CYSTITE VAN DE HONEYMOON - Urineweginfectie na seks
Post-coïtale cystitis, ook wel honeymoon-cystitis genoemd, is de naam die wordt gegeven aan het beeld van urineweginfectie dat optreedt binnen de eerste 24 tot 48 uur na geslachtsgemeenschap.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is postcoitalale cystitis geen seksueel overdraagbare aandoening, noch is het gerelateerd aan de intieme slechte hygiëne van de partner, hoewel het een infectie is die effectief wordt vergemakkelijkt door de seksuele daad.
In dit artikel zullen we uitleggen waarom seks een risicofactor is voor de ontwikkeling van urineweginfecties bij vrouwen en wat te doen om cystitis op huwelijksreis te voorkomen.
Als u meer wilt weten over andere oorzaken van blaasontsteking en urineweginfectie, bezoek dan onze lijst met artikelen over het onderwerp via de volgende link: ARTIKELEN OVER URINE-INFECTIE.
Hoe Cystitis verschijnt
Cystitis die ontstaat na seks is hetzelfde als elke andere vorm van bacteriële cystitis. Om postcoitalale cystitis te begrijpen, moeten we daarom eerst snel spreken over wat cystitis in het algemeen is.
Er zijn in principe drie soorten urineweginfecties:
- Cystitis, dat is de naam die we geven aan de blaasontsteking.
- Pyelonefritis, de infectie van één of beide nieren.
- Urethritis, de infectie van de urethra, een kanaal dat de urine uit de blaas afvoert.
Cystitis en urethritis ontstaan meestal samen en worden meestal veroorzaakt wanneer een bacterie de urinewegen kan binnendringen. In meer dan 80% van de gevallen van urineweginfectie, al dan niet veroorzaakt door geslacht, zijn de verantwoordelijke bacteriën Escherichia coli (E.coli).
E. coli is een van nature voorkomende bacterie in onze darmen. In het darmkanaal, behalve in specifieke situaties, leeft E. coli in perfecte harmonie met ons organisme, niet verantwoordelijk voor enige ziekte. Buiten het darmkanaal kan E. coli echter behoorlijk agressief zijn.
Urineweginfectie treedt op wanneer E. coli, dat in de darmen zou moeten blijven, het gebied rondom de vagina kan koloniseren. Kolonisatie van de vaginale regio is de eerste stap in de ontwikkeling van blaasontsteking, omdat darmbacteriën die zich rond de vagina kunnen vestigen, eerder door de urethra dringen en de blaas bereiken.
Hoewel E. coli veruit de meest voorkomende oorzaak is van urineweginfectie, kunnen andere bacteriën in het darmkanaal ook cystitis veroorzaken, waaronder Proteus mirabilis, Enterococcus en Klebsiella pneumoniae.
Vrouwen hebben meer urineweginfecties dan mannen omdat de ingang van de urethra naar het vrouwtje veel dichter bij de anus ligt dan bij het mannelijke geslacht. Bovendien is de urethra van de vrouw korter dan die van de man, waardoor de manier waarop E.coli moet reizen om de blaas te bereiken kleiner is. Het is daarom veel gemakkelijker voor een bacterie om van de anus naar de blaas van de vrouw te migreren dan van de man.
We leggen beter uit waarom cystitis vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen in de volgende video: WAAROM HEBBEN VROUWEN MEER URINE-INFECTIE DAN MANNEN?
Daarom zijn er twee stappen nodig om een cystitis te krijgen:
- Kolonisatie van het gebied rond de urethra door bacteriën van het darmkanaal.
- Invasie van de urethra en blaas door dezelfde bacteriën.
Laten we vanaf nu specifiek praten over postcoital cystitis. Als u meer informatie wilt over cystitis in het algemeen, lees dan het volgende artikel: CYSTITE - Symptomen, oorzaken en behandeling.
