HOE JE EEN GEFLAMMOSTALISEERD EN GEBOREN APPARAAT MOET VOLGEN
De ingegroeide teennagel, genoemd in de onocryptosegeneeskunde, is een ontsteking die wordt veroorzaakt door de groei van een deel van de nagel naar de huid, waardoor nagelverwonding ontstaat. De ingegroeide teennagel verschijnt meestal op de eerste vinger, ook wel de grote teen genoemd.
In dit artikel zullen we ingaan op de volgende punten over onocryptosis:
- Hoe ontstaat de ingegroeide teennagel?
- Ingegroeide vingernagel symptomen.
- Behandeling van ingegroeide teennagels.
Hoe de ingegroeide teennagel ontstaat
Onychriprosis ontstaat telkens wanneer de nagel niet goed groeit, waardoor het laterale uiteinde naar de huid kan groeien, waardoor wonden, ontsteking en uiteindelijk infectie van de vinger kunnen ontstaan.
De normale nagel moet verticaal groeien ten opzichte van de teen. De nagel met normale vorm mag niet wrijven, verwonden of de huid eromheen duwen.
Sommige factoren vergemakkelijken de verschijning van de ingegroeide teennagel, waaronder de meest voorkomende:
- Gebruik van strakke schoenen, waardoor de tenen knellen.
- Snijd de nagels verkeerd. De meest voorkomende fout is om de zijkanten afgerond te laten.
- Knip de nagel in overmaat, hou ze erg klein, tot op het punt van het verwonden van de huid.
- Anatomische variaties van de nagel, zoals in het geval van gebogen nagels.
- Traumatische nagelblessures.
- Schimmelnagelinfectie (onychomycose) - Lezen: UNIVERSELE MICHOSE onychomycosis
Ingegroeide vingernagel symptomen
In de meeste gevallen komt de ingegroeide nagel voor op de eerste teen, de zogenaamde grote teen. De eerste symptomen van de ingegroeide teennagel zijn milde pijn, roodheid en zwelling op de hoek van de vinger. Naarmate de nagel groeit, expandeert de omliggende huid en kan deze de nagel volledig bedekken waardoor hij beschadigd raakt. Na verloop van tijd wordt de opgewekte wond intenser, verslechtering van de symptomen en drainage van de pus. De aanwezigheid van purulente secretie betekent niet noodzakelijkerwijs dat er een infectie is, het kan alleen een reactie van het lichaam zijn tegen de agressie van de nagel op de huid. Echter, als het niet goed behandeld wordt, hoe langer de ingegroeide nagel in de huid blijft zitten, des te groter het risico dat een infectie ter plaatse optreedt.
De ingegroeide nagel veroorzaakt meestal geen grote problemen dan ongemak en pijn. Bij sommige personen kan het echter de trigger zijn voor meer ernstige infecties, zoals bij patiënten met diabetes, problemen met de bloedsomloop of immunosuppressie. Deze patiënten hebben helende problemen en hebben een zwakker immuunsysteem dan normaal. In hen kan de ingegroeide teennagel ulcera, cellulitis of erysipelas veroorzaken (lees: ERISIPELA | Symptomen en behandeling), gangreen of osteomyelitis (infectie van de botten).
Behandeling van ingegroeide teennagels
De behandeling van ingegroeide teennagels is afhankelijk van de ernst van de verwonding. Het ideaal is om te behandelen voordat een grote ontsteking ontstaat, want zonder pijn is het gemakkelijker om de nagel te hanteren. In milde gevallen kan de behandeling thuis door de patiënt worden gedaan en is het gemakkelijk om de ingegroeide teennagel te genezen zonder de noodzaak van medicijnen, zalven of operaties.
Een eenvoudige keuze is om een dun staafje, pincet of tandzijde te gebruiken om voorzichtig de zijkant van de nagel op te tillen zodat deze onder de huid wordt getrokken, waardoor deze wordt ontstopt. Om te voorkomen dat de nagel opnieuw vastloopt, plaatst u een kleine watje onder de hoek van de nagel om deze in de juiste richting te laten groeien. Als deze behandeling aan het begin van de foto goed wordt uitgevoerd, omdat er nog steeds geen significante ontsteking is, is het proces vrijwel pijnloos.
Als nagelontsteking erg ongemakkelijk is, is een andere optie om de voet gedurende 10 minuten in warm water te laten weken terwijl je zachtjes aan de zachte, vochtige huid op de hoek van de grote teen trekt om de nagel te bevrijden. Dit proces moet 3 keer per dag gedurende minstens 1 week worden uitgevoerd. Breng een klein stukje katoen onder je vingernagel na het drogen van je vinger aan om je groei te sturen. Verwissel het katoen telkens als het nat wordt.
Bij beide behandelingen verdwijnt de nagel gewoonlijk na 1 of 2 weken, waardoor deze kan groeien zonder schade aan de huid te veroorzaken. Als er in de tussentijd geen grote ontsteking is, knip dan niet in de nagel, laat deze voldoende groeien om het gebied van de huid dat gewond raakt te overwinnen. Aan de andere kant, als er al enige ontsteking en pijn is, na het optillen van de punt van de nagel, kunt u het snijden, om het proces van verwonding van de huid te stoppen. Een paar dagen later, wanneer de huid niet langer ontstoken is, gebruikt u de bovenstaande tips om te voorkomen dat de nagel teruggroeit in de huid, opnieuw vastmaken.
In meer ernstige gevallen, met intense ontsteking en purulente afscheiding, is de pijn meestal erg sterk, waardoor het moeilijk is om de huid en de nagel te manipuleren. Als u de pijn niet ondersteunt, kan dit proces worden uitgevoerd in het kantoor van de dokter met lokale anesthesie. Als een infectie wordt vermoed of als de patiënt risicofactoren heeft voor complicaties, is het het beste om de zijde van de nagel die vastzit chirurgisch te verwijderen. Ingegroeide nageloperatie is heel eenvoudig en kan binnen een paar minuten op kantoor zelf worden gedaan. In de postoperatieve periode wordt de patiënt geadviseerd om antibiotische zalven te gebruiken, meestal op basis van mupirocine.
Als de nagel vaak vastzit, kan de chirurgische behandeling iets uitgebreider zijn, waarbij de hele zijkant van de nagel wordt verwijderd om deze verticaal te laten groeien, zonder de aangrenzende huid aan te raken. In de meest ernstige gevallen wordt de chemische vernietiging aangeduid, door laser of cauterisatie van een deel van de nagel en het bed om te voorkomen dat het weer opnieuw groeit.
PERIODIEKE VOLLEDIGHEID VAN DE VOEDSELVULLING
Artikel belangrijke punten → Wat het is: Periodieke eetstoornis (BING) is een psychiatrische aandoening die wordt gekenmerkt door frequente aanvallen van eetaanvallen in korte tijd. In tegenstelling tot wat zich voordoet in boulimia nervosa, vertoont de patiënt met BED geen compenserend purgatief gedrag, dwz hij wekt geen braken op, hij beoefent intense fysieke activiteiten of gebruikt diuretica of geneesmiddelen om af te vallen na dwangmatige voedingsleveringen. →
OORZAKEN VAN URINE MET STERKE GEUR
Een stinkende urine kan een teken zijn van uitdroging of urineweginfectie. Voedsel en medicijnen zijn ook een veel voorkomende oorzaak van veranderde urinegeur. In deze tekst behandelen we de belangrijkste oorzaken van een sterk ruikende urine. Als u op zoek bent naar informatie over de verschillende kleuren die urine kan bevatten, lees dan: VERANDERINGEN IN URINE COLOR
