PREDNISONE - Dient, doseert en verzorgt

PREDNISONE - Dient, doseert en verzorgt

Prednison, ook bekend onder de handelsnaam Meticorten, is een geneesmiddel dat behoort tot de klasse van glucocorticoïden, een van de belangrijkste farmacologische groepen van geneesmiddelen, vanwege het gebruik ervan in tientallen verschillende ziekten.

Corticosteroïden worden meestal gebruikt bij de behandeling van ziekten van inflammatoire, allergische, hormonale, auto-immune en zelfs neoplastische oorsprong. Deze geneesmiddelen worden ook vaak gebruikt om het risico van afstoting bij transplantatiepatiënten te verminderen.

Helaas zijn prednison en andere corticosteroïden weliswaar heel nuttig, maar ze kunnen tal van bijwerkingen veroorzaken, waarvan sommige esthetisch ongewenst zijn en andere zeer gevaarlijk, met mogelijk risico op overlijden. Hoe groter de dosis en hoe lang de behandeling duurt, hoe groter het risico op ernstige bijwerkingen.

In dit artikel zullen we uitsluitend praten over prednison. Als u op zoek bent naar meer volledige informatie over alle geneesmiddelen die tot de klasse van glucocorticoïden behoren, bezoek dan het volgende artikel: GLYCOCORTICOIDS - Bijwerkingen en indicaties.

Deze tekst is niet bedoeld als een volledige bijsluiter voor prednison. Ons doel is om minder technisch te zijn dan een label en nuttiger voor patiënten die objectieve informatie zoeken en in taal die geschikt is voor het lekenpubliek.

Wat is prednison?

Prednison is een van de vele synthetische vormen van het hormoon cortisol, dat wordt geproduceerd door de bijnier.

Cortisol werkt in op het metabolisme van glucose, vetten en eiwitten, werkt in op het immuunsysteem en op botgroei, werkt ontstekingsremmend, helpt bij het reguleren van bloedelektrolyten, helpt genezingsprocessen, etc.

Prednison is ongeveer 5 keer krachtiger dan natuurlijk cortisol, waardoor het in suprafysiologische doses kan worden gebruikt, dat wil zeggen in hoeveelheden die de natuurlijke productie van cortisol overschrijden.

Bij hoge doses heeft prednison een krachtige ontstekingsremmende en immunosuppressieve werking en wordt daarom vaak gebruikt bij ziekten van inflammatoire en immunologische oorsprong, zoals we later zullen zien.

Waarschuwing: prednison niet verwarren met prednisolon. Beide zijn corticoïden en vertonen soortgelijke indicaties en acties. Het zijn echter verschillende geneesmiddelen (prednisolon is een metaboliet van prednison), met verschillende presentaties en doseringen zijn niet noodzakelijk hetzelfde.

Bedrijfsnamen

Prednison is al vele jaren op de markt. U kunt het kopen in generieke vorm of door de verschillende beschikbare handelsnamen, waaronder:

  • Alergcorten.
  • Artinizona.
  • Corticorten.
  • Flamacorten.
  • Meticorten.
  • Predcort.
  • Predinis.
  • Predson.
  • Crispred.

Zoals hierboven vermeld, is de bekendste commerciële naam voor prednison meticorten, een geneesmiddel geproduceerd door het Merck Sharp & Dohme-laboratorium en beschouwd als de benchmark voor deze stof.

presentaties

Prednison wordt alleen in de handel gebracht in tabletten van 5 mg of 20 mg.

Formuleringen in siroop, druppels, druppels of zalven zijn alleen beschikbaar voor prednisolon.

Waar is prednison voor?

Het aantal medische aandoeningen dat met prednison kan worden behandeld, is zo groot dat het zelfs moeilijk is om ze allemaal te noemen.

