SYMPTOMEN VAN TOXOPLASMOSIS
Toxoplasmose is een infectie veroorzaakt door een parasiet, de protozoön Toxoplasma gondii .
Mensen met het intacte immuunsysteem ontwikkelen over het algemeen geen symptomen van toxoplasmose. De parasiet kan echter de hele levensduur van de parasiet aanhouden en er is een risico van reactivering van de infectie op een later tijdstip als het individu immuun wordt onderdrukt, zelfs als de infectie aanvankelijk asymptomatisch of slechts licht symptomatisch was.
De meeste mensen komen er pas achter dat ze zijn besmet met Toxoplasma gondii bij bloedonderzoek. Dit komt zeer vaak voor bij prenatale vrouwen, omdat serologie voor toxoplasmose deel uitmaakt van routine-examens van een zwangere vrouw (lees: TOXOPLASMOSE IN ZWANGERSCHAP).
Toxoplasmose is asymptomatisch bij tot 90% van de immunocompetente mensen (met een gezond immuunsysteem), maar er zijn gezonde personen die mogelijk enkele symptomen hebben.
Laten we het hebben over de symptomen van toxoplasmose bij immunocompetente patiënten en immuungecompromiteerde patiënten. Als u meer informatie wilt over toxoplasmose, waaronder transmissie, diagnose en behandeling, lees dan: TOXOPLASMOSE - Symptomen, IgG en behandeling.
Symptomen van toxoplasmose bij immunocompetente patiënten
De meest voorkomende klinische manifestatie van toxoplasmose is het verschijnen van pijnloze lymfeklieren (ook wel lymfeklieren genoemd) in het nekgebied. Deze lymfeklieren zijn meestal kleiner dan 3 cm in diameter en goed gehecht aan de diepe vlakken van de huid. Een derde van de patiënten die symptomen van toxoplasmose ontwikkelen, heeft gegeneraliseerde vergroting van de ganglia door het hele lichaam.
Constitutionele symptomen, zoals koorts, koude rillingen en zweten, kunnen aanwezig zijn. Hoofdpijn, spierpijn en faryngitis komen ook veel voor. Vaak lijkt het klinische beeld sterk op dat van een gezwollen griep en wordt de juiste diagnose niet opgemerkt.
Lichaamsrode vlekken of hepatosplenomegalie (vergroting van de milt) kunnen ook voorkomen, waardoor de aandoening vergelijkbaar is met die van een mononucleosis.
De meeste immunocompetente patiënten hebben een goedaardige, zelflimiterende toxoplasmose die weken tot maanden duurt, zelden langer dan een jaar, die zelfs zonder behandeling verdwijnt. De vergroting van de ganglia verdwijnt ook na verloop van tijd, maar in zeldzame gevallen kan het chronisch blijven bestaan.
Bij immunocompetente patiënten zijn complicaties van toxoplasmose zeer zeldzaam. Longontsteking, myocarditis, pericarditis, polymyositis, hepatitis of encefalitis zijn beschreven als complicaties, maar het zijn laesies die meestal alleen bij patiënten met immunosuppressie voorkomen.
Chorioretinitis (diepe-ogen-infectie) is een letsel dat zelfs bij immunocompetente patiënten kan optreden, hoewel het ook een vaker voorkomende manifestatie is bij immuungecompromitteerde individuen. Volwassenen met door de jeugd verworven ziekte of adolescentie kunnen bilaterale oculaire betrokkenheid, littekens en recidieven van de oculaire laesie vertonen, die tot blindheid kunnen evolueren. De bij de volwassene verkregen infectie veroorzaakt gewoonlijk oculaire pijn en vermindering van de gezichtsscherpte.
Symptomen van toxoplasmose bij immuungecompromiteerde patiënten
Als bij gezonde mensen toxoplasmose gewoonlijk geen symptomen veroorzaakt, en wanneer het gewoonlijk een milde en zelflimiterende aandoening is bij immuungecompromitteerde patiënten, is de toxoplasma-infectie veel ernstiger.
Immunosuppressieve patiënten zijn patiënten met een tekort aan hun immuunsysteem, zoals in de volgende gevallen:
- Patiënten met AIDS (AIDS).
- Patiënten met kanker en / of chemotherapie.
- getransplanteerde patiënten.
- Patiënten met immunosuppressieve geneesmiddelen, zoals corticosteroïden in hoge doses.
Bij immuungecompromiteerde patiënten kan toxoplasmose een nieuw verworven ziekte zijn, maar het is voor het grootste deel een reactivering van een infectie die jaren geleden ontstond toen de patiënt nog steeds het immuunsysteem intact had. De parasiet kan jaren in stilte in het lichaam zijn, gecontroleerd door het immuunsysteem. Wanneer de immuniteit laag is, zoals in de hierboven beschreven gevallen, wordt de parasiet weer actief, in staat om zich te vermenigvuldigen en zijn gastheer aan te vallen.
De reactivering van toxoplasmose bij immunosuppressieve patiënten beïnvloedt meestal het centrale zenuwstelsel, wat leidt tot de vorming van abcessen in de hersenen. Symptomen van cerebrale toxoplasmose zijn hoofdpijn, toevallen, veranderingen in spraak en verlies van bewegingen van ledematen, vergelijkbaar met een beeld van een beroerte. Veranderingen in de bewustzijnsstaat komen ook vaak voor en de patiënt kan zich ontwikkelen tot een coma.
Een andere veel voorkomende laesie van toxoplasmose bij patiënten met immunosuppressie is chorioretinitis, die pijn in de ogen en verlies van gezichtsvermogen veroorzaakt. De meeste patiënten die oculaire laesies ontwikkelen, hebben ook hersenletsels als gevolg van toxoplasma.
Toxoplasmose kan ook leiden tot longinfecties, hoesten en moeilijk ademhalen. Toxoplasma veroorzaakt ook myocarditis, ontsteking van het hart en veroorzaakt symptomen die lijken op die van hartfalen. Aangezien er geen competent immuunsysteem is om de parasiet te bestrijden, kan toxoplasmose zich door het hele lichaam verspreiden, met problemen in de lever, pancreas, darmen, beenmerg, blaas, enz.
Indien onbehandeld, ontwikkelt toxoplasmose zich tot sepsis, met een hoog risico op overlijden.
De term psychose komt van het Grieks, wat een abnormale mentale toestand betekent (psy = mind, ose = abnormale toestand). Psychose komt veel voor en treft tot 5% van de bevolking op een bepaald moment in het leven. Het kan in verschillende situaties voorkomen: - Schizofrenie (lees: SCHIZOPHRENIA | Symptomen en oorzaken)
Hoeveel liter water zouden we per dag moeten drinken?
Water is de belangrijkste chemische component van ons lichaam. De mens kan veel langer overleven zonder voedsel te eten dan zonder water in te nemen. We hebben zoveel water nodig, dat ongeveer 60% van het gewicht van ons lichaam er alleen maar door wordt samengesteld. Uitdroging, de naam die we geven aan het verminderen van de hoeveelheid water in het lichaam, kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, waaronder de dood, in de meest ernstige gevallen
