Haarverlies - Oorzaken en behandeling
Het haarverlies, bekend als kaalheid (of kaalheid), krijgt in de geneeskunde de naam van androgene alopecia. Alopecia betekent haaruitval en androgeen verwijst naar de invloed van mannelijke hormonen in het proces.
Veel mensen vinden dat kaalheid een mannelijk probleem is, maar in feite beïnvloedt definitief haarverlies vrouwen in dezelfde verhouding. Het verschil is dat, aangezien vrouwelijke kaalheid gewoonlijk minder intens is en daarom discreter is, het gemakkelijker camoufleert.
In dit artikel zullen we ingaan op de oorzaken van kaalheid en de beschikbare behandelingen.
Haarcyclus
Haar en haar zijn cilindrische structuren die bestaan uit eiwitten, voornamelijk keratine, die door de huid groeien via de haarzakjes in de diepere delen van de dermis. Het hele lichaam, behalve de handpalmen en voetzolen, heeft haarzakjes en haren. Op sommige plaatsen, omdat ze heel helder en dun zijn, kunnen de haren onopgemerkt blijven, maar ze zijn er.
De haren hebben verschillende kenmerken en groeisnelheid op elke plaats van het lichaam, wat gemakkelijk merkbaar is bij het vergelijken van wimpers, haren, schaamhaar en baard, bijvoorbeeld. De hoofdhuid heeft gemiddeld 100.000 haren, met een gemiddelde groei van 1 tot 2 cm per maand.
Elke dag verliezen we ongeveer 75 tot 100 threads. Afhankelijk van de tijd van het jaar, het stadium van het leven en omgevingsfactoren, kan dit verlies nog groter zijn. De haarcyclus is verdeeld in 3 fasen:
1- Anagene of groeifase van haar. Gaat gemiddeld 2 tot 3 jaar mee en kan oplopen tot 7 jaar.
2- Catagen of involutie fase. Het duurt slechts een paar weken, gemiddeld twee of drie. In dit stadium stopt het haar met groeien en begint het follikel achteruit te gaan.
3- Telogen of afgiftefase. Gaat 3 tot 4 maanden mee. Het haar lost los van de papilla en een nieuwe fase van groei begint.
Naarmate het nieuwe haar groeit, wordt de oude "dode" uit de haarfollikel geduwd en valt. Dit proces van groei en dood vindt plaats in het lichaam met verschillende snelheden voor elk type haar. Degenen die veel tijd nodig hebben om te groeien, vallen uiteindelijk voordat ze groot worden. Deze cyclus legt uit waarom sommige haren nooit bepaalde maten overschrijden en omdat hoofdhaar zelden verder gaat dan de taille, zelfs als het nooit wordt gesneden.
Van de 100.000 haren op je hoofdhuid bevinden zich op dit moment ongeveer 85% in de groeifase, 5% in de involutiefase en 10% in de herfstfase.
Wat veroorzaakt kaalheid?
Kaalheid of androgene alopecia wordt veroorzaakt door een verkorting van de groeifase (anagene), door het geleidelijk dunner worden van het haar en door het verminderen van de grootte van de follikels, waardoor de wortel steeds dichter bij het oppervlak van de huid komt.
Deze miniaturisatie van de follikel is een erfelijk proces gemedieerd door mannelijke hormonen. Om preciezer te zijn, het probleem doet zich voor bij die patiënten die een enzym overproductie produceren dat 5 alfa-reductase wordt genoemd en dat het mannelijk hormoon testosteron omzet in zijn dihydrotestosteronderivaat. Genetische factoren bepalen deze overproductie.
Dihydrotestosteron bindt zich aan receptoren in sommige haarzakjes waardoor ze kleiner worden. Daarom treedt kaalheid op bij die personen met hoge niveaus van dihydrotestosteron en talrijke follikels met receptoren voor dit hormoon. De verschillende verdelingen van dihydrotestosteronreceptoren bij individuen verklaart waarom we verschillende soorten kaalheid hebben. De onderstaande figuur illustreert de meest voorkomende patronen van haarverlies bij mannen.
Bij vrouwen is androgene alopecia diffuser op de hoofdhuid, maar minder intens. Over het algemeen gebeurt er een intense uitdunning van de haarlokken, die voornamelijk in het midden en aan de top van het hoofd optreedt. Volledige kaalheid, zoals bij mannen, is zeldzaam bij vrouwen. 
Kaalheidsbehandeling
De behandeling van mannelijke patroonkaalheid is gebaseerd op het gebruik van twee geneesmiddelen:
- Minoxidil in actuele oplossing (goedgekeurd voor mannen en vrouwen).
