Ibuprofen is een niet-steroïdaal ontstekingsremmend medicijn (NSAID), met anti-thermische (antikoorts), pijnstillende (pijnbestrijdende) en ontstekingsremmende werkingen.
Ibuprofen is geïndiceerd voor een aantal aandoeningen, vooral voor gevallen van inflammatoire pijn zoals artritis, traumatische pijn, tandontsteking, enz.
In dit artikel zullen we de volgende informatie over ibuprofen verstrekken:
Waarschuwing: deze tekst is niet bedoeld als een label voor ibuprofen. Ons doel is om minder technisch te zijn dan een bijsluiter en nuttiger voor patiënten die informatie willen over deze ontstekingsremmer.
In dit artikel zullen we specifiek praten over ibuprofen. Als u informatie wilt over alle geneesmiddelen van de niet-steroïdale anti-inflammatoire klasse, lees dan: ANTI-INFLAMMATORY - Actie en bijwerkingen.
In Brazilië en Portugal wordt ibuprofen al verkocht als generieke medicatie, die heel gemakkelijk te vinden is in apotheken.
Met betrekking tot de commerciële namen die beschikbaar zijn op de markt in deze twee landen, zijn de belangrijkste:
• Simpele ibuprofen:
- Advil.
- Algy-Flanderil.
- Alivium.
- Artril.
- Buprovil.
- Buscofem.
- Brufen.
- Capfen.
- Dalsy.
- Danilon.
- Doraplax.
- Ibufran.
- Ibupril.
- Lombalgina.
- Maxifen.
- Motrin.
- Nurofen.
- Spidufen.
- Vantil.
• Ibuprofen + andere geneesmiddelen:
- Algifen: ibuprofen + paracetamol.
- Algi-Danilon: ibuprofen + paracetamol.
- Fymnal: ibuprofen + fenoterol.
- Reuplex: ibuprofen + paracetamol.
Ibuprofen is een niet-steroïde ontstekingsremmende medicatie die geïndiceerd is voor de behandeling van milde tot matige pijn. Onder de meest aangegeven omstandigheden kunnen we noemen:
Ibuprofen wordt meestal verkocht in doses van 200 mg, 400 mg en 600 mg.
De dosis voor de behandeling van ontstekingspijnen is 400 tot 800 mg om de 6 uur.
In gevallen van koorts is de aanbevolen dosis 200 mg om de 4 uur.
De maximale totale dagelijkse dosis is 3200 mg (3, 2 gram), maar het wordt aanbevolen om niet hoger te zijn dan 2400 mg per dag zonder medische toestemming vanwege het verhoogde risico op bijwerkingen.
Langdurig gebruik, langer dan 1 week, moet ook worden vermeden, tenzij het een medische bestelling is.
In het algemeen is de dosering van 400 tot 600 mg, 2 tot 3 maal daags, voldoende om de meeste pijnen te beheersen van milde tot matige intensiteit.
Het analgetische en antipyretische effect van ibuprofen begint ongeveer 30 minuten na toediening en duurt 4 tot 6 uur.
Omdat het een niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel (NSAID) is, deelt ibuprofen alle bijwerkingen van de klasse.
De belangrijkste bijwerkingen van ibuprofen, in afnemende volgorde van frequentie, zijn: dyspepsie (verbranding in de maag), misselijkheid, brandend maagzuur, duizeligheid, wazig zicht, oorsuizen, vochtretentie en oedeem, constipatie, overmatige gasvorming, jeuk en verminderde urinevolume.
Twee ernstige complicaties van ibuprofen zijn maagzweren en nierfalen, die kunnen optreden bij langdurig gebruik van een NSAID. Patiënten die chronische ibuprofen gebruiken, hebben ook een verhoogd risico op cardiovasculaire complicaties.
Ibuprofen mag niet worden toegediend aan patiënten die ooit een allergische reactie of bronchospasme (astma) crisis hebben gehad die verband houdt met een niet-steroïde ontstekingsremmer of aspirine.
Bij patiënten met geplande chirurgie moet ibuprofen minstens 48 uur eerder worden stopgezet.
Ibuprofen dient, net als elke andere NSAID, niet te worden toegediend aan patiënten met:
De combinatie van ibuprofen met de volgende geneesmiddelen moet worden vermeden of alleen onder medisch toezicht: warfarine, diuretica, digoxine, methotrexaat, cyclosporine, lithium, citalopram, escitalopram, fluoxetine, paroxetine of sertraline.
Iedereen die al een ontstekingsremmer gebruikt, mag ibuprofen niet gebruiken. Het risico op bijwerkingen is erg hoog wanneer twee NSAID's worden geassocieerd.
CAXUMBA - Symptomen, transmissie en behandeling
Bof, ook bekend als infectieuze parotiditis, epidemische parotiditis of bof, is een virale infectie, zeer vaak in de kindertijd, die wordt overgedragen door het ademhalingssysteem en die de parotisklier aanvalt. De parotisklier, of eenvoudig parotis, is de grootste van de drie klieren die deel uitmaken van de speekselklier, verantwoordelijk voor de productie van speeksel
BEGRIJP JE ELEKTROCARDIOGRAMMA (ECG)
Ondanks de voortdurende vernieuwing van de technologieën die worden gebruikt voor medische diagnostiek, speelt het elektrocardiogram (ECG), dat sinds het begin van de vorige eeuw beschikbaar is, nog steeds een centrale rol in het onderzoek naar verschillende hartaandoeningen. Het ECG is een belangrijk aanvullend onderzoek voor de interpretatie van het hartritme en voor de detectie van ischemie van het hart.