CORTICOIDE - Types, waarom serveren en bijwerkingen

Glucocorticoïden, ook wel corticosteroïden of corticosteroïden genoemd, zijn krachtige geneesmiddelen, afgeleid van het hormoon cortisol, geproduceerd door de bijnier. Corticosteroïden worden vaak gebruikt als onderdeel van de behandeling van ontstekingsziekten, allergische, immunologische en zelfs tegen sommige soorten kanker.

Hoewel het een zeer effectief medicijn tegen verschillende ernstige ziekten is, hebben corticosteroïden een groot defect: een zeer uitgebreid profiel van bijwerkingen, sommige ernstig, sommige esthetisch ongewenst. Bij langdurig gebruik leiden corticosteroïden tot gewichtstoename, kunnen striae veroorzaken, acne veroorzaken, botten verzwakken, enz.

In dit artikel behandelen we indicaties en bijwerkingen van corticosteroïden, met speciale nadruk op prednison en prednisolon, de meest gebruikte geneesmiddelen van de klas.

Als u op zoek bent naar een vereenvoudigde bijsluiter van prednison, bezoek dan het volgende artikel: PREDNISONA - Wat dient, doseren en verzorgen

Wat is een glucocorticoïde?

Glucocorticoïden zijn steroïde hormonen, niet-anabolisch en niet-seksueel, geproduceerd door de cortex van de bijnier. Het hormoon dat van nature door ons lichaam wordt geproduceerd, is cortisol. Normale niveaus van cortisol zijn essentieel voor onze gezondheid omdat dit hormoon actie heeft op het glucosemetabolisme, op de metabolische functies van het lichaam, op genezing, op het immuunsysteem, op de hartfunctie, op de groeicontrole en op vele andere basishandelingen van ons lichaam. lichaam.

Cortisol is een stresshormoon. Het krijgt zijn naam omdat de productie ervan toeneemt telkens wanneer ons lichaam onder fysieke stress staat, zoals in geval van trauma, infecties of operaties. Cortisol verhoogt de beschikbaarheid van glucose en energie, verhoogt de bloeddruk, verhoogt de harttonen en bereidt het lichaam voor om te lijden en beledigingen te bestrijden.

Typen corticoïden

De glucocorticoïden gebruikt in de medische praktijk zijn synthetische, in het laboratorium geproduceerde versies van het natuurlijke hormoon cortisol. Er zijn verschillende synthetische formuleringen van corticosteroïden, de meest gebruikte zijn prednison, prednisolon, hydrocortison, dexamethason, methylprednisolon en beclomethason (geïnhaleerd).

Alle synthetische corticosteroïden zijn krachtiger dan natuurlijk cortisol, behalve hydrocortison, dat een vergelijkbare potentie heeft.

Kracht van elk type corticosteroïde in relatie tot cortisol:

• Hydrocortison → potentie vergelijkbaar met cortisol.
• Deflazacorte → 3 keer krachtiger dan cortisol.
• Prednisolon → 4-5 maal krachtiger dan cortisol.
• Prednison → 4-5 maal krachtiger dan cortisol.
• Triamcinolon → 5 keer krachtiger dan cortisol.
• Methylprednisolon → 5-7, 5 keer krachtiger dan cortisol.
• Betamethason → 25-30 keer krachtiger dan cortisol.
• Dexamethason → 25-30 keer krachtiger dan cortisol.
• Beclomethason (geïnhaleerd) → 8 poulets 4 keer per dag is gelijk aan 14 mg oraal dagelijks prednison.

60 mg prednison hebben hetzelfde effect als 2 mg dexamethason of 300 mg natuurlijk cortisol. Vanwege deze grotere potentie van synthetische corticosteroïden, zijn we in staat geweest om doses ver boven fysiologische niveaus van cortisol bij patiënten toe te dienen, wat essentieel is voor de behandeling van sommige ziekten.

