FURÚNCULO - Oorzaken, symptomen en behandeling

FURÚNCULO - Oorzaken, symptomen en behandeling

De steenbolk, in de volksmond furunco, is een abces (verzameling van pus) dat zich onder de huid vormt wanneer een bacterie een haarfollikel infecteert, een structuur waaruit de haartjes groeien.

In tegenstelling tot folliculitis, een infectie die gelokaliseerd is en beperkt tot de haarfollikel, ontstaat de furunkel omdat de infectie zich via het subcutane weefsel rond de follikel verspreidt.

In dit artikel zullen we de oorzaken, risicofactoren, symptomen en de behandeling van steenpuisten uitleggen.

Wat is koken

De kook, algemeen bekend als de spijkerkop, is een abscessed huidinfectie die optreedt wanneer er infectie van het haarzakje is door een bacterie, meestal Staphylococcus aureus .

Over het algemeen is de bacterie Staphylococcus aureus aanwezig op het huidoppervlak en kan deze niet doordringen, tenzij er sprake is van een wond. Elke huidbeschadiging, hoe klein ook, kan dienen als toegangspoort tot bacteriën, zoals muggenbeten, blauwe plekken, scheermesjes of naaldblessures.

Voor meer informatie over infecties veroorzaakt door de bacterie Staphylococcus aureus, lees: STAPHYLOCOCCUS AUREUS | Wat zijn de risico's van deze bacterie?

Furuncles komen vaker voor in haartjes, vochtig en meer blootgesteld aan wrijving, zoals de billen, liezen, oksels, dijen, gezicht en nek. We noemen het furunculosis wanneer de patiënt meerdere en terugkerende steenpuisten ontwikkelt.

Wanneer meer dan één haarzakje uit dezelfde regio is geïnfecteerd, kunnen de verschillende furunkels ontstaan, waardoor een zeer groot abces ontstaat, genaamd carbuncle. Deze laesie komt meestal voor op de rug of de nek en heeft verschillende drainagepunten.

Het is belangrijk op te merken dat de kook geen gigantische wervelkolom is. Hoewel beide infecties van de pilo-talgfollikels zijn, zijn het proces van acne-vorming en de bacterie die verantwoordelijk is voor de infectie verschillend in beide ziekten. Er dient echter te worden opgemerkt dat, aangezien acne een huidlaesie is, het als een toegangspoort tot Staphylococcus aureus kan dienen en daarom een ​​risicofactor is voor de ontwikkeling van steenpuisten.

Als u meer wilt weten over de vorming van mee-eters en puistjes, lees dan: ACNE (CARBS AND SPINES) | Oorzaken en behandeling

Risicofactoren voor de kook

Iedereen doet, met een redelijke frequentie, kleine huidlaesies in de regio's die het meest geschikt zijn voor de vorming van steenpuisten, maar niet iedereen ontwikkelt te allen tijde zweren. Vaak is ons immuunsysteem in staat de invasie van bacteriën in ons subcutane weefsel te neutraliseren.

Het risico op het ontwikkelen van steenpuisten is groter bij mensen met een hoge kolonisatie van Staphylococcus aureus- bacteriën in de huid en regio in de neusgaten, en bij personen met een aantal immuunsysteemdeficiëntie. Genetische factoren lijken ook met elkaar verbonden te zijn en de familiegeschiedenis van furunculose is een belangrijke risicofactor. Naast de genetische aanleg kunnen we ook andere reeds erkende risicofactoren voor de vorming van steenpuisten vermelden:

  • Diabetes mellitus.
  • Chronisch nierfalen.
  • Levercirrose.
  • Gebruik van immunosuppressiva.
  • HIV-positief.
  • Chronische huidziekten.
  • Injectie drugsgebruik.
  • Obesitas.
  • Geavanceerde leeftijd.
  • Slechte persoonlijke hygiëne.
  • Draag strakke kleding.
  • Natte gebieden met overtollig haar.

Het dicht bij mensen komen met steenpuisten lijkt het risico vaak te vergroten. Het delen van beddengoed, handdoeken en persoonlijke kleding verhoogt ook het risico op furunculose.

Symptomen van koken

De kook begint meestal als een ontstoken, pijnlijk en goedrood onderhuids gezwel. De steenpuisten zijn over het algemeen klein en zijn iets groter dan een bonenkorrel of erwten. In sommige gevallen kunnen ze echter behoorlijk groot zijn en zelfs groter worden dan een pingpongbal.

Naarmate de infectie vordert, accumuleren binnen de follikel pus en dode cellen, waardoor een grote toename van de druk in het subcutane weefsel optreedt. Deze toename van de druk zorgt ervoor dat een geelachtig of witachtig punt verschijnt in het midden van de laesie, waarbij de pus uit de follikel wordt geduwd.

In sommige gevallen is de accumulatie van etterig materiaal in het abces zo groot dat de kook "alleen" barst en spontaan grote hoeveelheden pus spuugt. Vaak breekt de kook echter niet spontaan en is medische hulp nodig om het abces te draineren.

