HERPES LABIAL - Transmissie, symptomen en behandeling
Koortsblaasjes zijn een besmettelijke ziekte veroorzaakt door herpes simplex-virus type 1 (HSV-1). Patiënten die zijn geïnfecteerd met het herpes simplex-virus type 1 hebben meestal pijnlijke zweren op de lippen, maar de infectie kan ook de gingiva, farynx, tong, het dak van de mond, binnenkant van de wangen en soms het gezicht in de nek beïnvloeden.
Het herpes simplex-virus type 1 kan ook laesies in de geslachtsorganen veroorzaken, die worden overgedragen via de praktijk van orale seks. Genitale herpes wordt echter vaker veroorzaakt door het herpes simplex-virus type 2 (HSV-2), dat gemakkelijker wordt vermenigvuldigd in de huid van het genitale gebied dan in de mondholte.
Over het algemeen wordt 80% van de gevallen van koortslip veroorzaakt door het herpes simplex-virus type 1 en 20% door het herpes simplex-virus type 2. Het tegenovergestelde doet zich voor bij genitale herpes, waarbij het herpes simplex-virus type 1 slechts 20% van de infecties veroorzaakt tegen 80% van het herpes simplex-virus type 2.
In deze tekst zullen we uitsluitend over HSV-1 praten en zullen we de volgende punten behandelen over koortslippen:
- Transmission.
- Symptomen.
- Diagnose.
- Treatment.
- Preventie.
Voor informatie over genitale herpes (HSV-2), lees:
- GENITALE HERPES - Symptomen en behandeling
- LEVER EN GENITALE HERPES - Symptomen en behandeling
Overdracht van koortslippen
Het herpes simplex-virus veroorzaakt alleen ziekte bij de mens. De overdracht gebeurt door contact tussen mensen, via speeksel, alikruiken, huid of lippen van de geïnfecteerde patiënt. Wanneer er zichtbare herpeslaesies zijn, neemt de hoeveelheid virus in de mondholte ongeveer 1000 maal toe, wat de overdracht in dit stadium waarschijnlijker maakt.
Het is echter niet alleen tijdens verkoudheid dat koortsblaasjes kunnen worden overgedragen. Van tijd tot tijd verschijnt het virus in het speeksel, waardoor de patiënt enkele dagen besmettelijk blijft, zelfs als er geen actieve herpeslaesie is. Als we willekeurig 100 mensen selecteren met herpes simplex-virus type 1, op dit moment asymptomatisch, kunnen we het virus vinden in de orale secreties van maximaal 15 van hen.
Er zijn verschillende vormen van overdracht van koortsblaasjes, in de meest voorkomende volwassenen zijn door middel van zoenen of bestek en bekers besmet. De meeste mensen raken echter nog steeds in de kinderjaren besmet met het herpes simplex-virus type 1, wanneer contact met orale secreties zeer vaak voorkomt.
Symptomen van koortsblaasjes
De incubatietijd voor koortsblaasjes varieert van 2 tot 26 dagen, maar in de meeste gevallen verschijnen laesies 4 tot 6 dagen na besmetting. Het is echter vermeldenswaard dat de meeste patiënten geen symptomen ontwikkelen na infectie met herpes simplex-virus type 1. In feite ontwikkelt slechts 20% van de mensen de ziekte. De overige 80% blijft nog enkele jaren met het virus in slaap in het lichaam.
Primaire infectie met herpes simplex-virus type 1
Bij ongeveer 20% van de personen die symptomen van koortsblaasjes ontwikkelen, is de eerste keer dat de laesies ontstaan, de primaire infectie genoemd, meestal degene met de meest ernstige symptomen. De patiënt kan koorts, malaise, verlies van eetlust, keelpijn en vergrote lymfeklieren in de nek ervaren. Bij kinderen komt tandvleesontsteking (ontsteking van de gingiva) vaak voor, terwijl bij de volwassene een sterke faryngitis met pus en zweren in de keelholte en amandelen het meest voorkomende symptoom is van primaire infectie met het herpes simplex-virus type 1. Het beeld duurt gewoonlijk maximaal 2 weken en verdwijnt spontaan.
