Bactrim (Sulfamethoxazole-Trimethoprim) - Vereenvoudigde stier

Sulfamethoxazol-trimethoprim, ook bekend als cotrimoxazol of Bactrim, is een populair antibioticum dat bestaat uit twee antimicrobiële middelen, sulfamethoxazol en trimethoprim, die synergistisch werken tegen een grote verscheidenheid aan bacteriën.

Bactrim is zo'n belangrijk antibioticum dat het deel uitmaakt van de Essential List of Medicines van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), een catalogus met de essentiële geneesmiddelen van het basisgezondheidszorgsysteem overal ter wereld.

In dit artikel zullen we de volgende punten over sulfamethoxazol-trimethoprim uitleggen:

• Meest bekende handelsnamen.
• Mechanisme en actie.
• Waar is het voor?
• Hoe te nemen.
• Bijwerkingen.
• Contra-indicaties.
• Bactrim tijdens de zwangerschap.
• Geneesmiddelinteractie.

Waarschuwing: deze tekst is niet bedoeld als een complete bijsluiter voor sulfamethoxazol-trimethoprim. Ons doel is om minder technisch te zijn dan een bijsluiter en nuttiger voor patiënten die informatie over dit medicijn zoeken.

Handelsnamen van sulfamethoxazol-trimethoprim

Cotrimoxazol is al meer dan 40 jaar een antibioticum. U kunt het kopen in generieke vorm of door de verschillende beschikbare handelsnamen, waaronder:

• Bacfar.
• Bacsulfaprim.
• Bac Sulfitrin.
• Bacteracin.
• Bactrim *.
• Bactropin.
• Benectrin
• Diazool.
• Espectroprima.
• Infectrim.
• Medtrim.
• Neotrin.
• Qiftrim.

* Bactrim is het oudste en bekendste merk van sulfamethoxazol-trimethoprim.

Hoe Bactrim werkt

De stoffen sulfamethoxazol en trimethoprim werken sequentieel blokkerende enzymen die verantwoordelijk zijn voor de productie van foliumzuur door bacteriën. Foliumzuur is een van de stoffen die nodig zijn voor de synthese en reparatie van DNA.

Omdat wij mensen geen foliumzuur synthetiseren, maar we krijgen het door voedsel, veroorzaakt Bactrim geen significante schade aan ons vermogen om DNA te synthetiseren of te repareren. Er kunnen echter bijwerkingen optreden bij patiënten met een tekort aan foliumzuur (zie rubriek bijwerkingen).

Afzonderlijk hebben zowel sulfamethoxazol als trimethoprim een ​​bacteriostatische werking, dat wil zeggen, ze stoppen de groei van bacteriën door hun voortplanting te belemmeren, waardoor de taak van het immuunsysteem tegen deze kiemen wordt vergemakkelijkt. Ze verlammen dus de voortplanting van bacteriën, maar doden ze niet.

Wanneer ze samen worden toegediend, hebben sulfamethoxazol en trimethoprim echter een bacteriedodend vermogen, dat wil zeggen dat ze vatbare bacteriën kunnen doden, vergelijkbaar met de meeste andere antibiotica.

Door zijn werking in de synthese van DNA is Bactrim ook effectief tegen sommige andere micro-organismen, niet alleen tegen bacteriën, net als de gevallen van sommige schimmels en protozoa, zoals we hieronder zullen zien.

Waarvoor wordt Bactrim gebruikt?

Sulfamethoxazol-trimethoprim is een antibioticum dat wordt gebruikt in de medische praktijk sinds de jaren 1970. Sindsdien is het wijdverspreide gebruik ervan geweest om bacteriestammen te selecteren die resistent zijn tegen de werking ervan. Bactrim blijft echter werkzaam tegen een breed scala aan ziektekiemen, waaronder een groot deel van de bacteriën die bacteriën veroorzaken, zoals:

• Urine-infectie (cystitis en pyelonephritis).
• Prostatitis.
• Otitis media *.
• Exacerbaties van chronische bronchitis.
• Bacteriële diarree.
• PCP.

* Bactrim is geen lijnbehandeling voor otitis. Het wordt meestal alleen aangegeven voor kinderen die allergisch zijn voor amoxicilline.

