AUTOIMUNE ZIEKTEN - Oorzaken, symptomen en behandeling
Auto-immuunziekten zijn een groep van verschillende ziekten die als oorsprong hebben dat het immuunsysteem antilichamen begint te produceren tegen componenten van ons eigen organisme. Om verschillende redenen en niet altijd verlicht, begint ons lichaam zijn eigen eiwitten te verwisselen met binnendringende agenten en ze aan te vallen.
Daarom is een auto-immuunziekte een ziekte veroorzaakt door ons immuunsysteem, dat toevallig niet functioneert.
Wat is het immuunsysteem?
Om te begrijpen wat een auto-immuunreactie is, moeten we eerst een beetje weten over ons immuunsysteem. Ik zal proberen om kort en beknopt te zijn in deze verklaring, zelfs omdat dit onderwerp buitengewoon complex en uitgebreid is, waardoor het voor de lekenpopulatie heel moeilijk is om het te begrijpen.
Ons lichaam heeft een complex systeem van afweer tegen invasies van externe agenten, of het nu gaat om bacteriën, virussen, schimmels, parasieten, eiwitten of een ander wezen of substantie die niet natuurlijk is voor het lichaam. Dit afweersysteem wordt het immuunsysteem genoemd.
Het evolutionaire proces heeft een verdedigingsmechanisme gecreëerd dat vrijwel elk type invasie of agressie aan ons lichaam kan herkennen. De complexiteit van het systeem is precies in het onderscheiden van:
1. wat is schadelijk voor het lichaam, zoals virussen en bacteriën;
2. dat deel uitmaakt van ons eigen lichaam, zoals cellen, weefsels en organen;
3. die niet van nature van ons is, maar geen schade toebrengt, zoals voedsel dat via de mond het lichaam binnendringt.
Telkens als het immuunsysteem een vreemde substantie tegenkomt die het als mogelijk schadelijk interpreteert, begint het defensiecellen en antilichamen te produceren om het te bestrijden. Elke vreemde substantie die in staat is om een immuunrespons op te wekken, wordt antigeen genoemd.
Tijdens onze training als een foetus begint ons lichaam het immuunsysteem te creëren. Het eerste werk is om al het goede te herkennen, om later te kunnen herkennen wat vreemd is. De maternale baarmoeder is een steriele omgeving, dwz vrij van infectieuze agentia.
Zodra we geboren zijn, worden we onmiddellijk blootgesteld aan een "vijandige wereld" met een veelvoud aan antigenen. Vanaf de geboorte begint het lichaam alles te herkennen, te catalogiseren en aan te vallen wat niet "origineel van de fabriek" is. Dit contact met antigenen in de eerste levensjaren is belangrijk voor de vorming van een "antilichaambibliotheek".
Het lichaam kan een veel snellere immuunrespons opbouwen als er al gegevens over de indringer zijn. Als het antigeen compleet nieuw is, duurt het even voordat het lichaam weet welke antistoffen het meest geschikt zijn om met dat soort deeltjes te vechten.
Dat is de reden achter de vaccins. We stellen de patiënt bloot aan een antigeen, of het nu een virus of een bacterie is, dood of zwak, om het immuunsysteem te stimuleren antilichamen aan te maken tegen deze ziektekiemen. Wanneer de echte bacteriën ons binnenvallen, hebben we al een immuunwapen klaar om het snel te elimineren, voordat het een ziekte kan veroorzaken.
Wat is een auto-immuunziekte?
De auto-immuunziekte treedt op wanneer het afweersysteem het vermogen verliest om te herkennen wat "de originele fabriek" is, wat leidt tot de productie van antilichamen tegen cellen, weefsels of organen van het lichaam zelf.
→ Voorbeeld 1: bij type 1 diabetes is er een ongepaste productie van antilichamen tegen insulineproducerende pancreascellen, wat leidt tot hun vernietiging en het begin van diabetes.
→ Voorbeeld 2: bij multiple sclerose begint het immuunsysteem antilichamen tegen componenten van neuronen te produceren, waardoor ze worden vernietigd en ernstige neurologische problemen veroorzaken.
→ Voorbeeld 3: Bij Hashimoto's thyroïditis begint het lichaam antilichamen aan te maken tegen onze eigen schildklier, en vernietigt het, waardoor de patiënt hypothyreoïdie ontwikkelt.
De ernst van een auto-immuunziekte is afhankelijk van de aangetaste organen. Hashimoto's thyreoïditis is bijvoorbeeld een aandoening die bijna beperkt is tot de schildklier, die een belangrijk orgaan is, maar niet van levensbelang is. Patiënten met deze auto-immuunziekte kunnen een normaal leven leiden door slechts één tablet schildklierhormoon per dag in te nemen.
