ATENOLOL - Wat het inneemt, Dosering en nadelige gevolgen

Atenolol is een medicijn dat behoort tot de klasse van bètablokkers, dat vaak wordt gebruikt bij de behandeling van hypertensie, ischemische coronaire aandoeningen en sommige soorten hartritmestoornissen.

Atenolol, evenals andere bètablokkers, zijn geïndiceerd voor de behandeling van hart- en vaatziekten door directe actie te hebben op de hartslag en op de contractiekracht van de hartspier, waardoor de energievraag van het hart wordt verminderd.

In dit artikel zullen we de volgende punten over atenolol behandelen:

• Werkingsmechanisme.
• Indicaties.
• Meest bekende handelsnamen.
• Hoe te nemen.
• Bijwerkingen.
• Contra-indicaties.
• Geneesmiddelinteracties.

Let op: deze tekst is niet bedoeld als volledig label voor atenolol. Ons doel is om minder technisch te zijn dan een label en nuttiger voor patiënten die objectieve informatie zoeken en in taal die toegankelijk is voor het lekenpubliek.

Hoe Atenolol werkt

Atenolol is een geneesmiddel dat deel uitmaakt van de klasse van bètablokkers, ook wel bèta-adrenerge blokkers genoemd. Andere bekende geneesmiddelen in deze klasse zijn: propranolol, bisoprolol, metoprolol, nebivolol, carvedilol en timolol.

Bètablokkers werken door het voorkomen van de werking van adrenaline en noradrenaline op bèta-receptoren die aanwezig zijn in verschillende organen, zoals het hart, de longen en de bloedvaten.

Er zijn 2 soorten bèta-receptoren: bèta-1 en bèta-2.

Beta-1-receptoren zijn voornamelijk aanwezig in het hart, de nieren, de darmen, de ogen en minder in de longen. Maar bèta-2-receptoren bestaan ​​voornamelijk in de longen, bloedvaten, pancreas en kleinere hoeveelheden in het hart.

Atenolol is een selectieve bèta-1-blokker, dwz het werkt voornamelijk op bèta-1-receptoren. Het belangrijkste doel van je actie is het hart.

Als gevolg van het blokkeren van bèta-1-receptoren bevordert atenolol:

- Verlaagde hartslag.
- Vermindering van contractiekracht van de hartspier.
- Vermindering van het volume van het bloed gepompt door de linker hartkamer.
- Verminderde productie van renine door de nieren, wat de retentie van zout en vloeistoffen remt.
- Vertraging in de geleiding van elektrische impulsen door de AV-knoop van het hart.

De atenolol begint ongeveer 60 minuten te werken en de actiepiek treedt op met 2 tot 4 uur. Het effect ervan duurt ongeveer 24 uur.

Bij hypertensie wordt het maximale effect van het medicijn pas bereikt na 1 tot 2 weken continu gebruik.

De bèta-1-selectiviteit van atenolol wordt verlaagd als de dosis ervan wordt verhoogd, zodat bij hoge doses het geneesmiddel zowel bèta-1- als bèta-2-receptoren remt.

Waar wordt atenolol voor gebruikt?

Bètablokkeracties op bèta-1-receptoren maken atenolol nuttig bij de behandeling van de volgende aandoeningen:

• Hypertensie.
• Angina pectoris.
• Myocardinfarct.
• Niet-gecompenseerd hartfalen.
• Hartritmestoornissen die optreden met verhoogde hartfrequenties.

Vermindering van het hartwerk door remming van bèta-1-receptoren helpt het energieverbruik en de behoefte aan bloed uit het hart te verminderen, wat nuttig is bij ischemie, zoals angina en infarct.

Vermindering van de contractiliteitskracht van het hart en het volume van het bloed dat door de linkerventrikel wordt gepompt, in verband met verminderde retentie van vocht en natrium door de nieren, helpt om de bloeddruk onder controle te houden.

Ten slotte helpt het verminderen van de overdrachtssnelheid van hartelektrische impulsen aritmieën regelen, zoals atriale flutter, atriale fibrillatie en supraventriculaire tachycardie.

Atenolol nemen

Atenolol kan worden gevonden in tabletten van 25 mg, 50 mg en 100 mg.

Dosering bij hypertensie: Startdosis van 25 tot 50 mg per dag. De dosis kan worden verhoogd tot 100 mg per dag in een enkele dagelijkse dosis. Doses boven 100 mg / dag leveren geen voordelen op bij het beheersen van de bloeddruk en verhogen toch het risico op bijwerkingen.

Dosering bij angina pectoris: 50 tot 100 mg per dag. Sommige cardiologen gebruiken doses tot 200 mg per dag (100 mg 12/12 uur).

Posologie na myocardiaal infarct: 100 mg per dag.

