Behandeling van keloïde en hypertrofisch litteken
Keloid is een abnormale en esthetisch ongewenste vorm van huidgenezing, gekenmerkt door een weelderig, dik, reliëf en roodachtig litteken. De term keloïde heeft een Griekse oorsprong en betekent zoiets als "tumoraspect". De naam is heel toepasselijk, omdat de keloïde inderdaad een goedaardige tumor is.
Keloid kan ontstaan na elk type huidletsel, inclusief gewone wonden, chirurgische snijwonden, acne, piercing en zelfs tatoeages.
Het is belangrijk op te merken dat niet elk groot en lelijk litteken noodzakelijkerwijs een keloïde is. Veel mensen die hulp zoeken bij de dermatoloog om vermeende keloïde littekens te behandelen, hebben eigenlijk alleen een hypertrofisch litteken.
In dit artikel zullen we de verschillen tussen keloïde en hypertrofische littekens uitleggen. Laten we het ook hebben over de oorzaken, symptomen, behandeling en preventie van keloïde.
Verschillen tussen keloïde en hypertrofisch litteken
Het normale en wenselijke genezingsproces is er een die leidt tot de vorming van een helder, vlak litteken dat beperkt is tot de plaats van de huid die gewond is geraakt. Zowel keloïde als hypertrofische littekens zijn abnormale vormen van littekens, omdat ze tot het ontstaan van grote en esthetisch ongemakkelijke littekens leiden.
De keloïde is een dik, in reliëf gemaakt, hard, roodachtig / violet litteken. Bij zwarte mensen kan het erg donker zijn. Het is normaal om jeuk of pijn te hebben, vooral in de eerste weken na de gebeurtenis die de wond veroorzaakte. Het belangrijkste kenmerk van de keloïde is echter dat deze niet beperkt is tot het gewonde gebied. Het keloïde litteken heeft de neiging gezonde huidgebieden rond de wond te "binnenvallen" en kan zich langzaam door de jaren heen blijven uitbreiden.
Het litteken vormt niet onmiddellijk de keloïde. Het duurt minstens 3 tot 4 weken, maar in sommige gevallen kan het pas na 3 tot 4 maanden verschijnen.
Het hypertrofische litteken aan de andere kant verschijnt met ongeveer 2 weken. Het kan in de eerste maanden groot, roodachtig en gebosseleerd worden, maar heeft de neiging om te worden beperkt tot het gebied van de wond. Een ander groot verschil is het feit dat het hypertrofische litteken na verloop van tijd achteruitgaat, dunner wordt en de kleur krijgt die lijkt op die van de huid. In de regressiefase, die 1 tot 2 jaar kan duren, kan het hypertrofische litteken zelfs iets dieper blijven dan de huid. In gevallen van grote wonden en gebieden van vetophoping, kan deze depressie ook esthetisch ongemakkelijk zijn.
Het hypertrofische litteken komt veel vaker voor dan de keloïde. Als je een litteken hebt waarvan je denkt dat het een keloïde is, maar na een paar jaar wordt het veel discreter, je hebt waarschijnlijk een hypertrofisch litteken dat achteruitgaat.
Zowel keloïd als hypertrofisch litteken kunnen bij elke persoon voorkomen, maar de keloïde komt veel vaker voor bij zwarte, bastaard of Aziatische individuen. Het hypertrofische litteken komt evengoed voor in elke etniciteit.
Hoe verschijnt de keloïde?
De exacte oorsprong van de keloïde is nog onbekend. Het is bekend dat sommige individuen, vooral die met een zwarte en Aziatische etniciteit, een grotere neiging hebben om chemische bemiddelaars te produceren die de proliferatie van fibroblasten stimuleren. Fibroblasten zijn de reparatiecellen en produceren het collageen dat aanleiding geeft tot het litteken. De keloïde is daarom een goedaardige tumor, die ontstaat door excessieve proliferatie van fibroblasten en collageen.
Let op, de keloïde is een goedaardige tumor, die niets met kanker te maken heeft. Wie heeft keloïde presenteert geen groter risico op huidkanker.
De keloïde kan ontstaan uit elke laesie die genezing nodig heeft. De meest voorkomende gevallen zijn chirurgische wonden, maar mensen met een hoge aanleg kunnen keloïden creëren van tatoeages, neus- of oorpiercing, waterpokkenlaesies, acne-laesies of zelfs vaccinaties, vooral BCG voor tuberculose. Brandwonden en laesies die lang duren om te genezen zijn die met een hoger risico op keloïdvorming.
Het optreden van de keloïde is vaak onvoorspelbaar. Een persoon kan een piercing op elk oor plaatsen en keloïde in slechts één van hen ontwikkelen.
Locaties van het lichaam die meer vatbaar zijn voor huid- en spiertractie, zoals de voorborst, rug, schouders en bovenarmen, worden het meest getroffen.
Ondanks het ongewenste esthetische effect vormt de keloïd zelf geen grote gezondheidsproblemen, behalve een zekere lokale jeuk of pijn. Wanneer ze erg groot zijn of zich voordoen in zeer blootgestelde delen, zoals in gevallen van keloïden in de neus, gezicht of oor, kan dit letsel ernstige emotionele problemen veroorzaken.
