COPD - Longemfyseem en chronische bronchitis

COPD - Longemfyseem en chronische bronchitis

Chronische obstructieve longziekte, of kortweg COPD, is een term die wordt gebruikt voor een groep longaandoeningen die wordt gekenmerkt door chronische obstructie van de luchtwegen in de longen. Binnen deze groep onderscheiden twee ziekten zich als verantwoordelijk voor bijna alle gevallen van COPD in de medische praktijk:

- Chronische bronchitis.
- Longemfyseem.

Om te begrijpen wat chronische obstructieve longziekte is, moet men eerst een basiskennis hebben van de anatomie en functie van de longen.

Wanneer we inademen, komt lucht onze bovenste luchtwegen binnen en bereikt de luchtpijp. Deze vorken vormen de hoofdbronchi en gaan allemaal naar een long. Terwijl ze zich in de longen bewegen, vertakt de bronchiën zich in kleinere segmenten, de bronchiolen genaamd, die op hun beurt eindigen in de longblaasjes.

De longblaasjes zijn microstructuren in de vorm van zakken, sterk gevasculariseerd, die verantwoordelijk zijn voor de gasuitwisselingen. Het bloed dat de longblaasjes bereikt, ontvangt de geïnspireerde zuurstof en levert koolstofdioxide af om bij expiratie te worden uitgeademd.

Definitie van COPD

Chronische obstructieve longziekte wordt gekenmerkt door een beperking van de passage van lucht door de luchtwegen in de longen, vooral tijdens het uitademen. De lucht kan binnenkomen, maar kan moeilijk uitstappen, vast komen te zitten in de longen. Deze beklemming van de lucht vindt plaats door vernietiging van het longweefsel en verlies van elasticiteit van de bronchiolen en alveoli, die uiteindelijk samenklappen tijdens de uitademingsfase van de ademhalingscyclus.

De vernietiging van de bronchiolen en longblaasjes is ook verantwoordelijk voor het verlies van longcapaciteit om gas uit te wisselen, zodat de patiënt geen gebruik kan maken van de zuurstof die de geproduceerde kooldioxide (CO2) op de juiste manier ademt of verdrijft.

COPD is gewoonlijk een progressieve ziekte die wordt veroorzaakt door een abnormale ontstekingsreactie van longweefsels na chronische blootstelling aan schadelijke deeltjes of gassen, zoals rook, bijvoorbeeld. Ongeveer 20% van de rokers ontwikkelt COPD. Andere, meer zeldzame oorzaken van COPD zijn genetische aandoeningen zoals alfa-1-antitrypsinedeficiëntie, chronische blootstelling aan toxisch stof zoals in kolenmijnen, lasrook of vuurrook.

In tegenstelling tot veelvoorkomend astma wiens obstructie alleen bestaat tijdens perioden van crisis, is de obstructie van COPD constant en onomkeerbaar. Bronchitis is een term die ontsteking van de bronchiën betekent. Bij astma is bronchitis acuut en omkeerbaar. Bij COPD is het chronisch en permanent. Het is echter heel gebruikelijk dat deze patiënten episoden van astma hebben die hun ziekte overlappen, dat wil zeggen acute bronchitis bovenop een chronische bronchitis.

a) Chronische bronchitis

Bij chronische bronchitis bevindt de longlaesie zich in de bronchiën en bronchiolen, waardoor ze chronisch ontstoken, dik en met constante mucusproductie zijn. De patiënt met chronische bronchitis presenteert naast de symptomen van kortademigheid en vermoeidheid, een chronische hoest met slijm.

b) Longemfyseem

Emfyseem wordt gekenmerkt door de vernietiging en vergroting van de terminale bronchiolen en longblaasjes, die hun elasticiteit verliezen en de insluiting van de lucht in de longen bevorderen. Bij emfyseem merken we een aanhoudende hyperinflatie van de longen door de lucht die nooit volledig naar buiten komt.

In de klinische praktijk is in feite een overlapping tussen de twee ziekten. De patiënt met COPD heeft mogelijk een beeld met meer kenmerken van chronische bronchitis, maar vertoont altijd een zekere mate van vernietiging van de longblaasjes en hyperinflatie. Hetzelfde gebeurt bij emfyseem, dat meestal ook een zekere mate van slijmproductie en chronische hoest heeft. Daarom is de term COPD meer geschikt om de ziekte van deze patiënten te definiëren.