Andere auto-immuunziekten zijn echter ernstiger, in het bijzonder die welke organen en nobele structuren van het lichaam aanvallen, zoals het centrale zenuwstelsel, hart, longen en / of bloedvaten.
Aan het einde van deze tekst bieden we een lijst met meer dan 100 voorbeelden van auto-immuunziekten.
Symptomen van auto-immuunziekten
Hoewel patiënten met auto-immuunziekten enige niet-specifieke tekenen en symptomen kunnen hebben, zoals vermoeidheid, lage koorts, ontmoediging, gewichtsverlies en algemene malaise, is het klinische beeld van elke auto-immuunziekte zeer verschillend.
Ziekten zoals lupus, type 1 diabetes en psoriasis vallen verschillende organen op verschillende manieren aan en hebben daarom hun eigen tekenen en symptomen. Het zijn ziekten die zo verschillend zijn dat ze worden behandeld door verschillende specialisten, zoals respectievelijk endocrinologen, reumatologen en dermatologen. De enige overeenkomst tussen hen is het feit dat ze een auto-immune oorsprong hebben.
Er is daarom geen specifiek symptoom van auto-immuunziekten. Elke ziekte heeft zijn eigen ziektebeeld.
De diagnose van auto-immuunziekten wordt meestal gesteld op basis van het klinische beeld en het onderzoek van auto-antilichamen in het bloed. Het meest voorkomende autoantilichaam is FAN (ANA) (lees: FAN EXAM), wat positief kan zijn bij verschillende, maar niet alle, auto-immuunziekten.
Wat veroorzaakt een auto-immuunziekte?
We weten niet precies waarom auto-immuunziekten ontstaan. De meest geaccepteerde theorie van vandaag is dat het immuunsysteem, na te zijn blootgesteld aan een antigeen, zich als doelwit voor de productie van antilichamen richt op een eiwit dat lijkt op een ander dat al in ons lichaam voorkomt.
We weten bijvoorbeeld dat patiënten met het syndroom van Guillain-Barré vaak een beeld hebben van infectieuze diarree veroorzaakt door de bacterie Campylobacter jejuni, weken voordat de ziekte zich manifesteert. Er wordt gedacht dat het immuunsysteem antilichamen kan maken tegen sommige van de proteïne-eiwitten die vergelijkbaar zijn met eiwitten in onze neuronen. Deze gelijkenis kan de antistoffen verstoren, waardoor ze structuren van het zenuwstelsel aanvallen, denkend dat ze de bacterie Campylobacter jejuni aanvallen .
Behandeling van auto-immuunziekten
De behandeling van de meeste auto-immuunziekten bestaat uit het remmen van het immuunsysteem door immunosuppressiva, zoals corticosteroïden (zie: INDICATIES EN EFFECTEN VAN PREDNISON EN CORTICOÏDEN), cyclofosfamide, cyclosporine, mycofenolaatmofetil, rituximab, azathioprine, enz.
Het probleem van de behandeling van auto-immuunziekten met immunosuppressieve geneesmiddelen is het feit dat we niet in staat zijn om een selectieve immunosuppressie naar de ongewenste antilichamen uit te voeren. Dat wil zeggen, we kunnen het functioneren van alleen schadelijke antilichamen niet remmen en uiteindelijk creëren we een algemene immunosuppressie die deze patiënten predisponeert voor infecties door bacteriën, virussen en schimmels.
Over het algemeen heeft elke auto-immuunziekte zijn eigen behandelingsregime. Sommigen van hen, waaronder diabetes type 1 en Hashimoto's thyroïditis, worden niet eens behandeld met immunosuppressiva. Er is geen enkele behandeling die werkt voor een auto-immuunziekte.
Lijst met auto-immuunziekten
Hieronder vindt u een lijst met meer dan 120 voorbeelden van bevestigde of vermoede auto-immuunziekten van oorsprong:
de
Adipose dolorosa
Reumatoïde artritis
Alopecia areata
angio-oedeem
Reactieve artritis
Juveniele artritis
Pernicieuze anemie
Bloedarmoede, aplastisch
Auto-immuun angio-oedeem
Auto-immune hemolytische anemie
Reuscelarteritis
Artritis psoriatica
Pure red cell aplasia
C
Essentiële cryoglobulinemie essentieel
Conjunctivitis Lignea
Primaire scleroserende cholangitis
Primaire biliaire cirrose
Microscopische colitis
Sydenham Korea
D
De ziekte van Addison
Dermatitis herpetiformis
Lineaire IgA-dermatose
dermatomyositis
Diabetes mellitus type 1
Auto-immuunziekte van het binnenoor
Coeliakie
De ziekte van Crohn
Ziekte van Graves
De ziekte van Goodpasture.
