PYRRÍASE ROSE - Symptomen, oorzaken en behandeling
Pityriasis rosea is een relatief veel voorkomende huiduitslag die huiduitslag veroorzaakt die wordt gekenmerkt door roodachtige of roze vlekken die intense jeuk veroorzaken. De oorzaken zijn nog niet volledig begrepen, maar er wordt aangenomen dat de ziekte een virale oorsprong heeft.
Pityriasis rosea is een goedaardige, zelflimiterende ziekte. Zijn grootste probleem is het feit dat het veel tikt en enkele weken nodig heeft om te verdwijnen.
In dit artikel zullen we uitleggen wat is pityriasis rosea, wat zijn hun waarschijnlijke oorzaken, hun symptomen en behandelingsmogelijkheden.
Als u op zoek bent naar informatie over pityriasis versicolor, ook bekend als witte doek, bezoek dan de volgende link: PITIRÍASE VERSICOLOR - PANO BANCO.
Wat is pityriasis rosea
Pityriasis rosea is een huiduitslag die waarschijnlijk wordt veroorzaakt door sommige virussen van de menselijke herpesvirusfamilie, zoals humaan herpesvirus 6 (HHV-6) en humaan herpesvirus 7 (HHV-7), die bij kinderen een ziekte veroorzaken genaamd Plotselinge huiduitslag, ook bekend als infantiele roséola (lees: ROSÉOLA INFANTIL | EXANTEMA SÚBITO).
Plotselinge huiduitslag en rosalia pityriasis zijn verschillende ziekten die door hetzelfde virus worden veroorzaakt. Plotselinge huiduitslag wordt gekenmerkt door uitslag met hoge koorts en geen jeuk, terwijl pityriasis een huiduitslag is zonder koorts maar met intense jeuk.
Ondanks dat het wordt veroorzaakt door sommige leden van het menselijke herpesvirus-familievirus, heeft roze pityriasis niets te maken met koortslippen of genitale herpes, ziekten die worden veroorzaakt door andere soorten virussen van deze familie, namelijk het menselijke herpesvirus 1 (HHV -1) en humaan herpesvirus 2 (HHV-2) (lees: HERPES en symptomen en behandeling).
Ondanks dat het een ziekte van waarschijnlijke virale oorsprong is, is pityriasis rosea niet besmettelijk.
Deze uitslag kan zich op elk moment in het leven voordoen, maar komt vaker voor bij kinderen in de leeftijd van 10 tot 35 en komt zelden voor bij baby's en ouderen. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, en de herfst- en lentemaand zijn de tijden waarin de ziekte vaker voorkomt.
Symptomen van roze pityriasis
In maximaal 90% van de gevallen begint roze pityriasis met een enkele laesie, een moederplaat of medaillon, met een ronde of ovale vorm, 2 tot 5 cm in diameter, goed afgebakende randen en roze verkleuring. Bij personen met een donkere huidskleur kan de laesie paarsachtig of grijs zijn.
Naarmate de dagen verstrijken, groeit het moederbord, begint een dunne peeling te vertonen en wordt het centrum lichter. Buik, borst en rug zijn de meest voorkomende locaties van deze initiële verwonding.
Sommige patiënten melden het verschijnen van enkele niet-specifieke symptomen van virose dagen vóór het begin van het moederbord. De meest voorkomende zijn keelpijn, malaise, hoofdpijn, diarree of pijn in het lichaam.
Naarmate de dagen verstrijken, begint de zogenaamde uitbarsting periode, ook bekend als de secundaire uitslag. Deze fase bestaat uit het verschijnen van meerdere laesies vergelijkbaar met het moederbord, maar kleiner. In het algemeen zijn deze dochterlaesies beperkt tot de romp en de wortel van de benen, wat zeer algemeen is voor de betrokkenheid van het liesgebied. De betrokkenheid van de nek, het gezicht, de voeten en de handen kan voorkomen, maar het komt niet vaak voor omdat de laesies zich meestal in het midden van het lichaam centreren en de ledematen sparen.
Het aantal dochterblessures kan variëren van tientallen tot honderden, afhankelijk van de intensiteit van de uitslag. Deze meerdere laesies zijn ook roodachtig, hebben een dunne schilfering en kunnen erg jeuk hebben.
In sommige gevallen is de laesie van de moeder veel groter dan de laesies van de dochter, maar in andere gevallen is deze mogelijk iets groter. Na het begin van de uitbarstingsperiode kan de patiënt nog enkele dagen, soms weken, nieuwe laesies van de uitslag hebben.