Symptomen van COPD

De meeste patiënten die COPD ontwikkelen, hebben een voorgeschiedenis van langdurig roken, minstens één pakje sigaretten per dag gedurende 20 jaar (lees: HOE EN WAAROM STOPPEN MET SIGARETTEN).

De ziekte begint zich meestal na 40 jaar te manifesteren. Het eerste merkbare symptoom is meestal ochtendhoest met slijm. Een teken dat meestal onopgemerkt blijft door de patiënt en zijn familie is echter progressief sedentarisme. Vanwege de vermoeidheid en het gebrek aan lucht die de inspanningen beginnen te produceren, beperkt de patiënt zijn dagelijkse activiteiten geleidelijk tot het punt waarop de ziekte na een paar jaar zo geavanceerd is dat hij zelfs in rust moe is en gebrek aan lucht Omdat COPD ouderen treft, worden vermoeidheid en kortademigheid meestal toegeschreven aan ouder worden en het roken van sigaretten, en in eerste instantie krijgt het niet veel aandacht (lees: GEBREK AAN LUCHT (DISPNEY))

Naarmate de ziekte vordert, beginnen hoesten en ophoesten frequenter te worden. Het gebrek aan lucht wordt beperkend. De productie van slijm en de vernietiging van longweefsels begunstigt het verschijnen van infecties, zoals longontsteking (lees: PNEUMONIA-SYMPTOMEN). Bronchospasme (piepende ademhaling) begint vaak voor te komen.

Afhankelijk van het type van overheersende COPD (chronische bronchitis of emfyseem), presenteert de patiënt gewoonlijk twee verschillende verschijningen.

- Het emfyseem is erg dun, ondervoed, met ribbenkast toegenomen, borst in vat genoemd. Hij is een patiënt met een belangrijke hyperinflatie van de long en moeite om de lucht naar buiten te brengen, ademhalend alsof hij altijd blaast.

- Chronische bronchitis is meestal meer voor de zwaarlijvige, cyanotische (paarsachtige teint door een gebrek aan voldoende oxygenatie), met frequente hoest en grote slijmproductie.

Nogmaals, het is goed om te onthouden dat we het hebben over uitersten van een spectrum van klinische manifestaties die kunnen optreden bij COPD. De meeste patiënten presenteren een klein beetje van elk van de bovenstaande figuren.

Naarmate COPD vordert, kunnen andere ziekten verschijnen als complicaties. De meest voorkomende zijn:

- Depressie (lees: DEPRESSIE - Oorzaken, symptomen en behandeling).
- Hartfalen (lees: HARTSTORING - OORZAKEN EN SYMPTOMEN).
- Osteoporose (lees: OSTEOPOROSE - SYMPTOMEN EN BEHANDELING).
- Pulmonale hypertensie.
- Pneumothorax (lees: WAT IS EEN PNEUMOTORRAX?).
- Longkanker (lees: LUNG CANCER - Sigaretten en andere risicofactoren).
- Bloedarmoede (lees: ANEMIA - OORZAKEN EN SYMPTOMEN).

Diagnose van COPD

Aangezien COPD longweefsel vernietigt en het moeilijk maakt om de ademhaling te elimineren, beginnen zich, naast hyperinflatie, luchtbellen te vormen in de longen en kunnen gemakkelijk worden geïdentificeerd op thoraxfoto's of computertomografie (CT) van de long.

Een ander nuttig onderzoek bij de evaluatie van COPD is arteriële bloedgasanalyse, een eenvoudige arteriële bloedtest die waarden voor circulerend zuurstof en kooldioxide (CO2) oplevert. Zoals eerder vermeld, hebben patiënten met COPD een lage oxygenatie en een hoge retentie van CO2.

De beste test voor de diagnose van COPD is spirometrie, ook wel pulmonale functietest genoemd. Bij dit onderzoek ademt de patiënt door een buisje terwijl een computer verschillende ademhalingsparameters registreert die worden gebruikt voor de diagnose van longziekten. Spirometrie kan COPD in een vroeg stadium detecteren, zelfs voordat de patiënt de symptomen opmerkt.

