De hik is het gevolg van een plotselinge en onvrijwillige samentrekking van de middenrifspier, die zich bevindt tussen de thorax en de buik.
In de overgrote meerderheid van de gevallen is het een zelfbeperkend, kortdurend probleem zonder klinische relevantie. Bij sommige mensen kan de hik echter persistent zijn, een chronisch probleem worden en moeilijk onder controle te krijgen
In dit artikel zullen we uitleggen:
Het diafragma is een spier die zich bevindt tussen de thorax en de buik en die de belangrijkste ademspier is. Dankzij de beweging van het diafragma konden we onze longen vullen en ledigen met lucht.
De hik komt voor wanneer ons diafragma een snelle en onvrijwillige samentrekking ondergaat, waardoor we lucht inademen. Omdat deze ademhalingsbeweging ongewenst is, ook onwillekeurig, sluiten onze stembanden plotseling, waardoor de ingang van de lucht wordt voorkomen, waardoor het bekende geluid van de snik veroorzaakt wordt, vergelijkbaar met een spleet.
Het sluiten van de stembanden voorkomt dat de lucht de longen bereikt, waardoor deze soms naar de maag gaan. Dit is de reden waarom sommige mensen lucht inslikken tijdens de hik.
Hoe worden hikken geclassificeerd?
De meeste hikken duren een paar minuten en verdwijnen spontaan of na wat manoeuvres, zoals koud water drinken of je adem inhouden. Bij sommige mensen kan het enkele minuten duren voordat de hik verdwijnt.
Veelvoorkomende hik heeft zelden enige klinische betekenis en de gemiddelde beoordeling voor hen is niet vereist.
Meer zelden kan een hiccup-episode enkele uren aanhouden. Als de hik meer dan 48 uur duurt, wordt dit een aanhoudende hapering genoemd. Wanneer het langer dan een maand duurt, wordt het een hardnekkige hik genoemd. Beide persistente en hardnekkige oplossingen worden meestal veroorzaakt door een ziekte en moeten altijd worden beoordeeld door een arts.
We weten niet precies waarom eenvoudige snikken voorkomen, die een paar minuten duren en spontaan verdwijnen. Hik wordt veroorzaakt door situaties die op een of andere manier het diafragma irriteren. In 80% van de gevallen vinden de hikjes alleen plaats door spasmen in het linkergedeelte van het diafragma. Waarom dit gebeurt, weten we niet.
De situaties die meestal hikken veroorzaken zijn:
Waarom de bovenstaande situaties de trigger zijn voor de hik van sommige mensen, en alleen op bepaalde momenten, is nog onbekend. Als je vaak last hebt van hikken, probeer dan uit te zoeken welke trigger het meest voorkomt om het te vermijden. Soms zijn kleine veranderingen in gewoonten, zoals kalmer eten, voldoende om de frequentie waarmee aanvallen van hik veroorzaken te verminderen.
Hekjes die meer dan 48 uur duren, kunnen worden veroorzaakt door verschillende factoren, die meestal zijn gegroepeerd in de volgende categorieën (items 2.1 tot 2.4):
2.1. Irritatie van de zenuwen van het middenrif.
Zoals elke spier in ons lichaam, wordt het diafragma door onze hersenen gestuurd, die haar orden door de phrenische zenuw en de nervus vagus stuurt. Irritaties van deze zenuwen kunnen ongewenste bewegingen van het diafragma veroorzaken, waardoor een langdurige hik ontstaat. De belangrijkste situaties die irritaties van de zenuwen kunnen veroorzaken die het diafragma dienen zijn:
2.2. Ziekten van het centrale zenuwstelsel
Sommige hersenletsel kan van invloed zijn op het gebied dat de beweging van het diafragma regelt, wat leidt tot aanhoudende hikken. De belangrijkste oorzaken zijn:
2.3. Metabolische veranderingen
Veranderingen in ons metabolisme, niveaus van hormonen of andere stoffen in het bloed, zoals elektrolyten (mineralen) en glucose, kunnen ook leiden tot langdurige hik. De meest voorkomende oorzaken zijn:
2.4. drugs
Sommige medicijnen worden geassocieerd met aanvallen van langdurige hik, waaronder:
Veel voorkomende hik worden niet als medische problemen beschouwd en hebben geen specifieke behandeling nodig, omdat ze meestal een paar minuten duren en verdwijnen, zelfs als niets wordt gedaan.
Niemand houdt echter van hikken en de meeste mensen gaan uiteindelijk op zoek naar een manier om crises af te korten. Omdat hikken meestal optreden door irritatie van het diafragma of de zenuwen, dienen enkele eenvoudige manoeuvres die ten minste één van deze structuren stimuleren, om de aanvallen te stoppen.