Voordat we verder gaan met de tekst, raden we je aan deze korte video over postcoital cystitis te bekijken, die de informatie in dit artikel samenvat:
Post-coïtale cystitis
Zoals we net hebben uitgelegd, wordt cystitis veroorzaakt door bacteriën die al in ons eigen organisme voorkomen, maar die pathogeen worden wanneer ze van habitat veranderen.
Daarom, in tegenstelling tot wat veel mensen zich kunnen voorstellen, ontstaat er geen post-coïtale cystitis omdat de man bacteriën van de penis naar de vagina van de vrouw draagt, maar omdat, zoals we later zullen uitleggen, de seksuele daad de toegang bevordert van bacteriën van de eigen patiënt in uw urethra. En het is goed om op te merken dat postcoïtale cystitis ook optreedt na seks tussen twee vrouwen en zelfs tussen twee mannen, en dit is geenszins een exclusief probleem van heteroseksuele paren.
We weten niet precies alle mechanismen waardoor seks het begin van cystitis vergemakkelijkt, maar het is zeer waarschijnlijk dat de wrijving veroorzaakt tijdens geslachtsgemeenschap de bacteriën die al aanwezig zijn rond de urinebuisuitgang duwt. Het is ook mogelijk dat de wrijving tijdens geslachtsgemeenschap de urethrale uitlaat, genaamd de urethrale gehoorgang, meerdere malen opent, waardoor het binnendringen van bacteriën wordt vergemakkelijkt. Hoe intenser en frequenter de seksuele activiteit, hoe groter het risico.
Studies tonen aan dat jonge vrouwen die in de afgelopen week minstens 3 dagen seks hebben gehad, het risico hebben om bijna drie keer zo vaak cystitis te ontwikkelen als vrouwen die de afgelopen week geen seks hebben gehad. Vrouwen die elke week seks hebben, hebben een 9-voudig verhoogd risico op het ontwikkelen van blaasontsteking.
Het gebruik van diafragma of condooms met spermicide verhoogt ook het risico op urineweginfectie na seks. Dit komt omdat de stoffen die worden gebruikt als zaaddodende middelen de normale bacteriële flora van de vagina van vrouwen lijken te veranderen, de "goede" bacteriën doden en kolonisatie door bacteriën die uit de darmen komen, vergemakkelijken.
Een andere situatie die het risico op urineweginfectie na de seks enorm verhoogt, is de praktijk van anale seks afgewisseld met vaginale seks. Wanneer er anale en dan vaginale penetratie is, is er een immense migratie van bacteriën van de darm naar de vagina, wat uiteraard het begin van cystitis vergemakkelijkt.
Anale seks, of hetero of homoseksueel is, is ook een risicofactor voor postcoïtale infectie bij mannen, omdat door het penetreren van het rectusgebied de seksueel actieve man zijn urethra direct naar een grote hoeveelheid bacteriën zal nemen darmziekten.
Daarom is vaginale seks een risicofactor voor urineweginfecties bij vrouwen, terwijl anale seks een risicofactor is voor urineweginfectie bij vrouwen en mannen.
Hoe post-coïtale cystitis te voorkomen
Omdat het geen seksueel overdraagbare infectie is, verandert het condoomgebruik in geen geval het risico van postcoïtale cystitis *. Zoals eerder uitgelegd, kan het condoom zelfs het risico verhogen als het met zaaddodend middel wordt bedekt.
* De uitzondering is actieve anale seks, omdat het condoom de urethra tegen de man beschermt, waardoor hij geen direct contact met de bacteriën in de anus van de partner of partner heeft.