Still's Disease
Gemengde bindweefselziekte
Auto-immuun dermatitis tot progesteron
Paraneoplastische cerebellaire degeneratie
Chronische ziekte van Lyme
Mucha-Habermann-ziekte
De ziekte van Behçet
Gemengde bindweefselziekte
De ziekte van Ménière
Ziekte van Kawasaki
Idiopathische inflammatoire demyeliniserende ziekten
Systemische ziekte gerelateerd aan IgG4
en
enthesitis
Systemische sclerodermie
Multiple sclerose
Eosinofiele oesofagitis
Epidermolysis bullosa
Erythema nodosum
Acute gedissemineerde encefalomyelitis
Balo's concentrische sclerose
Bickerstaff encefalitis
Spondylitis ankylopoetica
Auto-immuun Enteropathie
F
Eosinofiele fasciitis
Het fenomeen van Raynaud
Retroperitoneale fibrose
Reumatische koorts.
G
Wegener-granulomatose (granulomatosis met polygeitis)
H
Auto-immune hepatitis
ik
Primaire immunodeficiëntie
L
Lichen planus
Lichen sclerosus
Systemische lupus erythematosus
M
morphea
Inclusielichaam myositis
Myasthenia gravis
Transverse myelitis
N
Neuromelite optica
Membraaneuze nefropathie.
IgA Nephropathy (Berger's Disease).
Neuromyotonie
Acute axonale motorische neuropathie
Progressieve inflammatoire neuropathie
Optische neuritis
Auto-immune neutropenie
de
Auto-immune Oophoritis
Auto-immune orchitis
Sympathische oftalmie
Graves oftalmopathie
P
PANDAS
Chronische inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie
Pemfigoïde littekens
Bulleuze pemfigoïden
Gestational Penfigóde
Purpura idiopathisch trombocytopenisch
Pemphigus vulgaris
Auto-immuun pancreatitis
Pityriasis lichenoides et varioliformis acuta
Polyarteritis nodosa
Reumatische polymyalgie
polymyositis
psoriasis
Terugkerende poliquondritis
Pyoderma gangrenosum
Henoch-Schonlein purpura
Microscopische polyangiitis
R
Palindroom reuma
Auto-immuun-retinopathie
Colitis ulcerosa
S
sarcoïdose
Felty's syndroom
Schnitzlersyndroom
Chronisch vermoeidheidssyndroom
Syndroom van Sjögren
Rigid-personensyndroom
Susac-syndroom
Opsoclonus myoclonus syndroom
Parry Romberg-syndroom
Parsonage-Turner-syndroom
Churg-Strauss-syndroom
Tolosa-Hunt syndroom
Evans-syndroom
Cogan's Syndrome
Complex regionaal pijnsyndroom
Rusteloze benen syndroom
Antifosfolipide-antilichaamsyndroom
Auto-immuun Polymorph-syndroom
Auto-immuun lymfoproliferatief syndroom
POEMS-syndroom
Guillain-Barré-syndroom
Lambert-Eaton myasthenisch syndroom
T
trombocytopenie
Schildklierontsteking van Ord
Auto-immune thyroiditis
Thyreoïditis van Hashimoto
U
Auto-immune urticaria
Auto-immuun uveïtis
Mooren maagzweer
V
vasculitis
vitiligo
ALCOHOL IN ZWANGERSCHAP - Wat is de toegestane limiet?
Hoeveel alcohol kan een zwangere vrouw drinken tijdens de zwangerschap die als veilig wordt beschouwd voor de foetus? Hoewel de bovenstaande vraag vrij eenvoudig is, zou uw antwoord niet moeilijker kunnen zijn. Als je zwanger bent en besluit om online te gaan om te weten te komen of je een enkel glas wijn zou kunnen consumeren tijdens je verjaardagsdiner, dan moet je waarschijnlijk meer in de war zijn dan verlicht
TENDINITE - Symptomen, oorzaken en behandeling
Tendinose is een klinisch syndroom dat wordt gekenmerkt door chronische pijn en verdikking van de pees. Het is meestal het gevolg van overmatig gebruik van de pees, vooral bij werknemers die herhaaldelijk bewegingen maken of bij amateursporters. De term "tendinitis" is verlaten omdat het achtervoegsel "ite" gewoonlijk wordt gebruikt om de aanwezigheid van ontsteking in een bepaalde structuur te beschrijven, zoals meningitis (ontsteking van het meningeale), appendicitis (ontsteking van de appendix) of faryngitis (ontsteking van de farynx)
