OTITE EXTERNA - HOOFDPIJN
Otitis externa is de naam die we geven aan de ontsteking van het buitenste deel van het oor, ook wel het buitenoor genoemd. In deze tekst zullen we de anatomie van het uitwendige oor, de symptomen van otitis en de behandeling ervan uitleggen.
We praten over otitis media in een aparte tekst, die toegankelijk is via deze link: OTITE GEMIDDELD GEMIDDELD
Anatomie van het uitwendige oor
Om te begrijpen wat externe otitis is en wat de potentiële complicaties ervan zijn, is het noodzakelijk om een beetje kennis te hebben van de anatomie van het uitwendige oor.
Het buitenoor is samengesteld uit de oorschelp (oor) en de gehoorgang en eindigt in het trommelvlies. Na het trommelvlies begint het middenoorgebied. Wanneer er ergens in het buitenoor een ontsteking is, noemen we externe otitis. Wanneer ontsteking optreedt na het trommelvlies, noemen we het otitis media.
Net als nieuwsgierigheid is de meest correcte nomenclatuur geen uitwendig oor, maar een uitwendig oor. Het werd vroeger de oorschelp genoemd (het uitwendige en zichtbare deel van het auditieve orgel) en hoorde het binnenste gedeelte. Sinds 2001 is de naam veranderd en wordt de term gehoord niet meer gebruikt. De juiste is nu het buitenoor (gehoorgang + gehoorgang) en middenoor. Omdat deze site echter op leken is gericht en er geen verwarring is met de voorwaarden, zal ik de termen oor en oor houden zoals iedereen weet. 
De uitwendige gehoorgang is een cilindrisch kanaal van ongeveer 2, 5 cm lang en 1 cm in diameter. Het begint bij het oor en eindigt bij het trommelvlies.
Het buitenste deel van de gehoorgang wordt bedekt door een dikkere huid met talrijke aangehechte structuren, zoals klieren die cerumen, talgklieren en haarzakjes produceren. Het binnenste gedeelte van het kanaal, dichter bij het trommelvlies, bevat een dunne, fragiele huid zonder onderhuids weefsel. De huid in dit gebied staat in direct contact met het onderliggende bot. Dus, kleine ontstekingen of kanaalinstrumentatie (zoals het gebruik van objecten om het oor te krassen) kunnen aanzienlijke pijn en / of letsel veroorzaken.
Hoe krijg ik otitis externa?
Ons gehoorkanaal heeft enkele intrinsieke afweermechanismen die het ontstaan van infecties bemoeilijken:
- De ooranatomie zelf is al beschermend omdat deze de gehoorgang gedeeltelijk afdekt, waardoor het moeilijk wordt voor vreemde voorwerpen om binnen te komen. Een andere factor die het binnendringen van vreemde voorwerpen verhindert, is het feit dat de gehoorgang een meer verfijnd gebied vertoont, waardoor wordt voorkomen dat bijvoorbeeld de vinger het trommelvlies bereikt. De aanwezigheid van haren in het buitenste deel van de gehoorgang fungeert ook als een barrière.
- De productie van cerumen is ook essentieel omdat het, naast de fysieke barrière, een afname van de pH van de gehoorgang veroorzaakt, waardoor de groei van schimmels en bacteriën wordt geremd. Oorsmeer is ook een hydrofobe substantie, die helpt om vocht in het oor te verminderen.
- Het oor is een "zelfreinigend" orgaan. De huid van de gehoorgang groeit van binnen naar buiten, waardoor het vuil, overtollige was en peeling van de huid op natuurlijke wijze uit het oor worden gedrukt.
- Zoals veel delen van ons lichaam heeft de gehoorgang zijn eigen bacteriële flora, die normaal geen gezondheidsproblemen veroorzaakt en nog steeds de komst van agressievere bacteriën belemmert. Wonden in de gehoorgang kunnen de penetratie van bacteriën in diepere weefsels bevorderen en infecties veroorzaken. Het grootste deel van de externe otitis wordt veroorzaakt door de bacterie Pseudomonas aeruginosa, een binnendringende bacterie die normaal gesproken de gehoorgang niet koloniseert. Van de bacteriën die normaal in het oor leven, is Stafylokok aureus degene die de meeste otitis veroorzaakt, vooral als er een wond op de huid van de gehoorgang is (lees: STAPHYLOCOCCUS AUREUS).
Risicofactoren voor otitis externa
Otitis externa ontstaat meestal wanneer een van deze hierboven genoemde beveiligingssystemen wordt verbroken.
- Blootstelling aan water is een goed gedocumenteerde risicofactor voor otitis externa. Overtollig vocht leidt tot maceratie van de huid en breuk van de cerumenbarrière, waardoor de microflora van de gehoorgang verandert, waardoor de groei van bacteriën die otitis veroorzaken wordt bevorderd. Otitis externa is ook bekend als zwemmer-otitis.
- Trauma, zoals overmatige (of agressieve) reiniging van het oor, verwijdert niet alleen oorsmeer, maar kan ook schaafwonden veroorzaken langs de dunne laag huid in de gehoorgang, waardoor bacteriën toegang hebben tot diepere weefsels. Bovendien kan een deel van een wattenstaafje loskomen of kan een stukje tissuepapier achterblijven in de gehoorgang; deze restanten kunnen een ernstige huidreactie veroorzaken, leidend tot een infectie.
