DELIRIUM - Geestelijke verwarring bij ouderen

Delirium, ook wel acute verwarringsstatus genoemd, is een ernstige verstoring van de mentale functie van de patiënt, gekenmerkt door bewustzijnsstoornissen, met verminderde concentratie, geheugenveranderingen, mentale verwarring en veranderde perceptie van de omgeving. Het begin van delier is meestal plotseling en evolueert binnen enkele uren of een paar dagen.

Geestelijke verwarring komt zeer vaak voor bij ouderen, vooral tijdens ziekenhuisopnames of ziekenhuisopnames.

In dit artikel gaan we in op de volgende punten over delirium:

• Verschillen tussen delirium en delier.
• Symptomen.
• Oorzaken.
• Confusionele toestanden bij intramurale patiënten.
• Preventie en behandeling.
• Delirium tremens.

Delirium is anders dan delier

Hoewel ze zeer vergelijkbare namen hebben, zijn delirium en delirium verschillende dingen. Delirium is een symptoom van een psychiatrische aandoening, meestal psychotische stoornissen. Delirium is een overtuiging of een sterke overtuiging over absurde feiten, die tegen de rede ingaan. Als voorbeeld kunnen we die mensen noemen die zichzelf de reïncarnatie van Jezus Christus noemen, die beweren te zijn ontvoerd door buitenaardse wezens, die denken dat televisie met hen praat of die zweren dat iemand een chip in hun hersenen heeft geïmplanteerd om over hun gedachten te waken.

Het is belangrijk om charlatans te scheiden van mensen met echt delier. De waanzinnige patiënt gelooft echt in de absurditeit die hij meldt, en net als je geldige argumenten gebruikt, zal je hem nooit overtuigen dat je delier niet echt is. De charlatan is op zijn beurt een oneerlijk persoon, die bewust verhalen verzint om voordelen te behalen, meestal van financiële oorsprong.

Dit artikel gaat echter niet over delier, maar over delier. Laten we het uitleggen.

Symptomen van delier

Delirium is heel anders dan delier. De patiënt met delier wordt verward en gedesoriënteerd, zowel in de tijd als in de ruimte, en heeft moeite om te weten waar hij is en herkent de huidige datum (wanneer hem wordt gevraagd in welk jaar we ons bevinden, kan hij enigszins reageren zoals 1958). De patiënt met delier kan slaperiger en lusteloos zijn.

Er is een verlies van concentratievermogen, waardoor de patiënt niet lang in de gaten kan houden. Dit is duidelijk wanneer u met de patiënt probeert te praten, omdat de patiënt gemakkelijk afgeleid is, niet in staat om een ​​gesprek te voeren. Veranderingen in het recente geheugen komen ook vaak voor, zodat de patiënt zich geen situaties kan herinneren die een paar uur of dagen geleden plaatsvonden.

Verstoringen van de waarneming komen vaak voor. Patiënten herkennen uw arts of familieleden mogelijk niet. Afleveringen van delier kunnen optreden tijdens delier, zoals het zich voorstellen dat u wordt achtervolgd of dat de medische staf u pijn wil doen. Er kunnen eenvoudige hallucinaties zijn, met schaduwen of vormen; of complex, zoals het zien van mensen die niet bestaan ​​of die al zijn gestorven. Hallucinaties kunnen visueel en / of auditief zijn.

Tijdens delier kunnen patiënten het vermogen verliezen om een ​​tweede taal te schrijven of te spreken. Een buitenlander die al jaren in Brazilië woont, kan tijdens de verwarringsstaat het vermogen verliezen om Portugees te spreken.

Delirium ontstaat plotseling en ontwikkelt zich over een paar uur en kan dagen of maanden aanhouden. Het feit dat het plotseling verschijnt, is het meest nuttige kenmerk van het onderscheid met dementie, dat een langzame en progressieve opzet is. Bovendien is het delirium fluctuerend en wordt het 's middags en' s nachts intenser. Het is niet ongebruikelijk dat een patiënt met delirium tijdens ochtendbezoeken relatief helder verschijnt, en verward raakt naarmate de dag vordert. De uitwisseling van de dag bij nacht is ook typerend voor delirium. De patiënt blijft elke nacht wakker en geagiteerd en slaapt een groot deel van de dag in slaap.

In tegenstelling tot dementie is delier tijdelijk en verbetert het in de loop van de tijd.

Oorzaken van delier

Het is niet precies bekend waarom delirium verschijnt, maar het is een feit dat het een ziekte van multifactoriële oorsprong lijkt te zijn. De patiënt die verwarde toestanden ontwikkelt, heeft meestal meer dan een van de onderstaande risicofactoren:

• Eerdere neurologische ziekte, zoals de ziekte van Parkinson, de ziekte van Alzheimer of een beroerte.
• Geavanceerde leeftijd.
• Langdurige ziekenhuisopname.
• Gebruik van verschillende medicijnen, voornamelijk sedativa, anxiolytica, antidepressiva of antipsychotica.
• Infecties.
• Uitdroging.
• Visueel of auditief tekort.
• Chronische ziekten in een vergevorderd stadium.
• Onthouding van alcohol of drugs.
• Weinig mobiliteit, beperkt tot bed.
• Slaapdeprivatie.
• Emotionele stress.
• Pain.
• Langdurig gebruik van blaaskatheter.

