CARNIVAL TUNNEL SYNDROME - Symptomen en behandeling
Carpaal tunnel syndroom, ook wel carpal tunnel syndroom genoemd, is een ziekte veroorzaakt door compressie van de medianus zenuw, verantwoordelijk voor de innervatie van de externe regio van de hand. In deze tekst zullen we uitleggen welke anatomische structuur de carpale tunnel is, hoe de mediale zenuwcompressie verschijnt en wat de symptomen en behandelingen zijn voor deze ziekte.
Wat is de carpale tunnel?
Om het begrip van de tekst te vergemakkelijken, volgt u de uitleg met de verstrekte illustraties.
Carpus is een Grieks woord voor vuist. De carpale tunnel is een soort van tunnel of kanaal in het gebied van de pols met de geschatte diameter van een duim. De vloer is de botten van het handvat en het plafond is het dwarse carpale ligament. In de handworteltunnel passeer de 9 pezen die verantwoordelijk zijn voor de bewegingen van de vingers en de medianuszenuw, die verantwoordelijk zijn voor de innervatie van de buitenkant van de handen, zoals weergegeven in de afbeelding hieronder.
Elke verandering die een afname van de ruimte binnen de carpale tunnel veroorzaakt, kan leiden tot compressie van de medianuszenuw die de typische symptomen van carpaal tunnel syndroom veroorzaakt. Meestal gebeurt deze compressie van de medianuszenuw door ontsteking en zwelling van de structuren in de carpale tunnel, zoals de pezen. Accumulatie van stoffen zoals eiwitten of bloed veroorzaakt ook verhoogde druk in de tunnel.
Risicofactoren voor carpaal tunnelsyndroom
Carpaal tunnel syndroom is een vrij veel voorkomende aandoening, die ongeveer 1 tot 5% van de bevolking treft. De ziekte komt vaker voor bij vrouwen, vooral bij vrouwen met obesitas.
We kennen verschillende risicofactoren voor het syndroom, maar in veel gevallen kunnen we de exacte oorzaak niet identificeren. We weten dat banen die repetitieve bewegingen vereisen, die langdurige push-ups en / of verlengingen veroorzaken, of die druk uitoefenen op handen en polsen, het risico op peeszwelling vergroten, waardoor mediale zenuwklemmen wordt bevorderd.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, lijkt het enkele uren werken met een computer niet in verband te staan met een verhoogd risico op het ontwikkelen van het carpaletunnelsyndroom. Werk tot dusver heeft aangetoond dat het risico voor computergebruikers tot 7 uur per dag niet groter is dan dat van de algemene bevolking.
Naast de mechanische ontsteking veroorzaakt door herhaalde polsbewegingen, kunnen een aantal ziekten en aandoeningen het risico op carpaal tunnel syndroom verhogen, zelfs bij mensen die geen werk verrichten dat constante bewegingen van de armen, handen of polsen vereist. Deze omvatten:
- Obesitas (lees: ZWAARLIJVIGHEID EN METABOLISCH SYNDROOM | Definities en gevolgen).
- Zwangerschap.
- Diabetes (lees: DIABETES MELLITUS | Diagnose en symptomen).
- Reumatoïde artritis (lees: ARTHRITIS RHEUMATOID | Symptomen en behandeling).
- Breuk van de pols.
- Hypothyreoïdie (lees: hypothyreoïdie (thyroïditis van Hashimoto)).
- Lupus (lees: LÚPUS ERITEMATOSO SISTÊMICO | Symptomen en behandeling).
- Genetische aanleg.
- Alcoholisme (EFFECTEN VAN ALCOHOL | Behandeling van alcoholisme).
- Aromatase-remmers (gebruikt voor de behandeling van borst- of eierstokkanker).
- Leukemie (lees: LEUKEMIA | Symptomen en behandeling).
- amyloïdose.
- Sarcoïdose.
- Multipel myeloom (lees: MEERVOUDIGE MYELOMA | Symptomen en behandeling).
Carpaal tunnel syndroom kan ook voorkomen bij mensen die geen van de hierboven genoemde risicofactoren hebben.
