Is Ramzi's methode voor het kennen van baby-seks vertrouwd?
Het vroeg willen weten van het geslacht van de baby is een natuurlijk en redelijk verdedigbaar iets, omdat het ouders de tijd geeft om de naam te kiezen en de inrichting van de kamer en zelfs de uitzet te plannen.
Wat nog belangrijker is, zijn gevallen van paren met een familiegeschiedenis van genetische ziekten die verband houden met geslachtschromosomen. Voor hen betekent het kennen van het geslacht van de baby vroeg weten van het risico dat de foetus een genetische afwijking heeft.
Momenteel zijn de twee methoden die het meest worden gebruikt om het geslacht van de baby te bepalen foetale echografie, met een hitpercentage hoger dan 90% na de 18e week van de zwangerschap, en foetale seks, een bloedtest die een nauwkeurigheid van 99% vanaf de 10e week van de zwangerschap.
We leggen deze twee methoden in het volgende artikel uit: HOE WEET BABY SEX - Is het een jongen of een meisje?
Ramzi's zogenaamde methode is een alternatieve manier om het geslacht van de baby te achterhalen, die veel populariteit heeft gekregen, vooral in de online forums van zwangere vrouwen en sociale netwerken. Het grote voordeel is dat het in staat is om het geslacht van de foetus te definiëren met slechts 6 weken zwangerschap.
Omdat het een methode is die wordt beschreven door een vermeende arts en wordt gepubliceerd in de vorm van een wetenschappelijk onderzoek, oorspronkelijk op een website die gespecialiseerd is in Obstetrie en Gynaecologie, lijkt de Ramzi-methode op het eerste gezicht betrouwbaarder dan andere populaire internetmethoden, zoals de tafel Chinees bijvoorbeeld (lees: CHINESE TAFEL OM BABY SEKSWERKEN TE KENNEN?).
Maar werkt deze methode echt?
In dit artikel zullen we de methode van Ramzi kritisch beoordelen vanuit wetenschappelijk oogpunt.
Wat is Ramzi's methode
De Ramzi-methode is naar verluidt ontwikkeld door Dr. Saam Ramzi Ismail en gepubliceerd op de ObGyn.net-website in 2011 (http://www.obgyn.net/articles/relationship-between-placental-location-and-fetal-gender-ramzi % E2% 80% 99s-methode).
Samengevat, tussen 1997 en 2007, 5376 zwangere vrouwen ondergingen een foetale echografie bij 6 weken zwangerschap, 22% transvaginale en 78% transabdominale. Na 18 tot 20 weken werd echografie herhaald.
Het doel van de studie was om de relatie te laten zien tussen de positie van de placenta op 6 weken zwangerschap en de bepaling van het geslacht van de foetus na de 18e week, met daaropvolgende bevestiging na de geboorte van de baby.
Bij 97, 2% van de mannelijke foetussen was de placenta geïmplanteerd aan de rechterkant van de baarmoeder, terwijl bij 97, 5% van de vrouwelijke foetussen de placenta aan de linkerkant was geïmplanteerd.
Volgens de auteur van het onderzoek kan de bepaling van de positie van de placenta door het onderzoek van foetale echografie op 6 weken zwangerschap het geslacht van de foetus voorspellen met een nauwkeurigheid groter dan 97%.
Problemen met de Ramzi-methode
Ondanks de publicatie in een wetenschappelijk onderzoeksformaat op een website op het gebied van Gynaecologie en Obstetrie, voldoet Ramzi's methode nog lang niet aan de vereisten om als een wetenschappelijk gevalideerde methode te worden beschouwd.
De studie in kwestie heeft verschillende problemen, maar om economisch te zijn, zal ik me alleen concentreren op de drie belangrijkste.
Het vermeende wetenschappelijke paper over de methode kan om verschillende redenen niet als een wetenschappelijk onderzoek worden erkend. De eerste is dat de website geen erkende bron is voor wetenschappelijke publicaties, vooral omdat de daar gepubliceerde studies niet door de academische peer-reviewed peer review zijn gehaald.
Dit betekent dat om te worden gepubliceerd, het onderzoek geen zorgvuldige evaluatie van andere materiedeskundigen en / of leden van de wetenschappelijke gemeenschap moest ondergaan. Dit is het basisprincipe van wetenschappelijke studies.
En dat is precies waarom de betreffende studie niet is gecatalogiseerd in een wetenschappelijke database, zoals Pubmed, en niet kan worden gevonden door een serieuze onderzoeker die geïnteresseerd is in het onderwerp.