Typische herpesletsels op de lippen verschijnen mogelijk niet in de primaire infectie. Wanneer ze verschijnen, zijn ze erg pijnlijk.
De mondholte is de site die het meest wordt beïnvloed door het herpes simplex-virus type 1, maar tientallen andere delen van het lichaam kunnen de infectie presenteren, waaronder de handen, armen, nek, geslachtsorganen en ogen. Herpes kan ook van invloed zijn op organen zoals de hersenen (herpetische encefalitis), lever (herpetische hepatitis), longen (herpetische pneumonitis) en slokdarm (herpes-oesofagitis). Deze orgaanlaesies zijn vaak ernstig en komen vaker voor bij patiënten met een zekere mate van immunosuppressie, zoals HIV-dragers, getransplanteerde patiënten of patiënten die chemotherapie of immunosuppressiva krijgen
Koortsblaasjes
Zodra de primaire infectie is verdwenen, gaat het herpes simplex-virus type 1 niet dood, het blijft in ons lichaam leven, slaapt in de cellen van onze zenuwen, wachtend op een laag immuunsysteem om opnieuw aan te vallen.
De typische laesies van koortslippen verschijnen in de reactivering van het virus. De foto is veel milder dan bij de primaire infectie en duurt meestal maximaal 7 dagen. Intense symptomen van primaire infectie zoals koorts en malaise komen niet vaak voor.
6 tot 48 uur voor het verschijnen van de labiale laesies kan de patiënt tekenen beginnen krijgen dat er een koortslip zal ontstaan. Meestal komt deze waarschuwing in de vorm van tintelingen, pijn of jeuk op de lippen.
Herpes simplex laesies verschijnen aanvankelijk als kleine roodachtige en pijnlijke verhogingen die snel in gepoolde blaren veranderen. Deze blaren hebben kleine puisten (blaren met pus aan de binnenkant) gezien en barsten, veranderden in zweren. Ulceratie is de laatste fase van de actieve laesie, genezing in een paar dagen, in de vorm van korsten.
Om de verschillen tussen koortsblaas en aften te kennen, lees: Verschillen tussen koortslip en koortsblaasjes.
Zoals eerder gezegd, presenteren veel patiënten niet de primaire infectie met herpes. Dit betekent niet dat het virus niet in je zenuwcellen leeft. Als de patiënt immuniteitsverlies vertoont, en dit kan bijvoorbeeld gebeuren tijdens stressperioden, kunnen koortsblaasjes pas jaren na de infectie verschijnen. Wanneer de patiënt de primaire infectie niet presenteert, is het bijna onmogelijk om de datum te bepalen waarop de infectie is besmet.
Koortsblaasjes kunnen een aantal recidieven hebben voor een jaar of slechts een of twee voor een heel leven. Deze frequentie wordt bepaald door verschillende factoren, waaronder de competentie van het immuunsysteem van de patiënt en het soort leven dat het inneemt. Naarmate de jaren verstrijken, worden de recidieven zwakker en kleiner.
Als u meer afbeeldingen van koortsblaasjes in verschillende stadia van de evolutie wilt zien, gaat u naar de volgende koppeling: FOTO'S VAN HERPES LABIAL.
Diagnose van koortsblaasjes
De diagnose van koortsblaasjes wordt vaak alleen gesteld met klinische gegevens, door de laesies te onderzoeken en de symptomen te evalueren. In geval van twijfel kan een monster van laesies worden verzameld voor laboratoriumevaluatie. De bubbelfase is degene met de grootste aanwezigheid van het virus, het meest aangewezen voor de verzameling van het materiaal.
Serologie en PCR (virus-DNA-detectie) kunnen ook worden gebruikt voor het diagnosticeren en onderscheiden van herpes simplex-virus type 1- en type 2-infecties.
