ALLERGISCHE CONJUNCTIVITE - Oorzaken, symptomen en behandeling
Conjunctivitis is de naam die we geven aan ontsteking van het bindvlies, het dunne membraan dat de voorkant van onze ogen bedekt.
Conjunctivitis kan verschillende oorzaken hebben, zoals virale of bacteriële infecties, irritatie van vreemd lichaam, chemische irritatie en allergiemaraal.
In dit artikel zullen we uitsluitend spreken over allergische conjunctivitis, de oorzaken, symptomen en behandelingsvormen aanpakken.
Als u op zoek bent naar meer informatie over conjunctivitis, ga dan naar het volgende artikel: CONJUNTIVITE - Symptomen, oorzaken, overdracht en behandeling.
Wat is het bindvlies?
Het bindvlies is een dun transparant membraan dat de sclera (wit deel van onze ogen) en het binnenste deel van de oogleden bedekt.
Het conjunctiva is sterk gevasculariseerd; die kleine bloedvaten die we kunnen zien in het witte deel van de ogen en de binnenkant van de oogleden zitten niet in de oogbol, maar in de conjunctiva.
Onder normale omstandigheden is de sclera wit van kleur en is het binnenste deel van de oogleden roze. In beide is het mogelijk om de aanwezigheid van sommige bloed microvaten te identificeren. Wanneer het bindvlies ontstoken is, verandert de situatie enorm, de kleine bloedvaten van het bindvlies worden meer prominent, waardoor zowel de sclera als de goed-roodachtige oogleden achterblijven, wat het kenmerkende roodogige aspect van conjunctivitis veroorzaakt.
Wat is allergische conjunctivitis
Allergische conjunctivitis wordt veroorzaakt door allergenen in de lucht (stoffen in de lucht die allergieën kunnen veroorzaken) die bij contact met onze ogen een opeenstapeling van immuunreacties veroorzaken die leiden tot allergiesymptomen.
Oculaire allergie kan in isolatie ontstaan, maar wordt vaak in verband gebracht met andere allergische ziekten, in het bijzonder allergische rhinitis, astma en atopische dermatitis.
Deze vorm van conjunctivitis komt vooral voor bij jonge volwassenen, met een gemiddelde leeftijd van 20 jaar. De symptomen neigen in de loop der jaren af te nemen, maar het is niet ongebruikelijk dat oudere volwassenen relevante symptomen blijven hebben.
Allergische conjunctivitis kan op 3 manieren worden verdeeld:
1- Acute allergische conjunctivitis - is een allergische conjunctivitis die plotseling ontstaat nadat de persoon in contact is gekomen met een bekend allergeen, zoals kattenhaar. Dit type conjunctivitis gebeurt alleen op een punctuele manier en het beeld verdwijnt binnen 24 uur nadat de patiënt geen contact meer heeft met het allergeen.
Seizoensgebonden allergische conjunctivitis - is een vorm van oogallergie die gewoonlijk mildere maar aanhoudende symptomen veroorzaakt die elk jaar op hetzelfde moment verschijnen, meestal in de lente, wanneer er meer stuifmeel in de lucht is. In sommige regio's zijn er soorten stuifmeel die in andere seizoenen van het jaar voorkomen. Daarom is seizoensgebonden allergische conjunctivitis niet noodzakelijkerwijs een aandoening die alleen in het voorjaar ontstaat.
3- Meerjarige allergische conjunctivitis - is een milde, chronische allergische conjunctivitis die persistent en het hele jaar aanwezig is. Deze vorm van conjunctivitis is meestal gerelateerd aan veel voorkomende allergenen in het milieu, zoals huisstofmijt, stof, dierenhaar (als de patiënt er een heeft) of schimmel.
Geschat wordt dat jaarlijks 20% van de bevolking ten minste één van de 3 hierboven beschreven typen heeft voor oculaire allergie.
Er zijn ook andere vormen van allergische conjunctivitis, die ernstiger en zeldzamer zijn, zoals:
- Atopische keratoconjunctivitis - is een vorm van conjunctivitis die voorkomt bij ongeveer 20 tot 40% van de patiënten met atopische dermatitis.
