HEPATIC CIRROSE - Symptomen, oorzaken en behandeling

Levercirrose is het eindresultaat van jarenlange leverbeschadiging, waardoor normaal leverweefsel wordt vervangen door knobbeltjes en fibreus weefsel. Op de achtergrond is cirrose niets meer dan littekens in de lever. Waar er functionerend weefsel zou moeten zijn, is er alleen fibrose (littekenvorming).

In dit artikel zullen we uitleggen wat de belangrijkste oorzaken van cirrose zijn en wat de meest voorkomende symptomen zijn.

Wat is levercirrose?

De lever is een groot orgaan, dat ongeveer 1, 5 kilogram weegt, en bevindt zich rechtsboven in de buik, onder de ribben. De lever voert vele functies uit die essentieel zijn voor het leven, zoals eiwitproductie, metabolisme van toxines, opslag van glucose, productie van cholesterol, productie van gal, synthese van stollingsfactoren, opslag van ijzer en vitaminen, enz.

De lever is in staat zichzelf te herstellen wanneer hij wordt mishandeld. Als de agressie echter gedurende meerdere jaren aanhoudt, begint het herstelproces met het creëren van littekenweefsel in plaats van weefsel met levercellen die in staat zijn om hun functies uit te voeren. Dus, situaties waarin er sprake is van continue agressie van de lever, zoals bij chronische en beledigende alcoholconsumptie, kunnen littekens veroorzaken in belangrijke delen van de lever, een proces waarbij we cirrose noemen.

Zoals verwacht, de meer uitgebreide levercirrose, hoe kleiner het aantal functionerende levercellen, en dus hoe groter de mate van leverfalen. Uiteindelijk is cirrose een toestand van leverfalen, een nobel orgaan zonder welke we niet kunnen overleven.

Wat zijn de oorzaken van cirrose?

Cirrose kan optreden in elke situatie waarbij er sprake is van langdurige leverbeschadiging. Overmatig alcoholgebruik en chronische virale hepatitis zijn de belangrijkste oorzaken, maar niet de enige oorzaken.

Hieronder bespreken we kort de belangrijkste oorzaken van levercirrose.

a) Alcoholische cirrose

Alcoholische cirrose is een veelvoorkomende en te voorkomen oorzaak van cirrose. De dagelijkse en langdurige consumptie van alcohol kan leiden tot de ontwikkeling van permanente laesies in de lever.

De dagelijkse consumptie van ongeveer 3 glazen bier of 2 glazen wijn is al voldoende om leverbeschadiging te veroorzaken, vooral bij vrouwen, die vatbaarder zijn voor leverschade aan alcohol.

Regelmatige alcoholconsumptie leidt tot hepatische steatose, ook bekend als leververvetting, die kan overgaan tot alcoholische hepatitis en uiteindelijk tot cirrose en leverfalen.

Lees voor meer informatie over de gevaren van alcohol: ALCOHOL EN ALCOHOLISME EFFECTEN.

b) Virale hepatitis

Chronische virale hepatitis, vooral hepatitis B en C, zijn veel voorkomende oorzaken van leverbeschadiging, die na jaren van actieve ziekte tot cirrose kan leiden. Vaak vermoedt de patiënt niet eens dat hij of zij een van deze virussen bij zich heeft, maar pas vele jaren later, wanneer de symptomen van cirrose zich beginnen te manifesteren.

Hepatitis B en C worden in de volgende artikelen in detail uitgelegd:

- HEPATITIS B - Symptomen, transmissie en vaccin.
- HEPATITIS C - Symptomen en behandeling.

c) Auto-immune hepatitis

Auto-immune hepatitis is een vorm van leverbeschadiging waarbij ons lichaam op een verkeerde manier antilichamen tegen de eigen cellen van de lever gaat aanmaken, alsof het een binnendringend wezen is, een vreemd lichaam dat niet van ons was.

We leggen het concept van auto-immuunziekte in het volgende artikel uit: AUTOIMUNE ZIEKTE - Oorzaken en symptomen.

d) Niet-alcoholische leversteatose

Overmatig alcoholgebruik is een van de meest voorkomende oorzaken van leversteatose, maar het is niet de enige. Obesitas, diabetes, ondervoeding en sommige medicijnen kunnen ook steatose veroorzaken, die zich in latere stadia kan ontwikkelen tot steatohepatitis en vervolgens tot cirrose.

