BEGRIJP JE ELEKTROCARDIOGRAMMA (ECG)

Ondanks de voortdurende vernieuwing van de technologieën die worden gebruikt voor medische diagnostiek, speelt het elektrocardiogram (ECG), dat sinds het begin van de vorige eeuw beschikbaar is, nog steeds een centrale rol in het onderzoek naar verschillende hartaandoeningen.

Het ECG is een belangrijk aanvullend onderzoek voor de interpretatie van het hartritme en voor de detectie van ischemie van het hart. Het elektrocardiogram is ook van grote waarde bij de evaluatie van andere soorten hartafwijkingen, waaronder hartklepziekten, cardiomyopathie, pericarditis en cardiale gevolgen van hypertensie.

In deze tekst zullen we proberen het ECG voor de lekenpopulatie uit te leggen. Ons doel is natuurlijk niet om iemand te leren een elektrocardiogram te interpreteren of het onderwerp uit te putten, zelfs omdat het te ingewikkeld is om in een enkele tekst te worden behandeld.

Het artikel gaat in op de volgende punten op het elektrocardiogram:

• Waar is het ECG voor?
• Hoe het ECG is gedaan.
• Hoe het ECG werkt.
• Hoe cardiale elektrische activiteit werkt.
• Hoe is het basiselektrocardiogram?
• Normaal ECG.
• Meest voorkomende elektrocardiogram veranderingen.
• De rol van ECG bij een infarct.

We zullen alleen praten over het rust-ECG. Het tijdens de training uitgevoerde elektrocardiogram, de stresstest genoemd, wordt behandeld in een apart artikel.

Wat is het elektrocardiogram?

Het elektrocardiogram is een onderzoek dat de elektrische activiteit van ons hart detecteert. We kunnen zeggen dat ons hart een orgaan is dat wordt aangedreven door elektriciteit. Elke slag, elke samentrekking van de hartspier, elke beweging van de hartkleppen wordt beheerst door kleine elektrische impulsen die in het hart zelf worden opgewekt (ik zal eerder meer details toelichten).

Dankzij het ECG konden we de normale patronen van transmissie en opwekking van deze elektrische impulsen identificeren. Afwijkingen in de elektrische activiteit van het hart zijn duidelijke tekenen dat er problemen zijn met ons hart.

Het elektrocardiogram is een meer geschikte test om hartritmestoornissen te evalueren en voor het eerste onderzoek van cardiale ischemieën.

Is het elektrocardiogram om een ​​ziekte te behandelen?

Nee! Het ECG is slechts een examen. Het behandelt geen ziekte of symptoom. Op dezelfde manier dat een patiënt met een longontsteking niet verbetert bij het maken van een thoraxfoto, heeft de patiënt met hartproblemen geen enkele aanpassing bij het maken van het elektrocardiogram.

Hoe wordt het elektrocardiogram gedaan?

Het rustende elektrocardiogram gebeurt met de patiënt liggend en met de kale stam. Idealiter heeft de patiënt de afgelopen 10 minuten geen moeite gedaan of in de laatste 30 minuten voorafgaand aan de test gerookt.

Zes elektroden worden via een kleefmiddel op de borst bevestigd en 4 extra elektroden worden op de polsen en enkels geplaatst, zoals in de afbeelding wordt getoond. Meestal wordt een beetje gel gebruikt tussen elke elektrode en de huid om de elektrische geleiding te vergroten.

In sommige gevallen worden de 6 stickers met elektroden die aan de borst zijn bevestigd, vervangen door rubberen peren met een metalen voet, die door een vacuüm aan de huid worden bevestigd, zoals zuignappen.

Na de juiste plaatsing van de elektroden in de patiënt, zijn ze verbonden met de machine die de elektrische activiteit van het hart zal aflezen.

Wees niet gealarmeerd, er is geen risico dat u tijdens het examen een schok krijgt. Het elektrocardiogram geeft geen gezondheidsrisico; het ergste dat kan gebeuren is dat je een milde allergie hebt op de plaats van de stickers.

Als de patiënt veel borstharen heeft, moet deze mogelijk worden geschraapt voordat de elektroden kunnen worden gefixeerd.

Het examen is erg snel. Het resultaat komt immers in enkele seconden uit. De machine neemt de elektrische signalen van het hart op en drukt een streek af op zijn eigen geruite papier.