Naarmate de laesies ouder worden, beginnen ze een lichter centrum en een halo te hebben met schalen. Na 4 tot 6 weken beginnen de eerste laesies te vervagen, maar ze kunnen een pigmentachtig gebied achterlaten (witter dan de huid), dat maanden kan duren om terug te keren naar de normale kleur. Hoe donkerder de huid, des te duidelijker het is de depigmentatie.
Behalve huidletsels is jeuk het enige symptoom dat roze pityriasis gewoonlijk veroorzaakt. De intensiteit van jeuk varieert van persoon tot persoon. In de meeste gevallen is de jeuk mild tot matig, maar bij 1 op de 4 patiënten is het erg intens.
De pityriasis rosea geneest spontaan, maar kan worden uitgesteld. Vanaf het begin van het moederbord tot het verdwijnen van de laatste laesies van de secundaire uitslag, kan de ziekte 4 tot 12 weken duren.
Als de uitslag langer dan 3 maanden aanhoudt om te verdwijnen, moet de diagnostische hypothese van pityriasis rosea opnieuw worden bekeken. Over het algemeen wordt een biopsie van de huid aangegeven om de diagnose te bevestigen.
Diagnose van pityriasis rosea
Als de eruptieve periode is ontstaan, is de diagnose van pityriasis rosea relatief eenvoudig. Een geschiedenis van de laesie van een moeder, met een dunne schilfering en een bleek centrum, die in een paar dagen voorafgaat aan het verschijnen van een jeukende uitslag en zonder andere symptomen, is een zeer typische presentatie van pityriasis rosea.
De diagnose kan complexer zijn in atypische gevallen of wanneer de laesie van de moeder zich nog in een zeer vroeg stadium bevindt. In ongeveer 10% van de gevallen is er geen moederbord voorafgaand aan de uitbarstingsperiode, wat de diagnose een beetje moeilijker maakt.
Sommige ziekten kunnen verward worden als pityriasis rosea, zijnde dermatofytose (schimmellaesies van de huid), secundaire syfilis en guttate psoriasis het meest vergelijkbaar. Sommige allergieën voor medicijnen kunnen ook laesies veroorzaken die lijken op die van pityriasis rosea. HIV is een andere differentiële diagnose die in atypische gevallen moet worden overwogen.
In de meeste gevallen is het niet nodig om aanvullende tests uit te voeren.
Als de arts echter van mening is dat het klinische beeld niet erg typerend is, kunnen sommige tests om differentiële diagnoses uit te sluiten vereist zijn, zoals VDRL- of FTA-ABS-screening op syfilis, HIV-serologie en mycologisch huidonderzoek om schimmels uit te sluiten .
Behandeling van pityriasis rosea
Er is geen specifieke behandeling voor pityriasis rosea. De ziekte geneest spontaan en zonder gevolgen na 2 of 3 maanden, ongeacht wat er wordt gedaan.
Behandeling is meestal geïndiceerd voor patiënten die klagen over veel jeuk.
Zalven of crèmes op basis van middelkrachtige corticosteroïden, zoals hydrocortison, mometason of triamcinolon, helpen de jeuk te verlichten. Deze zalven mogen 2 tot 3 keer per dag gedurende maximaal 3 weken worden aangebracht om de risico's van bijwerkingen te minimaliseren.
Actuele lotions met menthol of calamine helpen ook en hebben minder kans op bijwerkingen dan steroïden.
Orale antihistaminica helpen ook. Als de patiënt moeite heeft met slapen vanwege jeuk, kunnen antihistamines van de eerste generatie, die slaap veroorzaken, zoals hydroxyzine, worden gebruikt.
Zodra de uitslag en jeuk verdwenen zijn, is recidief van de ziekte zeldzaam.
VIDEO: Wat is gegeneraliseerde angststoornis
Bezoek ons YouTube-kanaal: https://www.youtube.com/mdsaude Videotranscript Gegeneraliseerde angststoornis maakt deel uit van een groep psychiatrische aandoeningen die ook omvat: panieksyndroom, sociale fobie, posttraumatische stressstoornis en obsessief-compulsieve stoornis. Incidentele angstfrequentie is volkomen normaal, vooral in situaties die begrijpelijkerwijs angst, vrees of nervositeit veroorzaken. Ie
6 OORZAKEN VAN PIJN OM HEREN TE DRINGEN
Pijn om te plassen, ook bekend als dysurie, is een van de meest voorkomende symptomen bij patiënten met een ontsteking / urineweginfectie. We beschouwen dysurie als een ongemak dat ontstaat bij het plassen, of het nu pijn is, branderig aanvoelt, een gevoel van gewicht heeft, branderig is of trilt. Bij vrouwen is de belangrijkste oorzaak van dysurie urineweginfectie, meer specifiek cystitis, de naam die we geven aan de blaasontsteking.
