SYNDROOM VAN BLOEDPOTEN - Oorzaken en behandeling
Artikel belangrijke punten
→ Wat is Restless Leg Syndrome: Restless Leg-syndroom is een neurologische aandoening waarbij de patiënt een oncontroleerbare behoefte voelt om de benen te bewegen.
→ Voornaamste oorzaken: ijzertekort, nierfalen, langdurige diabetes mellitus en neurologische aandoeningen zijn de belangrijkste oorzaken. Bij de helft van de patiënten is de oorsprong echter genetisch en zijn er geen andere geassocieerde ziekten.
→ Symptomen: het belangrijkste symptoom is een onbeheersbaar verlangen om de benen te bewegen, meestal veroorzaakt door een ongemakgevoel, dat meestal wordt beschreven als pijn, rusteloosheid, ongemak of spanning in de benen. Onvrijwillige bewegingen van ledematen tijdens de slaap komen ook veel voor.
→ Behandeling: hoewel er geen behandeling is voor ernstigere gevallen, is het mogelijk om spontane remissie te hebben in milde en intermitterende gevallen. In de meeste chronische gevallen biedt behandeling met ijzervervanging, fysieke oefeningen en geneesmiddelen, zoals dopaminerge agonisten, meestal een goed antwoord.
Wat is Restless Leg Syndrome
Het rustelozebenensyndroom, ook bekend als de ziekte van Willis-Ekbom, is een aandoening van neurologische oorsprong waarbij de patiënt een onverklaard ongemak en een onbeheersbare behoefte voelt om de benen te bewegen.
Deze afleveringen vinden meestal in de late namiddag of avond plaats terwijl de patiënt zit of ligt. Verandering van positie en beweging van de benen verlicht tijdelijk ongemak. Symptomen komen vaak voor tijdens de slaap of wanneer de patiënt lange tijd inactief is.
Tijdens de slaap kan de patiënt met rustelozebenensyndroom zich ook presenteren met een aandoening die ledemaatbewegingen wordt genoemd tijdens de slaap, gekenmerkt door herhaalde en stereotiepe bewegingen van de onderste ledematen, die gemiddeld om de 40 seconden verschijnen en slechts ongeveer 2 tot 4 seconden.
Het rustelozebenensyndroom treft maximaal 15% van de bevolking, maar veel gevallen zijn niet gediagnosticeerd. We vinden vaak patiënten die pas meer dan 10 of 20 jaar na het begin van de symptomen correct zijn gediagnosticeerd.
De ziekte van Willis-Ekbom kan op elke leeftijd voorkomen, maar komt vaker voor bij volwassenen na de leeftijd van 40 jaar.
Oorzaken van rusteloze benen syndroom
De oorzaken van de ziekte van Willis-Ekbom zijn nog niet volledig opgehelderd, hoewel verschillende onderzoeken een groot aantal afwijkingen van het centrale en perifere zenuwstelsel bij patiënten met deze stoornis hebben aangetoond.
De meest consequent gerapporteerde relatie is met de vermindering van ijzeropslag in bepaalde regio's van het centrale zenuwstelsel. Veranderingen in het functioneren van sommige neurotransmitters, zoals dopamine, gamma-aminoboterzuur (GABA) en glutamaat, lijken ook een relevante rol te spelen.
Ongeveer 50% van de patiënten met het rustelozebenensyndroom heeft een positieve familiegeschiedenis, wat erop wijst dat er bij de genese van de ziekte een genetische component bestaat.
risicofactoren voor de ziekte van Willis-Ekbom
Niet alle patiënten hebben echter een positieve familiegeschiedenis. Hierin wordt het rustelozebenensyndroom meestal veroorzaakt door andere ziekten of aandoeningen. De belangrijkste zijn:
- IJzerdeficiëntie (vaak is de tekortkoming niet zo groot om bloedarmoede door ijzertekort te veroorzaken, maar het is voldoende om voorraden in het centrale zenuwstelsel te verminderen).
- Frequente bloeddonatie.
- Gevorderde chronische nierinsufficiëntie, waarvoor hemodialyse al vereist is.
- Perifere neuropathie, die kan worden veroorzaakt door diabetes mellitus, alcoholisme, poliomyelitis, motorneuronziekten, amyloïdose, enz.
- Verwondingen aan het ruggenmerg.
- Zwangerschap.
- Multiple sclerose.
- Ziekte van Parkinson.
- Slaapdeprivatie.
- Roken.
Er is ook de ziekte van Willis-Ekbom van primaire oorsprong, die ontstaat zonder een duidelijke oorzaak en zonder dat de patiënt een familiegeschiedenis heeft.
Symptomen van de ziekte van Willis-Ekbom
Het typische symptoom van het rustelozebenensyndroom is een oncontroleerbare drang om de benen te bewegen, meestal veroorzaakt door een gevoel van ongemak dat diep in de benen, tussen de knieën en de enkels wordt gevoeld.