Elektrische activiteit van het hart

Om de resultaten van het elektrocardiogram te begrijpen, moeten we eerst weten hoe de elektrische impulsen in het hart worden gegenereerd en gepropageerd. De onderstaande uitleg lijkt misschien verwarrend, maar het is belangrijk om begrippen te begrijpen zoals "sinusritme", "veranderingen in ventriculaire repolarisatie", "vertakkingsblok", vaak gemeld in ECG-rapporten.

De elektrische stimulus wordt geboren in het hart zelf, in een regio die de sinusknoop (of sinusknoop) wordt genoemd, gelegen aan de top in het rechter atrium. De sinusknoop produceert continu en regelmatig elektrische impulsen die zich voortplanten door het hart, waardoor de samentrekking van de hartspier wordt geïnduceerd. Daarom is een hart in het sinusritme er een waarvan de elektrische stimuli normaal worden gegenereerd door de sinusknoop.

De elektrische impulsen die zich door de hartspier verspreiden, veroorzaken de invoer van calciumionen in de hartcellen, een proces dat elektrische depolarisatie wordt genoemd. Depolarisatie stimuleert spiercontractie. Na contractie verlaten grote hoeveelheden van het kaliumion de cellen, in een proces dat repolarisatie wordt genoemd, dat de spiercellen voorbereidt op verdere depolarisatie. Zolang er geen repolarisatie is, kan de spiercel niet opnieuw samentrekken, ook al ontvangt hij elektrische stimulatie.

Zie de animatie hierboven. De normale elektrische activiteit wordt geboren in de sinusknoop, depolariseert eerst het rechteratrium en vervolgens het linker atrium. Na het passeren van de twee boezems bereikt de elektrische impuls het atrioventriculaire knooppunt, in de scheiding tussen de boezems en het ventrikel. Op dit moment ondergaat de impuls een kleine vertraging, wat ertoe dient dat de atria vóór de ventrikels samentrekken. Bij het atrioventriculaire knooppunt wordt na enkele milliseconden wachten de elektrische impuls doorgegeven aan de twee ventrikels, waardoor hun cellen depolariseren, waardoor contractie van het hart en bloed door het hart worden gepompt. De elektrische impuls duurt 0, 19 seconden om door het hele hart te reizen.

Basis ECG-trace

Laten we het alleen hebben over de basisprincipes, in een poging om iets aan te pakken wat er nog meer in de rapporten van de elektrocardiogrammen staat.

Volg de figuur opzij. Het elektrocardiogram bestaat in principe uit 5 elementen: P-golf, PR-interval, QRS-complex, ST-segment en T-golf.

• De P-golf is de slag die overeenkomt met de depolarisatie van de boezems (contractie van de boezems).
• Het PR-interval is de tijd tussen het begin van de depolarisatie van de atria en de ventrikels.
• Het QRS-complex is depolarisatie van de ventrikels (samentrekking van de ventrikels).
• Het ST-segment is de tijd tussen het einde van de depolarisatie en het begin van de repolarisatie van de ventrikels.
• De T-golf is de repolarisatie van de ventrikels, die geschikt worden voor verdere contractie.

Elke hartslag bestaat uit een P-golf, een QRS-complex en een T-golf.

Opmerking: Atriale repolarisatie vindt gelijktijdig plaats met depolarisatie van de ventrikels, zodat deze niet op het ECG verschijnt en wordt gedekt door het QRS-complex.

Opmerking 2: Het QRS-complex kan verschillende uiterlijkheden hebben, afhankelijk van de afleiding waarin het wordt gevisualiseerd.

ECG-shunts

Al dit pad van elektrische impulsen wordt vastgelegd en geïnterpreteerd door het elektrocardiogram door middel van slagen. De verschillende posities van de elektroden worden gebruikt om verschillende hoeken van het hart vast te leggen, alsof ze meerdere camera's tegenover elk deel van het orgel zijn.

Het gebruikelijke ECG heeft 12 afleidingen, die op 12 verschillende hoeken lijken en tegelijkertijd de voortplanting van elektrische activiteit begeleiden. Deze 12 draden bedekken een groot deel van het hartweefsel. Ze worden: D1, D2, D3, aVR, aVL, aVF, V1, V2, V3, V4, V5 en V6 genoemd.

Voorbeelden: de onderste wand van het ventrikel kan worden geëvalueerd door de leads D2, D3 en aVF; de voorste wand door V1 tot V4 en de hoge laterale wand door D1 en aVL. Daarom duidt een verandering in elektrische geleiding die wordt herhaald in de leidingen D2, D3 en aVF bijvoorbeeld op een probleem in het onderste ventrikel.