We leggen de leversteatose uit in het volgende artikel: LEVERVET - Leverstenose.

e) Primaire biliaire cirrose

Primaire biliaire cirrose, die ook een ziekte van auto-immune oorsprong is, is een vorm van leverbeschadiging waarbij het proces begint met het vernietigen van het galkanaal.

f) Andere ziekten die cirrose kunnen veroorzaken

• Hemochromatose.
• De ziekte van Wilson.
• Alfa-1-antitrypsine-tekort.
• Cystic fibrosis.
• Primaire scleroserende cholangitis.
• Hepatitis door medicijnen of medicijnen.

Symptomen van cirrose

Voor een beter begrip kunnen we de symptomen van cirrose verdelen tussen die veroorzaakt door leverfalen en die veroorzaakt door portale hypertensie .

Wat is portale hypertensie?

Al het bloed dat uit het spijsverteringsstelsel (maag, darmen, pancreas ...) en de milt komt, moet door de lever gaan voordat het zich verplaatst naar de rest van het lichaam. Alle aders van deze organen stromen in een enkele grote ader van de lever, het portaalsysteem of de poortader genoemd.

Het bestaan ​​van het portaalsysteem zorgt ervoor dat alle stoffen die door het maagdarmkanaal worden geabsorbeerd eerst door de lever gaan voordat ze in de systemische circulatie terechtkomen. Dit betekent dat alle stoffen die worden verteerd en geabsorbeerd door het spijsverteringsstelsel, naar de lever worden gebracht om te worden gemetaboliseerd voordat ze naar de rest van het lichaam gaan.

De cirrotische patiënt heeft een lever die vol zit met fibrose, wat kan leiden tot obstructie van de bloedtoevoer naar de lever door het portalsysteem. Hoe uitgebreider de cirrose, hoe groter de obstructie voor bloed die door de poortader komt. Wanneer bloed uit de buikorganen een belemmering voor de stroom ondervindt, neemt de druk in de poortader toe, hetgeen een proces met de naam portale hypertensie op gang brengt.

Symptomen van cirrose veroorzaakt door portale hypertensie

a) Collaterale circulatie

Wanneer de bloedstroom een ​​obstructie tegenkomt, moet hij een alternatieve manier vinden om verder te stromen. Als er een obstakel is, is de enige manier om terug te keren en naar andere aderen te zoeken.

De poortader is goed gekalibreerd en ondersteunt grote bloedstromen. Hetzelfde gebeurt niet met de aderen van de rest van het spijsverteringsstelsel. Wanneer bloed dat door de poortader moet worden afgevoerd in grote aantallen door collaterale aderen begint terug te keren, verwijden ze zich en vormen spataderen.

De patiënt met cirrose heeft meestal zeer duidelijke abdominale aderen omdat deze grote hoeveelheden bloed uit de belemmerde poortader ontvangen. Maar deze verwijde aderen verschijnen niet alleen in de vaten die oppervlakkiger zijn voor de huid, ze verschijnen ook in de organen, voornamelijk in de maag, darm en slokdarm, wat leidt tot de vorming van spataderen in deze organen.

b) Spijsverteringsbloedingen

De aanwezigheid van spataderen in de maag en de slokdarm is een risicofactor voor bloedingen. De bloedvaten van deze organen zijn niet bereid om zo'n grote hoeveelheid bloedstroom en bloeddruk te ontvangen en kunnen spontaan scheuren.

