Black Plague - Geschiedenis, symptomen en behandeling
Pest, ook wel zwarte pest of builenpest genoemd, is een ernstige infectie veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis, waarvan de belangrijkste route van overdracht is via de knaagbeet bij ratten, voornamelijk van ratten.
Pest is tegenwoordig een zeldzame ziekte, maar het heeft een grote historische relevantie voor het feit dat het verantwoordelijk was voor het decimeren van ongeveer 1/3 van de bevolking van het Europese continent in de middeleeuwen.
Pest is zo'n dodelijke ziekte dat het alleen verliest aan malaria als de belangrijkste doodsoorzaak van infectieuze oorsprong in de geschiedenis.
In dit artikel zullen we de vormen van overdracht, symptomen en behandeling van de pest uitleggen, evenals een historische samenvatting van de Zwarte Dood.
Wat is de pest?
Er bestaat grote verwarring over de juiste naam van de pestziekte. Veel mensen gebruiken de termen pest, zwarte pest en builenpest alsof ze synoniemen zijn, wat een verkeerde benaming is.
De ziekte veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis wordt pest genoemd. Zwarte pest is genoemd naar de pestepidemie die Europa in de middeleeuwen trof. De andere twee beroemde pandemieën vonden plaats in de zesde eeuw, bekend als de Justinianese pest, en in de negentiende eeuw de derde epidemie.
De term builenpest moet worden gebruikt om een van de drie vormen van klinische presentatie van de pest te beschrijven. De andere twee vormen zijn septicemische pest en longpest.
We zullen deze drie vormen van presentatie en de historische pandemieën in het artikel in meer detail uitleggen.
Historische samenvatting van de pest
Pest is een ziekte die de mensheid al millennia heeft geplaagd. Het DNA van de Yersinia pestis- bacterie is geïdentificeerd in de tanden van personen die meer dan 5000 jaar geleden in de regio's Azië en Europa leefden.
Er wordt verondersteld dat de pest verantwoordelijk is geweest voor verschillende epidemieën in de antieke wereld, waaronder sommige die in het Oude Testament worden beschreven. Het is echter vrijwel onmogelijk om te bevestigen of Yersinia pestis eigenlijk de bron was van deze epidemieën.
Praag door Justinian
De eerste grote epidemie waarvan bekend was dat deze werd veroorzaakt door de pest vond plaats in de zesde eeuw, in het Byzantijnse rijk, rond 541 en 543. Deze epidemie, die eigenlijk een pandemie was die de Europese, Afrikaanse en Aziatische continenten beïnvloedde, was de naam van de plaag van Justinianus, in verwijzing naar de keizer Justinianus I, die destijds het Byzantijnse Rijk regeerde.
De plaag van Justinianus duurde ongeveer 200 jaar en doodde ongeveer 25 miljoen mensen.
Zwarte pest
De tweede grote pestepidemie vond plaats in de tweede helft van de Middeleeuwen in de 14e eeuw en werd de Zwarte Dood genoemd.
De Zwarte Dood vond zijn oorsprong in China en kwam in Europa aan via de havens van Italië, Frankrijk en Spanje in de jaren 1347 en 1348. In slechts 4 jaar tijd had de bacterie zich al in heel Europa verspreid, van Engeland tot Rusland, via Scandinavië, Griekenland en Turkije.
In sommige regio's werd tot 75% van de bevolking gedecimeerd, wat in verschillende landen sociale chaos en economische ineenstorting veroorzaakte. Het aantal doden was zo groot dat de weinige overlevenden de doden niet konden begraven. In heel Europa zijn naar schatting tussen de 25 en 75 miljoen mensen gedood door de ziekte, die op dat moment tot 1/3 van de bevolking vertegenwoordigde.
De grote pandemie duurde tot 1351, maar verschillende nieuwe uitbraken bleven verschijnen in de jaren 1361-63, 1369-71, 1374-75, 1390 en 1400.
Grote plaag van Londen
De pest heeft in de loop van de eeuwen nog steeds uitbraken veroorzaakt in verschillende Europese landen. Een van de beroemdste vond plaats in Londen tussen 1665 en 1666, slachtoffer van ongeveer 100.000 mensen, die op dat moment 1/4 van de bevolking vertegenwoordigde.
Derde epidemie
De laatste grote plaag pandemie kwam in China in de late negentiende eeuw, toen de bacterie Yersinia pestis uiteindelijk werd geïdentificeerd door de bacterioloog Alexandre Yersin, een Zwitser die zich in China vestigde.
De derde epidemie verspreidde zich naar de Amerika's en vermoorde naar schatting 10 miljoen mensen wereldwijd, voornamelijk in China en India.