Ziekten die kunnen worden behandeld met corticosteroïden

Prednison en corticosteroïden zijn in het algemeen geneesmiddelen die de ontstekings- en immunologische processen van ons lichaam kunnen moduleren, waardoor ze buitengewoon nuttig zijn bij een groot aantal ziekten. Elke ziekte van allergische, inflammatoire of auto-immune oorsprong kan worden behandeld met een van deze corticosteroïden (lees ook: WAT IS EEN AUTOIMUNE ZIEKTE?).

Om een ​​idee te krijgen van het belang van steroïden in de medische praktijk, kunnen we als indicatie voor de toediening ervan de volgende ziekten noemen:

• Astma.
• Multiple sclerose.
• COPD.
• Allergieën, voornamelijk anafylaxie.
• Auto-immune hepatitis.
• Herpes Zoster.
• Lupus.
• Reumatoïde artritis.
• Leukemie.
• Lymfoom.
• Idiopathische trombocytopenische purpura (ITP).
• Multipel myeloom.
• Cerebraal oedeem.
• Bell gezichtsverlamming.
• Drop.
• Sarcoïdose.
• Allergische rhinitis.
• Vitiligo.
• Psoriasis.
• Wegener-granulomatosis.
• Inflammatoire darmaandoening.
• Myasthenia Gravis.
• Vasculitis.
• Ziekte van Addison (bijnierinsufficiëntie).
• Glomerulonefritis.
• Huidziekten van inflammatoire of auto-immune oorsprong.
• Syndroom van Sjögren.
• Transplantatie van organen.
• Urticaria.

Dagelijkse doses equivalent aan 5-10 mg prednison worden fysiologische doses genoemd omdat ze compatibel zijn met de dagelijkse productie van cortisol. Bij deze doses hebben synthetische corticosteroïden alleen een ontstekingsremmend effect.

In normale situaties heeft de afscheiding van cortisol door de bijnier een circadiane cyclus, dat wil zeggen, het verandert volgens de periode van de dag. Tijdens de eerste uren van de ochtend is de secretie ervan erg hoog, tot maximaal het maximum rond de 23 uur. Daarom kozen we ervoor om 's ochtends corticosteroïden toe te dienen om te proberen de fysiologische secretie te simuleren die het lichaam gewend is, waardoor de incidentie van bijwerkingen wordt verminderd.

Naarmate de dosis verhoogd is, begint prednison of een ander glucocorticoïd immunosuppressieve effecten te vertonen, wat het gebruik ervan bij auto-immuunziekten en orgaantransplantatie rechtvaardigt.

Bij auto-immuunziekten en glomerulonefritis kunnen we tot 80 mg prednison per dag gebruiken. In ernstige gevallen hebben we een procedure gebruikt die pulstherapie wordt genoemd en die bestaat uit een veneuze toediening van maximaal 1000 mg methylprednisolon gedurende 3 dagen op rij. Deze pulstherapie kan worden gebruikt bij ernstige vasculitis, afstoting van transplantaatorganen en behandeling van ernstige en gedecompenseerde auto-immuunziekten, zoals in sommige gevallen van lupus bijvoorbeeld.

Corticosteroïden kunnen via verschillende routes worden toegediend. Systemische corticosteroïden zijn bijvoorbeeld die welke oraal of intraveneus worden ingenomen. De toediening van inhalatiecorticosteroïden komt zeer vaak voor bij astma. Bij rhinitis en sinusitis is de voorkeursroute intranasaal. Bij huidziekten is de corticosteroïde actueel, dat wil zeggen in crèmes of zalven. Er kunnen corticosteroïden zijn in oogdruppels en oplossingen voor toediening aan de oren. Bij artritis kan de route intra-articulair zijn (infiltratie).

Absorptie van corticosteroïden

De overgrote meerderheid van de bijwerkingen treedt op bij patiënten die langdurig worden gebruikt en hoge doses orale of intraveneuze corticosteroïden. Dit betekent echter niet dat de andere vormen van toediening van corticosteroïden vrij van bijwerkingen zijn.

