VERSCHILLEN TUSSEN LIPOASPIRAÇÃO, HIDROLIPO, MINI LIPO en LIPOLIGHT
Hidrolipo, minilipo, lipolaser en lipo light zijn procedures die worden verkocht als alternatieve vormen van liposuctie, maar ze vertonen dezelfde risico's en dezelfde indicaties.
Liposuctie is de meest volbrachte plastische chirurgie in Brazilië, met meer dan 200.000 procedures per jaar.
De techniek is gemaakt door de Franse plastisch chirurg Yves Gerard Illouz in 1978. Het duurde niet lang voordat liposuctie op het land van Tupiniquins landde. In 1980 voerde Dr. Illouz zelf de eerste liposuctie uit in Brazilië, meer bepaald in het Hospital Servidores do Estado, in de stad Rio de Janeiro.
Vroeger werd liposuctie uitgevoerd met zeer dikke canules, die het vetweefsel enorm traumatiseerden en vaak onregelmatigheden in de lichaamscontour veroorzaakten. Bovendien was op dat moment weinig bekend over veilige afgezogen volumelimieten voor de patiënt.
Sindsdien is de liposuctie enorm geëvolueerd. Momenteel zijn de canules veel dunner, waardoor chirurgische agressie wordt geminimaliseerd en een delicater en preciezer werk mogelijk is, waardoor een beter resultaat wordt verkregen.
Vandaag hebben we een veel betere kennis van de repercussies van een liposuctie voor het lichaam, waardoor we limieten konden vaststellen die de veiligheid van de procedure enorm vergrootten.
Artikel 9 van Resolutie Nr. 1.711 van de Federale Medische Raad stelt vast dat "afgezogen volumes niet meer dan 7% van het lichaamsgewicht mogen zijn bij gebruik van de infiltratietechniek; of 5% bij gebruik van de niet-infiltratieve techniek. Evenzo mag het niet groter zijn dan 40% van het lichaamsoppervlak, ongeacht de gebruikte techniek. "
Door van kind te veranderen, kan een persoon met een gewicht van 60 kg slechts 40% van zijn lichaam en 4, 2 L vetvrije liposuctie hebben. Dat wil zeggen, degenen die beloven liposuctie het hele lichaam en nemen 7, 8, 9, 10 L vet of zijn leugenaars of zijn inconsequent en lichtzinnig, en slagen er niet in om te voldoen aan een CFM-resolutie.
Maar wat is uiteindelijk infiltratieve techniek en niet-infiltratieve techniek?
Welnu, infiltratieve techniek is een techniek waarbij liposuctie wordt voorafgegaan door de injectie, in vet dat liposuctie is, van een oplossing bestaande uit serum, vasoconstrictoren en soms lokale anesthetica. De geïnjecteerde oplossing laat de vetcellen "zwellen", waardoor liposuctie gemakkelijker wordt en de aderen en bloedvaten samentrekken, waardoor chirurgische bloedingen worden verminderd. Vanwege deze eigenschappen heeft de overgrote meerderheid van de plastisch chirurgen de voorkeur voor de infiltratieve techniek, ten nadele van de niet-infiltratieve techniek, waarin uiteraard niets wordt geïnjecteerd.
In de afgelopen jaren zijn nieuwe technologieën opgenomen in liposuctie, zoals het gebruik van ultravibrerende canules (Vibrolipoaspiration), die ultrageluid of laserstralen uitstralen. Ze zijn allemaal bedoeld om het werk van de Plastisch Chirurg te vergemakkelijken, chirurgische agressie te verminderen en een beter postoperatief resultaat mogelijk te maken. Naar mijn bescheiden mening bleek geen van deze nieuwe technologieën superieur te zijn aan klassieke liposuctie, naast het verhogen van de kosten van de procedure, en ik denk dat dit het denken is van de meeste plastisch chirurgen. Het is echter mogelijk dat deze en andere nieuwe technologieën met hun verbetering in de toekomst door de meeste Plastisch Chirurgen in liposuctie worden opgenomen.
