Acute PULMONARY EDEMA - Symptomen, oorzaken en behandeling

Acuut longoedeem, ook wel acuut longoedeem (PAD) genoemd, is een medisch noodgeval veroorzaakt door de extravasatie van water uit bloedvaten in het longweefsel, waardoor ademhalen moeilijk wordt. In de praktijk gedraagt ​​een patiënt met PAD zich alsof hij verdrinkt.

In deze tekst zullen we de oorzaken, symptomen en behandeling van acuut longoedeem uitleggen.

Hoe ontstaat acuut longoedeem?

Longoedeem heeft hetzelfde pathofysiologische mechanisme van elk oedeem in ons lichaam, dat optreedt wanneer er water uit de bloedvaten lekt naar enig weefsel.

In tegenstelling tot wat men zich kan voorstellen, zijn onze bloedvaten geen ondoorlaatbare buizen, ze hebben poriën die de uitgang en binnenkomst van cellen, bacteriën, eiwitten en water mogelijk maken.

Longoedeem komt voornamelijk door twee mechanismen:

1. Drukopbouw in de bloedvaten Wanneer de druk te hoog wordt in de bloedvaten van de longen, heeft bloedwater de neiging om door de poriën te "trekken", zich ophopen in het longweefsel, vooral in de longblaasjes, die de constructies die de gasbeurzen uitvoeren.

2. Verhoogde vatdoorlatendheid »Sommige ziekten, die hierna zullen worden verklaard, veroorzaken een toename van de poriën van de bloedvaten, waardoor ze meer doorlatend worden, wat de extravasatie van water vergemakkelijkt.

Lees voor meer informatie over oedeemvorming: INCHAÇOS E EDEMAS | Oorzaken en behandeling.

Oorzaken van acuut longoedeem

1. Congestief hartfalen

De meest voorkomende oorzaak van longoedeem is hartfalen (lees: HARTSTORING | OORZAKEN EN SYMPTOMEN). Laten we de cardiopulmonale circulatie op een vereenvoudigde manier beschrijven, zodat dit mechanisme gemakkelijk te begrijpen is.

De linkerkant van het hart is verantwoordelijk voor het verpompen van zuurstofrijk bloed naar het lichaam. Nadat alle weefsels zijn gevoed, keert het bloed, dat nu arm is aan zuurstof en rijk aan kooldioxide, terug naar de rechterkant van het hart en wordt het onmiddellijk naar de longen gepompt. In de longen wordt het bloed opnieuw geoxygeneerd en keert terug naar de linkerkant van het hart, waar het naar de rest van het lichaam wordt gepompt, en het proces opnieuw start.

Wanneer de linkerkant van het hart verzwakt, wordt het moeilijk om het bloed naar de rest van het lichaam te pompen. Aangezien de linkerkant van het hart verantwoordelijk is voor het pompen van bloed uit de longen, wanneer de hartpomp uitvalt, is er een congestie, waardoor bloed zich ophoopt in de longvaten. Deze congestie veroorzaakt een toename van de bloeddruk in de longvaten, wat de extravasatie van water bevordert.

Bij hartfalen ontwikkelt longoedeem zich langzaam, tenzij er een factor is die een acute verslechtering van de hartfunctie veroorzaakt.

2. Acuut myocardinfarct

Een acuut myocardiaal infarct, in de volksmond een hartaanval genoemd, kan longoedeem veroorzaken als er necrose is van een groot deel van de hartspier aan de linkerkant van het hart, wat leidt tot plotseling hartfalen. Als een groot deel van de hartspier sterft, wordt het hart niet meer in staat om het bloed goed te pompen, waardoor het in de longen blijft. Acuut longoedeem is een van de mogelijke symptomen van een hartaanval.

LEES OOK:
- Symptomen van acuut myocardinfarct en angina
- INFARTO FULMINANTE | Oorzaken en symptomen

3. Hypertensieve crisis

Verhoogde bloeddruk is een frequente oorzaak van acuut longoedeem, vooral bij patiënten die al enige mate van hartfalen hebben.

In normale situaties kan het hart van de patiënt met matig hartfalen nog steeds in staat zijn om het bloed op de juiste manier te pompen. Een plotselinge verhoging van de bloeddruk is echter voldoende om de weerstand tegen de bloedstroom te vergroten, waardoor meer werk aan de hartspier nodig is. Sommige patiënten hebben geen hart dat tegen hoge bloeddruk kan werken, wat leidt tot pulmonale congestie.

LEES OOK:
- ARTERIËLE HYPERTENSIE | Symptomen en behandeling
- HYPERTENSIEVE CRISIS | Zeer hoge bloeddruk

4. Hartklepziekte.

Als de patiënt een ziekte van de linker hartkleppen heeft, dat wil zeggen de aorta- of mitralisklep, kan het hart moeite hebben om bloed er doorheen te pompen. Aortastenose en mitralisstenose zijn kleplesies die de opening verstoren. Als de hartklep niet goed opent, kan het bloed er niet doorheen worden afgevoerd, wat leidt tot pulmonale congestie.