Geïnhaleerde corticosteroïden, veel gebruikt bij de behandeling van astma, kunnen relevante systemische absorptie hebben, hoewel dit veel lager is dan dat van orale corticosteroïden. Het is bijvoorbeeld bekend dat geïnhaleerd fluticason de productie van cortisol door de bijnier remt en systemische bijwerkingen kan veroorzaken, wanneer het gedurende meerdere maanden wordt gebruikt, vooral bij kinderen. Andere vormen van inhalatiecorticosteroïden lijken een lagere systemische absorptie te hebben.

Intra-articulaire dexamethason-injecties kunnen het syndroom van Cushing veroorzaken (ik leg later uit wat deze verandering is).

Zelfs corticosteroïden in zalf of crème kunnen voldoende door het lichaam worden opgenomen om bijwerkingen te veroorzaken als het langdurig wordt gebruikt. De absorptie van de corticoïde door de huid varieert volgens een aantal factoren. Gebieden zoals huidplooien, hoofdhuid en voorhoofd worden bijvoorbeeld meer geabsorbeerd. Bij kinderen en in gebieden met huidontsteking of schilfering, is de systemische absorptie van corticosteroïden ook verhoogd.

Over het algemeen is er geen vorm van corticoïde vrij van bijwerkingen. Ongeacht de route, hoe langer de behandeltijd en de gebruikte dosis, hoe groter de kans op bijwerkingen.

Bijwerkingen van prednison en corticosteroïden in het algemeen

Hoewel ze zeer nuttige geneesmiddelen zijn voor een verscheidenheid aan ernstige ziekten, hebben steroïden een lange lijst van ongewenste bijwerkingen, variërend van esthetische problemen tot ernstige infecties als gevolg van remming van het immuunsysteem, vooral als ze op lange termijn worden gebruikt.

Bijwerkingen hangen nauw samen met de dosis en het tijdstip van gebruik. Sporadisch gebruik en gedurende een korte tijd kan niet leiden tot de nadelige effecten die hierna zullen worden beschreven. U hoeft zich geen zorgen te maken over het voorschrijven van corticosteroïden gedurende slechts één week, zelfs als het in hoge doses is.

Wanneer het gebruik van corticosteroïden in hoge doses of gedurende een langere periode wordt overwogen, is het belangrijk om de mogelijke voordelen en waarschijnlijke effecten af ​​te wegen. Het gebruik zal worden aangegeven wanneer de arts van oordeel is dat de te behandelen ziekte ernstiger is dan de mogelijke schadelijke effecten.

Na het lezen van dit artikel kan je de indruk krijgen dat prednison en dergelijke vreselijke medicijnen zijn. Het is belangrijk op te merken dat langdurig en hooggedoseerd gebruik vaak alleen wordt aangegeven bij ernstige ziekten, die kunnen leiden tot de dood of ernstige beperkingen.

a) Bijwerkingen van corticosteroïden op de huid

De esthetische effecten van corticosteroïden zijn wat de meeste patiënten met ongemakken, vooral vrouwen. Ongeveer de helft van de personen die gedurende ten minste drie maanden prednison of een equivalente dosis van een ander corticosteroïd ten minste 20 mg per dag gebruiken, heeft cosmetische bijwerkingen.

Onder de meest voorkomende kunnen we ecchymose en purpura geassocieerd met de corticoïde noemen. Deze veranderingen zijn kleine bloedingen die zich onder de huid voordoen, meestal in gebieden die worden blootgesteld aan de zon, zoals handen en onderarmen. Een ander veel voorkomend schadelijk effect is een dunnere en meer kwetsbare huid.

Paars gekleurde strepen gelokaliseerd in het abdominale gebied, kaalheid, haargroei bij vrouwen en acne komen ook voor bij frequenties bij chronische gebruikers van orale corticosteroïden.

Het risico op niet-melanoom huidkanker lijkt groter te zijn bij mensen die langdurig corticosteroïden gebruiken.

Patiënten die langdurig corticosteroïden in crèmes en zalven gebruiken, kunnen ook ongewenste effecten op de huid hebben, zoals atrofie, striae, teleangiectasieën en paarse vlekken. Een verhoogd risico op schimmelinfecties van de huid komt ook voor bij langdurige behandeling.

