PIELONEFRITE - Oorzaken, symptomen en behandeling

Urine-infectie is een besmettelijk beeld dat één of meer delen van de urinewegen aantast, bestaande uit de nieren, urineleiders, blaas en urethra.

Lage urineweginfecties zijn die welke de blaas en / of urethra beïnvloeden. Hoge urineweginfecties treden op wanneer er sprake is van betrokkenheid van minstens één van de nieren.

• De blaasontsteking wordt cystitis genoemd .
• Infectie van de urethra staat bekend als urethritis .
• Nierinfectie wordt pyelonefritis genoemd .

In dit artikel zullen we ons alleen concentreren op de infectie van de nieren, dat wil zeggen pyelonefritis.

Wat is pyelonefritis

Pyelonephritis is een bacteriële infectie van één of beide nieren. Nierinfectie is een potentieel ernstige aangelegenheid, omdat we het hebben over infectie van een vitaal orgaan. Het is een foto die ernstig kan lijken op longontsteking.

Als pyelonefritis niet tijdig en correct wordt behandeld, kan dit leiden tot sepsis en meervoudig orgaanfalen. Gelukkig reageren de overgrote meerderheid van de gevallen goed op het arsenaal aan antibiotica dat op de markt verkrijgbaar is. De gevallen die zich op een negatieve manier ontwikkelen, zijn die die uitstellen om een ​​behandeling te krijgen of wanneer de patiënt al zwaar verzwakt is door andere ziekten.

Pyelonephritis is een frequente oorzaak van littekens in de nieren en kan leiden tot gedeeltelijk verlies van de nierfunctie, vooral bij patiënten met recidiverende infecties.

Oorzaken van pyelonefritis

Nierinfectie gebeurt op twee manieren. Het hoofdpad stijgt, wanneer bacteriën uit de blaas de urineleiders bereiken en naar de nieren stijgen. Dit komt meestal voor bij onbehandelde of onvoldoende behandelde cystitis.

Minder vaak kan asymptomatische kolonisatie van de blaas door bacteriën ook de oorzaak zijn van een nierinfectie. In deze gevallen heeft de patiënt bacteriën in zijn blaas, maar deze hebben geen symptomen, omdat de kiemen het alleen koloniseren, zonder het aan te vallen. Daarom melden niet alle mensen symptomen van blaasontsteking voor het begin van pyelonefritis.

De tweede manier van infectie van de nieren is door het bloed, wanneer een bacterie die een infectie veroorzaakt op een plaats van het lichaam door de bloedbaan reist en in de nier slaapt. Dit pad is veel minder frequent dan het opgaande pad.

Naast cystitis, de belangrijkste risicofactor, zijn er andere situaties die het risico op een nierinfectie kunnen verhogen. We kunnen het gebruik van vesicale katheters, urologische operaties, nierstenen, anatomische afwijkingen van de urinewegen en ziekten van de prostaat die obstructie van de urinestroom veroorzaken vermelden.

Patiënten met een zwak immuunsysteem, zoals diabetici, nierinsufficiëntie, cirrose, HIV-dragers of patiënten met immunosuppressiva, lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van cystitis die zich ontwikkelt tot pyelonefritis.

Symptomen van pyelonephritis

De typische symptomen van pyelonephritis zijn koorts, lage rugpijn, misselijkheid, braken en algemene achteruitgang van de toestand. Er kunnen ook symptomen van cystitis zijn, zoals pijnlijk urineren en frequent urineren, zelfs als de blaas leeg is. Een ander veel voorkomend teken is de aanwezigheid van bloed in de urine (hematurie), dat meestal wordt weergegeven als colour colour colour.

Pyelonephritis is klinisch onderverdeeld in 3 categorieën:

• Acute pyelonefritis ongecompliceerd.
• Gecompliceerde acute pyelonefritis.
• Chronische pyelonefritis.

1. Ongecompliceerde acute pyelonefritis

Het komt meestal voor bij jonge vrouwen, zonder voorgeschiedenis van ziekte of veranderingen in de anatomie van het urinewegstelsel.

Het ziektebeeld is van hoge koorts, koude rillingen, misselijkheid, braken en lage rugpijn. Symptomen van blaasontsteking, zoals branden bij het plassen, kunnen al dan niet aanwezig zijn.

Net als bij cystitis is de belangrijkste bacterie die pyelonefritis veroorzaakt Escherichia coli (lees: Bacteria Escherichia coli | E.coli).

Er is alleen behoefte aan opname in meer ernstige gevallen. Als de patiënt in goede algemene conditie is en orale antibiotica kan innemen, kan de behandeling thuis worden uitgevoerd.

2. Gecompliceerde acute pyelonefritis

Gecompliceerde pyelonefritis ontwikkelt zich met een abces in of rond de nieren, nier-papilla necrose of gasproductie in de nieren, een aandoening die emfyseemale pyelonefritis wordt genoemd.