Elektrocardiogram resultaten

Het is onmogelijk om alle mogelijke wijzigingen in een ECG uit te leggen. Ik kan echter aangeven welke de normale waarden en de meest voorkomende wijzigingen zijn.

Een normaal elektrocardiogram toont de volgende informatie:

- Hartslag tussen 60 en 100 slagen per minuut.
- P-golf aanwezig, duidt sinusritme aan. De normale P-golf is meestal minder dan 0, 12 seconden lang.
- PR-interval heeft een duur tussen 0, 12 en 0, 20 seconden.
- QRS-complex duurt tussen 0.06 en 0.10 seconden.
- Normale elektrische as ligt tussen -30º en + 90º.

Algemene ECG-wijzigingen

1- Branchebundels

Linksbundeltakblok (BRE) : betekent dat elektrische geleiding wordt aangetast in de zenuwtak die de elektrische impuls naar de linker hartkamer leidt.

De linker tak vertakt zich in de linker voorste tak en de linker achterste tak. Daarom, als slechts een deel van de tak is aangetast, zijn diagnoses van de linker voorste hemiblok (HBAE) of de linker hemiblok aan de achterkant (HBPE) ook mogelijk.

Rechterbundeltakblok (BRD) : betekent dat elektrische geleiding wordt aangetast in de tak die de elektrische impuls naar het rechterventrikel leidt. De rechter tak vertakt niet, dus er is slechts één type BRD.

Linksbundeltakblok (BHB) + Rechterbundeltakblok (BRD) : dit is een situatie die betekent dat de transmissie van elektrische impulsen naar het ventrikel alleen gebeurt door de helft van de linkertak (alleen de linker achtertak). Dit is een patiënt die de elektrische geleiding naar de ventrikels bijna verliest.

Takken komen vaak voor bij patiënten met ischemische hartziekten. Ze komen meestal voor bij mensen die al een hartaanval hebben gehad en / of die hartfalen hebben (lees: Myocardinfarct Oorzaken en preventie en HARTSTORING Oorzaken en symptomen).

2- Afwijking van de elektrische as

De normale elektrische as varieert tussen -30º en 90º.

Als de as ligt tussen -30º en -90º, zeggen we dat er een afwijking van de as naar links is . De belangrijkste oorzaken zijn BRD, linkerventrikelhypertrofie, longemfyseem, Wolff-Parkinson-White-syndroom (lees: WOLFF-PARKINSON-WHITE - Symptomen, oorzaken en behandeling) en vorig infarct. Left shift kan ook voorkomen bij gezonde mensen.

Als de elektrische as tussen 90 ° en 180 ° is, is er een afwijking van de as naar rechts . De belangrijkste oorzaken zijn BRE, vorig infarct en hypertrofie van de rechterkamer. Net als bij de linkerploeg kan de juiste verschuiving ook optreden bij mensen zonder hartaandoeningen.

3 - Sinusaritmie

Hoewel de naam aritmie doet schrikken, is sinusaritmie een goedaardige aandoening die vaak voorkomt bij jonge mensen. Het is meestal een verandering in de hartslag veroorzaakt door ademhaling. Omdat het sinusaal is, geeft het aan dat ondanks het onregelmatige ritme, de elektrische impuls correct wordt gegenereerd door de sinusknoop. Het is een verandering die meestal na verloop van tijd verdwijnt.

4- Extrasystoles

Extrasystoles zijn geïsoleerde hartslagen uit ritme. In deze gevallen klopt het hart regelmatig, maar ineens verschijnt een onverwachte geïsoleerde slag. Extrakrastole wordt supraventriculair genoemd als de focus van deze abnormale beroerte ergens in het atrium (buiten de sinusknoop) en ventriculaire extrasystolen ontstaat als de afwijkende focus ergens in het ventrikel ontstaat.

Geïsoleerde extrasystolen hebben meestal geen klinische betekenis. Als ze frequent zijn, kunnen ze een palpitatiesensatie veroorzaken. In deze gevallen moet de oorzaak worden onderzocht.

Lees: PALPITATIES, TACHYCARDIA EN CARDIAC ARRHYTHMIAS.

5- Veranderingen in ventriculaire repolarisatie

Wijziging van ventriculaire repolarisatie is ook een relatief veel voorkomende bevinding. Dit zijn veranderingen in de T-golf van het elektrocardiogram en kunnen aanwezig zijn in het geval van arteriële hypertensie, aortaklepstenose of in cardiale ischemie.