Veel van de huismiddeltjes voor hiccups werken echt en hebben een wetenschappelijke basis om dit te doen. Bijvoorbeeld:
Hier zijn 17 tips die kunnen helpen de hik te beëindigen:
Hikken die meer dan 48 uur duren, moeten worden onderzocht omdat ze fataal worden veroorzaakt door een medisch probleem. In deze gevallen gaat de behandeling van de hik door de behandeling van de onderliggende oorzaak. Als de patiënt een oorontsteking heeft, is de behandeling met antibiotica; als u een zeer laag natriumgehalte in het bloed heeft, zorgt natriumvervanging ervoor dat de snik stopt; als de oorzaak een medicijn is, wordt het medicijn gestaakt, etc.
Niet altijd is echter het probleem achter persistente hik gemakkelijk te identificeren. In andere gevallen heeft de ziekte die de hik veroorzaakt geen specifieke behandeling, zoals bij patiënten die een beroerte of een hoofdwond hebben gehad. Daarom moet de arts vaak sommige medicijnen gebruiken die hik remmen zonder noodzakelijkerwijs direct op hun oorzaak te reageren. Sommige medicijnen die worden gebruikt om aanhoudende hikken te stoppen zijn:
Andere opties voor het beheersen van aanhoudende hik zijn acupunctuur en hypnose.
In extreme gevallen - zeer zeldzaam overigens - kan een operatie noodzakelijk zijn bij de implantatie van een elektrische stimulator op het diafragma, vergelijkbaar met de pacemakers die in het hart worden gebruikt.
Meer dan 80% van de baby's heeft frequente episodes van hik. Baby's beginnen zelfs te snikken, zelfs als foetussen zich in de baarmoeder bevinden. Hik wordt verondersteld belangrijk te zijn voor de ontwikkeling van het foetale ademhalingssysteem, en dient als oefeningen voor het diafragma en andere ademhalingsspieren.
Hoe meer onvolwassen het zenuwstelsel, hoe vaker de snikken van snikken. Premature baby's hebben meer snikken dan voldragen baby's, die op hun beurt meer snikken hebben dan baby's ouder dan 6 maanden.
Het snikken van baby's veroorzaakt veel meer ongemak bij de ouders dan bij het onze. De baby met een snik voelt geen pijn of wordt geïrriteerd. Baby's nemen niet de moeite met snikken zoals wij volwassenen doen.
Het is onmogelijk om te voorkomen dat baby's hik krijgen, vooral bij pasgeborenen. Sommige tips helpen echter om crises te minimaliseren.
Hikjes bij baby's worden meestal veroorzaakt door voeding of door verlaging van de lichaamstemperatuur. Baby's die heel snel zuigen en veel lucht doorslikken, hebben meestal meer snikken. Probeer je baby warm en verzorgd te houden om hikken te minimaliseren. Laat het na het voeden rechtop staan zodat het de hoeveelheid lucht in de maag opruimt en vermindert.
Gebruik de tips niet om de hik van volwassenen bij baby's te stoppen; ze werken niet en kunnen nog steeds schade toebrengen. Geef geen paniek, druk niet op je oogballen, trek niet aan je tong en knijp niet in je fontanelle. Vergeet niet dat baby's zich niet druk maken over de hik, geduld hebben en na een paar minuten verdwijnen. Naarmate de baby groeit, worden crises steeds minder algemeen.
Hikjes bij baby's veroorzaken alleen ongerustheid als ze hun gebruikelijke activiteiten, zoals slapen of eten, verstoren of als ze aanhoudend zijn, niet na een paar minuten. Frequente hikken bij baby's ouder dan één jaar zijn ook niet gebruikelijk. In deze gevallen, vermeld het feit aan de kinderarts dat hij weet wat hij moet doen om erachter te komen of er een probleem is achter de hik, zoals gastro-oesofageale reflux, bijvoorbeeld.
HPV - Symptomen, transmissie en behandeling
introductie Het humaan papillomavirus, beter bekend onder de afkorting HPV, is een virus dat kan worden overgedragen via de seksuele weg of door het directe contact met de huid. HPV is verantwoordelijk voor het verschijnen van gewone huidwratten en genitale wratten, ook bekend als condylomata acuminata of Gallic crest
VIDEO: Wat is gegeneraliseerde angststoornis
Bezoek ons YouTube-kanaal: https://www.youtube.com/mdsaude Videotranscript Gegeneraliseerde angststoornis maakt deel uit van een groep psychiatrische aandoeningen die ook omvat: panieksyndroom, sociale fobie, posttraumatische stressstoornis en obsessief-compulsieve stoornis. Incidentele angstfrequentie is volkomen normaal, vooral in situaties die begrijpelijkerwijs angst, vrees of nervositeit veroorzaken. Ie