Verwarring in opgenomen patiënten

Delirium kan op elke leeftijd ontstaan ​​bij elk type persoon. Het komt echter vaker voor dat hij voorkomt bij ouderen die in ziekenhuizen of verpleeghuizen in het ziekenhuis worden opgenomen. Tot de helft van de ouderen die in het ziekenhuis blijven, ontwikkelt een zekere mate van geestelijke verwarring.

Als de patiënt al een neurologische aandoening heeft, of als de ziekenhuisopname werd gemotiveerd door een infectie, zoals longontsteking of urineweginfectie, is het risico op delier erg hoog. Hoe verzwakt de patiënt is, hoe groter het risico op het ontwikkelen van mentale verwarring.

De gehospitaliseerde patiënt is niet alleen duidelijk ziek, wat op zichzelf een risicofactor is voor delier, gaat volledig uit de routine, verliest het begrip tijd, volgt vaak de dag-nachtcyclus niet, gebruikt verschillende medicijnen en meestal blijft het grootste deel van de tijd, zo niet de hele tijd, beperkt tot het bed van de kamer. Ziekenhuisopname is meestal een tijd waarin verschillende risicofactoren voor de ontwikkeling van een verwarde toestand aanwezig zijn, waardoor delirium een ​​extreem veel voorkomende situatie is.

Wanneer een oudere patiënt in goede conditie thuis delier ontwikkelt, is er meestal een verborgen oorzaak achter. Ouderen reageren vaak anders op infecties. Velen hebben geen koorts en hebben misschien geen specifieke klachten. Het begin van delirium kan de enige tip zijn voor een aanhoudende infectie, zoals urineweginfectie (lees: Longontsteking) of pneumonie (lees: PNEUMONIA | Symptomen en behandeling).

Preventie en behandeling van delier

Er is geen specifieke behandeling voor delier. De behandeling moet gericht zijn op de ziekte of aandoening die de verwarringsstoornis versnelt. Maar belangrijker dan het behandelen van delier is proberen te voorkomen dat het verschijnt. Om dit te doen, zou men:

• Voorkom dat de patiënt lange tijd in het ziekenhuis wordt opgenomen.
• Beheers de pijn goed.
• Voorkom overmatig gebruik van medicijnen.
• Vermijd langdurig gebruik van katheters en sondes.
• Stimuleer de patiënt niet te worden beperkt tot het bed.
• Behandel infecties tijdig.

Als de patiënt verward en erg geagiteerd is, kan het nodig zijn om hem te kalmeren en agitatie onder controle te houden. In extreme gevallen kan de patiënt worden beperkt tot het bed, vooral als de patiënt het risico loopt om te vallen of sera en veneuze medicijnen probeert te verwijderen.

Delirium tremens

Delirium tremens is een aandoening die wordt gedefinieerd door hallucinaties, desoriëntatie, hypertensie, tachycardie (versnelling van de hartslag), koorts, opwinding en zweten veroorzaakt door drugsonthouding, meestal alcohol.

Delirium tremens is een medisch noodgeval en kan doorgaan tot cardiovasculaire collaps of ademhalingsfalen als het niet op tijd wordt behandeld.

De milde ontwenningsverschijnselen treden op binnen 6-24 uur na de laatste drank, gekenmerkt door tremoren, angst, misselijkheid, braken en slapeloosheid. Ernstige alcoholterugtrekking vindt 10-72 uur na de laatste drank plaats. Tekenen en symptomen omvatten visuele en auditieve hallucinaties, hele lichaam tremoren, braken, zweten en hypertensie. Een dodelijke crisis kan zich ook voordoen (lees: EPILEPSY | CONVULSIVE CRISIS | SYMPTOMEN EN BEHANDELING).

Ongeveer 5% van de alcoholische patiënten die vrijwillig of onvrijwillig stoppen met alcoholgebruik lijden aan delirium tremens. Het beeld duurt meestal een tot vijf dagen en ziekenhuisopname wordt meestal aangegeven om de situatie onder controle te houden.

SYNDROOM VAN DE HARTPARTIJ - Oorzaken, symptomen en behandeling

Gebroken hartsyndroom, ook bekend als takotsubo-cardiomyopathie of stressmyocardiopathie, is een hartspierziekte die plotseling kan optreden na een situatie van intense emotionele of fysieke stress. Takotsubo-cardiomyopathie kan zelfs bij eerder gezonde personen voorkomen. Hoewel het een voorbijgaande verwonding van de hartspier is, met een gemiddelde duur van 7 tot 30 dagen, kan het ernstig genoeg zijn om de patiënt de dood in te leiden.

(geneeskunde)

VIDEO: WAAROM LATEN WE PUNS EN ARROTS OPENEN?

Bezoek ons ​​YouTube-kanaal: https://www.youtube.com/mdsaude In de video van vandaag praat ik over een nogal onplezierig onderwerp, maar uiterst relevant voor de meeste mensen. Waarom komen we woordspelingen en oprispingen terug? Blijf op de hoogte! # VINET # De mens elimineert gemiddeld tot anderhalve liter gassen door de anus, met een frequentie van 5 tot 20 woordspelingen per dag. Ie

(geneeskunde)