TENDINITE - Symptomen, oorzaken en behandeling

TENDINITE - Symptomen, oorzaken en behandeling

Tendinose is een klinisch syndroom dat wordt gekenmerkt door chronische pijn en verdikking van de pees. Het is meestal het gevolg van overmatig gebruik van de pees, vooral bij werknemers die herhaaldelijk bewegingen maken of bij amateursporters.

De term "tendinitis" is verlaten omdat het achtervoegsel "ite" gewoonlijk wordt gebruikt om de aanwezigheid van ontsteking in een bepaalde structuur te beschrijven, zoals meningitis (ontsteking van het meningeale), appendicitis (ontsteking van de appendix) of faryngitis (ontsteking van de farynx) . Het woord tendinitis betekent daarom peesinflatie. Feit is dat in de meeste tendinopathieën veroorzaakt door overmatig gebruik van de pees er weinig of geen ontsteking aanwezig is, waardoor de term tendinitis ontoereikend is.

Samenvattend moet de term tendinose worden gebruikt om een ​​chronische beschadiging van de pees te beschrijven die wordt veroorzaakt door overmatig gebruik, wat vroeger tendinitis werd genoemd. De term tendinitis mag alleen worden gebruikt voor de weinige gevallen waarin er sprake is van een ontstekingsproces van de pees. De term tendinopathie is breder en kan worden gebruikt om elke peesverwonding te beschrijven, of het nu een tendinose, een daadwerkelijke peesontsteking, een ruptuur, enz. Is.

Gezien de juiste uitleg, aangezien het een gevestigde term is die gemakkelijker herkend wordt door het lekenpubliek, zal ik mij gedurende het hele artikel de vrijheid geven om de namen tendinitis, tendinopathie en tendinose als synoniemen te gebruiken, hoewel je dat al weet correcter is zelfs tendinosis.

In dit artikel zullen we het hebben over peesontsteking in het algemeen, in de komende paar weken zullen we specifieke artikelen over schouder-, knie-, hiel- en elleboogpeontitis voorbereiden.

Wat is tendinitis?

De pees is een vezelig koord, samengesteld uit bindweefsel en collageen, dat aan het einde van elke spier bestaat en verantwoordelijk is voor de fixatie daarvan op de botten. Simpel gezegd, we kunnen zeggen dat de pees een soort touw is dat aan de botten kleeft, zodat ze elke keer bewegen als de spier samentrekt. Het is dankzij de pezen dat we de vingers, handen, benen, schouders en verschillende andere delen van het lichaam kunnen bewegen.

Sommige pezen zijn ondiep en gemakkelijk herkenbaar, zoals de pezen van de handen en voeten op de foto's aan de zijkant.

Een andere gemakkelijk te herkennen pees is de achillespees, ook wel de calcaneuspees genoemd, die de kuitspieren met de hiel verbindt. Als je je vingers net boven het hielbot laat lopen, zul je merken dat dit een stevig, vezelig snoer is.

Omdat pezen verantwoordelijk zijn voor het overbrengen van spierkrachten naar botten, worden ze voortdurend onderworpen aan mechanische tractie en spanningen, die, als ze op een intense en / of herhaalde manier optreden, kunnen leiden tot kleine fissuren en degeneraties van de pees, vooral in oudere personen, die al een minder elastische pees hebben en dus vatbaarder zijn voor spasmen.

Tendinopathie treedt meestal op wanneer de pees lijdt aan overbelastingsletsel en geen "rust" kan hebben om op de juiste manier te genezen, om dikker en met littekens bedekt te worden. Veranderingen zoals gebieden van vezel-desorganisatie, calcificaties en zelfs peesnecrose zijn ook gebruikelijk.

Oorzaken van tendinitis

Naarmate we ouder worden, verliezen onze pezen hun elasticiteit, waardoor tendinopathieën na 35 jaar meer voorkomen.

Het feit dat de bevolking van middelbare leeftijd in de laatste decennia actiever is geworden, heeft bijgedragen aan een toename van de incidentie van tendinitis, vooral in de peespezen van de knie, elleboog, pols en schouder.

Tendinitis kan ontstaan ​​uit repetitieve bewegingen die optreden op het werk of zelfs tijdens het sporten, zoals hardlopen, tennissen, basketballen, volleyballen of golfen. Mensen met overgewicht, zwakke spieren of die in slechte omstandigheden werken, hebben ook een hoger risico op het ontwikkelen van tendinitis.

