GEBREK AAN LUCHT - Oorzaken en behandeling
Vermoeidheid en kortademigheid zijn symptomen die meestal samengaan, dus worden ze vaak door patiënten behandeld alsof ze hetzelfde zijn. Maar dat zijn ze niet. Kortademigheid, in de geneeskunde aangeduid als dyspnoe, is een gevoel van ademhalingsmoeilijkheden. Het is de indruk dat de hoeveelheid lucht die de longen binnendringt onvoldoende is. Het kan zich ook manifesteren als een moeilijkheid om de reeds ingeademde lucht te verdrijven.
Vermoeidheid of vermoeidheid is de moeilijkheid om inspanningen te leveren, zelfs minimale inspanningen, zoals tanden poetsen of je haar kammen. Voor meer informatie over de oorzaken van vermoeidheid, lees: CANSAÇO | FADIGA | Voornaamste oorzaken.
Vermoeidheid en kortademigheid hebben de neiging om samen te zijn, maar kunnen op zichzelf staan. In deze tekst zullen we alleen praten over kortademigheid. De vermoeidheid zal in een juiste tekst worden benaderd.
Dyspnoe, hoewel het een zeer subjectief symptoom lijkt, is niet echt. Het gevoel van kortademigheid is echt heel individueel, maar wij artsen kunnen door lichamelijk onderzoek en analyse de ernst van de dyspnoe heel goed vaststellen.
Dit detail is belangrijk omdat het niet ongebruikelijk is om jonge, ziektevrije patiënten te krijgen die klagen over dyspneu als gevolg van een angstcrisis. Op dit punt is het belangrijk om te onderscheiden wie echte dyspnoe heeft van degenen die denken dat ze geen lucht hebben, terwijl ze in feite geen tekenen van slechte oxygenatie vertonen.
En als eenmaal vastgesteld is dat de klacht van kortademigheid daadwerkelijk duidt op zuurstofarme zuurstofvoorziening, moet dit worden gekwantificeerd om de ernst van de zaak te beoordelen.
Om de klachten van kortademigheid te onderscheiden van de angst voor de echte dyspneu, moet men begrijpen hoe de zuurstofopname en het gebruik van de omgeving werken.
De lucht komt de luchtwegen binnen, door de luchtpijp en bereikt de longen. In de longblaasjes (die eigenlijk microscopisch zijn in plaats van zoals weergegeven in de tekening hierboven) is er wat we gasuitwisseling noemen. De zuurstof gaat in het bloed en de koolstofdioxide (CO2) die in het bloed zit, gaat in de longblaasjes om terug te keren naar de luchtwegen en in de adem uitgestoten te worden. Daarom inhaleren we zuurstof en ademen koolstofdioxide uit.
Zuurstof wordt niet "los" in het bloed. Het heeft de rode bloedcellen nodig om naar de weefsels te worden getransporteerd. Eenmaal in weefsels gebruiken cellen zuurstof om energie te produceren. Dit proces produceert CO2, dat opnieuw wordt opgenomen door de rode bloedcellen en naar de longen wordt gebracht om de cyclus opnieuw te starten.
Kortademigheid is een symptoom dat ontstaat wanneer de hersenen informatie ontvangen dat de hoeveelheid zuurstof in de weefsels laag is en niet voldoende is voor het overleven van de cellen of wanneer de hoeveelheid CO2 hoog is.
Het gebrek aan echte lucht kan dan gebeuren door verschillende mechanismen:
- Wanneer het zuurstofniveau in de lucht laag is.
- Wanneer iets onze luchtwegen belemmert en we niet goed kunnen ademen.
- Wanneer het hart zwak is of als er enige obstructie is voor de bloedstroom en geen zuurstofrijk bloed naar de weefsels kan brengen.
- Wanneer er een probleem in de long is dat de uitwisseling van gassen (kooldioxide en zuurstof) voorkomt.
- Wanneer bloed de zuurstof niet goed kan transporteren, zoals in gevallen van ernstige bloedarmoede of defecte rode bloedcellen.
Zodra de hersenen de informatie ontvangen dat er een slechte oxygenatie van de weefsels is, is de eerste stap het verhogen van de frequentie en intensiteit van de ademhaling. Bij volwassenen varieert de gemiddelde ademhalingsfrequentie van 12 tot 20 incursies per minuut. We noemen het tachypneu als de frequentie boven de 20 ligt.