Ongedierte in de huidige dag
Met de ontwikkeling van antibiotica in de 20e eeuw daalde de peststerfte, die 60-90% was, tot slechts 10% tot 20%, waardoor de cyclus van transmissie van de bacterie werd verbroken en een gezondheidsprobleem werd. openbare dienst van weinig relevantie over de hele wereld.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) waren er tussen 2010 en 2015 wereldwijd maar 3248 gevallen van pest, met 584 doden. Sinds het jaar 2000 is 95% van de pestzaken geconcentreerd op het Afrikaanse continent. De drie landen met de meeste gevallen zijn Madagascar, Congo en Peru.
Pest in Brazilië
De bacterie Yersinia pestis arriveerde in Brazilië tijdens de derde epidemie in 1899. Momenteel circuleert de bacterie onder wilde knaagdieren in het noordoosten, Jequitinhonha Valley, Minas Gerais en Serra dos Órgãos, in de staat Rio de Janeiro .
De laatste relevante gevallen van pest in Brazilië vonden plaats in de staten Ceará en Paraíba in de jaren tachtig, toen 76 gevallen en drie sterfgevallen werden gemeld. Tussen 2000 en 2017 werden slechts twee gevallen van pest gediagnosticeerd in het land, één in Bahia en één in Ceará. Sinds 1986 zijn er geen gevallen van pestendoden in Brazilië.
Overdracht van de pest
In de meeste gevallen wordt Yersinia pestis overgedragen op mensen wanneer ze worden gebeten door een vlo die eerder is gevoed met het bloed van een of ander geïnfecteerd knaagdier, zoals ratten, eekhoorns, prairiehonden, thamianen of konijnen.
De overdracht van Yersinia pestis door vlooien veroorzaakt meestal plaag in de builen- of septicemische vormen. Uiteindelijk kan de pneumonische vorm ontstaan als een complicatie van deze twee vormen.
Het is belangrijk op te merken dat huisdieren, met name katten, geïnfecteerde vlooien van wilde knaagdieren naar huis kunnen brengen, waardoor het een belangrijk middel is om de ziekte over te brengen. Zieke katten kunnen de bacteriën ook doorboren of door krassen.
Pest kan ook worden overgedragen door de behandeling van bloed, afscheidingen of weefsels van besmette dieren, zoals jagers die een haas villen zonder de juiste voorzorgsmaatregelen of bij ongelukken in laboratoria die microbiologische producten hanteren. Deze vorm van bacteriële transmissie resulteert meestal ook in builenpest of septicemische pest.
Ten slotte is een minder gebruikelijke vorm van overdracht via luchtwegdruppels, die van persoon op persoon worden overgedragen via respiratoire secreties, vergelijkbaar met wat bijvoorbeeld bij patiënten met tuberculose gebeurt. Voor uitzendingen in de lucht is nauw contact vereist, zoals gebeurt tussen familieleden die in hetzelfde huishouden wonen.
Transmissie via de luchtwegen veroorzaakt een longpest, de enige vorm van pest die rechtstreeks van mens op mens kan worden overgedragen.
Pneumonische pest kan ook van dieren op mensen worden overgedragen. Katten zijn bijzonder gevoelig en kunnen besmet raken door het eten van knaagdieren die de bacterie dragen. Zieke katten kunnen de pest via speekseldruppels overbrengen aan hun eigenaren of dierenartsen.
Symptomen van de pest
De symptomen van de pest hangen af van hoe de ziekte wordt gepresenteerd, zoals we hieronder zullen zien.
1) builenpest
De builenpest is de meest voorkomende en beroemde vorm, wat overeenkomt met meer dan 90% van de gevallen.
De symptomen van builenpest verschijnen ongeveer 2 tot 6 dagen na de geïnfecteerde vlooienbeet, die discreet kan zijn en geen merkbare markeringen achterlaat. De patiënt ontwikkelt gewoonlijk een plotseling begin van hoge koorts, meestal in de jaren 40, koude rillingen, hoofdpijn, lichaamspijnen, zwakte, uitputting en verlies van eetlust.
De bacterie dringt de lymfatische circulatie binnen en reist naar het dichtstbijzijnde lymfeknoopnetwerk, waardoor in deze regio voelbare palmen ontstaan. In 48 tot 72 uur verschijnt het typische teken van de builenpest, dat is bubo, een pijnlijke tumor veroorzaakt door de zwelling van een lymfeklier. De bubo kan een diameter van maximaal 10 cm bereiken en presenteert zich in een ovale vorm, met uitzetting, roodheid en glans van de huid eromheen.
