DE ZIEKTE VAN CROHN - ULCERATIVE RETOCOLITE

DE ZIEKTE VAN CROHN - ULCERATIVE RETOCOLITE

De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa zijn twee verschillende, maar klinisch vergelijkbare ziekten ingedeeld onder de naam inflammatory bowel disease.

De oorzaken zijn nog niet volledig begrepen, maar het is bekend dat zowel de ziekte van Crohn als colitis ulcerosa invloeden hebben op genetische en omgevingsfactoren.

De meest geaccepteerde theorie van vandaag is dat er een storing in het immuunsysteem optreedt, waarschijnlijk veroorzaakt door een virale of bacteriële infectie die ten onrechte normale elementen van het spijsverteringskanaal zoals bacteriën, voedsel en cellen zou aanvallen, wat leidt tot een toestand van chronische ontsteking van de darmen, in een proces vergelijkbaar met auto-immuunziekten (lees: AUTOIMUNE ZIEKTE).

Inflammatoire darmaandoeningen komen vaker voor in landen van het noordelijk halfrond en in de bevolking van Joodse afkomst. Het verschijnt meestal tussen 15 en 40 jaar. Mannen en vrouwen worden evenzeer getroffen. 25% van de patiënten met inflammatoire darmaandoeningen heeft ten minste één familielid in de eerste graad, ook met de ziekte.

Het is niet mogelijk geweest om enige connectie van de ziekte met een bepaald soort dieet of met emotionele stress te verifiëren. Er is ook geen bewijs van anticonceptie-invloed.

Vreemd genoeg heeft roken een uiteenlopende invloed tussen de twee ziekten, omdat het het risico van de patiënt om Crohn te ontwikkelen verhoogt, maar het risico op rectocolitis vermindert.

Sommige studies suggereren dat het gebruik van ontstekingsremmende geneesmiddelen het ontstaan ​​van inflammatoire darmaandoeningen zou kunnen bevorderen (zie: ACTIE EN COLLAGEEN EFFECTEN VAN ANTI-INFLAMMATORY). Aan de andere kant lijken mensen die de appendix hebben teruggetrokken een lager risico te hebben. Ze hebben echter nog steeds nader onderzoek nodig.

Verschillen tussen de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa

De ziekte van Crohn is een inflammatoire darmaandoening die een deel van het spijsverteringskanaal kan treffen, van de mond tot de anus. Echter, 80% van de patiënten presenteren laesie van het distale ileum en cecale ileum, die respectievelijk het laatste deel van de dunne darm en het overgangsgebied tussen de dunne darm en de dikke darm zijn.

De ziekte van Crohn wordt gekenmerkt door ontsteking in alle lagen van de darmwand, met diffuse laesies langs het spijsverteringskanaal. Een typisch kenmerk van Crohn is om gebieden met een gezonde darm tussen ontstoken gebieden te presenteren.

De colitis ulcerosa treft alleen de dikke darm en het rectum, en spaart de andere regio's van het spijsverteringskanaal. In het rectocoliet is de laesie gewoonlijk continu en treft alleen de meest oppervlakkige laag van het darmslijmvlies, wat leidt tot ontsteking en zweervorming.

Symptomen van Crohn en colitis ulcerosa

Hoewel het twee verschillende ziekten zijn, lijken de symptomen sterk op elkaar. De meest voorkomende zijn:

- Diarree (lees: DIARREE | TEKST VAN ZWAARTEKRACHT EN BEHANDELING).
- Verlies van bloed in ontlasting (lees: BLOED IN VOEGEN EN SPIJSVERSCHIJNSEL HEMORRAGE).
- Buikpijn.
- Koorts (lees: WAT BETEKENT HET EN WAAROM WE KIEZEN?).
- Gewichtsverlies.
- Moeheid.
- Bloedarmoede (lees: SYMPTOMEN VAN ANEMIE).

Ondanks de overeenkomsten in de symptomen komen sommige klinische bevindingen vaker voor bij Crohn en anderen bij rectocolitis.

Omdat de ziekte van Crohn alle lagen van de darmwand beïnvloedt, komen fistels, obstructies en perforaties van het spijsverteringskanaal vaker voor.

Intestinale perforatie veroorzaakt een ernstig beeld omdat het het contact van uitwerpselen en hun bacteriën met de buikholte vergemakkelijkt. Het veroorzaakt meestal met peritonitis en ernstige sepsis (lees: WAT IS SEPSE EN SEPTISCHE SCHOK?).

Fistels zijn communicatie tussen twee organen die ontstaan ​​door ontstekingsprocessen. Bij Crohn kunnen fistels de darm verbinden met de vagina, blaas, andere delen van de darm zelf, of zelfs met de huid.

Zoals reeds is uitgelegd, kan de ziekte van Crohn elk deel van het spijsverteringskanaal beïnvloeden. Een ontsteking van het rectum is echter kenmerkend voor rectocolitis, die al dan niet kan voorkomen bij de ziekte van Crohn. Een suggestief beeld van inflammatoire darmaandoeningen zonder laesie in het rectum dicht vrijwel de diagnose van de ziekte van Crohn af.

De aanwezigheid van zweren in de dikke darm is kenmerkend voor rectocolitis, maar kan ook voorkomen bij Crohn's.