Op een veelomvattende manier kunnen we zeggen dat prednison kan worden geïndiceerd bij ziekten van endocriene, osteomusculaire, auto-immune, dermatologische, allergische, ofthalmische, ademhalings-, hematologische, inflammatoire of neoplastische oorsprong. Prednison wordt ook vaak gebruikt als een immunosuppressieve behandeling bij transplantatiepatiënten.

Specifiek gesproken over enkele van de ziekten die met prednison kunnen worden behandeld, zijn de meest voorkomende indicaties:

  • Anafylaxie.
  • Reuscelarteritis.
  • Arteritis van Takayasu.
  • Reumatoïde artritis.
  • Astma.
  • De ziekte van Crohn.
  • Multiple sclerose.
  • Wegener-granulomatosis.
  • Glomerulopathieën (minimale laesieziekte, membraneuze glomerulopathie, segmentale en focale glomerulosclerose, enz.).
  • Drop.
  • Labyrinthitis.
  • Systemische lupus erythematosus.
  • De verlamming van Bell.
  • Pericarditis.
  • Polymyositis en dermatomyositis.
  • Idiopathische trombocytopenische purpura.
  • Stevens-Johnson-syndroom
  • Urticaria.

Hoe te nemen

De te gebruiken dosis prednison hangt af van de ziekte in kwestie en de ernst ervan.

Doseringen van minder dan 15 mg per dag hebben een overwegend ontstekingsremmend effect, terwijl doses hoger dan 20 mg per dag ook immunosuppressieve werking vertonen (remming van het immuunsysteem). Hoe groter de dosis prednison, hoe groter het immunosuppressieve en ontstekingsremmende effect.

De dagelijkse dosis prednison varieert meestal van 5 mg tot 80 mg.

De dosis van 60 mg per dag is meestal het meest gebruikt wanneer het bedoeld is om een ​​immunosuppressieve werking te hebben. De dosis van 5 mg tot 10 mg is gebruikelijk bij patiënten die gedurende lange perioden een ontstekingsremmende behandeling nodig hebben, zoals die met reumatoïde artritis.

Aangezien de piek van secretie van natuurlijk cortisol 's morgens optreedt, is prednison gewoonlijk op dit tijdstip van de dag aangegeven. Deze praktijk verhoogt de effectiviteit van het medicijn en verstoort minder met de natuurlijke cortisolcyclus. Het geneesmiddel moet in één enkele dagelijkse dosis worden ingenomen.

Bijwerkingen

Prednison en corticosteroïden hebben over het algemeen een enorme lijst van mogelijke bijwerkingen, variërend van esthetische problemen tot de ontwikkeling van diabetes mellitus en ernstige infecties.

Hoe groter de dosis en hoe lang de behandeling duurt, hoe vaker en intenser de bijwerkingen worden. Behandelingen voor slechts 1 week veroorzaken zelden relevante effecten, zelfs bij hoge doses. Aan de andere kant veroorzaken behandelingen met doses van meer dan 20 mg die meer dan 3 weken duren, vaak ongewenste acties. Hetzelfde hoge risico bestaat bij behandelingen die maanden duren, zelfs als de doses laag zijn.

Het infectierisico wordt relevant bij patiënten die gedurende meerdere dagen 10 mg per dag of meer prednison innemen. Dit risico wordt zeer hoog bij doses van meer dan 40 mg per dag of wanneer een cumulatieve dosis van prednison van 700 mg wordt verkregen tijdens het verloop van de behandeling.

Tot de belangrijkste bijwerkingen van langdurig gebruik van prednison behoren:

  • Gewichtstoename.
  • Ophoping van vet in het gezicht en de romp (syndroom van Cushing).
  • Diabetes mellitus.
  • Hypertensie.
  • Ecchymosis (paarse vlekken op de huid).
  • Striae.
  • Staar.
  • Glaucoom.
  • Verhoging van cholesterol.
  • Spierblessures (myopathie),
  • Botbreuken
  • Necrose van de heupkop.
  • Osteoporose.
  • Groeistoornissen bij kinderen.
  • Psychose.
  • Depressie.
  • Verhoogd risico op infecties.
  • Slechte genezing.
  • Candidiasis.
  • Vochtretentie.
  • Menstruatie veranderingen.
  • Gastritis.
  • Maagzweer.
  • Lever steatosis.
  • Pancreatitis.
  • Onvruchtbaarheid.