Behandeling van keloïden
Ga niet denken dat je een keloïde zalf zult vinden die wonderbaarlijk is. Helaas bestaan eenvoudige en effectieve behandelingen om de keloïde te genezen niet.
Er zijn echter verschillende opties die, wanneer ze samen worden gebruikt, meestal een goede respons bieden, met aanzienlijke littekens over het uiterlijk van het litteken.
Laten we kort de meest gebruikte behandelingsopties voor het verzachten van keloïde littekens beschrijven. Ongeacht de gekozen optie, hoe vroeger de behandeling werd ingesteld, hoe beter de resultaten.
1- Injectie van corticosteroïden in de laesies
Injectie van een corticoïde, meestal triamcinolonacetaat, is de meest gebruikte behandeling om keloïden te verzachten. Het vroege gebruik voorkomt dat de littekens te groot worden en helpt zelfs om ze te laten platteren. De injecties kunnen elke 1 of 2 maanden worden herhaald. Een nadeel van deze behandeling is het feit dat de injecties pijnlijk zijn.
Een nieuwe techniek is het aanbrengen van vloeibare stikstof op het litteken gedurende 15 seconden, vóór injectie met de corticosteroïde. Op deze manier is de pijn kleiner en wordt het litteken zachter, wat de toepassing van de medicatie vergemakkelijkt.
2- Siliconengel
De toepassing van siliconengel op het litteken, vooral als het binnen enkele dagen wordt gestart, helpt het uiterlijk te verbeteren. De beste resultaten lijken te zijn verkregen met dia's of siliconengelplaten die worden aangebracht alsof het kleefstoffen waren. Het gebruik van deze bladen is dagelijks en zou ongeveer 2 of 3 maanden moeten duren.
3- Chirurgische verwijdering van de keloïde
Als de keloïde oud is of als conservatieve behandelingen niet werken, wordt een operatie de beste optie. In feite is het doel om het ongewenste litteken te verwijderen en de nieuwe vrij snel te behandelen met corticosteroïden en siliconengel. Deze techniek slaagt in meer dan 80% van de gevallen. Het nieuwe litteken dat ontstaat, ziet er meestal veel mooier uit dan het oude met keloïde.
4- Stralingstherapie (bètabehandeling)
De toepassing van radiotherapie, die de dag na de operatie moet worden gestart, is buitengewoon effectief, maar de veiligheid op de lange termijn is nog steeds onzeker. Blijkbaar is de hoeveelheid straling erg laag en het risico op maligne tumorvorming klein. Hoewel het een veel gebruikte techniek is, zijn langetermijnstudies noodzakelijk totdat een dergelijke behandeling als volledig veilig wordt beschouwd voor gebruik bij jonge mensen.
5- Fluoracil
Fluoracil is een chemotherapeuticum dat wordt gebruikt voor de behandeling van sommige soorten kanker. De toepassing ervan rechtstreeks op de keloïde heeft goede resultaten, vooral als het wordt geassocieerd met corticosteroïden en lasertherapie.
6 - Laser
De toepassing van laser in de littekens is nog steeds een techniek met controversiële resultaten. Het lijkt effectief te zijn in het verminderen van de opluchting en roodheid van de keloïde, maar het is duur en niet alle artsen hebben ervaring met het toepassen ervan. De beste resultaten met Laser werden verkregen in onderzoeken die deze techniek associeerden met de injectie van corticoïden en fluoracil.
Keloid-preventie
Mensen met een persoonlijke of familiegeschiedenis van keloïden moeten situaties vermijden die tot elke prijs littekens kunnen veroorzaken. Als u al ten minste één keloïde heeft, is het verstandigste om bijvoorbeeld het implanteren van piercings te vermijden, vooral in de neus of het oor, die zeer zichtbare delen van het lichaam zijn. Keuzeoperaties of uitsluitend komische doeleinden moeten met grote zorgvuldigheid worden uitgevoerd, omdat het resultaat catastrofaal kan zijn.
Als een operatie onvermijdelijk is of als de patiënt een ongeval ervaart met een zwaar trauma aan de huid, is het het beste om een dermatoloog of plastisch chirurg te raadplegen zodat de hierboven beschreven maatregelen vroeg kunnen worden gestart om littekens te voorkomen. met uitgebreide keloids.
NASAL POLYMER - oorzaken, symptomen en behandeling
Artikel belangrijke punten → Wat is de nasale poliep: de neuspolieptest is een kleine goedaardige tumor, in de vorm van een druppel of druif, die groeit in de neusholte of neusbijholten. → Wat zijn de oorzaken: Neuspoliepen worden vermoedelijk veroorzaakt door chronische ontsteking van het epitheel die de sinussen bekleedt, zoals voorkomt in gevallen van allergische en / of astmatische patiënten. → S
SYNDROOM VAN BLOEDPOTEN - Oorzaken en behandeling
Artikel belangrijke punten → Wat is Restless Leg Syndrome: Restless Leg-syndroom is een neurologische aandoening waarbij de patiënt een oncontroleerbare behoefte voelt om de benen te bewegen. → Voornaamste oorzaken: ijzertekort, nierfalen, langdurige diabetes mellitus en neurologische aandoeningen zijn de belangrijkste oorzaken. Bij