Dosering bij atriale fibrillatie: 25 mg tot 50 mg per dag. De dosis kan indien nodig worden verhoogd tot 100 mg om de hartslag te regelen.

COMMERCIËLE NAMEN Atenolol

Atenolol is al vele jaren op de markt en kan gemakkelijk worden gevonden in de vorm van generieke geneesmiddelen.

De prijzen van atenolol variëren sterk, afhankelijk van het merk en de dosering. Bekijk de opties, omdat de prijzen van de dozen kunnen variëren van R $ 1, 50 (30 tabletten van generieke geneesmiddelen van 25 mg) tot R $ 90, 00 (30 tabletten van 100 mg van het merkgeneesmiddel).

Onder de handelsnamen zijn de bekendste Atenol (Brazilië) of Tenormin (Portugal), beide afkomstig uit het Astrazeneca-laboratorium, die worden beschouwd als het referentiegeneesmiddel voor de stof atenolol.

Andere commerciële namen die gemakkelijk te vinden zijn in apotheken zijn:

- Ablok.
- Agiless.
- Angipress.
- Atecard.
- Ateneo.
- Ateneum.
- Atenobal.
- Atenolab.
- Atenopress.
- Atenoton.
- Atensiol.
- Ateplus.
- Atepress.
- Plenacor.
- Ritcor.
- Telol.
- Tenolon.

Bijwerkingen van Atenolol

De nadelige effecten van atenolol zijn direct gekoppeld aan de bèta-1-receptorblokkerende werking.

Bradycardie, gekenmerkt door een hartslag lager dan 60 slagen per minuut (bpm), is het meest voorkomende ongewenste effect. Het risico op bradycardie is groter als de patiënt al een normale hartslag heeft in de buurt van 60 spm of als hij een ander medicijn gebruikt dat ook een bradycardisch effect heeft, zoals digoxine, diltiazem of verapamil.

Zoals met alle antihypertensiva, is hypotensie ook een veelvoorkomende bijwerking van atenolol, vooral als het in hoge doses wordt ingenomen.

Andere mogelijke bijwerkingen zijn: koude ledematen, vermoeidheid, duizeligheid, seksuele impotentie, depressie, bronchospasmen, slapeloosheid, diarree, obstipatie en misselijkheid.

Contra-indicaties van atenolol

Atenolol mag niet worden gebruikt door patiënten met een hoog risico op bijwerkingen die verband houden met bèta-1-blokkade. Onder hen kunnen we de personen vermelden die aanwezig zijn:

• Bradycardie.
• Atrioventriculair blok van de 2e of 3e graad.
• Gedecompenseerde hartfalen.
• Arteriële hypotensie.
• Ischemie van de onderste ledematen.

Atenolol is ook gecontra-indiceerd tijdens de zwangerschap omdat het de placentabarrière kan passeren en effecten op de foetus kan veroorzaken.

Voorzorg situaties:

• Astma - alleen lage doses en met medische follow-up zijn toegestaan.
• Diabetes - kan voorkomen dat de patiënt de symptomen van hypoglykemie voelt.
• Feochromocytoom - kan alleen worden gebruikt als de patiënt al een alfablokker heeft.
• Psoriasis - kan de symptomen verergeren.
• Depressie - kan de symptomen verergeren.

Geneesmiddelinteracties

Gelijktijdige toediening van atenolol met de volgende geneesmiddelen moet met voorzichtigheid en risicomonitoring worden uitgevoerd, aangezien er een hoog risico op bradycardie is:

• Verapamil.
• Diltiazem.
• Digoxine.
• Amiodaron.
• Alfa-2-agonisten.
• Rivastigmine.

Atenolol heeft geen invloed op het effect van anticonceptiepillen.

CYSTITE VAN DE HONEYMOON - Urineweginfectie na seks

Post-coïtale cystitis, ook wel honeymoon-cystitis genoemd, is de naam die wordt gegeven aan het beeld van urineweginfectie dat optreedt binnen de eerste 24 tot 48 uur na geslachtsgemeenschap. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is postcoitalale cystitis geen seksueel overdraagbare aandoening, noch is het gerelateerd aan de intieme slechte hygiëne van de partner, hoewel het een infectie is die effectief wordt vergemakkelijkt door de seksuele daad.

(geneeskunde)

BEGRIJP JE ELEKTROCARDIOGRAMMA (ECG)

Ondanks de voortdurende vernieuwing van de technologieën die worden gebruikt voor medische diagnostiek, speelt het elektrocardiogram (ECG), dat sinds het begin van de vorige eeuw beschikbaar is, nog steeds een centrale rol in het onderzoek naar verschillende hartaandoeningen. Het ECG is een belangrijk aanvullend onderzoek voor de interpretatie van het hartritme en voor de detectie van ischemie van het hart.

(geneeskunde)