Helaas vermeldt de bovenstaande lijst slechts enkele van de mogelijke effecten. Dit toont ons dat prednison een medicijn is waarvan het gebruik zeer goed moet worden aangegeven, anders bestaat het risico dat de behandeling meer kwaad dan goed doet.

Langdurige of hoge dosis behandeling gedurende meer dan 2 tot 3 weken mag alleen worden gedaan als de schade van de te behandelen aandoening ernstiger is dan de mogelijke bijwerkingen.

Voorzorgsmaatregelen bij het stoppen met prednison

Omdat prednison de natuurlijke aanmaak van cortisol remt, kan het plotseling stoppen na langdurige behandeling een beeld van bijnierinsufficiëntie veroorzaken, wat een mogelijk fatale aandoening kan zijn.

Het risico van langdurige remming van de bijnier is groter bij behandelingen met doses van meer dan 10 mg die langer dan 3 weken duren. In deze gevallen kan prednison niet tegelijkertijd worden stopgezet. In plaats daarvan moet een "spenen" van het medicijn worden gedaan, wat tot enkele maanden kan duren bij patiënten die langdurige en hoge doses hebben gebruikt.

Er zijn verschillende speenschema's voor prednison, waarbij geen protocol effectiever is. Over het algemeen wordt een verlaging van 10 tot 20% van de dosis voorgesteld elke 1 of 2 weken totdat een dagelijkse dosis van 2, 5 mg is bereikt.

Geneesmiddelinteracties

Geneesmiddelen die de werkzaamheid van prednison kunnen verminderen: fenobarbital, fenytoïne, rifampicine, maagzuurremmers en efedrine.

Geneesmiddelen die het risico op bijwerkingen van prednison kunnen verhogen: oestrogenen, diltiazem, salicylaten, fluconazol en ritonavir.

Medicijnen waarvan de nadelige effecten kunnen worden versterkt door prednison: diuretica, ontstekingsremmers, digoxine, amfotericine B, warfarine, alcohol.

conclusies

Prednison is een krachtig medicijn, zeer nuttig bij de behandeling van ernstige ziekten, zoals vasculitis, kanker, collageenziekte of situaties van grote ontsteking. Het gebruik ervan moet echter zeer verstandig zijn, vooral als de geschatte duur van de behandeling langer is dan 2 tot 3 weken. In deze gevallen lijkt de kans op bijwerkingen groter en moeten de risico's en voordelen van de behandeling zorgvuldig worden geëvalueerd.


HYPERIDROSIS (Zweten overtollig) - oorzaken, symptomen en behandeling

HYPERIDROSIS (Zweten overtollig) - oorzaken, symptomen en behandeling

Hyperhidrose is een toestand waarin het lichaam een ​​hoeveelheid zweet produceert dat niet in verhouding staat tot de fysiologische behoeften voor de regulering van de lichaamstemperatuur, dat wil zeggen dat de patiënt excessief en zonder reden transpireert. Hyperhidrose is meestal een primaire aandoening, zonder duidelijke oorzaak. Er

(geneeskunde)

VIDEO: Eerste symptomen van HIV

VIDEO: Eerste symptomen van HIV

Bezoek ons ​​YouTube-kanaal: https://www.youtube.com/mdsaude Videotranscript Iedereen heeft gehoord dat AIDS-symptomen pas enkele jaren na de besmetting van de patiënt met het HIV-virus opkomen. Maar wat veel mensen niet weten, is dat de overgrote meerderheid van mensen al in de eerste vier weken na virusbesmetting een beeld heeft dat acuut retroviraal syndroom heet. En

(geneeskunde)