Symptomen van tendinitis

Het belangrijkste symptoom van tendinitis is pijn, die verergert wanneer de pees wordt gebruikt. In de tendinopathieën van de oppervlakkige pezen, zoals in het geval van de achillespees, is het mogelijk pijn en een verdikking van de pees op te merken aan de palpatie daarvan. Een zwelling in de peesregio is ook gebruikelijk.

De specifieke klinische toestand hangt af van het type pees dat erbij betrokken is. Bijvoorbeeld, bij peespeontitis (rotator cuff tendinopathy), voelt de patiënt een diepe pijn in de schouder bij het proberen om bewegingen met de arm te maken; bij peespeontitis (patella tendinopathie), is er pijn in het voorste gedeelte van de knie elke keer dat de patiënt loopt, bergopwaarts klimt, of wanneer hij zit en op staat.

Diagnose van tendinitis

Tendinose kan alleen worden gediagnosticeerd met lichamelijk onderzoek. Bij twijfel kunnen beeldvormende tests zoals echografie of magnetische resonantie beeldvorming nodig zijn.

Behandeling van tendinitis

Vaak eindigt de patiënt zelfmedicatie voor pijn en kost het tijd om op zoek te gaan naar een orthopedist, die de specialist is voor de behandeling van tendinopathieën. De vertraging om een ​​behandeling te starten kan de kans op volledige genezing verminderen.

De eerste stap bij de behandeling van tendinose is het identificeren en corrigeren van de oorzaak. Ongepaste posities op het moment van schrijven of typen, ongeschikte hardloopschoenen, gebrek aan oriëntatie van een leraar lichamelijke opvoeding in bodybuilding of zwemmen, enz., Kunnen corrigeerbare oorzaken van tendinopathieën zijn. Voor mensen die met computers werken en tendinitis in de arm hebben, is de overstap naar een ergonomischer toetsenbord wellicht de oplossing. Soms tijdens het werk de hoogte van de stoel of de positie van de pols of elleboog veranderen om de belasting van de aangedane pees te verminderen.

Tijdens de herstelperiode moet de patiënt voorkomen dat de gewonde pees overbelast raakt. Rust is essentieel. Fysiotherapie voor spier- en peesrehabilitatie is erg belangrijk in het herstelproces. Geduld is vereist omdat de peesrehabilitatiebehandeling enkele weken kan duren.

Ontstekingsremmende geneesmiddelen kunnen worden gebruikt voor een korte periode, zoals 5 tot 7 dagen. Langere behandelingen hebben geen voordelen en verhogen nog steeds het risico op bijwerkingen (lees: COLORALE EFFECTEN VAN ANTI-INFLAMMATORY). Zalven met ontstekingsremmers kunnen helpen bij pijn en hebben minder bijwerkingen dan tabletten.

Evenzo kan de injectie met corticosteroïden stipt worden gebruikt om de symptomen in het meest kritieke stadium van tendinitis te verlichten, maar het herhaalde gebruik ervan is schadelijk, omdat het het risico op peesruptuur verhoogt (lees: PREDNISONE E CORTICOIDES | bijwerkingen).

Plaatsing van warmte of ijs kan worden gebruikt om pijn te verlichten.

Behandelingen die worden verkocht als state-of-the-art, lasertype, echografie of schokgolven vertonen meer publiciteit dan resultaten in klinische onderzoeken.

Acupunctuur kan helpen bij het behandelen van acute pijn, maar er is geen wetenschappelijk bewijs dat er op lange termijn voordelen zijn.

Als er na 6 maanden behandeling geen relevante verbetering van pijn is, moet men denken aan de chirurgische behandeling.


HET VOORKOMEN VAN NIERZIEKTEN

HET VOORKOMEN VAN NIERZIEKTEN

introductie Chronisch nierfalen, ook wel chronische nierziekte genoemd, is een stille en vrij veel voorkomende ziekte, hoewel het weinig publiciteit krijgt en voor de meeste mensen onbekend is. In dit artikel zullen we uitleggen wat de maatregelen zijn die effectief helpen bij het voorkomen van chronische nieraandoeningen

(geneeskunde)

ATENOLOL - Wat het inneemt, Dosering en nadelige gevolgen

ATENOLOL - Wat het inneemt, Dosering en nadelige gevolgen

Atenolol is een medicijn dat behoort tot de klasse van bètablokkers, dat vaak wordt gebruikt bij de behandeling van hypertensie, ischemische coronaire aandoeningen en sommige soorten hartritmestoornissen. Atenolol, evenals andere bètablokkers, zijn geïndiceerd voor de behandeling van hart- en vaatziekten door directe actie te hebben op de hartslag en op de contractiekracht van de hartspier, waardoor de energievraag van het hart wordt verminderd. I

(geneeskunde)