- Vernale conjunctivitis of vernale keratoconjunctivitis - is een meer ernstige conjunctivitis, die meestal mannelijke kinderen treft die in hete, droge en subtropische klimaten leven.
- Giant papillaire conjunctivitis - is een vorm van conjunctivitis gerelateerd aan contactlens intolerantie.
Deze zeldzamere vormen van conjunctivitis zullen in dit artikel niet worden behandeld.
Symptomen van allergische conjunctivitis
Jeuk in de ogen is het meest prominente symptoom van oculaire allergie, zodat als jeuk geen deel uitmaakt van de klachten van de patiënt, we moeten denken aan andere ziekten dan allergische conjunctivitis. Het krassen van de ogen moet worden vermeden omdat het de symptomen kan verergeren.
Roodheid in de ogen (oculaire hyperemie) is ook een bijna universeel teken. Bij oogallergie is de roodheid diffuus in het hele gebied dat door het bindvlies wordt bedekt. Als hyperemie alleen rond de iris (gekleurd deel van de ogen) is, moet rekening worden gehouden met andere diagnoses.
Zwelling in het ooglid geassocieerd met roodheid is vrij gebruikelijk, evenals scheuren en een zekere mate van fotofobie (lichte intolerantie) zijn ook aanwezig. In extreme gevallen kan de gezwollen conjunctiva zich voorbij het ooglid uitstrekken, waardoor deze spontaan zichtbaar wordt.
Hoewel het oog erg rood kan zijn, is er meestal geen oogpijn bij allergische conjunctivitis. Hooguit een licht brandend gevoel. Als de patiënt relevante oogpijn meldt, moet de arts denken aan meer ernstige aandoeningen, zoals glaucoom of episcleritis.
De symptomen van allergische conjunctivitis zijn meestal bilateraal; één oog kan echter meer dan het andere worden beïnvloed. Patiënten kunnen de aanwezigheid van korstjes (droge plaques) melden bij het ontwaken, maar de secretie van allergische conjunctivitis is typisch waterig, in tegenstelling tot bacteriële conjunctivitis, die purulente secretie veroorzaakt.
Diagnose van allergische conjunctivitis
Naast het identificeren van de symptomen en symptomen die hierboven zijn beschreven, helpt de medische geschiedenis van de patiënt meestal veel bij de diagnose. Patiënten met allergische conjunctivitis hebben vaak een voorgeschiedenis van atopie, seizoensgebonden allergie of specifieke allergieën (bijv. Katten, pollen of huisstofmijten).
In de overgrote meerderheid van de gevallen is verder onderzoek niet nodig, zodat de arts de diagnose van allergische conjunctivitis kan vaststellen. De klinische geschiedenis en symptomen volstaan.
Behandeling van allergische conjunctivitis
1- Initiële maatregelen
Er zijn verschillende algemene maatregelen die nuttig zijn voor de meerderheid van de patiënten met allergische conjunctivitis; ze zijn:
- Patiënten mogen hun ogen niet wrijven omdat wrijving de symptomen kan verergeren.
- Koude kompressen kunnen helpen ooglidoedeem te verminderen.
- Gekoelde kunstmatige tranen die de hele dag door worden aangebracht, helpen bij het verdunnen en verwijderen van allergenen die in de ogen aanwezig zijn.
- Draag geen contactlenzen, gezien de neiging van allergenen om zich aan de lensoppervlakken te hechten.
- Vermijd of minimaliseer contact met bekende allergenen.
Voor patiënten met meerjarige allergische conjunctivitis, omvat preventie specifieke maatregelen om specifieke allergenen te vermijden. Voor allergie voor huisstofmijt omvatten nuttige maatregelen bijvoorbeeld frequente vervanging van beddengoed, kussens en dekens, vermindering van de vochtigheid in het huis, frequent stofzuigen van kamers, verwijderen van vloerkleden, gordijnen en zelfs antiek meubilair.