- Het gebruik van wattenstaafje duwt het cerumen meer in het kanaal dan het verwijdert. Dit gecomprimeerde cerumen kan als een stop dienen en komt alleen naar buiten met de hulp van een otolaryngoloog. Zoals gezegd, hoeft het oor niet schoon te zijn, het is zelf in staat om het cerumen en de onzuiverheden te verdrijven. Het staafje kan niet alleen de gehoorgang beschadigen, maar voorkomt nog steeds de "zelfreiniging" van het oor (lees: CERUMEN | oorsmeer).
- Veelvuldig gebruik van apparaten die de gehoorgang afsluiten, zoals gehoorapparaten, oortelefoons (koptelefoon) of duikstekkers, maakt ook vatbaar voor externe otitis.
- Allergische contactdermatitis kan leiden tot externe otitis (bijv. Allergie voor oorbellen of chemicaliën in cosmetica of shampoos), evenals andere dermatologische aandoeningen, zoals psoriasis of atopische dermatitis.
Otitis externa kan op elke leeftijd voorkomen, maar komt vaker voor bij kinderen tussen de 7 en 12 jaar.
Symptomen van Otitis externa
De meest voorkomende symptomen van externe otitis zijn pijn, jeuk, verstopping en loopvloeistof. De oorpijn in de otitis externa is meestal erg sterk en verergert als je aan het oor trekt of trekt. Sommige tastbare lymfeklieren kunnen op de hals van de zijkant van het aangetaste oor verschijnen.
Bij onderzoek met de otoscoop is het mogelijk om de zeer gezwollen en roodachtige gehoorgang op te merken, typische tekenen van ontsteking.
De koorts verschijnt meestal alleen in de meest ernstige gevallen.
Necrotiserende externe otitis (Otitis externa maligna)
Externe kwaadaardige otitis, ook wel externe necrotiserende otitis genoemd, is een ernstige en mogelijk fatale complicatie van acute bacteriële externe otitis. Vaker bij patiënten met diabetes, ouderen en immuungecompromitteerde patiënten treedt het op wanneer de infectie zich van de huid naar de bot- en ruggenmergruimten aan de basis van de schedel verspreidt (waarbij ook zachte weefsels en kraakbeen uit de temporale regio betrokken zijn).
Patiënten met necrotiserende externe otitis hebben meestal ernstige pijn en etterende afscheiding. Oedeem, roodheid en openhartige necrose van de huid van de gehoorgang kunnen evident zijn bij een otoscopisch onderzoek. Craniale zenuwverlamming is een teken van slechte prognose.
Kwaadaardige otitis externa kan leiden tot hersenabces en bacteriële meningitis.
De diagnose wordt ondersteund door magnetische resonantie of computertomografie, waarbij de voortgang van de infectie naar de botstructuren wordt weergegeven. Patiënten waarvan wordt vermoed dat ze een kwaadaardige externe otitis hebben, moeten onmiddellijk worden doorverwezen naar een otolaryngoloog.
Behandeling van externe otitis
De meeste mensen met otitis externa kunnen thuis worden behandeld.
In sommige gevallen zal uw arts uw oor wassen met water en waterstofperoxide voordat de behandeling wordt gestart. Dit versnelt de genezing door het verwijderen van dode huidcellen en overtollige oorsmeer.
Recept medicijnen voor oordruppels helpen de pijn en zwelling veroorzaakt door otitis externa te verminderen. Deze druppels bevatten meestal een combinatie van corticosteroïden, antischimmelmiddelen en antibiotica. Gebruik geen medicijnen alleen, voordat u medicijnen in het oor druppelt om otitis te behandelen, zorg ervoor dat het trommelvlies niet wordt aangeprikt.
De juiste toepassing van de druppels is essentieel om de gehoorgang te bereiken:
- Ga op je zij liggen of kantel je hoofd naar de tegenoverliggende schouder.
- Vul de gehoorgang met druppels.
- Ga 20 minuten op uw zij liggen en plaats een watje in de gehoorgang.
Binnen 36 tot 48 uur na aanvang van de behandeling moet u zich beter gaan voelen. Als uw pijn verergert of er zijn geen tekenen van verbetering in deze periode, neem dan contact op met uw arts. Analgetica of ontstekingsremmende tabletten kunnen worden gebruikt voor pijnverlichting.
Voorkom dat je je oren bevochtigt tijdens de behandeling. Tijdens het bad kunt u een watje met een laagje vaseline in het oor doen. Vermijd zwemmen gedurende ten minste 10 dagen na aanvang van de behandeling. Vermijd ook het gebruik van hoortoestellen en koptelefoons totdat de pijn afneemt.
RHINITE ALLERGIC - Symptomen, oorzaken en behandeling
Allergische rhinitis is een beeld van ontsteking van de slijmvliezen van de neusholte veroorzaakt door een overdreven reactie van het immuunsysteem op allergene luchtdeeltjes. Wat is allergie? Allergeen is een deeltje dat het vermogen heeft om een allergische reactie te veroorzaken, wat niets meer is dan een reactie van het systeem dat immuun is voor vreemde stoffen. Al
COQUELUCHE - Symptomen, transmissie, behandeling en vaccin
Kinkhoest, ook bekend als pertussis of kinkhoest, is een zeer besmettelijke infectie van de luchtwegen veroorzaakt door Bordetella pertussis . Kinkhoest, een ziekte die momenteel door een vaccin te voorkomen is, gaat gepaard met gewelddadige aanvallen van pijnlijk hoesten. In deze tekst behandelen we de overdracht, symptomen, behandeling en preventie van deze infectie Epidemiologie van kinkhoest Tot de eerste helft van de 20ste eeuw was pertussis een belangrijke doodsoorzaak bij kinderen
