FISSURA ANAL - Symptomen, oorzaken en behandeling
De anale fissuur is een kleine scheur in de huid rond de anus, die kan ontstaan na een trauma, zoals het passeren van harde en / of grote uitwerpselen tijdens een evacuatie. Anale kloof komt meestal voor bij mensen van middelbare leeftijd, maar het is ook een veelvoorkomende oorzaak van rectale bloedingen bij baby's.
In deze tekst behandelen we de volgende punten:
- Oorzaken van anale fissuur
- Symptomen van fissuur
- Behandeling van anale fissuren
Hoe ontstaan anale kloven?
De meeste anale fissuren komen na een trauma, meestal een enkelbreuk. De meest voorkomende oorzaak is omvangrijke en geharde ontlasting, die tijdens de evacuatie een rek veroorzaakt voorbij de limiet van het anale slijmvlies. Andere oorzaken zijn anale seks of de introductie van objecten met een grote diameter door de anus. Langdurige diarree kan irritatie en verwonding van de anale mucosa veroorzaken, waardoor scheuren wordt vergemakkelijkt. Patiënten met een anamnese van andere anuslesies zoals aambeien of anale fistels lopen ook een verhoogd risico. Vrouwen kunnen na een normale bevalling kloven krijgen.
Anale kloof komt meestal voor bij mensen zonder andere gezondheidsproblemen, maar het kan ook een complicatie van sommige ziekten zijn, zoals anorectale tuberculose (lees: TUBERCULOSE en behandeling), de ziekte van Crohn (lees: CROHN'S ZIEKTE) leukemie (lees: LEUKEMIA | Symptomen en behandeling).
Het grootste probleem met anale fissuur is dat het een cyclisch agressieproces is. De laesie van de musosa zorgt ervoor dat de sluitspier van de anus onwillekeurig een spasme krijgt, waardoor het ontspant. Deze samentrekking van de anus veroorzaakt meer splitsing van de spleet, waardoor de genezing van de wond wordt belemmerd. Anale spasmen, geassocieerd met pijnlijke stoelgang, verergeren constipatie. Wanneer de patiënt uiteindelijk in staat is om te evacueren, is de ontlasting omvangrijk en droog en moet hij de weerstand van een anus overwinnen, die moeite heeft met ontspannen. Dit alles zorgt voor nog meer slijmvliesletsel en bestendiging van de kloof in de anus.
Patiënten die deze vicieuze cirkel binnengaan, ontwikkelen vaak chronische anale fissuren, omdat langdurige anale spasmen, naast het faciliteren van repetitieve trauma's, nog steeds compressie van de bloedvaten veroorzaken die de regio van de anus irrigeren, waardoor ischemie van deze regio wordt veroorzaakt. Chronische anale fissuren zijn die die langer dan 6 weken duren en niet genezen zonder medische behandeling.
Symptomen van anale fissuur
Anale kloven ontstaan meestal in het weefsel dat het anale kanaal en het anale kanaal omgeeft, een slijmvlies genaamd anoderma. In tegenstelling tot de huid, heeft het anoderma geen haren, zweetklieren of talgklieren. Aan de andere kant is deze regio erg rijk aan zenuwen die verantwoordelijk zijn voor het overbrengen van de sensaties van aanraking en pijn, wat verklaart waarom de anale fissuren zo pijnlijk zijn.
De anale fissuur heeft het uiterlijk van een snee of scheur in het gebied van de anus. Als je de anus voorstelt als een aanwijsklok, met de patiënt omhoog liggend, zijn de fissuren meestal een scheur in de verticale richting, die optreedt om 6 uur of 12 uur, zoals in de onderstaande foto's. Scheuren buiten deze locatie worden meestal veroorzaakt door een andere ziekte.
Klik op de foto om deze te vergroten. Waarschuwing: de bovenstaande foto kan aanstootgevend zijn voor sommige mensen.
Het belangrijkste symptoom van anale fissuur is pijn bij de stoelgang, die meestal erg intens is en enkele uren na het einde van de evacuatie kan duren. De pijn is zo sterk dat de patiënt bang wordt om te evacueren, wat de darmconstipatie kan verergeren en de ontlasting nog moeilijker en omvangrijker kan maken. In 70% van de gevallen treden ook bloedingen op na de evacuatie, die meestal van kleine omvang zijn. Er kunnen kleine bloeddruppels in het toilet zitten, maar de meest voorkomende bloedingen zijn alleen maar vervuiling van het toiletpapier. Anale kloof kan ook jeuk en irritatie in het anale gebied veroorzaken.