Zeer omvangrijke en diepe abcessen kunnen littekens achterlaten. Sommige laesies kunnen ook kleine gaatjes in de huid vormen nadat ze zijn gedraineerd. Bij grotere laesies kan een massa dood weefsel met een meer gevormde en pasteuze vorm, bekend als meatus, worden uitgedreven. Het verwijderen van deze meatus is essentieel voor het genezen van de infectie.

In de meeste gevallen veroorzaakt steenpuisten geen grote complicaties en verdwijnen ze kort nadat ze zijn gedraineerd. Kleine laesies kunnen op zichzelf genezen, zonder mechanische drainage. De aanwezigheid van virulente bacteriën zoals Staphylococcus aureus in het subcutane weefsel is echter een risico voor verspreiding via de bloedbaan. Invasie van de bloedbaan door bacteriën wordt bacteremie genoemd en kan leiden tot ernstige aandoeningen, zoals endocarditis (lees: ENDOCARDITIS en behandeling), sepsis (lees: WAT IS SEPSE / SEPTISCHE SCHOK?), Hersenenabces en osteomyelitis.

Gewoonlijk veroorzaakt de aanwezigheid van een kookkoorts noch koorts, noch ernstige beschadiging van de algemene toestand. Indien aanwezig, geven deze tekenen aan dat de infectie niet langer beperkt kan zijn tot de huid en dat er complicaties kunnen optreden.

Een abces in het stuitbeengebied, het laatste deel van de wervelkolom, dicht bij de anus, is mogelijk geen kook, maar een pilonidal cyste (lees: CISTO PILONIDAL | Oorzaken en operatie).

Kook behandeling

Je moet nooit koken. Het drainageproces, indien aangegeven, moet aseptisch en niet-traumatisch worden uitgevoerd om het risico van esthetisch ongewenste littekens te verminderen en te voorkomen dat nieuwe bacteriën in de huid binnendringen. Misleide drainage kan een nieuwe infectie van het gebied en de verspreiding van bacteriën in de bloedbaan vergemakkelijken.

Kookt meestal na enkele dagen spontaan open. In de meeste gevallen zijn natte compressen met warm water, minstens 3 keer per dag, voldoende om de spontane drainage te versnellen. Gebruik nooit zalven om steenpuisten zelfstandig te behandelen. In de meeste gevallen zijn ze niet nodig. Het reinigen van de laesie kan alleen worden gedaan met water en neutrale zeep. Antibiotica zijn ook meestal niet nodig.

In geval van grote abcessen, die na een paar dagen niet spontaan weglopen, kan een kleine incisie door de arts geïndiceerd zijn om het genezingsproces te versnellen. Medische drainage wordt meestal gedaan in gevallen van steenpuisten die:

  • Ze duren meer dan 10 dagen.
  • Ze hebben een uitgebreid ontstoken gebied rondom.
  • Ze bevinden zich in gebieden met een risico op complicaties, zoals het gezicht en de nabijgelegen regio's van de wervelkolom.
  • Ze veroorzaken koorts.
  • Het zijn meerdere laesies (karbonkels).

Wanneer antibiotica gebruiken?

In sommige situaties kan het gebruik van antibiotica na drainage van het abces geïndiceerd zijn. Ze zijn:

  • Meerdere abcessen.
  • Meer dan 2 centimeter in diameter diameter.
  • Furuncle met uitgebreide gebied van cellulitis (ontsteking) eromheen (lees: ERISIPELA EN CELLULITE - Symptomen en behandeling).
  • Fever.
  • Geen verbetering van de laesie na drainage.
  • Patiënten met een zekere mate van immunosuppressie.

Het gebruik van antibiotica is niet altijd noodzakelijk. Het hangt af van de ernst van de zaak en de klinische toestand van de patiënt. Wanneer de arts kiest voor antibiotica, zijn oxacilline, flucloxacilline, cefalexine, cephradine, trimethoprim-sulfamethoxazol of clindamycine de meest aangewezen opties.


Alcoholische dranken met antibiotica - Wat zijn de risico's?

Alcoholische dranken met antibiotica - Wat zijn de risico's?

introductie Iedereen heeft gehoord dat we geen alcohol mogen consumeren als we een antibioticum gebruiken. Een van de redenen waarom deze combinatie wordt vermeden, is het verlies van de werkzaamheid van antibiotica, verhoogde alcoholtoxiciteit, het optreden van bijwerkingen en zelfs een hoger risico op leverschade

(geneeskunde)

MOEILIJKE CONTROLE VAN ARTERIËLE HYPERTENSIE

MOEILIJKE CONTROLE VAN ARTERIËLE HYPERTENSIE

Gecontroleerde hypertensie, ook wel resistente hypertensie genoemd, is er één die niet kan worden gecontroleerd, zelfs niet met meerdere antihypertensiva. Patiënten die aan chronische, ongecontroleerde bloeddruk blijven, lopen een hoog risico op hart- en vaatziekten. Degenen met resistente hypertensie zijn een groep patiënten die nog meer aandacht van hun arts verdienen, omdat vaak het probleem niet echt een bloeddruk is die moeilijk te controleren is, maar de behandeling die niet voldoende is. In

(geneeskunde)