BROMIDROSS - Slechte axiale geur

Slechte lichaamsgeur wordt genoemd door artsen van bromidrose (uit het Grieks: bromos = slechte geur + hydros = zweet). Bekend als cê-cê, bromidrose is een relatief veel voorkomend verschijnsel bij mannen na de puberteit. Zijn oorsprong is meestal het oksierzweet en is gerelateerd aan een specifiek type zweetklier (zweetproducerende klier).

In dit artikel zullen we uitleggen hoe de slechte geur verschijnt, welke factoren de voorkeur hebben voor okselachtige en lichamelijke slechte geur, en hoe de bromidrosebehandeling wordt uitgevoerd.

We hebben een exclusief artikel over een slechte geur van voeten, in de volksmond bekend als chulé, dat toegankelijk is via deze link: HOE WORDT HET AFGEROND MET CHULÉ.

Als u op zoek bent naar informatie over slechte adem, zie ook: MAU HALITO - Oorzaken en behandeling.

Hoe de okselgeur (bromidrose)

De stank van ons lichaam, vooral de oksels, komt van het zweet. Maar als we zweten over het hele lichaam, waarom vertoont het zweet dan meer geur dan de rest van het lichaam? Laten we dit mechanisme rustig uitleggen.

Ons zweet is een van nature geurloze vloeistof, geproduceerd door de zweetklieren op de huid. Er zijn twee soorten zweetklieren: eccrien en apocrien.

De eccriene klieren zijn de meest voorkomende en zijn verdeeld over het oppervlak van de huid. Het zweet geproduceerd door deze klieren bestaat uit 99% water en 1% minerale zouten, zoals natriumchloride (zout) en ureum.

De belangrijkste functie van de eccriene klieren is om de temperatuur van ons lichaam te beheersen, dus transpireren we elke keer dat het erg heet is of wanneer we oefeningen doen. Het zweet van de eccriene klieren dient om ons lichaam te koelen en helpt het te houden tussen 36ºC en 37ºC.

De apocriene klieren zijn op hun beurt alleen aanwezig in sommige delen van het lichaam, zoals de oksels, liezen, regio rond de tepels en de anus. De apocriene klieren ontstaan ​​tussen 8 en 14 jaar oud en produceren een heel ander soort zweet, meer olieachtig, dat niet verdampt en geen functie heeft om de lichaamstemperatuur te beheersen.

Zowel de eccriene als de apocriene klieren produceren in eerste instantie zweet zonder geur. Door de werking van bacteriën die op de huid aanwezig zijn, zoals de Corynebacterium- soort, worden de vetten die aanwezig zijn in het zweet van apocriene klieren verteerd en omgezet in vluchtige zuren, die een sterke en onaangename geur hebben.

Factoren die het uiterlijk van slechte lichaamsgeur bevorderen

Iedereen heeft apocriene klieren en heeft een bepaalde geur in de oksels en in de lies. Sommige mensen hebben echter een slechte lichaamsgeur boven het gemiddelde, moeilijk te controleren. Post-puberale mannen en jongeren zijn de groep met de hoogste incidentie van bromidrose.

Studies tonen aan dat mensen met slechte lichaamsgeuren die met een hoger aantal apocriene klieren zijn. Bij deze personen zijn de klieren meestal ook groter dan bij mensen die geen relevante slechte geur in de oksels hebben.

Naast de genetische factoren die de kenmerken van de apocriene klieren bepalen, zijn er ook andere aandoeningen die kunnen bijdragen aan de stank van het lichaam:

- Het type en de hoeveelheid bacteriën die op de huid aanwezig zijn.
- Overvloed aan zweet.
- Slechte persoonlijke hygiëne.
- Obesitas (lees: OBESITY | Metabool syndroom).
- Diabetes mellitus (lees: DIABETES-SYMPTOMEN).
- Sigaret (lees: SIGARETTENZIEKTEN | Hoe te stoppen met roken).
Mycosis fungoides.
- Overmatige inname van sommige voedingsmiddelen, zoals ui, kerrie, knoflook of peper.
- Overmatige alcoholinname (lees: ALCOHOLISME | Wanneer drinken een probleem wordt).
- Antibiotica, zoals penicilline.

Hoe de okselsgeur te behandelen

Er zijn verschillende therapeutische modaliteiten beschikbaar voor de behandeling van lichaamsgeur. De gekozen behandeling moet rekening houden met de oorzaak van de slechte geur en de mate van verslechtering van de kwaliteit van leven van de patiënt.

Over het algemeen richt de behandeling zich op twee doelen: het beheersen van de hoeveelheid zweet en het verminderen van het aantal bacteriën in de huid.

Hier zijn een paar eenvoudige opties om okselsgeur te verlichten:

- Was de oksels minstens twee keer per dag met antibacteriële zeep.
- Gebruik transpiratiewerende deodorant om zweten onder de oksels te verminderen.
- Herhaal geen kleding, want droog zweet is een frequente oorzaak van slechte geur.
- Scheer de okselhaartjes om bacteriën en droog zweet te verwijderen die zich eraan hechten.
- Aandacht voor voeding.
- Behandel huidproblemen die de geur kunnen bestendigen, zoals mycosis.
- Elke dag zwemmen.

Als de patiënt hyperhidrose heeft (overmatig zweten), is behandeling van deze aandoening nodig om de stank te beheersen. Opties omvatten iontoforese, gebruik van botulinumtoxine (lees: BOTOX - Therapeutische en cosmetische toepassingen) en zelfs een operatie om de zweetklieren te verwijderen.

We leggen in meer detail de oorzaken en behandelingen van hyperhidrose uit in het volgende artikel: HYPERIDROSIS - Overmatig zweten.

Andere behandelingsmogelijkheden voor okselsgeur omvatten:

- Definitieve verwijdering van okselharen.
- Gebruik van actuele antibiotica in de oksels, zoals clindamycine of erytromycine.
- Liposuctie voor het verwijderen van de apocriene klieren uit de oksel.
- Laserbehandeling van de apocriene klieren.

PROSTATITE - Symptomen, oorzaken en behandeling

Prostatitis is een brede term die verschillende aandoeningen omvat die optreden bij ontsteking van de prostaat. De symptomen zijn koorts, pijn bij het plassen, moeite met urineren en pijn in het bekken. In deze tekst zullen we de verschillende soorten prostatites bespreken, waarbij de oorzaken, symptomen en behandelingsopties worden aangepakt

(geneeskunde)

APENDICITE - Symptomen, oorzaken en behandeling

Blindedarmontsteking is de naam die wordt gegeven aan de ontsteking van de appendix, die meestal optreedt als een intense pijn aan de rechterkant van de buik. Blindedarmontsteking is, in het algemeen, een medisch noodgeval dat chirurgische behandeling vereist. Als het niet op tijd wordt behandeld, is er kans op een scheuring van de appendix en gegeneraliseerde infectie

(geneeskunde)