Ontlasting met bloed komt voor bij beide ziekten, maar komt vaker voor bij colitis ulcerosa.

Het klinische verloop van de ziekte is meestal milder in rectocolitis dan in Crohn. Het is echter belangrijk op te merken dat er in beide ziekten sprake kan zijn van agressieve en mildere gevallen.

Inflammatoire darmziekten manifesteren zich met periodes van exacerbatie (crises) afgewisseld met perioden van weinig of geen symptomatologie. De remissieperiode kan weken tot maanden duren.

Net als bij Crohn is de betrokkenheid van het ileum en het ileocecale gebied heel gebruikelijk, maar de aandoening kan vaak doen denken aan een blindedarmontsteking, aangezien de appendix zich op deze site bevindt (zie: SYMPTOMEN VAN DE APPENDIX).

Extra intestinale manifestaties van de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa

Naast de symptomen veroorzaakt door ontsteking van het maagdarmkanaal, komen ook ontstekingsdarmziekten voor met symptomen in andere systemen van het lichaam. De meest beschreven zijn:

- Huidletsels: Pyoderma gangrenosum en erythema nodosum.
- Oogletsels: Uveïtis, irites en episclerites.
- Musculoskeletale letsels: artritis en spondylitis ankylopoetica.
- amyloïdose.
- Trombose en embolieën (lees: PULMONARY EMBOLIA).
- Scleroserende cholangitis.

Inflammatoire darmaandoening en kanker

Bij zowel de ziekte van Crohn als colitis is het risico op darmkanker 2 tot 5 keer groter dan bij de algemene bevolking.

Gemiddeld zal 5% van degenen met inflammatoire darmaandoening rectumkanker krijgen. Het risico is groter naarmate de ziekte langer is en naarmate de ontsteking van de dikke darm ernstiger en uitgebreider is.

Daarom zijn, na ongeveer 8 jaar diagnose van Crohn of rectocolitis, jaarlijkse colonoscopieën geïndiceerd voor de vroege detectie van colontumoren.

Diagnose van de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa

Momenteel wordt de diagnose van darmontstekingsziekten uitgevoerd door colonoscopie met biopsie (lees: COLONOSCOPY EXAM).

De bevindingen van ulceraties, pseudopolyps, granulomen geassocieerd met tekenen van ontsteking van het darmslijmvlies helpen om de diagnose vast te stellen, wat later bevestigd wordt met het resultaat van de biopsieën.

Behandeling van de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa

De behandeling van inflammatoire darmziekten is gericht op de beheersing van de ontsteking en dientengevolge de verbetering van de symptomen.

De twee meest gebruikte geneesmiddelen zijn Sulphtalazine en 5-Aminosalicylaat (5-ASA), ook bekend als Asacol® en Pentasa®.

Antibiotica zoals metronidazol en ciprofloxacine worden ook vaak gebruikt.

In ernstigere gevallen kunnen immunosuppressiva zoals corticosteroïden worden gebruikt in hoge doses, azathioprine, 6-mercaptopurine en methotrexaat.

Een nieuwe klasse van geneesmiddelen, anti-TNF genaamd, is onlangs opgenomen in het arsenaal van behandeling voor Crohn en rectocoliet. De 3 geneesmiddelen van deze klasse die worden gebruikt, zijn Infliximab, Adalimumab en Certolizumab.

Er is nog geen dieet waarvan is bewezen dat het helpt bij inflammatoire darmaandoeningen. Wat wordt aangegeven, is om individueel te beoordelen welk voedsel de symptomen verergert om ze te vermijden. Maar er is geen voedsel relatie die slecht of universeel doet.

Het is gericht op het vermijden van sigaretten, maar ook op algemene ontstekingsremmende geneesmiddelen.

Bij de ziekte van Crohn, waar fistels, perforaties en obstructies vaak voorkomen, is een operatie vaak nodig om het betreffende segment te verwijderen.

Door gebreken in voedselabsorptie, is het gebruikelijk voor de patiënt van Crohn om wat voedingsdeficiënties en ondervoeding te ontwikkelen. Deze patiënten ontwikkelen vaak osteoporose (zie: SYMPTOMEN EN BEHANDELING VAN OSTEOPOROSE) voor calcium- en vitamine D-tekort.


STRONGYLIDYASE - Strongyloides stercoralis

STRONGYLIDYASE - Strongyloides stercoralis

Strongyloidiasis is een ongedierte veroorzaakt door de nematode (helminth) Strongyloides stercoralis , zeer gebruikelijk in tropische en subtropische gebieden, waaronder Brazilië. Strongyloides stercoralis bewonen gewoonlijk de dunne darm van geïnfecteerde personen en veroorzaken bij de meeste patiënten met een gezond immuunsysteem geen relevante symptomen. I

(geneeskunde)

FRIEIRA - ATLEETVOET - Oorzaken, symptomen en oplossingen

FRIEIRA - ATLEETVOET - Oorzaken, symptomen en oplossingen

→ Wat is winterhanden: winterhanden zijn een infectie veroorzaakt door de schimmels Trichophyton mentagrophytes of Trichophyton rubrum , die bij voorkeur de voetzolen en de tussenruimte tussen de vingers aanvalt. Ook bekend als tinea pedis of voetschimmel, is winterhanden de meest voorkomende mycose van de huid ter wereld.

(geneeskunde)