INTERSTICAL CYSTITE - Pijnlijk blaassyndroom

INTERSTICAL CYSTITE - Pijnlijk blaassyndroom

Interstitiële cystitis, ook bekend als chronische cystitis of pijnlijk blaassyndroom, is een aandoening die voornamelijk vrouwen treft en wordt gekenmerkt door terugkerende pijnen in de blaas, vergelijkbaar met die welke voorkomen op de afbeeldingen van een urineweginfectie.

In dit artikel gaan we in op de volgende punten over pijnlijk blaassyndroom:

  • Wat is interstitiële cystitis.
  • Symptomen van chronische cystitis.
  • Behandeling van het pijnlijke blaassyndroom.

In dit artikel zullen we alleen spreken van interstitiële cystitis. Als u op zoek bent naar informatie over blaasontsteking en urineweginfectie, bezoek dan ons tekstbestand over dit onderwerp: URINAIRE INFECTIEBESTAND.

Wat is interstitiële cystitis

Pijnlijke blaassyndroom is een nog steeds slecht begrepen ziekte, met onverklaarde oorzaken.

Een acceptabele definitie voor chronische cystitis is: ongemak (pijn, verbranding, zwaarte, druk, ongemak, enz.) In het gebied van de blaas dat ten minste 6 weken duurt, in verband met andere symptomen van urineweginfectie, maar zonder in feite tekenen van blaasontsteking.

In feite is het pijnlijk blaassyndroom beter dan interstitiële cystitis of chronische cystitis, aangezien de term cystitis duidt op een ontsteking van de blaas, een feit dat bij de meeste patiënten met deze ziekte niet bestaat.

In slechts 10% van de gevallen is het mogelijk om veranderingen in de blaas te vinden die pijn rechtvaardigen. Over het algemeen zijn het kleine ulcusplaques die zichtbaar worden als de blaas erg opgezwollen is. In de resterende 90% van de gevallen is echter niet eens een biopsie van de blaas in staat om relevante veranderingen in cellen te vinden. Er wordt aangenomen dat patiënten met het pijnlijke blaassyndroom veranderingen hebben in het functioneren van de blaaszenuwen, waardoor ze gevoeliger worden.

Er is een stroom die pijnlijk blaassyndroom behandelt als een variant van andere pijnlijke syndromen, zoals het prikkelbare darm syndroom of fibromyalgie. In feite is het gebruikelijk dat een patiënt twee of zelfs drie van deze ziekten tegelijkertijd heeft.

Pijnlijke blaassyndroom treft meer vrouwen dan mannen. Ongeveer 9 van de 1000 vrouwen hebben symptomen van chronische cystitis. Bij mannen is dit percentage slechts 0, 6 voor elke 1000. Vrijwel alle patiënten met interstitiële cystitis zijn blank (wit) en de symptomen verschijnen meestal na de leeftijd van 40 jaar, hoewel er ook gevallen zijn bij kinderen.

Symptomen van chronische cystitis

Het belangrijkste symptoom van het pijnlijke blaassyndroom is een blaasongemak, meestal geassocieerd met vol zijn.

De kenmerken van dit ongemak variëren tussen individuen en gedurende de loop van de ziekte. Sommige patiënten klagen over pijn, terwijl anderen de sensatie beschrijven als 'een druk' of 'een ongemak'. Er zijn nog steeds enkele patiënten die blaaskrampen melden.

De symptomen kunnen van dag tot dag variëren en de intensiteit van de pijn kan worden omschreven als milde tot ernstige, slopende pijn.

Bij veel patiënten is chronische cystitis een invaliderend chronisch pijnbeeld dat de werkprestaties en persoonlijke relaties beïnvloedt. Pijn, verhoogde urinefrequentie en vermoeidheid kunnen leiden tot een verslechtering van de kwaliteit van leven. Er zijn patiënten die elke 30 minuten moeten plassen.

Tot de symptomen die het vaakst verband houden met het pijnlijke blaassyndroom behoren:

Urgentie om te plassen57-98% van de gevallen
Constante drang om te plassen84-97%
pijn66-94%
Noodzaak om 's nachts wakker te worden om te plassen44-90%
Dysurie (pijn bij het plassen)71-98%
Pijn in het suprapubische gebied39-71%
Pijn in het perineumgebied25-56%
Blaaskrampen50-74%
Druksensatie in de schaamstreek60-71%
Vaginale pijn tijdens geslachtsgemeenschap46-80%
depressie55-67%
Hematurie (bloed in de urine)14-33%

De locatie van het blaasongemak wordt in het algemeen beschreven als zijnde boven het schaambeen of in het urethrale gebied, hoewel in sommige gevallen ook unilaterale pijn in de onderbuik of lage rugpijn geassocieerd met de blaas wordt waargenomen.

Wat de verschijning van symptomen betreft, beschrijven de meeste patiënten een geleidelijk begin, met verslechterende ongemakken, urinaire urgentie en frequentie gedurende een periode van maanden. Een kleinere groep patiënten beschrijft de symptomen als abrupt en ernstig sinds het begin. Sommige patiënten kunnen zelfs de exacte datum noemen waarop de symptomen zijn begonnen.

Exacerbaties van symptomen kunnen optreden na het eten van bepaalde voedingsmiddelen of dranken, tijdens stress, langdurig zitten of na bepaalde activiteiten, zoals lichaamsbeweging of seks. De pijn van chronische cystitis kan ook verergeren tijdens de tweede helft van de menstruatiecyclus.

Bij de meeste patiënten is het niet mogelijk om een ​​gebeurtenis te identificeren die het begin van symptomen veroorzaakt. Bij sommigen ontstaat chronische cystitis echter na een episode van urineweginfectie, een chirurgische ingreep of een trauma in het stuitbeengebied.