Urineren onmiddellijk na elke geslachtsgemeenschap wordt vaak voorgesteld als een manier om het risico op blaasontsteking te verminderen. Vermoedelijk zou urineren na geslachtsgemeenschap dienen om de urinebuis te wassen door de aanwezige bacteriën eruit te duwen. Bovendien zou de zure pH van urine ook helpen om de activiteit van bacteriën te verminderen. Hoewel het logisch is, heeft de effectiviteit van deze techniek geen wetenschappelijk bewijs. Het helpt waarschijnlijk, maar we weten het niet zeker. Volgens dezelfde logica suggereren sommige artsen dat het drinken van veel water na geslachtsgemeenschap ook zou kunnen helpen, omdat dit zou leiden tot een toename van het urinevolume en de frequentie van urineren.
Een andere tip die theoretisch zinvol is, maar niet het juiste wetenschappelijke bewijs heeft, is het wassen van het genitale gebied met water en zeep vóór geslachtsgemeenschap. Het is belangrijk om op te merken dat water en milde zeep voldoende zijn. Overmatig wassen van het genitale gebied, in het bijzonder indien gemaakt met antibacteriële producten, kan een omgekeerd effect hebben, aangezien de natuurlijke vaginale flora kan worden geëlimineerd, hetgeen de kolonisatie door pathogene bacteriën vergemakkelijkt. Het geheim van intieme reiniging is gematigdheid, niet overdreven of schaars.
Vrouwen met vaginale smeringsproblemen hebben ook een hoger risico op blaasontsteking na de seks. Hoe minder gesmeerd de vrouw is op het moment van penetratie, hoe groter de wrijving tijdens de act. Bij vrouwen na de menopauze helpt het gebruik van oestrogeen in vaginale gel om het smeerverlies te verbeteren dat natuurlijk is naarmate men ouder wordt.
Lees voor meer tips over het voorkomen van een urineweginfectie: 21 TIPS OM CYSTITIS TE VOORKOMEN.
Antibiotica na seks
Van alle vormen van preventie van post-coïtale cystitis is de meest opmerkelijke effectiviteit de zogenaamde postcoïtale antibioticaprofylaxe, die niets meer is dan een lage dosis geschikt antibioticum na elke geslachtsgemeenschap.
Postcoïtale profylaxe is geïndiceerd bij vrouwen die recidiverende urineweginfecties hebben die gepaard gaan met geslachtsgemeenschap, dwz 3 of meer episodes van urineweginfectie gedurende een jaar, die duidelijk binnen 24-48 uur met geslachtsgemeenschap worden geassocieerd. ging aan het begin van de symptomen vooraf.
Antibioticaregimes die momenteel worden aanvaard voor postcoïtale profylaxe zijn (allemaal in een enkele dosis na het einde van geslachtsgemeenschap):
- Trimethoprim-sulfamethoxazol 40 mg / 200 mg.
- Nitrofurantoïne 50 tot 100 mg.
- Cephalexin 250 mg.
- Ciprofloxacine 125 mg.
- Norfloxacine 200 mg.
- Ofloxacine 100 mg.
Bij vrouwen die niet zwanger zijn, is Trimethoprim-sulfamethoxazol het meest aangewezen schema. Bij zwangere vrouwen zijn de enige toegestane opties Nitrofurantoin of Cephalexin (lees: URINAIRE INFECTIE IN ZWANGERSCHAP - Symptomen, Oorzaken en Behandeling).
PIJN TIJDENS SEKS - DISPARUUS EN VAGINISME
Dyspareunia is de medische term die wordt gebruikt om het gevoel van ongemak of pijn tijdens de seksuele handeling te beschrijven. Om precies te zijn, dyspareunia wordt gedefinieerd als een constant of aanhoudend ongemak of pijn die begint op het moment van penetratie, tijdens de seksuele daad of kort na het einde ervan
VITAMIN D - Voordelen en belangrijkste bronnen
Vitamine D, ook bekend als calciferol, is een essentiële stof voor onze gezondheid en is verantwoordelijk voor de controle van de niveaus van calcium en fosfor in het bloed en botten. In de afgelopen jaren heeft vitamine D media-aandacht en medische aandacht gekregen voor de vermeende acties tegen infecties, kanker en hartaandoeningen.