Spijsvertering bloeden uit oesofageale varices is meestal dramatisch, met massale bloedverlies door braken. De patiënt braakt een levend en groot bloedvolume.

c) Splenomegalie (vergroting van de milt)

Verhoogde bloeddruk in de milt leidt tot vergroting van de milt, waardoor het gemakkelijk tastbaar wordt bij lichamelijk onderzoek. We noemen deze miltvergroting splenomegalie. Vaak ontstaat het vermoeden van cirrose wanneer lichamelijk onderzoek een vergrote milt detecteert.

d) Anemie, trombocytopenie (lage bloedplaatjes) en leukopenie (lage leukocyten)

De milt heeft als een van zijn functies bloedcellen te verwijderen die al oud zijn. Elke keer dat het bloed door de milt gaat, worden duizenden cellen verwijderd, zodat er ruimte is voor nieuwe rode bloedcellen, bloedplaatjes en nieuw geproduceerde leukocyten. Bij portale hypertensie raakt het bloed dat uit de milt naar de lever moet stromen overbelast en blijft het langer in de milt, waardoor uiteindelijk meer bloedcellen worden geëlimineerd dan nodig zou zijn.

Dit fenomeen wordt hypersplenisme (spleno = milt) genoemd, wat een overdreven werking van de milt betekent. Daarom kan de patiënt met cirrose en hypersplenisme bloedarmoede aan het hemogram en een lage witte bloedcel en / of bloedplaatjesaantal geven (lees: HEMOGRAM - begrijp hun resultaten).

e) ascites

Ascites is de opeenhoping van water in de buikholte. Ascites bij cirrose worden veroorzaakt door portale hypertensie en door een afname van de concentratie van albumine in het bloed (we zullen verder spreken van albumine). Bij cirrose kan zich meer dan 10 liter ascitesvloeistof in de peritoneale holte verzamelen, waardoor de patiënt een zeer dikke buik heeft.

Een van de complicaties van ascites is peritonitis, die optreedt wanneer de vloeistof in de buik wordt geïnfecteerd door bacteriën die uit de darmen komen. Peritonitis is een ernstige aandoening die, indien niet tijdig geïdentificeerd en behandeld, kan evolueren met sepsis (lees: WAT IS SEPSE?).

Naast de ophoping van vocht in de buik, kan de cirrosepatiënt ook vochtretentie in de benen en longen hebben.

Lees voor meer informatie over ascites: ASCITE - Oorzaken en behandeling.

Symptomen van cirrose veroorzaakt door leverfalen

a) Hepatische encefalopathie

De lever is het orgaan dat verantwoordelijk is voor het metabolisme van tal van toxische stoffen. Wanneer het stopt met werken, leidt de opeenhoping van toxines tot veranderingen in het zenuwstelsel, gaande van kleine mentale veranderingen tot slaperigheid, desoriëntatie of coma, in meer gevorderde gevallen.

b) Geelzucht

De cirrotische lever kan het geproduceerde bilirubine, dat zich in de bloedbaan begint te accumuleren, niet elimineren. Overtollig bilirubine zet zich af op de huid, waardoor de patiënt met de huid en ogen een gelige kleur krijgt. Dit fenomeen wordt geelzucht genoemd.

Naast geelverkleuring van de huid veroorzaakt geelzucht door cirrose ook donkere urine en lichte ontlasting.

Er treedt donkere urine op omdat het teveel aan bilirubine in het bloed door de nieren wordt gefilterd, waardoor de urine achterblijft in een kleur die lijkt op maté of Coca-Cola (lees: GEKLEURDE URINE (GROEN, PAARS, ORANJE, BLAUW ...)).

Bij gezonde mensen is de donkere ontlastingkleur te wijten aan de aanwezigheid van bilirubine. Net als bij cirrose is de drainage van bilirubine naar de darm aangetast, de fasen beginnen steeds duidelijker te lijken en kunnen bijna wit worden.

Om meer over geelzucht te weten, lees: OPRUIMING - Oorzaken en symptomen.

c) Gebrek aan eiwit

De lever is verantwoordelijk voor de productie van verschillende eiwitten, waaronder albumine. Het ontbreken van albumine veroorzaakt ondervoeding en is een van de factoren die leidt tot de vorming van oedeem en ascites.

Een ander eiwit dat in de lever wordt geproduceerd, is vitamine K, dat verband houdt met de bloedstolling. Patiënten met geavanceerde cirrose hebben stollingsstoornissen en hebben meer kans op een bloeding.

