Zwangerschapsdiabetes - symptomen, diagnose en behandeling

Zoals elke vorm van diabetes is zwangerschapsdiabetes een ziekte die de manier waarop de cellen glucose (suiker) gebruiken beïnvloedt, waardoor deze stof in het bloed een hoge concentratie heeft, een situatie die het verloop van de zwangerschap en de gezondheid van de baby kan beïnvloeden.

In dit artikel gaan we in op de volgende punten over zwangerschapsdiabetes:

• Wat is.
• Risicofactoren
• Symptomen.
• Diagnose.
• Gevolgen voor moeder en baby.
• Treatment.

Wat is zwangerschapsdiabetes?

Zwangerschapsdiabetes is een vorm van diabetes die een bijzonderheid vertoont, het ontstaat tijdens de zwangerschap en verdwijnt meestal na de geboorte van de baby. Vrouwen die diabetes hebben en zwanger worden, worden niet geacht zwangerschapsdiabetes te hebben. Zwangerschapsdiabetes is er een die pas na het begin van de zwangerschap verschijnt.

Zwangerschapsdiabetes is een veel voorkomende complicatie van de zwangerschap en beïnvloedt, afhankelijk van de regio, tussen 2% en 15% van de zwangere vrouwen.

In vergelijking met niet-zwangere vrouwen hebben zwangere vrouwen de neiging om een ​​verhoogd risico op hypoglykemie (lage bloedglucose) te hebben tijdens off-meal periodes en tijdens de slaap. Dit komt omdat de foetus continu glucose aan de moeder onttrekt, zelfs als het vastend is. Naarmate de foetus groeit, is uw behoefte aan glucose groter.

Vanaf het tweede trimester van de zwangerschap, als de baby groot begint te worden, heeft de moeder beschermende mechanismen nodig tegen hypoglycemie, omdat de glucoseinname van de foetus intens wordt. Deze bescherming komt van hormonen die van nature worden geproduceerd door de placenta, zoals oestrogenen, progesteron en chorion somatomamotropine, die werken door de actiekracht van de insuline te verminderen, waardoor er meer glucose beschikbaar is in de bloedbaan.

Het anti-insuline-effect van deze hormonen is zo sterk dat aan het einde van de zwangerschap de alvleesklier van de moeder tot 50% meer insuline moet produceren om hyperglycemie (verhoogde bloedglucosespiegels) te voorkomen. Zwangerschapsdiabetes ontstaat precies bij zwangere vrouwen die de werking van hun insuline niet kunnen verhogen om de hyperglykemische effecten van zwangerschapshormonen te compenseren.

Moeders met zwangerschapsdiabetes hebben een verhoogd bloedglucosegehalte, vooral na de maaltijd, wat het moment is waarop het lichaam een ​​grote hoeveelheid glucose krijgt die uit voedsel komt.

Zwangerschapsdiabetes ontstaat meestal pas vanaf het midden van het tweede trimester, meestal pas na de twintigste week van de zwangerschap.

Risicofactoren

We weten niet precies waarom bij sommige zwangere vrouwen de mechanismen van glykemische controle (bloedglucose) oncontroleerbaar worden, leidend tot zwangerschapsdiabetes. We weten echter dat sommige persoonlijke kenmerken het risico verhogen van een zwangere vrouw die zwangerschapsdiabetes ontwikkelt. Ze zijn:

• Familiegeschiedenis van diabetes mellitus.
• Heeft al op een bepaald moment vóór de zwangerschap bloedtesten met veranderde glucose gehad.
• Overgewicht vóór en / of tijdens de zwangerschap (zie: OBESITY | Metabolic Syndrome).
• Leeftijd groter dan 25 jaar.
• Eerdere zwangerschap met een foetus van meer dan 4 kg.
• Geschiedenis van spontane abortus zonder geïnformeerde oorzaak.
• Heb een vorig kind met misvormingen gehad.
• Heb hoge bloeddruk (lees: ARTERIËLE HYPERTENSIE | Symptomen en behandeling).
• Een eerdere pre-eclampsie of eclampsie hebben gehad of hebben gehad (lees: ECLAMPSIA | PRE-ECLAMPSIA | SYMPTOMEN EN BEHANDELING).
• Heb polycysteus ovariumsyndroom (lees: OVARIO POLICÍSTICO | Symptomen en behandeling).
• Gebruik corticosteroïden (lees: PREDNISOON EN CORTICOIDES | bijwerkingen).

