er zijn weinig risicovrije medische procedures. Zelfmedicatie is gevaarlijk en het is belangrijk om de belangrijkste bijwerkingen te kennen om ze vroegtijdig te kunnen detecteren. Het is geen wonder dat de overgrote meerderheid van artsen een opleiding van minstens 10 jaar ondergaat.
10 SYMPTOMEN VAN DE ZIEKTE VAN ALZHEIMER
De ziekte van Alzheimer is een progressieve en ongeneeslijke neurodegeneratieve ziekte, dat wil zeggen een ziekte die progressieve en onomkeerbare vernietiging van de neuronen veroorzaakt. De ziekte van Alzheimer treft meestal mensen ouder dan 65 jaar, de meest voorkomende oorzaak van dementie bij ouderen
DELIRIUM - Geestelijke verwarring bij ouderen
Delirium, ook wel acute verwarringsstatus genoemd, is een ernstige verstoring van de mentale functie van de patiënt, gekenmerkt door bewustzijnsstoornissen, met verminderde concentratie, geheugenveranderingen, mentale verwarring en veranderde perceptie van de omgeving. Het begin van delier is meestal plotseling en evolueert binnen enkele uren of een paar dagen.