Symptomen van carpaaltunnelsyndroom
Omdat het handworteltunnelsyndroom wordt veroorzaakt door compressie en lijden van de medianuszenuw, zijn de klassieke symptomen pijn en paresthesie (tintelingen en verlies van gevoel) in de regio van de hand die door deze zenuw wordt geïnnerveerd (zie illustratie aan het begin van de tekst).
De symptomen zijn meestal 's nachts erger en maken de patiënt vaak wakker. De pijn kan verergeren door de extensie of flexie van de polsen. Activiteiten zoals het besturen van voertuigen, lezen, typen of het vasthouden van de telefoon kunnen voldoende zijn om de pijn te activeren.
In maximaal 65% van de gevallen beïnvloedt carpaal tunnelsyndroom de polsen bilateraal, maar de meest voorkomende is dat een van de polsen symptomatischer is dan de andere.
Als het niet wordt behandeld, verergert de aandoening meestal na verloop van tijd, wat leidt tot motorische veranderingen zoals zwakte om de vingers te bewegen. De patiënt kan mogelijk geen voorwerpen vasthouden.
Diagnose van carpaaltunnelsyndroom
De diagnose is meestal klinisch en kan worden aangetoond met behulp van elektroneuromografie, een onderzoek dat wordt gebruikt om de zenuwgeleiding en de reactie van de spieren erop te evalueren.
Twee eenvoudige fysieke tests helpen bij het stellen van de diagnose door de typische pijn van het carpaaltunnelsyndroom op te roepen:
a) De Phalen-manoeuvre bestaat uit de maximale flexie van de vuisten uitgevoerd met de rug van de handen tegen elkaar geleund zoals op de foto hierboven.
b) De Tinel-test bestaat uit percussie van de medianuszenuw in het carpale tunnelgebied.
Behandeling van carpaal tunnelsyndroom
In milde gevallen kan de polsrust geassocieerd met immobilisatie met lokale spalk en ijs voldoende zijn om oedeem te verminderen en symptomen te verlichten. Ontstekingsremmende middelen kunnen worden gebruikt om de pijn te verlichten (lees: ANTI-INFLAMMATORY | ACTIE EN BIJWERKINGEN) hoewel het gebruik ervan bij deze ziekte controversieel is, omdat er twijfel bestaat over de effectiviteit ervan.
Injectie van corticosteroïden op de locatie is een goede optie in gematigde gevallen (zie: PREDNISON EN CORTICOIDES | Indicaties en bijwerkingen).
Als er identificeerbare oorzaken zijn, zoals reumatoïde artritis of hypothyreoïdie, helpt de behandeling van deze ziekten om de compressie in de tunnel te verbeteren.
Chirurgie voor carpaletunnelsyndroom is geïndiceerd in matige / ernstige gevallen die niet verbeteren met klinische behandeling. De procedure is gericht op tunneldecompressie en afgifte van de medianuszenuw via een snee in het transversale carpale ligament, die endoscopisch of via traditionele chirurgie kan worden uitgevoerd.
AZITROMYCIN - indicaties, dosering en bijwerkingen
Azithromycine is een macrolide-klasse antibioticum, vaak gebruikt bij de behandeling van luchtweginfecties, seksueel overdraagbare aandoeningen, diarree en andere infectieziekten. In dit artikel zullen we ingaan op de belangrijkste indicaties van azithromycine, de interacties, contra-indicaties en bijwerkingen
ANTILICHAMEN EN TIREOÏDE: anti-TPO, TRAb en anti-thyroglobuline
De belangrijkste aandoeningen van de schildklier, zoals de thyroiditis van Hashimoto en de ziekte van Graves, hebben een auto-immuunoorsprong, dat wil zeggen, ze worden veroorzaakt door het optreden van antilichamen tegen de schildklier zelf. We hebben nu via bloedtesten de aanwezigheid van ten minste drie antilichamen tegen schildklier kunnen vaststellen: anti-TPO, TRAb en anti-thyroglobuline, die helpen bij de diagnose van thyroïditis en de ziekte van Graves.