Wanneer het rapport echter wordt beschreven als niet-specifieke veranderingen in ventriculaire repolarisatie, heeft de aandoening meestal geen klinische betekenis. T-golfveranderingen die duiden op hartziekten hebben een karakteristiek uiterlijk waardoor ze kunnen worden onderscheiden van niet-specifieke veranderingen zonder klinische waarde.

6 - Boezemfibrilleren

Atriale fibrillatie (AF) is een veel voorkomende aritmie, vooral bij ouderen. AF is een niet-sinusritme, waarbij een chaotische generatie van elektrische prikkels optreedt in het hele atrium, waardoor het niet meer samentrekt. De rechtbank trilt, alsof ze stuiptrekt. Omdat het atrioventriculaire knooppunt bestaat, worden deze chaotische impulsen afgebroken voordat ze het ventrikel bereiken. Daarom presenteert de patiënt geen P-golf, het hartritme is onregelmatig, maar de QRS is normaal.

Lees voor meer informatie over atriale fibrillatie ATRIAL FIBRILLATION.

7 - Linkerventrikelhypertrofie (LVH)

Ook LVH genoemd, ook wel linkerventrikeloverbelasting genoemd, is een toename van de linkerventrikelspiermassa veroorzaakt door de inspanning van het hart om bloed te pompen bij patiënten met hypertensie (zie: HYPERTENSION, Symptoms and Treatment).

Linkerventrikelhypertrofie vertoont gewoonlijk tekenen van toegenomen amplitude van het QRS-complex, een T-golfverandering en een elektrische asafwijking naar links.

De rol van het elektrocardiogram bij een hartinfarct

Het elektrocardiogram is, omdat het goedkoop en gemakkelijk toegankelijk is, de eerste test die wordt uitgevoerd bij patiënten met klachten van pijn op de borst (lees: ernstige tekenen). Er zijn verschillende bevindingen die kunnen wijzen op een ischemische aandoening, waaronder verhoging van het ST-segment (ST-segmenthoogte), vermindering van het ST-segment (ST-segmentdepressie), omgekeerde T-golven of snelle T-golven.

Het meest klassieke teken van ECG-infarct is ST-segment elevatie, genaamd infarct met supra. Het is echter belangrijk op te merken dat niet elke hartaanval de ECG-bevindingen bevat. Een normaal elektrocardiogram is niet genoeg om een ​​hartaanval uit te sluiten! Als u pijn op de borst heeft, en vooral als u risicofactoren heeft, zoals 50 jaar, obesitas, diabetes, hypertensie, roken, enz., Moeten bloedonderzoeken (meestal troponinetitratie) zo goed mogelijk worden uitgevoerd. om een ​​mogelijk infarct te onderzoeken.

conclusie

Het elektrocardiogram, evenals eventuele aanvullende diagnostische middelen, moet worden beschouwd als slechts één stuk in de puzzel van een diagnose. Je maakt geen puzzel uit één stuk. Het ECG moet worden geïnterpreteerd door een arts die ervaring heeft met het onderzoek, waarbij altijd rekening wordt gehouden met andere gegevens, zoals medische geschiedenis, symptomen, lichamelijk onderzoek, laboratoriumtests en andere aanvullende tests.

POST-RAQUI HOOFDPIJN OF LOMBAR PONS

introductie Lage druk hoofdpijn is een afbeelding van ernstige hoofdpijn die kan optreden na spinale anesthesie, epidurale of lumbale punctie. Deze frames worden respectievelijk post-spinale hoofdpijn, postdurale punctiehoofdpijn of post-lumbale punctiehoofdpijn genoemd. Aangezien spinale anesthesie en epidurale anesthesie vaak worden gebruikt bij geboorten, zowel normale als keizersneden, wordt deze vorm van hoofdpijn ook wel postpartum hoofdpijn genoemd

(geneeskunde)

H1N1 FLU - oorzaken, symptomen en behandeling

Tussen 2009 en 2010 heeft de wereld een grieppandemie A (H1N1) doorgemaakt, die in de volksmond bekend werd als de Mexicaanse griep, een variant van de gewone griep veroorzaakt door het influenza A-virus. Het virus Influenza A (H1N1) circuleert in de wereld sinds minstens het begin van de twintigste eeuw, en was verantwoordelijk voor grote griepepidemieën in het verleden, zoals de beroemde Spaanse griep van 1918, waarbij ongeveer 60 miljoen mensen gedood werden mensen over de hele wereld.

(geneeskunde)