2- Behandeling met oogdruppels
Er zijn tientallen vormen van oogdruppels beschikbaar voor de behandeling van allergische conjunctivitis op de markt, laten we slechts een paar van de opties noemen:
2a) Oogdruppels die antihistaminica en vasoconstrictoren bevatten - Dit zijn oogdruppels die alleen op korte termijn moeten worden gebruikt, meestal minder dan 2 weken, omdat ze het beeld op de lange termijn erger kunnen maken. Dit type oogwater verbetert eigenlijk de jeuk, roodheid en ooglidoedeem, maar de symptomen keren meestal terug wanneer de medicatie wordt gestaakt en is daarom geen goede optie voor langere conjunctivitisfoto's. Dit type oogdruppels is het meest geschikt voor de behandeling van acute en kortdurende aandoeningen.
Voorbeelden van oogdruppels die in deze klasse vallen, zijn: nafazolinehydrochloride (Lerin®) en feniramine-maleaat (Claril®).
2b) Oogdruppels die antihistaminica bevatten met mestcelstabilisatoren - zijn een nieuwe generatie oogdruppels voor allergische conjunctivitis, zijn effectiever dan hun voorgangers en nuttig bij de behandeling van acute, seizoensgebonden of niet-seizoensgebonden vormen.
Hoewel het starten van deze geneesmiddelen binnen enkele minuten na hun toepassing plaatsvindt, wordt hun maximale effect pas binnen 2 weken na continu gebruik bereikt.
Oogdruppels met antihistaminica en mestcelstabilisatoren kunnen ook preventief worden gebruikt als de patiënt van tevoren weet dat ze binnenkort in contact zullen komen met een allergeen. In deze gevallen kunnen oogdruppels beginnen met de dag voor het begin van blootstelling aan het allergeen.
Bij patiënten met seizoensgebonden allergische conjunctivitis kunnen oogdruppels worden gestart tot 2 tot 4 weken vóór het begin van het allergieseizoen.
Voorbeelden van oogdruppels die onder deze klasse vallen, zijn olopatadinehydrochloride (Patanol S®), epinastinehydrochloride (Relestat®), alcaftadine (Lastacaft®), azelastinehydrochloride (Rino Lastin®), ketotifenfumaraat (Zaditen®) en emedastine difumaraat (Emadine®).
2c) Oogdruppels die corticosteroïden bevatten - deze oogdruppels zijn zeer effectief bij het beheersen van de symptomen, maar het gebruik ervan moet beperkt zijn tot slechts 2 weken, aangezien het risico van ernstige neveneffecten zoals cataractontwikkeling, glaucoom of ooginfectie zeer hoog is .
In het algemeen zijn corticosteroïddruppels alleen geïndiceerd voor kortdurend gebruik bij patiënten met relevante symptomen die niet adequaat reageerden op oogdruppels met antihistaminica en mestcelstabilisatoren.
Voorbeelden van oogdruppels die in deze klasse vallen, zijn loteprednol (Loteprol® of Alrex®), prednisolon (Pred Fort®, Pred mild® of Ster®), fluormetolon (florate®).
3- Tabletbehandeling
Antihistaminetabletten zijn een goede keuze voor patiënten die naast conjunctivitis ook andere allergische symptomen hebben. Wanneer allergie echter uitsluitend de ogen beïnvloedt, zou oogdruppels de voorkeursvorm van de behandeling moeten zijn, omdat ze effectiever zijn, sneller beginnen en minder snel systemische bijwerkingen veroorzaken.
MYTHES EN FEITEN OVER VITAMINEN
Vitaminen zijn een groep organische chemicaliën die essentieel zijn voor het leven, die ons lichaam niet in voldoende hoeveelheden kan synthetiseren, en het is noodzakelijk om deze via voedsel te verkrijgen. Zowel het gebrek aan vitamines als hun overmaat zijn schadelijk voor onze gezondheid. In dit artikel zullen we uitleggen wat vitamines zijn, waar ze voor zijn, wat hun werkelijke effecten zijn en wat populair is zonder wetenschappelijke basis.
CHRONIC FAIL SYNDROME - oorzaken, symptomen en behandeling
Het chronisch vermoeidheidssyndroom is een controversieel en moeilijk uit te leggen en het is zeer frustrerend om niet alleen met patiënten, maar ook met artsen om te gaan, omdat de oorzaken ervan nog niet definitief zijn vastgesteld, de diagnose moeilijk te stellen is en de huidige behandeling is niet erg effectief.