Symptomen van diabetes tijdens de zwangerschap

In tegenstelling tot andere vormen van diabetes, die optreden met symptomen zoals gewichtsverlies, overmatige dorst, overtollige urine, wazig zien en constante honger, veroorzaakt zwangerschapsdiabetes meestal geen symptomen. Het is altijd goed om te onthouden dat symptomen zoals verhoogde urinefrequentie, vermoeidheid en veranderingen in het patroon van honger gebruikelijk zijn tijdens de zwangerschap, en niet dienen als een parameter voor de identificatie van zwangerschapsdiabetes.

Daarom is het, zonder screeningstests in het laboratorium uit te voeren, niet mogelijk om zwangere vrouwen met zwangerschapsdiabetes te identificeren.

Diagnose van zwangerschapsdiabetes

Screening op zwangerschapsdiabetes wordt meestal gedaan tussen de 24e en 28e week van de zwangerschap. Bij zwangere vrouwen met een hoog risico kan het onderzoek eerder worden gedaan. Veel verloskundigen starten het onderzoek voor alle zwangere vrouwen al bij de eerste afspraak, door nuchtere bloedglucose te doseren.

Momenteel is er meer dan één manier om te screenen op zwangerschapsdiabetes. Er bestaat geen brede consensus over de beste methode. De Braziliaanse, Amerikaanse en Europese scholen stellen enigszins verschillende methoden voor, gebaseerd op studies van de kenmerken van hun eigen populaties. Daarom kan, afhankelijk van de bron die wordt onderzocht, de methode voor het diagnosticeren van zwangerschapsdiabetes anders zijn. We zullen hier de richtlijnen presenteren van FEBRASGO (Braziliaanse Federatie van Gynaecologie en Obstetrie Verenigingen) die dezelfde zijn als de Internationale Associatie van Diabetes in Zwangerschap Studie
Groep (IADPSG).

Alle zwangere vrouwen moeten hun nuchtere glucose meten tijdens het eerste prenatale bezoek. De verwachte waarde is minder dan 85 mg / dl. Als de patiënt een nuchtere bloedglucose heeft lager dan 85 mg / dl en geen risicofactor heeft voor zwangerschapsdiabetes, is verder onderzoek niet nodig tenzij de zwangerschapsdiabetes zich ontwikkelt tijdens de zwangerschap.

Als de patiënt bij het eerste bezoek een hoger resultaat dan 126 mg / dl op nuchtere glucose heeft, is dit indicatief voor diabetes mellitus. Het onderzoek moet 1 of 2 weken later worden herhaald ter bevestiging.

Zwangere vrouwen met glycemie in vasten tussen 85 en 125 mg / dl worden niet als diabetici beschouwd, maar bevinden zich in de hoog-risicogroep, vooral die met glycemie die dichter bij 125 mg / dl ligt. In deze groep moet een nieuwe studie worden uitgevoerd, een glycemische curve of een orale glucosetolerantietest, tussen de 24e en de 28e week van de zwangerschap.

In de orale glucosetolerantietest verzamelt de zwangere vrouw bloed voor glycemie in 3 momenten. De eerste is vasten. Daarna neemt de zwangere vrouw een siroop op met 75 gram glucose, wacht 1 uur en hergebruikt dan het bloed. 2 uur nadat de siroop is ingenomen, verzamelt de zwangere vrouw het bloed voor de 3e en laatste keer.