Hoewel dit niet de beste optie is, kan in bepaalde gevallen waarin we van tevoren weten dat bacteriën niet resistent zijn, Bactrim ook worden gebruikt voor de behandeling van steenpuisten, sinusitis, meningitis, osteomyelitis, faryngitis, dierenbeten en toxoplasmose.

Met betrekking tot de microben die kunnen worden behandeld met de sulfamethoxazol-trimethoprim, kunnen we ze als volgt splitsen:

a) Ziektekiemen die verantwoordelijk zijn voor urineweginfectie en die meestal vatbaar zijn voor Bactrim:
- Escherichia coli
- Klebsiella-pneumonie
- Proteus mirabilis
Enterobacter sp.
- Morganella morgani

b) Bacteriemiddelen die verantwoordelijk zijn voor infecties aan de luchtwegen die meestal gevoelig zijn voor Bactrim:
- Streptococcus pneumoniae
- Haemophilus influenzae
- Moraxella catarrhalis
- Pneumocystis jirovecii → Schimmel.

c) Ziektekiemen die verantwoordelijk zijn voor infecties aan het maagdarmkanaal die meestal vatbaar zijn voor Bactrim:
- enterotoxigene E. coli
- Shigella sp.
- Salmonella sp.
- Vibrio cholerae
- Cyclospora cayetanensis → Protozoan
- Isospora belli → Protozoan
- Yersinia

Hoe Bactrim moet worden ingenomen

Sulfamethoxazol-trimethoprim wordt meestal op de markt gebracht met 2 doseermogelijkheden: sulfamethoxazol 400 mg + trimethoprim 80 mg of sulfamethoxazol 800 mg + trimethoprim 160 mg.

Bij volwassenen zijn de aanbevolen doseringen als volgt:

• Chronische bronchitis verergeringen - 1 tablet sulfamethoxazol 800 mg + trimethoprim 160 mg 12/12 uur gedurende 10 tot 14 dagen.
• Bacteriële diarree - 1 tablet sulfamethoxazol 800 mg + trimethoprim 160 mg 12/12 uur gedurende 5 dagen.
• Cystitis - 1 tablet sulfamethoxazol 800 mg + trimethoprim 160 mg 12/12 uur gedurende 3 dagen.
• Pyelonephritis - 1 tablet sulfamethoxazol 800 mg + trimethoprim 160 mg 12/12 uur gedurende 3 dagen.
• Longontsteking door Pneumocystis jiroveci - 15 tot 20 mg trimethoprim per kg / dag. Deze dosis moet worden verdeeld in 4 doses met tussenpozen van 6 uur gedurende 14 tot 21 dagen.
• Prostatitis - 1 tablet sulfamethoxazol 800 mg + trimethoprim 160 mg 12/12 uur gedurende 14 dagen (in geval van chronische prostatitis, moet de behandeling worden verlengd tot 3 maanden).

Sulfamethoxazol-trimethoprim kan ook worden gebruikt in de volgende doses om de volgende problemen te voorkomen:

• Herhaalde urineweginfectie - halve tablet van sulfamethoxazol 400 mg + trimethoprim 80 mg dagelijks gedurende 6 tot 12 maanden.
• Profylaxe van pneumonie door Pneumocystis jiroveci - 1 tablet sulfamethoxazol 800 mg + trimethoprim 160 mg per dag zolang als nodig.

Bijwerkingen van Bactrim

De incidentie van bijwerkingen van Bactrim varieert van 6 tot 8% van de personen. Bij HIV-positieve patiënten is het aantal bijwerkingen echter veel hoger, met een bereik van 25-50%.

De meest voorkomende bijwerkingen zijn die van gastro-intestinale oorsprong, zoals misselijkheid en braken, of huidreacties zoals huiduitslag en jeuk.

Andere vaak voorkomende bijwerkingen zijn:

• Winderigheid.
• Diarree.
• Spierpijn.
• Lijster.
• Duizeligheid.
• Verlies van eetlust.

Bij patiënten met een nierfunctiestoornis kan sulfamethoxazol-trimethoprim een ​​onjuiste stijging van het creatininegehalte in het bloed veroorzaken, wat niet overeenkomt met een echte verslechtering van de nierfunctie.