5. Nierinsufficiëntie

Nierinsufficiëntie leidt tot de ophoping van water en zout in het lichaam, waardoor het vloeistofvolume in de bloedvaten toeneemt. In sommige gevallen, vooral als de patiënt niet langer voldoende volumes plast, wordt de nettohoeveelheid in de vaten zo groot dat deze begint te lekken, waardoor oedemen in het lichaam en longoedeem ontstaan.

LEES OOK:
- CHRONISCHE RENALE ONVOLDOENDEENHEID
- ACUTE RENAL ONSUFFICIENCY

6. Infecties

Sommige pulmonale infecties, vooral die van virale oorsprong, kunnen een beeld van intense pulmonale ontsteking veroorzaken, leidend tot een toename van de permeabiliteit van de bloedvaten en daaruit voortvloeiende extravasatie van vloeistoffen naar de long. Deze foto wordt meestal SARS of SARS (Acute Respiratory Distress Syndrome) genoemd.

7. Grote hoogten

Sommige mensen die worden blootgesteld aan hoogten boven 2500 meter kunnen longoedeem ontwikkelen. De oorzaak is niet goed bekend, maar veranderingen in de pulmonale microvasculatuur worden verondersteld om vloeistoflekkage op grote hoogten te begunstigen.

De risicofactoren voor dit type acuut longoedeem zijn:

- Verlaat de zeespiegel en bereik in korte tijd grote hoogten.
- Oefen fysieke inspanning op grote hoogte zonder de juiste acclimatisatietijd te geven.
- Reis naar grote hoogten die al een geschiedenis van hartproblemen hebben.
- Overmatige alcoholinname zonder voldoende acclimatisatietijd

8. Geneesmiddelen en medicijnen

De consumptie van sommige drugs, zoals heroïne of cocaïne, kan een intense ontsteking van de longen veroorzaken, waardoor de bloeddoorlaatbaarheid van het bloed en daaruit voortvloeiende acute longoedeem toeneemt.

Aspirine-vergiftiging (ASA) kan ook leiden tot acuut longoedeem.

9. Neurologisch letsel

Sommige patiënten met ernstig neurologisch letsel, zoals hoofdtrauma, hersenchirurgie, toevallen, hersenbloeding, enz., Kunnen longoedeem ontwikkelen. Oedeem ontstaat door veranderingen in pulmonale hemodynamica, met verhoogde druk en permeabiliteit in de longvaten.

Symptomen van longoedeem

Afhankelijk van de oorzaak kan het beeld van longoedeem zich langzaam of plotseling ontwikkelen, de laatste noemt acuut longoedeem.

Bij patiënten die langzaam en geleidelijk vocht in de longen accumuleren, beginnen de symptomen van longoedeem met intolerantie voor inspanning, vermoeidheid (zelfs in rust), kortademigheid bij het liggen, moeten ten minste twee kussens worden gebruikt om te slapen, oedeem in de voeten en enkels en piepende ademhaling in de borst. Dit is typisch voor patiënten met hartfalen, die zich presenteren met een geleidelijke verslechtering van de hartfunctie en progressieve pulmonale congestie.

Als dezelfde patiënt die hierboven is beschreven een decompensatiefactor van zijn hartfalen presenteert, zoals een infarct, een hypertensieve piek of zelfs een ernstige infectie, kan het hart plotseling niet meer in staat zijn om het bloed naar het lichaam te pompen, acute vochtretentie in de longen. In dit geval zijn de symptomen van acuut longoedeem intense kortademigheid, verdrinking, opwinding, hoesten met schuimende afscheiding, onvermogen om te gaan liggen en tachycardie (snel hart).

Water in de long voorkomt oxygenatie van het bloed en werkt voornamelijk als een verdrinking. Acuut longoedeem is een medisch noodgeval en als het niet behandeld wordt, leidt dit onvermijdelijk tot cardiorespiratoire arrestatie.

Behandeling van acuut oedeem

De eerste stap bij de behandeling van acuut longoedeem is het toedienen van zuurstof aan de patiënt. Over het algemeen arriveert de patiënt op de afdeling spoedeisende hulp bij hypoxemie, dat wil zeggen, met lage niveaus van oxygenatie van het bloed. In sommige gevallen is longoedeem zo ernstig en is de oxygenatie zo laag dat de patiënt moet worden geïntubeerd en gekoppeld aan een mechanische ventilator om niet te sterven.

Het doel van de behandeling is om water uit de longen te verwijderen. Als de patiënt urineert, worden diuretica intraveneus toegediend om snelle actie te hebben (lees: DIURETICS | Furosemide, Hydrochlorothiazide, Indapamide ...) Het verlagen van de bloeddruk is ook belangrijk om het hartwerk te vergemakkelijken, dus worden ook vasodilatatoren vaak gebruikt.

Als de patiënt niet urineert of niet adequaat reageert op diuretica, is de optie noodhemodialyse, een methode die in één minuut tijd tot een liter longwater kan verwijderen (lees: HEMODIÁLISE | fistels).

---