De beelden van spijsverteringsbloedingen veroorzaakt door een breuk van de oesofageale varices zijn meestal ernstig, omdat patiënten, naast het verliezen van grote hoeveelheden bloed, nog steeds problemen hebben met het kleuren van bloedingen, omdat ze naast het verlies van bloedplaatjes ook een tekort aan de factoren vertonen coagulatie.

d) Gynaecomastie (lees: MANNELIJKE GYNECOMASTIA (mannelijke borst))

Stoornissen in de lever veranderen ook de balans van geslachtshormonen. De toename van oestrogeen leidt tot het verschijnen van borsten en verlies van lichaamshaar bij mannelijke patiënten.

e) Andere symptomen

Er zijn nog verschillende andere tekenen en symptomen gerelateerd aan cirrose, waaronder:

• Krampen (lees: ALLES OVER KAARSEN).

• Hepato-renaal syndroom: acuut nierfalen dat optreedt bij gevorderde cirrose en meestal een terminaal geval aangeeft. De patiënt die een hepato-renaal syndroom ontwikkelt, heeft een zeer korte overleving en de enige behandeling is levertransplantatie.

• Erytheempalarisaris : palmen van rode handen.

• Digitaal knutselen : nagels meer gehoekt, waardoor de vingers lijken op drumsticks.

• IgA-nefropathie : sommige patiënten met cirrose kunnen een nieraandoening hebben die wordt veroorzaakt door de accumulatie van antilichamen in de nieren (zie: BERGER-ZIEKTE | IgA | Behandeling en symptomen).

• Leverkanker : patiënten met cirrose lopen een hoger risico om leverkanker te ontwikkelen, vooral als cirrose is veroorzaakt door alcohol of virale hepatitis.

Cirrose in de vroege stadia kan asymptomatisch zijn. In de laatste fase zijn de meeste van de hierboven beschreven tekenen en symptomen aanwezig.

Cirrose ernst

De ernst van cirrose wordt meestal beschreven door de Child-Pugh-schaal, die is gebaseerd op klinische en laboratoriumparameters.

Volgens deze resultaten worden patiënten ingedeeld in drie klassen: A, B en C, waarbij de laatste de ernstigste is. Patiënten geclassificeerd als Child C hebben een sterftecijfer van meer dan 60% in de komende 2 jaar.

Er is ook de MELD-classificatie, op basis van de ernst van de bloedonderzoeken.

Zowel Child als MELD zijn manieren om de ernst van cirrose te standaardiseren, en dient ook als basis voor de levertransplantatielijst, die tot nu toe de enige effectieve behandeling voor cirrose is.

Behandeling van cirrose

De enige effectieve behandeling voor cirrose is levertransplantatie, die alleen in geselecteerde gevallen wordt aangegeven.

Terwijl de patiënt wacht op de transplantatie, wordt de behandeling gedaan om de symptomen en complicaties te beheersen. Voorbeelden: voor ascites en oedeem kunnen diuretica zoals spironolacton en furosemide worden gebruikt. Voor slokdarmvarices wordt de behandeling uitgevoerd door digestieve endoscopie. Laxeermiddelen, zoals lactulose, helpen hepatische encefalopathie onder controle te houden.

Het is belangrijk dat de patiënt alcohol en andere nefrotoxische geneesmiddelen vermijdt.

VIDEO: IS ANESTHESIA ALGEMEEN GEVAARLIJK?

Bezoek ons ​​YouTube-kanaal: https://www.youtube.com/mdsaude Videotranscript Hoewel zeer gevreesd door de bevolking, is algemene anesthesie een zeer veilige procedure. De complicaties die patiënten tijdens en na chirurgische ingrepen hebben, zijn in de overgrote meerderheid van de gevallen de operatie zelf en niet de algemene anesthesie. In

(geneeskunde)

BEGRIJP JE ELEKTROCARDIOGRAMMA (ECG)

Ondanks de voortdurende vernieuwing van de technologieën die worden gebruikt voor medische diagnostiek, speelt het elektrocardiogram (ECG), dat sinds het begin van de vorige eeuw beschikbaar is, nog steeds een centrale rol in het onderzoek naar verschillende hartaandoeningen. Het ECG is een belangrijk aanvullend onderzoek voor de interpretatie van het hartritme en voor de detectie van ischemie van het hart.

(geneeskunde)