- Orale Finasteride (alleen goedgekeurd voor mannen).
a) Minoxidil
De minoxidil-oplossing voor directe toepassing op de hoofdhuid verbetert haaruitval door de tijd van de anagene fase te verlengen en de groei van geminiaturiseerde follikels te stimuleren. De resultaten duren minimaal 4 maanden, meer uitgesproken aan de top van de hoofdhuid en kleiner in de frontale regio. Behandeling is voor het leven. Met de onderbreking keert het haarverlies terug.
b) Finasteride
Finasteride is een medicijn dat oorspronkelijk werd gebruikt in prostaathypertrofie, maar na verloop van tijd werd opgemerkt dat het een neveneffect heeft van het verminderen van het haarverlies van patiënten.
Finasteride is een 5-alpha-reductase-enzymblokker, die, zoals eerder uitgelegd, de omzetting van testosteron in dihydrotestosteron (DHT) voorkomt, die verantwoordelijk is voor de negatieve effecten op de haarzakjes.
Over het algemeen wordt aanbevolen om 1 mg tabletten per dag te gebruiken gedurende minimaal 1 jaar. Met het gebruik van Finasteride verhoogt het aantal haarlokken, die ook dikker en sterker worden. Als het medicijn echter wordt gesuspendeerd verliest de patiënt binnen 6 tot 9 maanden al het nieuwe haar dat is gegroeid.
Finasteride bij vrouwen is nog niet bewezen en het is bewezen dat het foetale misvormingen veroorzaakt. Daarom is het geen aanbevolen medicijn voor kaalheid bij vrouwen.
Er is geen bewijs dat lasergebaseerde behandelingen of andere soorten lichten, veel gepubliceerd in de media, effectief zijn in het voorkomen van haaruitval. Weersta de verleiding om wonderbaarlijke capillaire tonics te ervaren. Ze werken niet alleen goed, ze versnellen ook het haarverlies.
Als u haaruitval heeft, zoek dan een dermatoloog zodat hij de beste therapeutische strategie voor uw geval kan bepalen. Do not self-medicate. Vergeet niet dat zowel finasteride als minoxidil bijwerkingen en contra-indicaties hebben. Daarnaast zijn er verschillende andere oorzaken voor haarverlies dan androgene alopecia, die niet met een van deze twee geneesmiddelen mag worden behandeld.
Andere soorten haaruitval
Er zijn verschillende andere oorzaken voor haaruitval. Anders dan kaalheid veroorzaken ze vaak gelokaliseerde en onregelmatige verliezen. In diffuse gevallen kunnen ze echter lijken op androgene alopecia. Laten we de meest voorkomende oorzaken noemen:
a. Efluvio anagen is haarverlies dat optreedt bij bijvoorbeeld chemotherapie, bestralingstherapie of vergiftiging met kwik.
b. Telogen-effluvium: treedt op als bijwerking van verschillende geneesmiddelen, vitaminetekorten, psychologische stress of schildklieraandoeningen (lees: TIREOID-ZIEKTEN EN SYMPTOMEN).
c. Traumatische alopecia: treedt op als gevolg van mechanisch en / of chemisch trauma aan het haar. Het kan ontstaan na een aantal technieken voor het rechttrekken van haar met herhaalde trekkracht ervan in verband met het gebruik van chemicaliën. Sommige mensen met zenuwinzinkingen kunnen hun eigen haar afscheren en dit type alopecia hebben.
d. Alopecia areata: is een auto-immuunziekte (lees: AUTOIMUNE DISEASE) waarbij het lichaam per ongeluk antilichamen tegen haar haarzakjes produceert. De hoofdhuid wordt het meest aangetast, maar er kan verlies van haar op enig deel van het lichaam zijn.
e. Tinea-capitis = schimmelinfectie van de hoofdhuid
f. Discoïde lupus: het is een vorm van lupus die de huid preferentieel beïnvloedt (lees: LÚPUS ERITEMATOSO SISTEMICO).
WAT BETEKENT TGO, TGP, GT RANGE EN BILIRUBIN?
De dosering van AST en ALT, ook bekend onder de afkortingen TGO en TGP, zijn essentiële hulpmiddelen voor de diagnose van leverziekten. Deze enzymen maken deel uit van het hepatogram, een reeks analyses gericht op het identificeren van veranderingen in de functie van de lever en de galwegen. In dit artikel zullen we uitleggen wat elk element van hepatogram betekent, waaronder TGO, TGP, alkalische fosfatase, gamma-GT en bilirubine.
Keelpijn is een zeer veel voorkomend symptoom. De oorsprong is meestal een ontsteking van de keelholte (faryngitis) of amandelen (tonsillitis). In meer dan 50% van de gevallen is de keelpijn van virale of allergische oorsprong en daarom is er geen specifieke behandeling om ontstekingen te verbeteren, omdat antibiotica alleen geïndiceerd zijn in gevallen van bacteriële faryngitis of tonsillitis.