Koude pijnlijke behandeling
Wanneer we het hebben over het behandelen van koortsblaasjes bij geïnfecteerde patiënten, komt één vraag naar voren: heeft koortslip een remedie? Helaas is het antwoord nee, herpes heeft geen genezing. Er is behandeling, maar het heeft tot doel symptomen te verminderen, genezing te versnellen en complicaties te voorkomen. Er is geen remedie om koortsblaasjes te genezen. Ontsnap aan de behandelingen die de genezing van herpes beloven, want er is geen wetenschappelijke studie in de literatuur waaruit blijkt dat het mogelijk is om koortslippen met elke vorm van behandeling te genezen (lees: HERPES LABIAL TEM CURA?).
Bij primaire infectie, als de behandeling met antivirale tabletten (aciclovir, valaciclovir of fanciclovir) binnen de eerste 72 uur wordt gestart, is er een significante afname van ziekteduur en ernst van de symptomen (zie: ACVILOVIR (ZOVIRAX) INFORMATIE).
Bij het reactiveren van koortsblaasjes hangt de behandeling af van hoe vaak de recidieven en de intensiteit van de symptomen zijn. Patiënten met zeldzame en slecht symptomatische aanvallen hebben mogelijk geen behandeling nodig, hoogstens een anesthesiezalf om pijn te verminderen.
Patiënten met meer frequente recidieven, vooral die met waarschuwingssignalen vóór verwonding, kunnen baat hebben bij vroeg gebruik van antivirale middelen. Over het algemeen worden de beste resultaten bereikt met orale medicatie, die zo snel mogelijk na de eerste symptomen is gestart. De beroemde aciclovir zalven zijn minder effectief dan het orale antivirale gebruik. Acyclovir moet gedurende vijf dagen worden ingenomen, terwijl nieuwe antivirale middelen zoals valaciclovir of fanciclovir effectief zijn met slechts één dag behandeling.
Als de patiënt meer dan 4 reactivaties per jaar heeft of meestal uitgebreide, pijnlijke en esthetisch ongemakkelijke laesies ontwikkelt, kan het dagelijks gebruik van antivirale middelen voor een langere periode een optie zijn. Studies tonen aan dat acyclovir of valaciclovir veilig gedurende meer dan een jaar veilig kunnen worden gebruikt.
Preventie van koortslippen
Er is geen vaccin tegen herpes, dus preventie moet gebaseerd zijn op de situaties die meestal de aanvallen teweegbrengen.
De meest voorkomende trigger voor reactivering van koortsblaasjes is meestal intense blootstelling aan de zon. Patiënten met een voorgeschiedenis van herpes moeten urenlang in de zon blijven. Het gebruik van zonnebrandcrème is essentieel en helpt het uiterlijk van de laesies te verminderen (lees: BESCHERMING VAN DE ZONNE | Bescherm uzelf tegen de zon). Het gebruik van het schild lijkt effectiever te zijn dan aciclovir zalf bij het voorkomen van zon-geïnduceerde koortslip recidieven.
Lysine, sinds 2015 in Brazilië op de markt gebracht onder de naam Resist, lijkt enig effect te hebben in crisispreventie, waardoor het aantal afleveringen gedurende het jaar wordt verminderd.
Oorzaken, symptomen en behandeling
Geelzucht is een klinisch teken dat wordt gekenmerkt door de geelachtige huid, slijmvliezen en ogen. Het ontstaat wanneer er te veel van een stof is genaamd bilirubine. Geelzucht is een typisch symptoom van lever- en galaandoeningen, waarbij hepatitis, cirrose en obstructie van de galwegen de belangrijkste oorzaken zijn
ULTRASSOM IN ZWANGERSCHAP - Wanneer te doen en waar het voor dient
Bij zwangere vrouwen moeten examens die straling gebruiken, zoals röntgenfoto's en computertomografie, worden vermeden vanwege de voor de hand liggende risico's voor de baby. Daarom is echografie het eerste beeldvormingsonderzoek voor prenatale follow-up. Echografie is een goedkoop onderzoek, zonder risico voor de foetus, dat geen bijwerkingen veroorzaakt en geen contra-indicaties heeft.