Een ander ernstig probleem is het gebrek aan beschrijving over de auteur (s) van het artikel. De studie is op geen enkel moment ondertekend en we weten niet wat de inloggegevens van de auteur zijn. De identiteit van Dr. Saam Ramzi Ismail wordt alleen op andere sites onthuld, en geen van alle wetenschappelijk.
Dus we weten niet eens of dr. Ismail de auteur van de studie is of welke academische achtergrond hem de autoriteit geeft om erover te schrijven. Evenmin is het mogelijk enig ander wetenschappelijk artikel te vinden dat is gepubliceerd namens Saam Ramzi Ismail.
Het derde ernstige probleem is dat de vermeende studie naar verluidt multicentrisch is, maar er is geen enkele verwijzing naar welke centra. De anonieme auteur van het onderzoek zegt dat het is goedgekeurd door de ethische commissie van de universiteit van Brunei, een klein land in Zuidoost-Azië, wat ons doet denken dat het daar was waar het onderzoek werd uitgevoerd.
Opmerkelijk is ook het feit dat de auteur van het onderzoek hetzelfde gebruikt voor degenen die geloven in creationisme en intelligent ontwerp, wat een gigantisch waarschuwingsbord is voor degenen die menen dat wetenschappelijke studies alleen door de wetenschappelijke methode moeten worden geregeerd en niet door vragen theologische.
Wetenschappelijke validatie van de Ramzi-methode
Een van de basisprincipes van de wetenschappelijke methode is de mogelijkheid van reproductie van resultaten door onafhankelijke groepen. Als een gegeven hypothese reëel is, kan deze worden gerepliceerd en bevestigd door verschillende andere onafhankelijke onderzoeken.
In het geval van Ramzi's methode bestaat dit niet. Er is geen andere wetenschappelijke studie die deze relatie tussen placenta en foetale seks heeft kunnen aantonen.
Wat bestaat, is precies het tegenovergestelde, zoals een Australische studie gepubliceerd in 2010 in het tijdschrift Ultrasound in Obstetrie & Gynaecologie tot de tegenovergestelde conclusie kwam. Er was geen verband tussen de positie van de placenta en het geslacht van de baby. In deze studie waren de resultaten bijna 50% voor jongens en 50% voor meisjes, zowel voor de linker als de rechter placenta, wat precies het verwachte resultaat is van een foetale geslachtsproef die niet werkt.
Bovendien is er in de verschillende andere wetenschappelijke artikelen die al zijn gepubliceerd en die bedoeld waren om de positie van de placenta te bestuderen, geen melding gemaakt van het bestaan van een relatie met het geslacht van de foetus.
conclusie
Vanuit wetenschappelijk oogpunt heeft Ramzi's methode geen enkele validatie. Dit verklaart waarom verschillende internationale verloskundige organisaties de methode niet herkennen als een betrouwbare manier om het geslacht van de foetus te identificeren.
Ramzi's methode moet als een grap worden beschouwd, evenals verschillende andere onwetenschappelijke methoden voor het bepalen van het geslacht van de baby, zoals de Chinese grafiek, de buikvorm, de alliantie-test en verschillende andere.
Men moet niet vergeten dat elke niet-wetenschappelijke methode om het baby-geslacht te ontdekken een snelheid van bijna 50% heeft, er zijn immers maar twee opties: jongen of meisje. Dat betekent dat als 10.000 vrouwen worden getest, ongeveer 5000 van hen het juiste zullen doen.
Wees dus niet onder de indruk van de rapporten van moeders op de internetforums en sociale netwerken die zweren dat de methode betrouwbaar is omdat deze met hen heeft gewerkt. Voor een eenvoudige statistische vraag, hoe zwanger de Ramzi-methode, hoe groter het aantal getuigenissen op het internet dat zegt dat de test werkte.
AMOXICILLIN-CLAVULANATE - Hoe te nemen en negatieve effecten
Amoxicilline en amoxicilline met clavulanaat (ook wel amoxicilline met clavulaanzuur genoemd) zijn antibiotica die tot de penicillinefamilie behoren en worden veelvuldig gebruikt voor de behandeling van bacteriële infecties van de luchtwegen of als onderdeel van het antibioticum tegen H. pylori- bacteriën .
LAGE DRUK - Symptomen, oorzaken en behandeling
Normale bloeddruk is gemiddeld 120/80 mmHg. Echter, waarden als 80/50 mmHg of tot 149/89 mmHg kunnen ook voldoende zijn, afhankelijk van de klinische context van de patiënt. Een lage bloeddruk of bloeddruk onder het populatiegemiddelde is niet noodzakelijk een probleem, vooral als deze druk de normale activiteiten van het individu niet verstoort.