We kunnen onze eigen ademhalingssnelheid niet tellen, want zodra we ons bewust worden van onze ademhaling, wordt het anders. Wanneer artsen de ademfrequentie van patiënten tellen, doen we dit zonder dat de patiënt het zich realiseert.
Verhoogde ademfrequentie is een adaptief proces dat te allen tijde optreedt. Wanneer we bijvoorbeeld rennen, moeten we meer energie genereren en als gevolg daarvan hebben onze cellen meer zuurstof nodig. Wat doen de hersenen? Verhoogt luchtwegen en hartslag. Meer zuurstof bereikt de longen en meer bloed wordt getransporteerd naar de weefsels, waardoor het probleem wordt opgelost.
Daarom is het eerste dat wordt gedaan bij een klacht over een gebrek aan lucht, het tellen van de ademhalingsfrequentie. Een echte kortademigheid zal naar verwachting niet gepaard gaan met een verhoogde ademhalingsfrequentie.
Het is belangrijk op te merken dat een persoon met een paniekaanval of zeer angstig sneller door nervositeit ademt, zonder dat dit wijst op een gebrek aan echte oxygenatie.
Wanneer de kortademigheid begint te intensiveren, verschijnen er enkele tekenen van ademhalingsinspanning. Een daarvan is de toename en afname van de diameter van de neusgaten, terwijl we de lucht trekken. Dit teken wordt de neusvleugel-slag genoemd. Geeft aan dat het moeite doet om aan de lucht te trekken.
Een ander teken van stress is wanneer we de samentrekking van de borstkas en de buikspieren kunnen waarnemen tijdens het ademen. Het gebruik van de bijkomende spieren van de ademhaling is een teken van wanhoop van het organisme dat probeert de bijdrage van zuurstof aan de longen te vergroten.
Deze tekenen zijn te zien na zware inspanning. In dit geval zijn er geen problemen omdat na rust in enkele minuten voldoende zuurstof wordt hersteld.
Een teken van ernst van kortademigheid is de aanwezigheid van cyanose, de paarsachtige tonaliteit van de vingers, lippen en neus. Mensen met chronische longproblemen hebben een vergroting van de vingertoppen, die digitaal knuppelen wordt genoemd, omdat hun vingers op drumsticks lijken.
Cyanose van de vingers en digitaal knutselen
Cyanose van lippen en neus
De rode bloedcel die rijk is aan zuurstof wordt roodachtig en wanneer arm, paarsachtig. Wanneer de rode bloedcellen weinig zuurstof bevatten, kunnen we deze meer paarse tint opmerken in de dunnere delen van de huid, zoals in de bovenstaande foto's. Het is een teken van ernstig gebrek aan weefseloxygenatie.
Niet iedereen met dyspnoe hoeft de hierboven beschreven tekenen van zwaartekracht te verzinnen. Men kan alleen kortademig zijn en het enige teken is de tachypnea. Om te weten of dyspnoe een ziekte aangeeft of niet, moeten we de mate van oxygenatie van het bloed evalueren.
Dit kan worden gedaan door middel van de pulsoximeter, dit apparaat dat op de vingers van de patiënt wordt geplaatst. Normale zuurstofverzadiging is groter dan 95%. Waarden lager dan 90% wijzen op respiratoire insufficiëntie.
Als er enig klinisch teken of iets in de geschiedenis is dat wijst op een oorzaak van dyspneu, wordt een arteriële bloedgasanalyse gevraagd, een analyse waarbij bloed uit een ader wordt verzameld om de bloedzuurstof- en CO2-niveaus direct te meten.
In de gasometrie kunnen mensen met kortademigheid gemakkelijk worden geïdentificeerd omdat het zuurstofniveau erg hoog is en het CO2-niveau laag is vanwege de snelle ademhaling, een feit dat niet voorkomt bij de werkelijke oorzaken van dyspneu.
Oorzaken van kortademigheid
- Astma (lees: ASMA | Symptomen, diagnose en behandeling).
- COPD (chronische bronchitis en longemfyseem) (lees: COPD - ENFISEMA EN CHRONISCHE BRONCHIET).
- Longontsteking (lees: PNEUMONIE-SYMPTOMEN).
- Tuberculose (lees: TUBERCULOSE-SYMPTOMEN).
- Andere longinfecties.
- Volumineuze pleurale effusie (lees: PLEURAL SPILL | Behandeling, symptomen en oorzaken).
- Longoedeem.