Lees ook:

  • UROCULTUUR-EXAMEN | Indicaties en hoe te oogsten
  • URINE-ONDERZOEK | Leukocyten, nitrieten, hemoglobine ...

Een belangrijk kenmerk van pijnlijk blaassyndroom is het feit dat de urinetest geen tekenen van een urineweginfectie vertoont. De eenvoudige urinetest (EAS of urinetype I) is altijd normaal en de urocultuur is herhaaldelijk steriel (negatief). Uiteindelijk kan de patiënt zich presenteren met hematurie (bloed in de urine), wat de diagnose bemoeilijkt door een reeks andere urinaire veranderingen die moeten worden weggegooid alvorens na te denken over chronische blaasontsteking.

De aanwezigheid van een positieve urocultuur tussen verschillende negatieven maakt de diagnose van interstitiële cystitis niet ongeldig, omdat niets de patiënt met een pijnlijk blaassyndroom verhindert om een ​​urineweginfectie te hebben, net als elke andere persoon. Het probleem is dat zelfs bij het behandelen en elimineren van de bacteriën, als de patiënt zelfs chronische cystitis heeft, de symptomen aanhouden.

Lichamelijk onderzoek van de vermoedelijke chronische cystitis-patiënt omvat meestal een volledig gynaecologisch onderzoek bij vrouwen en een rectaal onderzoek bij mannen. Vaak hebben patiënten gevoeligheid in de buik, heupen en billen. Vrouwen hebben gevoeligheid in de vagina en rond de blaas, en mannen in het scrotum en de penis. Om deze reden kan het medisch onderzoek ongemakkelijk zijn.

Behandeling van pijnlijk blaassyndroom

Er is geen eenvoudige behandeling om de tekenen en symptomen van interstitiële cystitis te elimineren. Evenzo is er geen behandeling die voor iedereen werkt. Wat voor een patiënt kan werken, werkt voor een ander misschien niet. Daarom moeten patiënten met het pijnlijke blaassyndroom verschillende behandelingen of combinaties van behandelingen proberen voordat ze een aanpak vinden die hun symptomen verlicht.

Een van de doelen van de behandeling is om de patiënt te leren factoren te vermijden die de aandoening kunnen verergeren. Het identificeren van voedingsmiddelen, activiteiten en situaties die de symptomen veroorzaken is belangrijk voor het verbeteren van de kwaliteit van leven. Het roken van sigaretten verergert meestal de symptomen, dus stoppen met roken is belangrijk.

Pijnlijke blaassyndroom is geen psychische aandoening, maar symptomen kunnen verergeren door stress, angst, depressie of andere psychologische factoren. Bovendien is de ziekte in sommige gevallen zo ernstig dat deze problemen kan veroorzaken in relaties, op het werk, op school en in het dagelijks leven in het algemeen. Psychische ondersteuning kan nuttig zijn bij het omgaan met deze problemen.

Tot de geneesmiddelen die kunnen worden gebruikt om symptomen te beheersen, behoren analgetica, ontstekingsremmers en antidepressiva (meestal amitriptyline).

Er is een medicijn speciaal ontwikkeld voor de behandeling van interstitiële cystitis, pentosan natrium polysulfaat genaamd, verkocht onder de handelsnaam Elmiron® of Cistosan®. Dit geneesmiddel is ontwikkeld om de bekleding van de blaas te herstellen bij mensen met het pijnlijke blaassyndroom. Studies hebben aangetoond dat dit medicijn daadwerkelijk effectief is in het verminderen van de symptomen van sommige patiënten, hoewel ze zelden veroorzaken dat de symptomen volledig verdwijnen. Pentosan natriumpolysulfaat moet drie tot zes maanden worden ingenomen voordat enig voordeel kan worden vastgesteld.

Een ander geneesmiddel dat veel wordt gebruikt bij de behandeling van chronische cystitis is dimethylsulfoxide (DMSO) dat via een blaaskatheter rechtstreeks in de blaas wordt toegediend. De toedieningen zijn gewoonlijk zes tot acht weken per week. DMSO is niet effectief bij alle patiënten en kan in sommige gevallen tijdelijke verergering van de pijn veroorzaken. Dit medicijn is echter al vele jaren gebruikt en wordt als zeer veilig beschouwd en heeft geen langdurige bijwerkingen.

Transcutane elektrische stimulatie (TENS) maakt gebruik van zachte elektrische pulsen om bekkenpijn te verlichten en in sommige gevallen de urinefrequentie te verlagen. Elektrische draden worden geplaatst in de onderrug of net boven het schaamstreek. Elektrische pulsen worden gegeven voor minuten of uren, twee of meer keer per dag, afhankelijk van de reactie van de patiënt.


WAT IS EEN GLOMERULONEFRITE

WAT IS EEN GLOMERULONEFRITE

Glomerulopathie is de naam die we geven aan de groep ziekten die de glomeruli aantasten, een microscopische structuur die bestaat in de nieren, die verantwoordelijk is voor bloedfiltratie en urineproductie. Er zijn verschillende soorten glomerulopathieën, waarbij glomerulonefritis (ontsteking van de glomeruli) de meest voorkomende vorm is.

(geneeskunde)

WAT IS ANEURISME?

WAT IS ANEURISME?

Aneurysma is een verwijding van een bloedvat veroorzaakt door een kwetsbaarheid van uw muur. Deze zwakte treedt meestal op bij vaatziekte, die zijn elasticiteit verliest en kwetsbaarder wordt. Het grootste probleem van het aneurysma is het risico van scheuren en massaal verlies van bloed. Het is duidelijk dat hoe groter de omvang van het aneurysma is, des te groter het risico van scheuren is

(geneeskunde)