De patiënt vindt het vaak moeilijk om dit gevoel van ongemak in detail te beschrijven. De meest gebruikte termen zijn: 'ongemak', 'kwelling', 'ongemak', 'tintelingen', 'het been wil bewegen', 'kramp', 'elektrische schokken', ' benen ", " jeukende botten ", " insecten die op benen lopen "of" benen die alleen bewegen ".
Hoewel onaangenaam, voelen de meeste patiënten geen pijn. Wanneer er pijn aanwezig is, komt deze meestal voor door het bestaan van geassocieerde perifere neuropathie en niet door het rusteloze benen syndroom zelf.
Symptomen ontstaan tijdens perioden van inactiviteit en worden 's nachts meer prominent. Beweging van de benen verlicht tijdelijk ongemak. Lopen, stretching, beenmassage of heet water applicatie veroorzaken ook vaak tijdelijke verlichting.
De ziekte van Willis-Ekbom neigt een chronische aandoening te zijn, vooral bij patiënten met matige tot ernstige symptomen. Spontane remissie kan in 30 tot 60% van de gevallen voorkomen, maar komt vaker voor bij milde en intermitterende gevallen.
Naast de ernst van de symptomen zijn de factoren die de kans vergroten dat de ziekte chronisch wordt, de positieve familiegeschiedenis of het begin van de aandoening na 45 jaar.
In ernstigere gevallen kan de patiënt een significante vermindering van zijn kwaliteit van leven hebben, met problemen bij het slapen, reizen, naar de film gaan of te lang zitten tijdens het werk of vergaderingen.
Periodieke bewegingen van ledematen tijdens de slaap
Het rustelozebenensyndroom en periodieke bewegingen tijdens de slaap kunnen de slaap van de patiënt verstoren, wat leidt tot slapeloosheid, slaaptekort, intense slaperigheid overdag, angststoornissen en zelfs depressie.
Periodieke bewegingen tijdens de slaap worden gekenmerkt door onvrijwillige bewegingen van de onderste ledematen, die op een regelmatige en stereotiepe manier optreden en ongeveer 1 tot 10 seconden duren en in cycli met een maximale interval van maximaal anderhalve minuut (gemiddeld 20 tot 40 seconden) tussen elke beweging.
Behandeling van Restless Legs Syndrome
Hoewel er geen genezing bestaat voor chronische gevallen, is rustelozebenensyndroom een behandelbare ziekte en reageert het meestal goed op medicamenteuze behandeling.
De belangrijkste doelen van de behandeling zijn het verminderen van de symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven en slaap van de patiënt.
De eerste stap is meestal het doseren van het bloedijzergehalte van de patiënt. Als het ferritinegehalte lager is dan 75 mcg / L, wordt orale ijzersubstitutie aanbevolen.
Het is ook belangrijk om te stoppen met het gebruik van medicijnen of stoffen die de symptomen van de ziekte van Willis-Ekbom kunnen verergeren. De meest voorkomende zijn:
- Cafeïne.
- Sigaret.
- Antidepressiva (behalve bupropion).
- Antipsychotica.
- Metoclopramide.
- Antihistaminica met sedatieve werking.
De praktijk van lichaamsbeweging, yoga, meditatie, stretching en regelmatige massages helpen ook in mildere gevallen.
Bij hemodialysepatiënten resulteert meestal ook een overstap van dialyse-strategie naar dagelijkse en kortere sessies.
Als geen van de bovengenoemde maatregelen succesvol is, moet een farmacologische behandeling worden gestart.
Medicijnen voor Restless Leg Syndrome
De meest gebruikte geneesmiddelen zijn dopamine-agonisten, met de voorkeur voor patiënten met een langere halfwaardetijd (vier tot zes uur), zoals pramipexol, ropinirol of rotigotine. Levodopa is een minder effectieve optie omdat de halfwaardetijd korter is (90 minuten). Dit medicijn wordt meestal alleen gebruikt bij patiënten met mildere en minder frequente symptomen.
Gabapentine en pregabaline zijn ook effectieve medicatie en kunnen worden gebruikt als de eerste optie voor medicamenteuze behandeling.
Bij patiënten met soms voorkomende symptomen, kan clonazepam worden gebruikt.
Hoofdpijn - Soorten, symptomen en tekenen van ernst
introductie Hoofdpijn, genoemd hoofdpijnmedicijn, is een van de meest voorkomende medische klachten. Het is moeilijk iemand te vinden die nog nooit minstens één hoofdpijncrisis in zijn leven heeft gehad. Sommige hoofdpijn kan zeer intens en terugkerend zijn, waardoor de patiënt denkt dat er iets ernstigs in zijn hersenen zit. H
MINIPLE - voordelen en nadelen
De anticonceptiepil is een vorm van anticonceptie die sinds de jaren zestig op de markt verkrijgbaar is. Aanvankelijk bevatten de pillen grote hoeveelheden progesteron en oestrogeenhormonen, wat verantwoordelijk was voor de hoge mate van bijwerkingen, waaronder enkele ernstige zoals trombose, beroerte en cardiovasculaire aandoeningen
