METABOLISCH SYNDROOM - Wat het is, oorzaken en behandeling

Metabool syndroom, ook bekend als syndroom X of insulineresistentiesyndroom, is niet bepaald een ziekte, maar eerder een groep van veranderingen die, wanneer ze samen aanwezig zijn, het risico op hartaandoeningen, beroertes, diabetes mellitus type 2 en verschillende andere ziekten.

In dit artikel zullen we uitleggen wat het metabool syndroom is, wat de criteria zijn en de gevolgen voor de gezondheid.

Wat is het metabool syndroom

Zoals reeds vermeld in de inleiding van het artikel, is het metabool syndroom geen ziekte op zich. Sterker nog, er zijn zelfs mensen die vragen of het echt een syndroom is.

Volgens de meest recente criteria heeft een patiënt metabool syndroom als hij ten minste 3 van de 5 onderstaande veranderingen heeft:

- Abdominale of centrale obesitas, gedefinieerd als een buikomtrek van meer dan 102 cm bij mannen of meer dan 88 cm bij vrouwen.

- Bloedtriglycerideniveaus boven 150 mg / dL of medicatie gebruiken om de snelheid onder deze waarde te houden (lees: WAT ZIJN TRIGLYCERIDEN?).

- HDL-cholesterol van minder dan 40 mg / dL bij mannen of minder dan 50 mg / dL bij vrouwen of als u medicijnen moet nemen om de tarieven boven deze waarden te houden (lees: HDL CHOLESTEROL, LDL CHOLESTEROL EN TRIGLYCERIDEN).

- Bloeddruk groter dan of gelijk aan 130/85 mmHg of medicatie nodig heeft om de gecontroleerde druk te behouden (lees: NORMALE BLOEDDREDINGSWAARDEN).

- Nuchter glycemie hoger dan of gelijk aan 100 mg / dL of medicijnen gebruiken om de waarden onder deze limiet te houden (lees: PRE DIABETES - Diagnose, Risico's en behandeling).

Daarom zeggen we dat een patiënt metabool syndroom heeft wanneer hij een accumulatie van bepaalde veranderingen heeft waarvan bekend is dat het risicofactoren zijn voor ziekten van cardiovasculaire oorsprong.

De diagnose van syndroom X is relevant omdat de aanwezigheid van elk van deze veranderingen de schade van de anderen versterkt. Het hebben van hoge bloeddruk is bijvoorbeeld een bekende risicofactor voor hart- en vaatziekten. Wanneer een patiënt echter hoge bloeddruk, obesitas en glycemie boven 100 mg / dl heeft, worden de effecten van de drie veranderingen versterkt en neemt het risico op cardiovasculaire aandoeningen meer toe dan verwacht door de eenvoudige som van het individuele risico van elk van de drie veranderingen.

Het mechanisme waardoor het metabool syndroom het risico op coronaire hartziekten, diabetes of beroerte verhoogt lijkt verband te houden met verhoogde insulineresistentie en een pro-inflammatoire werking van vetcellen.

We zullen later praten over de ziekten veroorzaakt door het metabool syndroom.

Risicofactoren voor het metabool syndroom

Metabool syndroom komt vaker voor bij patiënten met de volgende kenmerken:

• Leeftijd ouder dan 40 jaar.
• Menopauze (bij vrouwen).
• Slechte eetgewoonten (dieet rijk aan koolhydraten en verzadigde vetten).
• Roken.
• Overgewicht (BMI boven 25 kg / m ² ) - lees: BEREKEN UW IDEAAL GEWICHT EN BMI.
• Sedentaire levensstijl.
• Familiegeschiedenis van diabetes.

Klinische implicaties van METABOLISCH SYNDROOM

Patiënten die aan criteria voor syndroom X voldoen, lopen een hoog risico om verschillende mogelijk ernstige ziekten te ontwikkelen. De twee belangrijkste zijn diabetes mellitus type 2 en coronaire hartziekte. In het metabool syndroom is het risico op het ontwikkelen van diabetes 3 tot 5 keer hoger dan in de algemene bevolking en het infarct is tweemaal zo hoog.

Maar de risico's zijn niet beperkt tot diabetes of coronaire hartziekten. Studies tonen aan dat patiënten met criteria voor syndroom X een verhoogd risico hebben op de volgende problemen:

• AVC.
• Lever steatosis.
• Obstructieve slaapapneu.
• Borst-, nier-, galblaas-, colon- en prostaatkanker.
• Psoriasis.
• Pre-eclampsie.
• Drop.
• Chronisch nierfalen.
• Polycysteus ovariumsyndroom.

Behandeling van het metabool syndroom

De eerste behandeling van het metabool syndroom houdt veranderingen in levensstijl in, waaronder veranderingen in eet- en bewegingsgewoonten. Medicijnen kunnen worden gebruikt als dieet en lichaamsbeweging niet voldoende zijn.

1) Dieet

Patiënten met een metabool syndroom moeten voedingsmiddelen met veel koolhydraten (frisdranken, snoep, chocolade of andere suikerrijke voedingsmiddelen) en verzadigde vetten (gefrituurd voedsel, fastfood en vet vlees) vermijden. Alcoholische dranken moeten ook niet vaak worden gebruikt.

Aan de andere kant moeten fruit, groenten, mager vlees en vezelrijk voedsel voorrang krijgen in het dieet.

2) Lichamelijke oefeningen

De minimale trainingsaanbeveling is 30 minuten per dag of 150 minuten per week met fysieke activiteit met matige intensiteit, zoals stevig wandelen. In de loop van de tijd, als de patiënt aan lichamelijke conditie wint, zou het niveau van lichamelijke activiteit moeten toenemen.

Het doel van voeding en fysieke activiteit is om het cardiovasculaire vermogen te verhogen, het vetpercentage te verlagen en de spiermassa te vergroten, factoren die helpen bij het behandelen van insulineresistentie, overmatig cholesterol en hoge bloeddruk.

3) Medicijnen

Onder de geneesmiddelen die kunnen worden gebruikt om het metabool syndroom te behandelen zijn statines voor cholesterolcontrole (lees: STATINES - Hoog cholesterolverlagende middelen), antihypertensiva en hypoglycemische middelen, zoals metformine (lees: METHPHRINE CHLORIDRATE - dosis en bijwerkingen).

GEBREK AAN LUCHT - Oorzaken en behandeling

Vermoeidheid en kortademigheid zijn symptomen die meestal samengaan, dus worden ze vaak door patiënten behandeld alsof ze hetzelfde zijn. Maar dat zijn ze niet. Kortademigheid, in de geneeskunde aangeduid als dyspnoe, is een gevoel van ademhalingsmoeilijkheden. Het is de indruk dat de hoeveelheid lucht die de longen binnendringt onvoldoende is.

(geneeskunde)

COLITE PSEUDOMEMBRANOSA - Clostridium difficile Diarree

Het menselijke spijsverteringsstelsel huisvest meer dan 1000 soorten micro-organismen. Onze natuurlijke gastro-intestinale flora is onschadelijk en vaak gunstig in normale omstandigheden omdat het de vertering van voedsel bevordert en de verspreiding van virulente bacteriën van buitenaf belemmert. Wanneer de balans tussen deze duizenden natuurlijke micro-organismen wordt verbroken, bestaat echter het risico van ongecontroleerde groei van pathogene microben die darminfecties kunnen veroorzaken.

(geneeskunde)