- Longembolie (lees: PULMONARY EMBOLIS).
- Pulmonaire bloeding.
- Longkanker (lees: KANKER (KANKER) - SYMPTOMEN EN DEFINITIES).
- Myocardiaal infarct (lees: SYMPTOMEN VAN ACUTE INFECTIE VAN MYOCARDIAL EN ANGINA).
- Hartfalen (HARTSTORING - OORZAKEN EN SYMPTOMEN).
- Hartritmestoornissen (lees: PALPITATIES, TACHYCARDIA EN CARDIAC ARRHYTHMIAS).
- Pulmonale hypertensie.
- Afzuiging van het lichaam.
- Morbide obesitas (lees: OBESITIE EN METABOLISCH SYNDROOM).
- Trauma.
- Asbestose (lees: MESOTELIOMA | ASBESTOSE | Ziekten veroorzaakt door asbest).
- Botdefecten in de wervelkolom of thorax.
- Bloedarmoede (lees: SYMPTOMEN VAN ANEMIE).
- Harttamponade.
- Sepsis (WAT IS SEPSE EN SEPTISCHE SCHOK?).
- Vergiftiging.
- Anafylaxie (OORZAKEN EN SYMPTOMEN VAN ANAFILATISCHE SCHOK).
- Zwangerschap.
- Angst.
Behandeling van kortademigheid
Behandeling is afhankelijk van de oorzaak. Als het te wijten is aan longontsteking, wordt het behandeld met antibiotica; Als het te wijten is aan hartfalen, worden diuretica gebruikt; Als het bloedarmoede is, is het een bloedtransfusie, enzovoort.
Hoewel de oorzaak van dyspnoe niet wordt opgelost, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de patiënt altijd voldoende zuurstofsaturaties heeft om niet in te storten.
Wanneer de O 2 -verzadiging wordt verminderd, moet de behandeling worden uitgevoerd met aanvullende zuurstof. Als zelfs met zuurstof in hoge volumes de patiënt nog steeds geen goede verzadiging kan handhaven, is intubatie en aanpassing aan een mechanische ventilator noodzakelijk.
Sommige patiënten met een emfyseemachtige chronische longziekte hebben vaak aanvullende zuurstof nodig en brengen soms meer dan 12 uur per dag door met O2 in het masker.
Kortademigheid tijdens de zwangerschap
Dyspnoe komt veel voor tijdens de zwangerschap. Tot 2/3 van de zwangere vrouwen klagen over kortademigheid, een feit dat meestal begint in het tweede trimester. Een dyspneu van de zwangerschap is meestal erger wanneer de zwangere vrouw zit en geen verband houdt met lichamelijke inspanning.
Sommige factoren dragen bij aan deze kortademigheid:
- Bloedarmoede die optreedt tijdens de zwangerschap.
- Verhoging van het diafragma door de foetus, voornamelijk in het derde trimester
- Overtolligheid van progesteron, dat alleen al zorgt voor een verhoogde ademhalingsfrequentie
Hoewel gebruikelijk, is het belangrijk om de normale dyspnoe van de zwangere vrouw niet te verwarren met dyspnoe veroorzaakt door long- of hartaandoeningen die mogelijk bij zwangere vrouwen voorkomen. Een lichamelijk onderzoek en een goede klinische geschiedenis maken dit onderscheid.
BENIGN VAN PROSTATE HYPERPLASIA - oorzaken, symptomen en behandeling
Goedaardige prostaathyperplasie of goedaardige prostaathyperplasie (BPH) is een aandoening die wordt gekenmerkt door een vergrote prostaat met goedaardige kenmerken, dwz geen verband met prostaatkanker. In deze tekst zullen we uitleggen wat goedaardige prostaathyperplasie is, waarbij de oorzaken, symptomen, diagnose en behandelingsopties worden aangepakt
Foto's van diarree zijn heel gewoon in het leven van een individu. De meesten van ons hebben minstens één diarree-episode per jaar. Gelukkig zijn diarree-afbeeldingen in de meeste gevallen zelfbeperkend en genezen ze spontaan na een paar dagen zonder complicaties te veroorzaken. Hoewel ze bij de meeste patiënten van korte duur en relatief goedaardig zijn, kan het hebben van een diarree gedurende 3 of 4 dagen grote verstoringen in het persoonlijke en / of professionele leven veroorzaken, vooral als de patiënt meerdere keren per dag met kortere tijd wordt geëvacueerd. tij