De diagnose van zwangerschapsdiabetes wordt gesteld doordat de patiënt ten minste 2 van de 3 gewijzigde resultaten heeft:

- Glycemie Vasten: normaal tot 92 mg / dl.
- Glycemie na 1 uur: normaal tot 180 mg / dl.
- Glycemie na 2 uur: normaal tot 153 mg / dl.

Zoals reeds vermeld, is dit beschreven protocol slechts een van de vele. Dit is de beste manier om zwangerschapsdiabetes te onderzoeken in de Braziliaanse bevolking, maar het is niet de enige juiste.

Gevolgen van diabetes tijdens de zwangerschap

Zwangerschapsdiabetes draagt ​​risico's voor de zwangerschap en de baby. Overtollige glucose die in het bloed van de moeder circuleert, passeert de placenta en bereikt de foetus en vult deze met glucose. De foetale alvleesklier begint grote hoeveelheden insuline te produceren in een poging om foetale hyperglycemie te beheersen. Insuline is een hormoon dat groei en gewichtstoename stimuleert, waardoor de foetus buitensporig wordt. Fetuses van moeders met zwangerschapsdiabetes worden meestal geboren met meer dan 4 kg en moeten een keizersnede ondergaan.

Baby's van moeders met onbehandelde zwangerschapsdiabetes hebben een hoger risico op intra-uteriene sterfte, hart- en ademhalingsproblemen, geelzucht (lees: neonataal en volwassen) en episodes van postpartum hypoglykemie. Als volwassenen is het risico op obesitas en diabetes mellitus type 2 ook hoger dan in de algemene populatie.

Aan moederszijde verhoogt zwangerschapsdiabetes het risico op een miskraam, vroeggeboorte en pre-eclampsie.

Behandeling van zwangerschapsdiabetes

Het reguleren van de bloedglucosespiegels is essentieel voor de gezondheid van de moeder en de foetus. Voor vrouwen met overgewicht of obesitas is het noodzakelijk om af te vallen. Een gezond dieet met vet-, koolhydraat- en calorische controle is geïndiceerd voor alle zwangere vrouwen. Fysieke oefeningen zijn ook belangrijk omdat ze helpen bij het functioneren van insuline.

Als het veranderen van leefstijlgewoonten niet leidt tot glucoseregulatie, moet de zwangere vrouw misschien insuline-injecties gebruiken.

In slecht gecontroleerde gevallen, als de patiënt niet op natuurlijke wijze de bevalling betreedt, wordt in week 39 arbeid geïnduceerd om te voorkomen dat de foetus te veel in de baarmoeder groeit.

Heeft zwangerschapsdiabetes een remedie?

In de meeste gevallen verdwijnt diabetes spontaan nadat de baby is geboren, maar deze moeders lopen een hoog risico om type 2 diabetes te ontwikkelen gedurende hun hele leven als ze hun gewicht, voeding en geen fysieke activiteit reguleren.

MACRODANTIN (Nitrofurantoin) - Dosering en contra-indicaties.

Nitrofurantoïne, ook bekend onder de handelsnamen Macrodantina (Brazilië) en Furadantina (Portugal), is een oud antibioticum dat al sinds de jaren vijftig op de markt is, maar nog steeds zeer nuttig is bij de behandeling en preventie van urineweginfecties, vooral cystitis, wat een blaasontsteking is.

(geneeskunde)

METFORMINE - Waarvoor het dient, dosis en bijwerkingen

Metformine, ook bekend onder de handelsnamen Glifage, Dimefor, Glucoformin, Glucophage en Risidon, is het orale medicijn (oraal antidiabeticum) dat het meest wordt gebruikt voor de glykemische regulatie bij diabetes mellitus type 2. In deze tekst zullen we de indicaties van metformine behandelen, die verder gaan dan diabetes, de bijwerkingen en contra-indicaties

(geneeskunde)