Een typisch teken van corticoïde toxiciteit is de ontwikkeling van het "cushingoid" uiterlijk, dat wordt gekenmerkt door een afgerond gezicht (maanfacies genoemd), door de ophoping van vet in het achterste deel van nek en rug (een bultrug genoemd). buffel) en onregelmatige verdeling van lichaamsvet, met overwegend in de buik- en rompgebieden. Deze reeks bijwerkingen, het syndroom van Cushing, is een van de lastigste omdat het het uiterlijk van de patiënt sterk verandert, vooral bij mensen die voorheen dun waren.

Cushing-syndroom treedt meestal op binnen de eerste 2 maanden van behandeling met corticosteroïden in doses van meer dan 20 mg per dag. Bij sommige patiënten zijn echter doses hoger dan 10 mg per dag voldoende om deze verandering te veroorzaken.

b) Bijwerkingen van corticosteroïden op de ogen

Continu gebruik van systemische corticosteroïden, meestal langer dan 1 jaar in doses hoger dan het equivalent van 10 mg prednison per dag, kan leiden tot oogheelkundige veranderingen, zoals cataract en glaucoom. Zowel corticosteroïden die oraal worden gebruikt, nasaal (neusspray voor astma of bronchitis) of in de vorm van oogdruppels kunnen beide ziekten veroorzaken.

Patiënten die chronische corticosteroïden gebruiken, moeten periodiek worden beoordeeld door een oogarts om vroege tekenen van cataract of glaucoom te detecteren.

c) Metabolische bijwerkingen van corticosteroïden

Vanaf de dosis van 5 mg per dag is er een duidelijke neiging om gewicht te krijgen en vetophopingen in de regio van de romp en de buik. Hoe hoger de dosis corticoïde, hoe groter de gewichtstoename.

Naast de opeenhoping van vet, leidt chronische corticosteroïdtherapie ook tot veranderingen in het glucosemetabolisme en kan dit zelfs leiden tot diabetes mellitus. Het risico is groter bij personen die al enigszins veranderde glucosewaarden hebben voor het begin van de behandeling met corticosteroïden. Hoewel diabetes in de meeste gevallen na stopzetting van het medicijn omkeerbaar is, blijven sommige patiënten de rest van hun leven diabetes.

Dagelijkse doses prednison van meer dan 10 mg gedurende meer dan 3 maanden kunnen ook veranderingen in het cholesterolniveau veroorzaken, namelijk verhogingen van LDL (slechte cholesterol) en triglyceriden en lagere niveaus van HDL (goed cholesterol) cholesterol.

d) Cardiovasculaire bijwerkingen van corticosteroïden

De incidentie van verschillende cardiovasculaire aandoeningen neemt gewoonlijk toe bij langdurig gebruik van corticosteroïden. We kunnen melding maken van de toename van het optreden van hypertensie, myocardiaal infarct, hartfalen en beroerte.

Het risico op hart- en vaatziekten hangt af van de dosis en het tijdstip van behandeling. Patiënten die het syndroom van Cushing ontwikkelen, zijn meestal degenen met de hoogste mate van atherosclerose en een hoger risico op hartproblemen.

Kleine doses corticosteroïden gedurende een korte tijd lijken het cardiovasculaire risico niet significant te verhogen.

e) Musculoskeletale bijwerkingen van corticosteroïden

Het chronische gebruik van glucocorticoïden is geassocieerd met verschillende musculoskeletale aandoeningen. De meest voorkomende is osteoporose. In dit geval kunnen zelfs lage doses, zoals 2, 5 mg of 5 mg per dag, bij chronisch gebruik het verlies van botmassa versnellen.

Langdurige corticosteroïden zijn ook verantwoordelijk voor verhoogde incidentie van botnecrose, spierblessures (myopathie), botbreuken en groeistoornissen bij kinderen.

f) Bijwerkingen van corticosteroïden in het centrale zenuwstelsel

Het gebruik van corticosteroïden kan in eerste instantie een gevoel van welzijn en euforie veroorzaken. Op de lange termijn gaat het echter gepaard met een hogere incidentie van psychiatrische aandoeningen, zoals psychose en depressie, evenals slapeloosheid en geheugenveranderingen.

g) Immunologische bijwerkingen van corticosteroïden

De immunosuppressie veroorzaakt door corticosteroïden is een wenselijk effect in gevallen van auto-immuunziekten, maar het kan ook een groot probleem zijn, omdat het het optreden van infecties vergemakkelijkt. Je moet in staat zijn om de risico's goed in balans te brengen met de voordelen.