Omdat de benen het vaakst worden gezien door vlooien, bevindt de meest voorkomende locatie van de buboes zich in het liesgebied. De oksel en de nek komen respectievelijk op de tweede en derde plaats.
Bubo kan etterig worden en een uiterlijk krijgen dat lijkt op dat van een abces. In de meeste gevallen draineert bubo geen spontaan etterend materiaal, wat chirurgische drainage door een arts vereist. Bubo's etterende materiaal is zeer besmettelijk en kan iedereen die ermee omgaat besmetten.
Zonder behandeling gaat de builenpest meestal door naar het centrale zenuwstelsel, waardoor veranderingen in spraak en gang ontstaan, hallucinaties, onwillekeurige bewegingen en later coma. Yersinia pestis meningitis is een frequente complicatie van onbehandelde patiënten.
2) Septicemische pest
Septicemische pest treedt meestal op als een complicatie van onbehandelde builenpest. De bacterie reist door het bloed naar verschillende organen en weefsels, veroorzaakt inwendige en huidbloedingen, extremiteiten gangreen, circulatoire shock en meervoudig orgaanfalen.
Cutane hemorragie veroorzaakt meestal zwarte of paarse mannetjes over de hele huid, wat de term zwarte pest in de middeleeuwen inspireerde.
In 10% tot 20% van de gevallen verschijnt septicemische pest in een primaire vorm, dat wil zeggen zonder eerdere symptomen van builenpest. Deze vorm van pest is zeer agressief en moeilijk te diagnosticeren, vanwege het ontbreken van de karakteristieke bubo en zijn snelle evolutie tot de dood.
De patiënt ontwikkelt een plotseling begin van hoge koorts, bereikt 42-43 ºC, uitputting, hypotensie, kortademigheid, cutane bloedingen, diarree en braken. In slechts 48 uur ontwikkelt de aandoening zich meestal tot een coma en gaat de patiënt uren later dood.
3) Pneumonische pest
De pneumonale plaag kan secundair zijn wanneer deze optreedt als een complicatie van de builen- of septicemische vormen, of primair, wanneer het wordt verkregen door druppeltjes besmette aërosol. De secundaire vorm is de meest voorkomende.
De incubatieperiode van de primaire pneumonische pest is korter dan die van de builvorm en duurt slechts 2 tot 3 dagen. In het begin zijn de symptomen niet-specifiek, zoals hoge koorts, rillingen, uitputting, mentale verwarring en braken. Symptomen van longontsteking komen hierna, met kortademigheid, pijn op de borst, snelle ademhaling en hoesten met slijm, die bloederig of bloederig kan zijn.
Als het niet snel wordt behandeld, gaat de longpest snel dood.
Diagnose van de pest
De diagnose van de pest wordt gedaan door de bacteriën te identificeren in materiaal dat is verzameld uit de bubo, bloed of sputum. Er zijn al snelle tests, gesponsord door de WHO, die het DNA van de bacterie in slechts 15 minuten identificeren.
Behandeling van de pest
De behandeling van de pest, in al zijn vormen, moet met antibiotica gebeuren.
Streptomycine of gentamicine zijn de meest gebruikte opties. Tetracycline of doxycycline zijn alternatieve opties als streptomycine en gentamicine niet beschikbaar zijn.
De behandeling moet gedurende 10 dagen worden voortgezet en het slagingspercentage, wanneer vroeg gestart, is meer dan 90%.
Verontreinigde patiënten moeten tijdens de eerste 48 uur antibioticabehandeling in de lucht worden gehouden om besmetting van andere mensen te voorkomen.
6 OORZAKEN VAN PIJN OM HEREN TE DRINGEN
Pijn om te plassen, ook bekend als dysurie, is een van de meest voorkomende symptomen bij patiënten met een ontsteking / urineweginfectie. We beschouwen dysurie als een ongemak dat ontstaat bij het plassen, of het nu pijn is, branderig aanvoelt, een gevoel van gewicht heeft, branderig is of trilt. Bij vrouwen is de belangrijkste oorzaak van dysurie urineweginfectie, meer specifiek cystitis, de naam die we geven aan de blaasontsteking.
BEHANDELING EN OVERSCHOT VAN SLAAP IN ZWANGERSCHAP
Een van de meest voorkomende symptomen van zwangerschap is een intense en schijnbaar onverklaarde vermoeidheid, die vaak gepaard gaat met overmatige slaap. De zwangere vrouw in haar eerste maanden van de zwangerschap wordt moe van alles en niets en het bed lijkt altijd de plek te zijn waar ze zich het beste voelt