Gecompliceerde pyelonefritis komt meestal voor bij mensen met obstructie van de urinewegen, antibioticaresistente bacteriën of bij diabetici.

Het klinische beeld is vergelijkbaar met dat van ongecompliceerde pyelonefritis, maar vertoont weinig respons op antibiotica. De patiënt kan slechts een gedeeltelijke respons vertonen, met een kleine verbetering in de aandoening, maar met vermoeidheid, malaise, gebrek aan eetlust en aanhoudende misselijkheid gedurende meerdere dagen.

Een pyelonefritis die niet volledig verbetert na een geschikte antibioticumtherapie, moet worden bestudeerd met behulp van beeldvormende tests zoals computertomografie en echografie om afwijkingen te onderzoeken die de infectie mogelijk in stand houden.

Chronische pyelonefritis

Chronische pyelonefritis is een terugkerende urineweginfectie, meestal geassocieerd met urinaire misvormingen, obstructie door nierstenen, of vesico-ureterale reflux (terugvloeiing van urine uit de blaas terug naar de urineleider en de nieren). Het leidt meestal tot nier littekens en chronisch nierfalen, vooral bij kinderen met urinaire reflux.

Complicaties van pyelonephritis

Zoals hierboven vermeld, is het risico op progressie tot ernstige sepsis als pyelonefritis niet correct wordt behandeld met antibiotica. Bacteriën in de nieren kunnen gemakkelijk de bloedbaan bereiken, zich verspreiden door het lichaam en kunnen leiden tot meervoudig orgaanfalen.

Een ander probleem van pyelonefritis, vooral als dit terugkeert, is permanente nierbeschadiging. Patiënten met chronische pyelonefritis kunnen eindstadium nierfalen ontwikkelen en hebben hemodialyse nodig.

Diagnose van pyelonefritis

De diagnose nierinfectie wordt meestal alleen gesteld met klinische symptomen. Laboratoriumtests helpen de diagnose te bevestigen. Bloedcijfers vertonen meestal een stijging van het aantal witte bloedcellen en CRP is verhoogd. Bij het urineonderzoek komen de bevindingen van pus (leukocyten in de urine) en bloed (rode bloedcellen in de urine) vaak voor.

Lees ook:

• VOLLEDIG HEMOGRAM
• urine cultuur
• URINE-ONDERZOEK

De urocultuur moet altijd worden aangevraagd omdat het in staat is de bacteriën te identificeren die de pyelonefritis veroorzaken, wat helpt bij de keuze van geschikte antibiotica. Aangezien de urocultuur echter minstens 48 uur nodig heeft om klaar te zijn, mogen we niet verwachten dat de uitkomst ervan begint met antibiotica. Nadat het resultaat bekend is, beslist de arts of het oorspronkelijke antibioticumschema moet worden gehandhaafd of dat de wijzigingen effectiever moeten worden.

Behandeling van pyelonephritis

Over het algemeen wordt pyelonefritis intraveneus behandeld met intraveneuze antibiotica. Als de patiënt in goede gezondheid verkeert en nog steeds in goede algemene conditie is, kan hij de eerste dosis intraveneus krijgen en vervolgens de rest van de behandeling thuis met orale antibiotica voltooien. In de meeste gevallen is de patiënt echter erg zwak en zijn twee of drie dagen ziekenhuisopname nodig om de infectie onder controle te houden.

Bij patiënten met chronische pyelonefritis is een evaluatie van de uroloog vereist. Vaak moet de patiënt een operatie ondergaan om anatomische afwijkingen van het urinewegstelsel te corrigeren die een nierinfectie in stand houden.

Pyelonephritis is geen besmettelijke ziekte, dus er is geen risico op besmetting van familieleden of mensen in uw omgeving.

Pyelonephritis moet altijd worden behandeld met antibiotica. Zogenaamde 'natuurlijke' medicijnen kunnen tijdelijke verlichting bieden, maar stellen alleen de juiste behandeling van de infectie uit, wat leidt tot risico's voor de patiënt.

IBUPROFENO - Indicaties, nadelige effecten en doses

Ibuprofen is een niet-steroïdaal ontstekingsremmend medicijn (NSAID), met anti-thermische (antikoorts), pijnstillende (pijnbestrijdende) en ontstekingsremmende werkingen. Ibuprofen is geïndiceerd voor een aantal aandoeningen, vooral voor gevallen van inflammatoire pijn zoals artritis, traumatische pijn, tandontsteking, enz.

(geneeskunde)

60 TIPS VOOR GEWICHTSVERLIES - GEWICHTSVERLIES

Overgewicht moet niet als een in wezen esthetisch probleem worden beschouwd, maar als een persoonlijk gezondheidsprobleem. Naast de eigen kwalen veroorzaakt door overtollig lichaamsvet, wordt de persoon met overgewicht ook vaak blootgesteld aan andere gezondheidsproblemen, omdat overgewicht en obesitas vaak worden geassocieerd met een ongezond voedingspatroon en sedentaire levensstijl

(geneeskunde)