Veel mensen vergissen zich als liposuctie een afslankoperatie is. Het doel is om de lichaamscontouren te harmoniseren. Deze premissen worden goed uitgelegd in de eerste twee artikelen van Resolutie Nr. 1.711 van de Federale Raad voor Geneeskunde, die liposuctie reguleert:
"OVERWEGENDE dat tijdens de plenaire vergadering van 10 december 2003 is besloten:
Artikel 1 - Herken de techniek van liposuctie als geldig en toegewijd binnen het arsenaal van plastische chirurgie, met precieze aanwijzingen voor correcties van de lichaamscontour in relatie tot de verdeling van onderhuids vetweefsel.
Artikel 2 - Dat liposuctie operaties geen indicatie voor gewichtsverlies moeten hebben. "Bij het veranderen van liposuctie is liposuctie aangewezen om het probleem van de onafscheidelijke partner van veel vrouwen op te lossen: gelokaliseerd vet.
Niet elke gelokaliseerde dikke patiënt is echter een kandidaat voor liposuctie. De mate van slappe huid kan een belemmerende factor zijn. Slapte vertaalt zich in de vermindering of zelfs het verlies van elasticiteit van de huid. Hoe groter de doorbuiging, hoe minder elasticiteit. De aanwezigheid van de beruchte striae is ook een sterke aanwijzing voor slechte huidelasticiteit (lees: STRETCHES | Behandeling en preventie).
Maar hoe belangrijk is huidelasticiteit bij liposuctie? Ik antwoord ze: allemaal! Om beter uit te leggen hoe belangrijk de elasticiteit is, gebruik ik een moment van leven dat bijna alle vrouwen gemeen hebben; de zwangerschap. Met de ontwikkeling van de zwangerschap, breidt de huid zich geleidelijk uit om de toename van het abdominale volume beter op te vangen. Onmiddellijk na de bevalling keert het volume terug naar normaal en trekt de huid zich tijdens de daaropvolgende weken langzaam terug om zich opnieuw aan te passen aan het buikvolume uit het verleden. Dat is waar de elasticiteit van de huid binnenkomt. Hoeveel van jullie kennen vrouwen die na de bevalling er niet eens uit zagen alsof ze een kind hadden? En die met de slappe buik? En degenen die naast verzakking zijn vol striae? Wat de mate van huidretractie bepaalt, is de elasticiteit ervan en speelt, net zoals bij zwangerschap, dezelfde belangrijke rol bij liposuctie.
We weten dat ze in het geval van liposuctie, naast de mate van elasticiteit, de samentrekking van de huid in de terugtrekking van de huid doen. Bij het uitvoeren van een lipo vindt de laesie van het vetweefsel plaats via de canules. Dit letsel, zoals elke wond, geneest. Het blijkt dat elk genezingsproces in ons lichaam evolueert met een terugtrekking van naburige weefsels. Dit is ook waar in liposuctie, waar de genezing van het vetweefsel zal resulteren in de terugtrekking van de huid, dankzij het fenomeen van cicatriciale samentrekking.
Wanneer er sprake is van kleine of matige verzakking, kan liposuctie worden uitgevoerd omdat we kunnen rekenen op de elasticiteit van de huid en de contractie van littekens. Wanneer de verzakking van de huid matig tot groot is, moet de geïsoleerde lipo worden vermeden, anders verergert het de lipo. In deze gevallen moet de associatie van huidresectie met liposuctie worden overwogen.
Lees voor meer informatie over liposuctie: LIPOSUCTIECHIRURGIE | Technieken, indicaties en risico's.
HIDROLIPO, MINI LIPO en LIPO LICHT
Merk op dat de termen hydrolysespiratie, minilipoaspiratie, lichte liposuctie en dergelijke niet worden genoemd in de CFM-resolutie. Dat komt omdat er simpelweg geen "hydrolipo" is, er is geen "mini lipo" of "lipo light"!
Liposuctie is een unieke procedure die infiltratieve en niet-infiltratieve technieken omvat, waarbij het vet door negatieve druk van een apparaat of spuiten wordt opgezogen door canules die worden geïntroduceerd door kleine snijwonden op de huid
Om beter uit te leggen waarom de termen "hydrolipo", "mini lipo", "lipo light" en dergelijke zijn uitgevonden, verwijs ik naar de volgende resolutie van de Federal Medical Council:
RESOLUTIE Nr. 1.711, VAN 10 DECEMBER 2003
Artikel 1 - Herken de techniek van liposuctie als geldig en toegewijd binnen het arsenaal van plastische chirurgie, met precieze aanwijzingen voor correcties van de lichaamscontour in relatie tot de verdeling van onderhuids vetweefsel.