Spleet in de anus kan symptomen hebben die erg lijken op die van aambeien, maar bloedingen van de spleet zijn meestal minder en de pijn ernstiger (lees: aambeien en behandeling). Hoe dan ook, de specialist voor beide letsels is de proctoloog, die door onderzoek van de anale regio de oorzaak van zijn pijn gemakkelijk kan vaststellen. In de meeste gevallen hoeft u geen rectale aanraking uit te voeren om een anale fissuur te diagnosticeren.
Behandeling van anale fissuren
Anale fissuurbehandeling is bedoeld om pijn en genezing van de scheur te beheersen. In gevallen van kleine anale fissuren gebeurt genezing meestal spontaan na een paar dagen, maar medische behandeling kan dit proces versnellen, naast het verlichten van pijn.
De eerste behandeling kan zelfgemaakte zijn, met zitbaden met warm water drie keer per dag, verhoogde vezelinname en het gebruik van laxeermiddelen om fecale stijfheid te verminderen.
Er zijn enkele anale fissuur zalven die kunnen worden gebruikt. Zalven op basis van nitroglycerine of nifedipine helpen bij het verwijden van de anale vaten, waardoor de toevoer van bloed en zuurstof naar het gebied van de spleet wordt vergroot, wat de genezing ervan bevordert. Nitroglycerine helpt ook om de anale sluitspier te ontspannen, het kraken van de kloof te verminderen en de handeling van evacuatie te vergemakkelijken. Nitroglycerine-toepassingen kunnen hoofdpijn en duizeligheid als bijwerking veroorzaken. Patiënten moeten tijdens behandeling met nitroglycerine impotentiemedicatie, zoals viagra, vermijden (zie: Viagra, Cialis en Levitra).
Zalven met verdoving kunnen ook vóór elke stoelgang worden gebruikt om pijn te verminderen, maar pijn alleen helpt niet bij genezing
Ongeveer 90% van de fissuren in de anus genezen met conservatieve maatregelen, zoals die hierboven beschreven.
In gevallen die niet verbeteren, kan men het gebruik van Botulinum toxine (Botox) proberen, wat helpt om de anale sluitspier te ontspannen, waardoor de rek van de spleet wordt verminderd (lees: BOTOX | Toepassingen en complicaties). Botox kan tijdelijk verlies van fecale continentie als bijwerking veroorzaken, en er kunnen kleine fecale verliezen zijn gedurende 2 of 3 maanden, tijd van toxineactie.
Chirurgie voor anale fissuur
Chirurgie is meestal gereserveerd voor patiënten met anale fissuur die een klinische behandeling van minstens één tot drie maanden zonder succes hebben geprobeerd. De procedure van keuze wordt interne laterale sfincterotomie genoemd, een kleine incisie die de anale sfincter kan laten ontspannen. De operatie is heel eenvoudig en de patiënt keert het vaakst terug naar huis op dezelfde dag, en kan binnen een week terugkeren naar normale activiteiten.
De belangrijkste zorg bij chirurgie is de ontwikkeling van anale incontinentie, waaronder het onvermogen om de output van darmgas te beheersen, milde fecale lekkage of zelfs verlies van vaste ontlasting. Tijdens de eerste postoperatieve dagen kan bij maximaal 45% van de patiënten een zekere mate van lekkage van feces optreden. Deze postoperatieve incontinentie is echter zelden permanent.
GRANULOMATOSE VAN WEGENER - Granulomatose met Poliangiite
Wegener-granulomatose, ook wel granulomatosis met polyangiitis genoemd, is een vasculitis van auto-immune oorsprong, dat wil zeggen een ziekte die optreedt bij diffuse ontsteking van de bloedvaten van het lichaam, veroorzaakt door de ongepaste productie van auto-antilichamen en, in uiteindelijk leidt tot een beperking van de bloedstroom in de aangetaste organen
6 GEMEENSCHAPPELIJKE OORZAKEN VAN HUIDALLERGIE
De huid is een van de organen die het vaakst worden aangetast door allergische processen. Er zijn verschillende oorzaken voor allergie voor de huid, maar ze hebben meestal twee kenmerken: huiduitslag (vlekken of rode plaques op de huid) en intense jeuk. Huidallergieën zijn niet-besmettelijke dermatitis, dus het delen van voorwerpen of kleding, het socialiseren of het aanraken van de huid van de patiënt is geen probleem.