Het risico van infectie ontstaat bij diegenen die het equivalent van 10 mg per dag of meer prednison gedurende meerdere dagen gebruiken. Dit risico wordt zeer hoog bij doses van meer dan 40 mg per dag of wanneer een cumulatieve dosis van prednison van 700 mg wordt verkregen tijdens het verloop van de behandeling.

Naast het faciliteren van infecties, remmen corticosteroïden ook het begin van koorts, waardoor het moeilijk is om een ​​lopend infectieus proces te herkennen.

Patiënten die hoge doses corticosteroïden gebruiken, moeten vaccins vermijden die zijn samengesteld uit levend virus, met het risico op het ontwikkelen van vaccininfecties. Vaccins met gedood virus kunnen worden toegediend, maar corticosteroïden kunnen ook de vorming van antilichamen voorkomen, waardoor immunisatie minder effectief wordt. Grotere doses zijn vaak noodzakelijk voor effectieve immunisatie.

Orale candidiasis en vaginale candidiasis zijn zeer vaak voorkomende infecties bij patiënten die chronische glucocorticoïden gebruiken.

i) Andere bijwerkingen van corticosteroïden

De lijst met mogelijke bijwerkingen van corticosteroïden is zeer uitgebreid. Naast de reeds genoemde, zijn andere relatief vaak voorkomende nadelige effecten: vochtretentie, menstruele veranderingen, gastritis, maagzweren, hepatische steatosis, pancreatitis en onvruchtbaarheid.

Zorg en gevaren van het gebruik van steroïden

Langdurige corticosteroïden vereisen enige zorg, vooral wanneer het medicijn wordt stopgezet.

Het langdurig gebruik van prednison en dergelijke remt de natuurlijke aanmaak van cortisol door de bijnier. Omdat synthetische corticosteroïden een halfwaardetijd van slechts enkele uren hebben, zorgt de plotselinge suspensie ervoor dat de cortisolspiegels na 2 of 3 dagen in de buurt van nul komen. Wanneer de bijnier lange tijd is geremd door de toediening van exogene corticosteroïden, duurt het even voordat de cortisol op natuurlijke wijze opnieuw is geproduceerd. In het algemeen veroorzaken behandelingen die minder dan 3 weken duren meestal geen ernstige bijwerkingen en ze veroorzaken ook geen verlengde suprinieremming.

Omdat cortisol een essentieel hormoon is voor het leven, komt de patiënt die het synthetische corticosteroïd onderbreekt abrupt in een toestand die bijnierinsufficiëntie wordt genoemd en die kan overgaan in bloedsomloop, coma en overlijden als deze niet onmiddellijk wordt behandeld.

Daarom moet het stoppen van corticosteroïden na langdurig gebruik altijd langzaam en geleidelijk gebeuren. De behandeling mag nooit worden stopgezet zonder medische kennis.

10 MAATREGELEN OM HDL TE VERHOGEN

introductie Cholesterol is een vette stof, die alom aanwezig is in ons lichaam en essentieel is voor de vorming van cellen, het metabolisme van vitamines, de productie van hormonen en verschillende andere vitale functies. Hoewel het een uiterst nuttige stof is, kan het overtollige cholesterol in de wanden van bloedvaten worden afgezet

(geneeskunde)

GEWICHTSPENSIOEN IN ZWANGERSCHAP

Tijdens de zwangerschap wordt elke vrouw geconfronteerd met onvermijdelijke veranderingen in haar lichaam. Een van de meest voor de hand liggende is gewichtstoename, niet alleen veroorzaakt door de aanwezigheid van de groeiende foetus, maar ook door waterretentie, toegenomen circulerend bloedvolume, vetversterking, verhoogde spiermassa van de baarmoeder, enz

(geneeskunde)