Artikel 3 - Dat er behoefte is aan specifieke training voor de uitvoering ervan, zijnde onmisbaar de vorige kwalificatie op algemeen chirurgisch gebied, om de invasieve benadering van de methode, preventie, herkenning en behandeling van mogelijke complicaties mogelijk te maken.
Art.5 - Dat liposuctie operaties moeten worden uitgevoerd in operatiekamers uitgerust om te gaan naar de complicaties die inherent zijn aan een chirurgische ingreep.
Deze resolutie stelde vast dat liposuctie een chirurgische ingreep is die bij voorkeur gekwalificeerd is voor plastisch chirurgen, met voorafgaande opleiding in algemene chirurgie (geval van alle leden van de plastisch chirurgen van de Braziliaanse Society of Plastic Surgery) en dat het alleen in een chirurgisch centrum moet worden uitgevoerd.
Welnu, en hoe zijn, vanuit deze resolutie van CFM, artsen van andere specialismen die, gedesillusioneerd met hun carrière, door de wereld van "Esthetische Geneeskunde" achter de "pot met goud" gaan, achter het "gemakkelijke geld", na het volgen van weekendcursussen? Hoe zijn artsen die, om de kosten van liposuctie te verlagen, de procedure op kantoor uitvoeren? Simpel! Hernoem gewoon de liposuctie! "Vanaf nu doen we geen liposuctie, we hydrolipoaspiration, we doen mini liposuctie, we doen lipolight".
De uitvinding van de termen "hydrolipo", "mini lipo", "lipo light" en anderen heeft slechts één doel: om de resolutie van de Federal Medical Council te omzeilen!
En om het nog erger te maken, de "hydrotrope", de "minilipo" en de "lipolight" worden verkocht aan de bevolking als modernere procedures die geen ziekenhuisopname vereisen en dat de patiënt rechtstreeks van kantoor naar het werk gaat. In feite is de liposuctie die op kantoor wordt uitgevoerd veel lager. Naast het schenden van een CFM-resolutie, biedt het niet de veiligheid en de omgeving die nodig is om een chirurgische ingreep uit te voeren, de patiënt is niet verdoofd, voelt zich op zijn best hinderlijk gedurende de procedure en is vaak financieel duurder omdat het in verschillende stappen moet worden gedaan, omdat er toxiciteitsgrenzen zijn bij het gebruik van lokale anesthetica.
Vergeet niet dat liposuctie een CHIRURGIE is en daarom onderhevig is aan CHIRURGISCHE complicaties en moet worden uitgevoerd in een SURGISCHE omgeving. Daarom, als u een liposuctie wilt uitvoeren, raadpleeg dan een plastisch chirurg, zorg ervoor dat hij lid is van de Braziliaanse Society of Plastic Surgery en dat de operatie moet worden uitgevoerd in een chirurgisch centrum.
Deze tekst is geschreven door Dr. Carlos André Meyer - Plastic Surgeon.
METFORMINE - Waarvoor het dient, dosis en bijwerkingen
Metformine, ook bekend onder de handelsnamen Glifage, Dimefor, Glucoformin, Glucophage en Risidon, is het orale medicijn (oraal antidiabeticum) dat het meest wordt gebruikt voor de glykemische regulatie bij diabetes mellitus type 2. In deze tekst zullen we de indicaties van metformine behandelen, die verder gaan dan diabetes, de bijwerkingen en contra-indicaties
AZITROMYCIN - indicaties, dosering en bijwerkingen
Azithromycine is een macrolide-klasse antibioticum, vaak gebruikt bij de behandeling van luchtweginfecties, seksueel overdraagbare aandoeningen, diarree en andere infectieziekten. In dit artikel zullen we ingaan op de belangrijkste indicaties van azithromycine, de interacties, contra-indicaties en bijwerkingen