Behandeling van COPD

COPD heeft geen genezing, is een progressieve ziekte en is dodelijk in gevorderde gevallen. Daarom, zelfs als er een behandeling is om de progressie te vertragen, is de enige echt effectieve houding preventie, dat wil zeggen NIET ROKEN.

Zodra de patiënt COPD heeft, stopt het roken met de belangrijkste factor bij het vertragen van de ziekte.

Medicamenteuze therapie is vooral gericht op het verlichten van symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven. Geïnhaleerde luchtwegverwijders zoals salbuterol, formoterol, ipratropium en tiotropium helpen om bronchusobstructie tijdelijk te verminderen, waardoor de luchtstroom in de luchtwegen wordt vergemakkelijkt.

Tijdens perioden van exacerbatie van de ziekte, omdat er een grote ontsteking van de luchtwegen is, is het gebruik van corticosteroïden oraal of intraveneus gedurende een paar dagen belangrijk om de crisis te helpen omkeren (lees: INDICATIES EN EFFECTEN VAN PREDNISONE EN CORTICOÏDEN). Uit crises zijn corticosteroïden alleen geïndiceerd in die gevallen met weinig respons op bronchodilatatoren, en zelfs dan worden ze alleen door inhalatie toegediend.

Wanneer exacerbaties worden veroorzaakt door infecties, is het gebruik van antibiotica noodzakelijk. Vaccinatie tegen influenza en tegen pneumococcen (bacteriën die longontsteking veroorzaken) zijn belangrijk bij het verminderen van de incidentie van respiratoire complicaties.

Longrevalidatie-oefeningen zijn belangrijk omdat ze de kwaliteit van leven verbeteren en het aantal ziekenhuisopnames verminderen.

In geavanceerdere gevallen, wanneer de patiënt al aanhoudende hypoxemie (lage zuurstof in het bloed) heeft, is het gebruik van aanvullende zuurstof aangewezen. De hoeveelheid en de periode waarin de patiënt aanvullende zuurstof moet krijgen is een medische beslissing en kan alleen worden aangegeven tijdens de slaap, tijdens inspanning of zonder onderbreking in de ernstigste gevallen.

Patiënten met COPD moeten reizen zonder medische toestemming vermijden vanwege lage zuurstofconcentraties in de hutten (lees: GEZONDHEIDSPROBLEMEN OP VLIEGTUIGTRIPS). In deze gevallen kan het gebruik van zuurstof noodzakelijk zijn, zelfs voor diegenen die geen hypoxemie presenteren die relevant is voor zeeniveau.

Wanneer de luchtbellen erg groot worden en de longen beginnen samen te drukken, kan een operatie worden geïndiceerd om ze te verwijderen.

Terminale gevallen kunnen worden behandeld met longtransplantatie als de patiënt klinische aandoeningen heeft.


Tubal ligatie - Tubal ligatie

Tubal ligatie - Tubal ligatie

introductie Tubal-tubaligatie, ook wel tubaligatie of eenvoudig een ligatuur genoemd, is een sterilisatieprocedure die tot doel heeft te voorkomen dat de vrouw zwanger raakt. Tubal ligatie wordt beschouwd als een permanente anticonceptie-methode en het slagingspercentage is zeer hoog, ongeveer 99%. In dit artikel zullen we uitleggen wat tubaligatie is, hoe het wordt gedaan, al dan niet met een operatie, wat de effectiviteit is en wat de complicaties zijn

(geneeskunde)

Dysfagie - moeilijk door te slikken

Dysfagie - moeilijk door te slikken

Dysfagie is de medische term die wordt gebruikt wanneer de patiënt verwijst naar slikproblemen. Dysfagie hoeft niet noodzakelijk geassocieerd te worden met het slikken van pijn, maar eerder met een subjectief gevoel van moeite om het voedsel de weg tussen de mond en de maag te laten afleggen. Pijn om te slikken wordt odynofagie genoemd en is meestal gerelateerd aan beelden van ontsteking van de keel.

(geneeskunde)