Bactrim kan ook meer ernstige bijwerkingen veroorzaken, maar deze komen zelden voor bij gezonde personen. Daarentegen kunnen bij HIV-positieve patiënten de gevaarlijkste bijwerkingen met enige frequentie optreden, hoewel ze ook ongebruikelijk zijn.

Onder de ernstige gevolgen zijn de meest voorkomende:

• Hyperkaliëmie (verhoging van bloedkalium).
• Anafylaxie.
• Neutropenie (daling van het aantal neutrofielen in het bloed).
• Stevens-Johnson-syndroom.
• Hemolyse (vernietiging van rode bloedcellen).

Contra-indicaties voor Bactrim gebruik

Bactrim is gecontra-indiceerd bij de volgende personen:

• Patiënten met een voorgeschiedenis van allergie voor sulfamedicijnen.
• Kinderen jonger dan 2 jaar.
• Patiënt met een voorgeschiedenis van megaloblastaire bloedarmoede door folaatdeficiëntie.
• Patiënten met een voorgeschiedenis van Stevens-Johnson-allergische reacties of toxische epidermale necrolyse.

Bactrim moet met de nodige voorzichtigheid worden toegediend aan de volgende personen:

• Patiënten met vergevorderde nierinsufficiëntie (creatinineklaring minder dan 15 ml / min).
• Patiënten met leverinsufficiëntie.
• Patiënten met schildklierdisfunctie.
• HIV-positieve patiënten.
• Patiënten met een voorgeschiedenis van astma of allergische reacties op medicijnen.

Bactrim tijdens de zwangerschap

Bactrim mag niet worden gebruikt, behalve in buitengewone situaties in het eerste trimester van de zwangerschap vanwege het risico van interferentie met de vorming van de foetus.

Sulfamethoxazol-trimethoprim moet ook worden vermeden in de laatste maand van de dracht, omdat het het risico op neonatale geelzucht verhoogt.

Bactrim-geneesmiddelinteracties

Sulfamethoxazol-trimethoprim kan een wisselwerking hebben met een breed scala aan geneesmiddelen, waarvoor dosisaanpassing of frequentere monitoring van de behandeling nodig kan zijn.

Medicijnen die interfereren met Bactrim of kunnen interfereren met:

• Angiotensine II-receptorantagonisten (ARAII) → Verhoogt het risico op verhoogd kaliumgehalte in het bloed.
• Orale antidiabetica → Verhoogt het risico op hypoglykemie.
• Azathioprine → Verhoogt het risico op beenmergdepressie.
• Cannabis → Verhoogt cannabisvergiftiging.
• Cyclosporine → Verhoogt het risico op nierbeschadiging.
• Danazol → Verhoogt het risico op hypoglykemie.
• Dapsone → Verhoging van de bloedconcentraties van dapson en trimethoprim.
• Spironolacton → Verhoogt het risico op verhoogd kaliumgehalte in het bloed.
• Fenytoïne → Verhoging van de bloedconcentratie van fenytoïne.
• Angiotensin converting enzyme (ACE) -remmers → Verhoogt het risico op verhoogd kaliumgehalte in het bloed.
• Methotrexaat → Verhoogt het risico op beenmergdepressie.
• → Warfarine verhoogt het risico op bloedingen.

INGUINAL HERNIA - oorzaken, symptomen en behandeling

De inguinale hernia ontstaat wanneer een deel van de darm een ​​zwak gebied in de buikwand tegenkomt en erin kan duwen, waardoor er een knobbel ontstaat in het liesgedeelte (liesstreek) dat onder de huid te zien is. Er zijn andere soorten van buikwand hernia veroorzaakt door herniation van een deel van de darm, waaronder navelstreng, epigastrische en femorale hernia. On

(geneeskunde)

CERUMENE - Oorwas

Oorsmeer, algemeen bekend als oorsmeer, is een stof die door de oorklieren wordt geproduceerd en waarvan de functie is om de huid tegen de uitwendige gehoorgang te beschermen tegen waterschade, trauma, vreemde voorwerpen, infecties enz. De opbouw van oorsmeer is meestal asymptomatisch, maar kan af en toe lastige symptomen veroorzaken, zoals gehoorverlies, jeuk, ongemak of een geblokkeerd oor

(geneeskunde)